Πάνος Ι. Μελάς: Όλα όσα «ξέχασε» να αναφέρει η κ. Ιωαννίδη στα εγκαίνια της ανακαινισμένης πλέον οικίας του Παύλου Μελά στην Κηφισιά

12:17 1/2/2021 - Πηγή: Enypografa

»Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι,

»Όπως σας είναι γνωστό την 13η Οκτωβρίου 2020 έγιναν τα εγκαίνια της ανακαινισμένης πλέον οικίας του Παύλου Μελά επί της οδού Τατοΐου 50 στην Κηφισιά. 

»Κατά την τελετή των εγκαινίων η δωρήτρια κυρία Ναταλία Ιωαννίδη εκφώνησε λόγο, ο οποίος κάθε άλλο πάρα απέδιδε τα πραγματικά παρελθόντα γεγονότα, που οδήγησαν, μετά από πολλά χρόνια, στη δωρεά αυτήν.

»Όμως, το όνειρο του πατέρα μου Γιάννη Μελά, αλλά και πολλών άλλων συμπολιτών μας και πραγματικών πατριωτών, είχε γίνει πλέον πραγματικότητα.

»Παρόλα

αυτά, θεωρώντας ότι όσοι αγωνίστηκαν για αυτήν την υπόθεση αδικήθηκαν και με το περιεχόμενο και/ή τις παραλείψεις της ομιλίας της κ. Ιωαννίδη, συνέταξα την παρακάτω ανοικτή επιστολή την οποία και σας στέλνω με την παράκληση για τη δημοσίευσή της, εφόσον εσείς κρίνετε ότι εξυπηρετεί την υπόθεση αυτήν».

Τα ανωτέρω αναφέρει ο Πάνος Ι. Μελάς, γιος του Γιάννη Μελά στο εισαγωγικό σημείωμα που προώθησε στον Τύπο, στις 31 Ιανουαρίου 2021.

Ακολουθεί η επιστολή:

Άκουσα με ενδιαφέρον την ομιλία της κ. Ιωαννίδη στα εγκαίνια της ανακαινισμένης πλέον οικίας του Παύλου Μελά στην Κηφισιά. Ομιλία που πρέπει να εκτιμηθεί όχι μόνον για τα όσα λέει αλλά και για όσα δεν μας λέει. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δεν μας τα λέει όλα… 

Η προσπάθεια που έγινε τα τελευταία χρόνια για την διάσωση της οικίας του Παύλου Μελά είναι ευρέως γνωστή και δεν προήλθε ούτε από μία μόνον κατεύθυνση, ούτε από ένα μόνον πρόσωπο. Υπήρξε αντίθετα πολυπρόσωπη και θεωρώ χρέος μου να υπενθυμίσω την ιδιαίτερη συμμετοχή σε αυτήν του σωματείου «Καπετάν Μίκης Ζέζας Σωματείο Φίλων Παύλου Μελά», με πρόεδρο τον πατέρα μου Γιάννη Μελά. Και ας μην μου αποδοθεί μεροληψία για την αναφορά μου αυτή. Γιατί είναι, νομίζω, στοιχειώδης δικαίωση η τουλάχιστον απλή αναφορά σε όποιον άνθρωπο, συνέβαλε σε όλη αυτή την μακρά πορεία διάσωσης ενός από τα σημαντικά νεότερα μνημεία της χώρας μας.

