Οικολογική Συμμαχία: ΕΝΠΕ και «Περιφερειακή Διακυβέρνηση»: Χαλαρά στη δεκαετία του ’50

17:51 18/11/2019 - Πηγή: Enypografa

«Μεταξύ αυτάρεσκων «διακηρύξεων» και γενικόλογων «προτάσεων», η 1η Γενική Συνέλευση της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος κατέδειξε ξεκάθαρα το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας: τη βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης και την επακόλουθη εξαΰλωση οράματος και πολιτικής, στα μέτρα της κοινωνίας, της οικονομίας και του περιβάλλοντος» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Οικολογική Συμμαχία για την Περιφέρεια Αττικής.

«Από την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση στην Περιφερειακή

Διακυβέρνηση» το νέο μότο και “σύνθημα” της πλειοψηφίας στη διοίκηση των Περιφερειών της χώρας που σφράγισε την 1η Γενική Συνέλευση της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος, της νέας θητείας, στις 13 Νοεμβρίου. Και όχι μόνο ως υποτιθέμενη παραχώρηση αρμοδιοτήτων από την κεντρική διακυβέρνηση αλλά, πάνω απ’ όλα, ως “εθνικό όραμα”» αναφέρει σχετικά η Οικολογική Συμμαχία και προσθέτει:

Τα τελευταία 50 χρόνια στο πεδίο της μετεξέλιξης της δομής της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας και των πολλαπλών διεθνών και ευρωπαϊκών Συνδιασκέψεων, Διακηρύξεων και Συμβάσεων, που τη συνόδευσαν και την υποστήριξαν, διδάσκουν χειροπιαστά ένα και μόνο πράγμα: η «Περιφερειακή Διακυβέρνηση» δεν υφίσταται ούτε καν σαν έννοια παρά μόνο στο πεδίο της αυτονομίας και των θεσμικά κατοχυρωμένων διοικητικών, λειτουργικών και πολιτικών περιφερειακών αυτονομιών.

Θεσμικά κατοχυρωμένες διοικητικές, λειτουργικές και πολιτικές αυτονομίες της Περιφέρειας σημαίνει πρώτιστα ότι, στο πλαίσιο του Συντάγματος και των νόμων, η Περιφερειακή Διακυβέρνηση:

α. Αποφασίζει για τη δομή, τον τρόπο διακυβέρνησης και τη λειτουργία της, μέσω της αυτόνομης σύνταξης και υπερψήφισης του καταστατικού της χάρτη.
β. Καθορίζει το σύστημα εκλογής του περιφερειάρχη και του περιφερειακού συμβουλίου της.
γ. Προσδιορίζει τον αριθμό των περιφερειακών της συμβούλων βάσει ενός γενικού πλαισίου σχετικού με τον αριθμό των κατοίκων.
δ. Νομοθετεί, στο πλαίσιο του Συντάγματος:
– για θέματα που δεν ανήκουν στην αρμοδιότητα της κεντρικής διακυβέρνησης,
– για θέματα συμπληρωματικά εκείνων που αποτελούν αρμοδιότητα της κεντρικής διακυβέρνησης ή, σπανιότερα, και
– για θέματα της αρμοδιότητας της κεντρικής διακυβέρνησης.
ε. Συντάσσει σχέδια νόμου που την αφορούν και τα καταθέτει στο Κοινοβούλιο προς οριστικοποίηση.
στ. Καθορίζει αυτόνομα την πολιτική και διοικητική της κατεύθυνση και τον οικονομικό, χωρικό και περιβαλλοντικό προγραμματισμό της.
ε. Νομοθετεί για μία ευρεία σειρά τομέων που παραδοσιακά ανήκουν στην κεντρική διακυβέρνηση, όπως η υγεία, η παιδεία, η αγροτική παραγωγή, το εμπόριο, η βιομηχανία, η βιοτεχνία, ο τουρισμός, η κοινωνική ασφάλιση και οι διεθνείς σχέσεις με την Ευρώπη των Περιφερειών.
ζ. Συντάσσει και εγκρίνει Κανονισμούς για κάθε άποψη του κοινωνικού, του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος του χώρου της, από την αναγέννηση του οικιστικού ιστού, την προστασία του φυσικού κεφαλαίου και το Περιβαλλοντικό Ισοζύγιο, έως τη λατόμευση, την κυνηγετική δραστηριότητα και την προστασία των δικαιωμάτων των ζώων.
η. Διατηρεί οικονομική αυτονομία εσόδων και εξόδων και έχει τη δικαιοδοσία καθορισμού τοπικής φορολογίας.
θ. Διαχειρίζεται λιμάνια, αεροδρόμια, την μεταφορά και τη διανομή της ενέργειας καθώς και τον συντονισμό των δημοσιονομικών και του φορολογικού συστήματος, στο χώρο αρμοδιότητας της, σύμφωνα με νομοθετικό πλαίσιο που υποδεικνύει η κεντρική κυβέρνηση.
ι. Συγκροτεί Περιφερειακή Διοικητική Αστυνομία.

