Οι… αόρατοι εχθροί δεν διώχνουν τραπεζίτες

18:40 26/12/2017 - Πηγή: iApopsi

O Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, πιο γνωστός ως Στάλιν, στην μετά Λένιν εποχή στην Σοβιετική Ένωση καθιέρωσε ένα καθεστώς φόβου, προκειμένου να κυριαρχήσει. Με το μότο «όποιος δεν είναι φίλος μου είναι εχθρός μου» κατασκεύασε κατά κόρον αόρατους εσωτερικούς κι εξωτερικούς εχθρούς, ενοχοποίησε πολιτικούς αντιπάλους κι εγκατέστησε έναν φρικτό τρόπο αντιμετώπισής τους, αποστέλλοντάς τους… διακοπές στα στρατόπεδα της Γκούλαγκ (της υπηρεσίας που είχε την διαχείρισή τους) της Σιβηρίας.

Τα συγκεκριμένα στρατόπεδα έγιναν διαβόητα, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που κρατούνταν στις φυλακές

αυτές εξαφανίζονταν και έχαναν κάθε επαφή με τις οικογένειές τους, βασανίζονταν και έμεναν φυλακισμένοι σε φρικώδεις συνθήκες διαβίωσης για χρόνια, συχνά χωρίς καν νόμιμες δικαστικές διαδικασίες. Στην Δύση έγιναν γνωστά το 1973 μέσω της δημοσίευσης του έργου «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 1918-1956» του νομπελίστα συγγραφέα Αλεξάντερ Ισάγεβιτς Σολζενίτσιν.

Ο εν λόγω συγγραφέας συνελήφθη στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διότι ως στρατιώτης σε ένα γράμμα προς φίλο του αναφερόταν ειρωνικά για την προσωπικότητα και τις ικανότητες του Στάλιν, αναφέροντάς τον ως Balabos, δηλαδή τον αρχηγό σε εβραϊκή διάλεκτο. Συνεπεία τούτου κατηγορήθηκε για αντισοβιετική προπαγάνδα. Καταδικάστηκε σε ισόβια εκτόπιση και οκταετή καταναγκαστική εργασία σε γκούλαγκ από ένα έκτακτο δικαστήριο, στο οποίο δεν κλήθηκε καν να υπερασπισθεί τον εαυτό του.

Είναι λογικό να αναρωτηθείτε τι σχέση μπορεί να έχουν τα ιστορικά γεγονότα με την κυβέρνηση και την ολομέτωπη επίθεση που πραγματοποιούν τα κυβερνητικά στελέχη κατά του διοικητή της ΤτΕ, Γιάννη Στουρνάρα.

Κι όμως, η νοοτροπία των κυβερνώντων σε πολλά σημεία συγκλίνει με τα όσα έζησαν επί τρεις δεκαετίες οι υπήκοοι της Σοβιετικής Ένωσης, από το 1922 και την άνοδο του Στάλιν στην ηγεσία του ΚΚΣΕ, έως τον θάνατό του το 1954.

Οι περισσότεροι υπουργοί δεν διακρίνονται για το έργο που παράγουν, αλλά για τον τρόπο που επιτίθενται σε πολιτικούς αντιπάλους, δημοσιογράφους, δικαστές, τραπεζικούς. Διακρίνονται για το πώς κατασκευάζουν αόρατους εχθρούς, οι οποίοι δήθεν επιθυμούν διακαώς την πτώση της κυβέρνησης. Με την λοιδορία, την στοχοποίηση, τον εκφοβισμό και εν γένει την καλλιέργεια κλίματος ανασφάλειας.

Φυσικά, τέτοιες επιθέσεις δεν δείχνουν το ποιόν των κυβερνητικών στελεχών, αλλά την άγνοιά τους για το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Έχουν στήσει ένα αφήγημα για δήθεν καθαρή έξοδο από τα μνημόνια για το πόπολο, υποκρύπτοντας πως ακόμη και η Πορτογαλία ακολούθησε τον δρόμο της προληπτικής στήριξης μέχρι να «κολυμπήσει» στους ωκεανούς των αγορών.

Τα όσα είπε ο Γιάννης Στουρνάρας δεν είναι μόνο η προσωπική του άποψη. Τουναντίον, είναι ένα μήνυμα και από τον Μάριο Ντράγκι, ο οποίος όπως και οι λοιποί μεγαλόσχημοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν έχουν καμία απολύτως όρεξη να κυνηγούν την ουρά τους, με νέα χρηματοδοτικά προγράμματα στήριξης της Ελλάδας.

Επίσης, έγινε κατανοητό ότι τα όσα είπε ο Γιάννης Στουρνάρας τους χάλασε την σούπα περί τέλους των μνημονίων, αλλά θα πρέπει να το καταλάβουν μια και καλή: Ο κεντρικός τραπεζίτης σε μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και δη της ευρωζώνης, αλλάζει μόνο εάν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύονται απάτες και να πειστεί και ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.