Μετά από πολλά χρόνια, κατά την διάρκεια των οποίων το σπίτι του Παύλου Μελά κατέρρεε από τις επιθέσεις των στοιχείων της φύσης, πραγματοποιήθηκε η δωρεά του στο ΥΠΕΘΑ. Ο χαρακτηρισμός του σπιτιού ως μνημείο, από τον τότε υπουργό πολιτισμού και πρώην πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά (Υπουργική Απόφαση ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/73286/1827/27.8.2009, ΦΕΚ 443/ΑΑΠ/16.9.2009), ήταν η αρχή για να φτάσουμε, κάποια χρόνια μετά, στην πραγματοποίηση της δωρεάς αυτής. Δωρεά που σε κάθε περίπτωση είναι εθνικά σημαντική. Δωρεά που, αν κρίνουμε από το παρελθόν περί τη διαχείριση της οικίας αυτής, μάλλον δεν θα γινόταν αν το σπίτι του Μακεδονομάχου δεν είχε υπαχθεί στο προστατευτικό νομικό καθεστώς των μνημείων της νεότερης πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Αυτό λοιπόν που,  όπως αναμενόταν εξάλλου, απουσίασε από την ομιλία της κ. Ιωαννίδη ήταν η αναφορά στις ενέργειες όλων αυτών των ανθρώπων που αποτέλεσαν μοχλό πίεσης, όχι προς την ίδια, αλλά προς το Ελληνικό Δημόσιο για να δείξει το οφειλόμενο εκ του νόμου (διεθνής σύμβαση της Γρανάδας, ν.2039/1992) ενδιαφέρον για τη διάσωση αυτής της οικίας-μνημείο. Η κα Ιωαννίδη αποφάσισε τελικά, με μεγάλη καθυστέρηση, την δωρεά του σπιτιού όταν πλέον ο κίνδυνος της κατάρρευσής του ήταν ορατός και άμεσος, αλλά και όταν οι φρούδες ελπίδες για τη διεκδίκηση και εξασφάλιση οικονομικών πόρων για την αποκατάσταση του μνημείου εξανεμίστηκαν μετά την εκδημία αυτού που τις τροφοδοτούσε. Η δωρεά αυτή μπορεί να μην είχε γίνει ποτέ αν όλοι αυτοί που έδειξαν πραγματικό ενδιαφέρον δημοσιοποιώντας το πρόβλημα από την εγκατάλειψη κι ετοιμορροπία του μνημείου και άσκησαν επανειλημμένα πίεση προς την καθ’ ύλην αρμόδια υπηρεσία, αλλά και προς πολιτικούς φορείς, όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν είχαν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις προς την κατεύθυνση αυτή. Οι άνθρωποι που δούλεψαν για την διάσωση του σπιτιού του Παύλου Μελά, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα μου Γιάννη Μελά, δεν ζήτησαν καμιά τιμή ή δόξα, ούτε ενήργησαν με σκοπό την υστεροφημία. Δεν είναι όμως δίκαιο να εγκαταλειφθεί η συμμετοχή τους στη λήθη ή, ακόμα χειρότερα, στην απαξίωση.

Και το λέω αυτό, επειδή η κ. Ιωαννίδη μίλησε για «καιροσκόπους», για «καπηλεία» του σπιτιού του Παύλου Μελά και για «επιθέσεις» και «βανδαλισμούς» που υποτίθεται ότι δέχθηκε το σπίτι του Παύλου Μελά από σωματεία, συλλόγους, ΜΚΟ, οργανισμούς ΟΤΑ, που δεν έχουν κατά την άποψή της, που έγινε και όρος της δωρεάς όπως η ίδια μας γνώρισε, κανένα δικαίωμα διεξαγωγής εκδηλώσεων προς τιμή του Μακεδονομάχου στο εν λόγω μνημείο, την οικία του Παύλου Μελά. Η δωρήτρια θέλησε με τον όρο αυτόν της δωρεάς της ν’ αποκλείσει τους πάντες, δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς από το μνημείο-κατοικία του Παύλου Μελά πλην του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, δηλαδή τους πάντες πλην του δωρεοδόχου. Αναρωτιέμαι, άποψη κι επιθυμία να τιμήσει τη μνήμη του του Παύλου Μελά, κατά τη γνώμη της δωρήτριας, δικαιούται να έχει μόνο το υπουργείο Εθνικής Άμυνας;  Νομίζω, λοιπόν, πως ο όρος αυτός που έθεσε η δωρήτρια στη συμβολαιογραφική πράξη της δωρεάς ξεφεύγει κάθε έννοιας πλουραλισμού απόψεων στη δημοκρατική μας κοινωνία επί της κρίσης της προσωπικότητας και του σημαντικού έργου του Παύλου Μελά. O όρος αυτός που έθεσε η δωρήτρια δεν συνάδει με αυτό για το οποίο αγωνίστηκε και έδωσε τη ζωή του για να το πετύχει ο Παύλος Μελάς.

Η δωρήτρια έδειξε με τον λόγο της κατά την ημέρα της τελετής αποκατάστασης της οικίας ότι αποστρέφεται τον Δήμο Κηφισιάς που δεν της συμπαραστάθηκε διά των αιρετών του στη φιλοδοξία που είχε να αποκαταστήσει το σπίτι αυτό όσο τελούσε υπό την ιδιοκτησία της. Ξέχασε να μας πει η κ. Ιωαννίδη στην ομιλία της σε ποιες ενέργειες εκείνη προέβη από το έτος 1997 και μετά  -οπότε και κατέστη μόνη δικαιούχος της οικίας του Παύλου Μελά- προς τον Δήμο Κηφισιάς. Λησμόνησε, λοιπόν, να μας πει η κ. Ιωαννίδη ποια ανταπόκριση βρήκε στις ενέργειες της (αν έκανε κάποιες) τα τελευταία αυτά 23 χρόνια; Εξ όσων πάντως εγώ γνωρίζω, η μόνη πραγματική κακουχία που δέχθηκε το σπίτι για τα τελευταία αυτά 23 χρόνια, ήταν αυτή των στοιχείων της φύσης, με την πλήρη γνώση και αποδοχή της κ. Ιωαννίδη.