«Το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο διαμορφώνεται γοργά στην κατεύθυνση της μεταβίβασης των εξουσιών από το κέντρο στις Περιφέρειες και στις περιφερειακές αυτοδιοικήσεις. Η Περιφέρεια δεν θεωρείται πλέον ως απλό υπόβαθρο επεμβάσεων, αλλά ως κύριος χώρος και ενεργός πρωταγωνιστής της διασφάλισης ενός αειφόρου μέλλοντος», επισημαίναμε στο εκλογικό μας πρόγραμμα.

«Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελληνική Περιφέρεια παραμένει θλιβερά απόμακρη τόσο σε επίπεδο της αναγκαίας αυτονομίας – δομής, αρμοδιοτήτων, πολιτικής και λειτουργίας – όσο και σε επίπεδο πολιτικών, κύρια ως προς την απαιτούμενη βιώσιμη ευημερία και την υψηλή ποιότητα ζωής…

Η κεντρική διακυβέρνηση παραμένει το επιτελικό στρατηγείο με συντονιστικό, παρεμβατικό και ελεγκτικό ρόλο ως προς τη λειτουργία της Περιφέρειας που αποτελεί, ουσιαστικά, εκτελεστικό της όργανο, με ελάχιστα -ή και ανύπαρκτα- περιθώρια διοικητικής, οικονομικής και πολιτικής αυτονομίας. Οι προβλεπόμενες από το Σύνταγμα «αποφασιστικές αρμοδιότητες για την εκπλήρωση του σκοπού της τοπικής ανάπτυξης» αποτελούν «γράμμα κενό περιεχομένου» και η περιφερειοποίηση, η περιφερειακότητα και ο περιφερισμός, θέματα και θεματολογίες φιλολογικής βραδιάς».

Όσο και εάν θέλουμε, όσο και εάν προσπαθούμε, τίποτα απ’ότι ειπώθηκε σε συνέχεια του «συνθήματος» της Γενικής Συνέλευσης θα μπορούσε να παραπέμψει σε μία ρεαλιστική και ουσιαστική μετάβαση στην «Περιφερειακή Διακυβέρνηση», έτσι όπως νοείται και πραγματώνεται στην λοιπή Ευρώπη τα τελευταία 50 χρόνια. Ακόμη και οι όποιες γενικές -και επί της αρχής- «προτάσεις», αυτοακυρώθηκαν αυτάρεσκα, επί τόπου και αυτοστιγμεί, με την απόρριψη της ουσίας κάθε γνήσιας «Περιφερειακής Διακυβέρνησης», ως περιεκτικής και όχι αποκλειστικής: «(η)… κατάκτηση του μεγάλου, κοινού μας στόχου, να χτίσουμε Σύγχρονες και Ισχυρές Περιφέρειες…

Και βέβαια, με την άμεση κατάργηση της απλής αναλογικής, που όπως εφαρμόστηκε αποδείχτηκε ότι είναι απολύτως αποτυχημένη». Χαλαρά στη δεκαετία του ’50 με λίγα λόγια, με ακόμη πιο βαθύ το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών και περιβαλλοντικών δυναμικών του χώρου και της θεσμικής τους εκπροσώπησης και οριστικά απόντα το όραμα και την πολιτική στα μέτρα της κοινωνίας, της οικονομίας και του περιβάλλοντος.

The post Οικολογική Συμμαχία: ΕΝΠΕ και «Περιφερειακή Διακυβέρνηση»: Χαλαρά στη δεκαετία του ’50 appeared first on Ενυπόγραφα.