Όταν η εξωτερική πολιτική χαράσσεται με τη… βοήθεια του κοινού

13:36 24/1/2018 - Πηγή: Enypografa

Με αμείωτη ένταση συνεχίζονται οι αντεγκλήσεις μεταξύ πολιτικών, αλλά και πολιτών, για την ονομασία του γειτονικού κράτους της ΠΓΔΜ. Αντεγκλήσεις που, όταν δεν λαμβάνουν τη μορφή της λεκτικής αλληλοεξόντωσης μεταξύ «εθνικιστών» και «προδοτών», φέρνουν στο φως τραγικά ιστορικά λάθη δικά μας, αλλά και του διεθνούς παράγοντα.

Για άλλη μια φορά, τα εθνικά θέματα στη χώρα μας χρησιμοποιούνται με τρόπο που εξυπηρετούν επικοινωνιακές σκοπιμότητες και μικροκομματικά

συμφέροντα. Για άλλη μια φορά, ο νηφάλιος διάλογος αντικαθίσταται με υστερικές κραυγές και «διεθνιστικές φιλοσοφίες». Για άλλη μια φορά, πιθανότατα, θα χρεωθούμε -αν όχι με μια εθνική ήττα- τουλάχιστον με μια… μη νίκη. Και η εθνική ήττα δεν θα έχει να κάνει με την ονομασία του γειτονικού κράτους.

Η ήττα έχει ήδη συντελεστεί από την ώρα που, από σημαίνων παράγοντας σταθερότητας στα Βαλκάνια, η Ελλάδα μετατράπηκε σε μέρος τους προβλήματος. Το παιχνίδι έχει ήδη χαθεί από τη στιγμή που η πολιτική ηγεσία της χώρας μας ψάχνει εναγωνίως στη «βοήθεια του κοινού» (βλ. συγκεντρώσεις) ν’ αντλήσει επιχειρήματα ώστε να επιδιώξει μια επιτυχημένη διαπραγμάτευση.

_______________________Τα εθνικά δίκαια υπηρετούνται μόνο μέσα από διεθνείς συμμαχίες και ισορροπίες, η συμμετοχή στις οποίες προϋποθέτει εθνική αυτοκυριαρχία και αξιοσύνη. Ποια από αυτά τα στοιχεία διαθέτει η Ελλάδα σήμερα;_______________________

Μια πραγματικά υπεύθυνη πολιτική ηγεσία θα χάρασσε την εξωτερική πολιτική της με γνώμονα τις διεθνείς ισορροπίες, τα συμφέροντά της και τις μακροπρόθεσμες επιδιώξεις της και όχι υποτάσσοντας τη στρατηγική της στα κελεύσματα της δήθεν κοινής γνώμης. Οι λαοί εκλέγουν τις ηγεσίες τους για να κυβερνούν αντ’ αυτών, άρα οι ηγεσίες αυτές έχουν την ευθύνη -για όσο διατηρούν τη λαϊκή εντολή- να πράττουν το καθήκον που τους έχει ανατεθεί, σταθερά, αδιαπραγμάτευτα και χωρίς να διολισθαίνουν στον λαϊκισμό και στις ακραίες φωνές, ένθεν κι ένθεν.

Η υπόθεση με την ονομασία έχει χαθεί, όπως θα χαθούν κι άλλες εθνικές υποθέσεις, όσο θ’ αντιμετωπίζονται με στενά πολιτικά κριτήρια, ικανοποιώντας τα εθνικά οράματα ορισμένων ψηφοφόρων και όχι σε πραγματιστική βάση. Όσο πεζό και σκληρό κι αν ακούγεται, τα εθνικά δίκαια υπηρετούνται μόνο μέσα από διεθνείς συμμαχίες και ισορροπίες, η συμμετοχή στις οποίες προϋποθέτει εθνική αυτοκυριαρχία και αξιοσύνη.

Πόσο διαθέτει τα παραπάνω στοιχεία ένα κράτος που αφελληνίζεται από μόνο του (στέλνοντας τα παιδιά του μετανάστες στο εξωτερικό) και παραδίδει βασικές στρατηγικές υποδομές του στο ξένο κεφάλαιο (ξεπουλώντας και όχι αξιοποιώντας τη δημόσια περιουσία του), είναι κάτι που καλείται ν’ απαντήσει ο καθένας μόνος του…

The post Όταν η εξωτερική πολιτική χαράσσεται με τη… βοήθεια του κοινού appeared first on Ενυπόγραφα.