Νίκος Παπάζογλου-Από ποιο μακρινό Αστέρι είναι το Φως

Μεγάλωσα γνωρίζοντας πως ο Νικόλας ήταν το παιδί του τελευταίου θρανίου. Ο συμμαθητής του μπαμπά μου στην μεταπολεμική φτωχική μα ζωντανή Σαλονίκη. Το παιδί που όλη μέρα στο σχολείο, έπαιρνε τα δυο μολύβια του κι έστηνε αυτοσχέδιους ρυθμούς, χτυπώντας το θρανίο. Προσπαθούσα να τους φανταστώ μέσα στην τάξη. Οι εικόνες μου δεν είχαν χρώματα. Ήταν ασπρόμαυρες ή σέπια, όπως οι λιγοστές φωτογραφίες που είχε το παιδικό άλμπουμ του πατέρα μου.
Keywords
Τυχαία Θέματα