Τα όσα είπε στον λόγο της η κ. Ιωαννίδη στην τελετή αποκατάστασης του μνημείου, είναι δυστυχώς, κατ’ ελάχιστον, άστοχα και αναληθή. Διότι αν υπήρξαν στ’ αλήθεια τέτοιου είδους εμπόδια στην προσπάθεια της δωρήτριας ν’ αποκαταστήσει το σπίτι-μνημείο του Παύλου Μελά, η κα Ιωαννίδη όφειλε να κατονομάσει και τους «εχθρούς» και τα πιθανά τους οφέλη. Αλλιώς, θα πρέπει να βρει το σθένος να ανασκευάσει τις ανυπόστατες κατηγορίες της, σκεπτόμενη κυρίως ότι οι δηλώσεις της θίγουν την υπόληψη και αμαυρώνουν την προσπάθεια όλων των καλόπιστων πατριωτών που ενήργησαν για την διατήρηση και αναπαλαίωση της ιστορικής οικίας του Παύλου Μελά. Όλοι αυτοί έκαναν αυτό που δεν έκανε αποτελεσματικά επί είκοσι τρία χρόνια (1997-2020) η κα. Ιωαννίδη, δηλαδή την ευρεία δημοσιοποίηση της αποτυχίας του Ελληνικού Δημοσίου να εφαρμόσει τη διεθνή σύμβαση της Γρανάδας και να τηρήσει τον νόμο (ν. 2039/1992 αλλά και ν.3028/2002).

Kάθε έκφραση αγάπης για την πατρίδα έχει την αξία της, της κ. Ιωαννίδη όμως η έκφραση αυτή φαίνεται να ήταν μια ιδιαίτερα όψιμη εκδήλωση πατριωτισμού, για λόγους που μόνον η ίδια μπορεί να γνωρίζει. Έτσι, δεν περιμένω από αυτήν ότι θα ενεργήσει, ώστε να διευκρινίσει τι ακριβώς εννοούσε με την ομιλία της και να κατονομάσει αυτούς που δήθεν τη ζημίωσαν (και πως τη ζημίωσαν) με τη συμπεριφορά τους έναντι της οικίας-μνημείο του Παύλου Μελά. Δεν περιμένω από αυτήν να ευχαριστήσει -με τη γενναιοδωρία που ταιριάζει σε απόγονο του Παύλου Μελά- τους ανθρώπους που δούλεψαν για τη διάσωση της ιστορικής οικίας. Ως εκ τούτου νομίζω ότι δικαιούμαι να ισχυριστώ ότι η ομιλία της κ. Ιωαννίδη επιβεβαιώνει ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αλλά… με τις εκάστοτε λανθάνουσες και στρεβλές αντιλήψεις, πάντα στα ίδια θα μένει». Το πώς η αγαπημένη μας πατρίδα έχει κατά καιρούς αντιμετωπίσει άξια παιδιά της, δεν μας είναι άγνωστο.

Τελειώνοντας, θεωρώ υποχρέωσή μου να εκφράσω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον κύριο Άρη Θεοδωρίδη, που, με τα δυνατά πατριωτικά του αισθήματα, προχώρησε στην σπουδαία αυτή χορηγία για την ανακαίνιση και διάσωση του σπιτιού του Παύλου Μελά.  

Για όσους απαξίωσαν την προσπάθεια όλων εκείνων, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα μου Γιάννη Μελά, που δημιούργησαν τις συνθήκες ή έστω κάποιες από τις συνθήκες, για να φθάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα, δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη μου. Ο πατέρας μου Γιάννης Μελάς και μερικοί άλλοι συμπολίτες του, τους οποίους επίσης ευχαριστώ, δημιούργησαν το σωματείο «Καπετάν Μίκης Ζέζας Σωματείο Φίλων Παύλου Μελά», χωρίς κάποια οικονομική δυνατότητα, αλλά είδαν τελικά τον φαινομενικά ανέφικτο στόχο τους να γίνεται πραγματικότητα. Η κυρία Ιωαννίδη μπορεί ανάμεσα σε αυτούς όλους που απαξίωσαν την σπουδαία αυτή ομαδική προσπάθεια, όπου και όσο ψηλά και αν βρίσκονται…, να αναζητήσει τους καιροσκόπους, την καπηλεία και όποια άλλη τυχόν κατάσταση έχει δημιουργήσει ο νους της…

The post Πάνος Ι. Μελάς: Όλα όσα «ξέχασε» να αναφέρει η κ. Ιωαννίδη στα εγκαίνια της ανακαινισμένης πλέον οικίας του Παύλου Μελά στην Κηφισιά appeared first on Ενυπόγραφα.