Μήπως ξεχνάμε εύκολα τα πρόσωπα των θυμάτων της βίας γύρω μας;

Λίγο πολύ όλοι θυμόμαστε αυτές τις φωτογραφίες. Κάπου τιςείδαμε, σε κάποιο «σερφάρισμα» στο διαδίκτυο, σε κάποια ανάρτηση στα μέσακοινωνικής δικτύωσης. Οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει τις «λεπτομέρειες» τωντραγικών αυτών απωλειών (πώς και από ποιους προκλήθηκαν, ποιοι κρύβονται απόπίσω κ.ο.τ.).

Στην αρχή μάς σόκαραν. Γράψαμε και κάποια σχόλια,επικρίνοντας τις συνθήκες που δημιουργούν παρόμοιες καταστάσεις. Σιγά σιγά,όμως, άρχισαν να περνούν στη λήθη. Επιστρέψαμε στην «κανονικότητά» μας,συνεχίζουμε τη ζωή μας.

Δεν πρέπει να ανησυχούμε, όμως, που ξεχάσαμε αυτά τα τραγικάπρόσωπα, τα

οποία αντανακλούν τη σύγχρονη βαρβαρότητα του «πολιτισμού» μας, ηοποία γιγαντώνεται επικίνδυνα. Θα τα συναντήσουμε ξανά και ξανά, με άλλαχαρακτηριστικά, με άλλα ρούχα. Και ίσως, κάποια φορά, να μην βρίσκονται τόσομακριά μας (χωρικά ή συναισθηματικά), αλλά δίπλα μας, ίσως και μέσα στα σπίτιαμας…

Θα τα συναντούμε για όσο εξακολουθούμε να αποδίδουμε τιςαπώλειές τους σε «αόριστες» καταστάσεις και όχι στα συγκεκριμένα πρόσωπα πουδημιουργούν αυτές τις καταστάσεις. Και, επίσης, όσο βολευόμαστε να ξεχνάμε ότιοι δράστες των παραπάνω εγκλημάτων βρίσκονται σε θέσεις που εμείς τουςπαραχωρήσαμε με την ψήφο και την ανοχή μας.

Και θα παραμένουν στις θέσεις αυτές για όσο εμείς θα εξαντλούμετις όποιες αντιδράσεις μας στην τυφλή βία που εξαπλώνεται γύρω μας με κάποιεςαναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άντε και σε κάποιες «φιλοσοφικές»συζητήσεις δίπλα στο κύμα…

Τι διαφορετικό θα μπορούσαμε να κάνουμε; Μα να ξεκινήσουμενα αλλάζουμε τον κόσμο, ξεκινώντας από τον δικό μας μικρόκοσμο. Εξαφανίζονταςτη βία που – έστω κι ασυνείδητα – ασκούμε ο καθένας από εμάς στον διπλανό του,μέσω της στάσης, των προτύπων που υιοθετούμε, των όσων διδάσκουμε με τοπαράδειγμά μας στα παιδιά μας. Μπορούμε, επίσης, να αυτο-οργανωθούμε, όχι γιανα σπάσουμε κάποια βιτρίνα, να κάψουμε ορισμένα οχήματα, να «αλώσουμε τηΒαστίλη», αλλά για να περιφρουρήσουμε – θωρακίσουμε τον περιβάλλοντα χώρο μαςαπό οποιαδήποτε εκδήλωση βίας μάς εξοικειώνει με το «πρόσωπο του τέρατος».

Αν αρχίσουμε να αντιδρούμε πιο ενεργά σε ό,τι «τρέφει» τη βαρβαρότητα, ίσως καταφέρουμε να αναχαιτίσουμε κάπως την ορμή της, αναγκάζοντας όσους την υιοθετούν ως κομμάτι της πολιτικής τους να αρχίσουν να φοβούνται ότι θα τους στοιχίσει κάτι παραπάνω από μια «ανώδυνη» και εκτονωτική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…

The post Μήπως ξεχνάμε εύκολα τα πρόσωπα των θυμάτων της βίας γύρω μας; appeared first on Ενυπόγραφα.

Keywords
Τυχαία Θέματα