Εορτή της Αγίας Ευφημίας στον Τρίλοφο

22:07 16/9/2020 - Πηγή: dogma

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τῶν αἱμάτων σου ρείθροις, Μάρ­τυς Χρι­στοῦ, ποντισμόν ἀσε­βεί­ας διηνεκῶς ἐργάζῃ πανεύφη­με». Τιμᾶ καί πανηγυρίζει σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκ­κλη­σία μία μάρ­τυρά της. Μία νεα­ρή γυ­­ναίκα, πού ἀγά­πησε τόν Χριστό, πού ἔζησε τή ζωή της μα­κριά ἀπό τίς ἐπιρροές τοῦ κό­σμου καί τῆς ἁμαρτίας καί δέν δίστασε νά ἀποδείξει τήν πίστη της στόν Χριστό θυσιάζον­τας καί τήν ἴδια της τή ζωή. Δέν δίστασε νά δώ­­σει τό αἷμα της γιά νά κατα­ποντίσει τήν ἀσέβεια καί τήν ἀθεΐα.

Καί ἡ ἁγία αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἁγία Εὐφη­μία, τήν ὁ­ποία τιμᾶ

ἰδι­αιτέρως ἡ ἐνορία σας, καί ἡ ὁποία μέ τή ζωή καί τό μαρ­τύριό της δικαιώνει ὄν­τως τό ὄνομά της, κα­θώς εὐφήμως μνη­­­­­μο­νεύεται 17 αἰ­ῶ­­­­νες τώ­ρα ἀπό τήν Ἐκκλη­σία τοῦ Χρι­στοῦ, τήν ὁποία καί κοσμεῖ ὄχι μόνο ὡς παρθένος καί μάρτυς, ἀλλά καί ὡς ὑπερασπί­στρια τῆς ὀρ­θο­δόξου πίστεως, καθώς μέ θαυ­μαστό τρόπο ἐπι­κύρωσε διά τοῦ ἱεροῦ της λειψά­νου τόν Ὅρο τῆς  Δ´ Οἰκουμενικῆς Συ­νόδου.

Ἡ ἐμμονή καί ἡ ὑπε­ράσπιση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, εἶναι, ἄλλω­στε, μία ἀπό τίς ἀπαραίτητες προ­­­­­ϋ­πο­θέσεις στή ζωή τῶν ἁγίων καί τῶν μαρτύ­ρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Δέν νοεῖται μαρ­τύριο μία ὁποια­δή­ποτε θυ­σία τῆς ζωῆς ἑνός ἀν­θρώ­που γιά κά­ποι­ες ἀρχές ἤ γιά κά­­ποιες ἰδέες. Δέν νοεῖται μαρτύ­ριο ἡ θυ­σία τῆς ζωῆς κά­ποιου πού ὑπῆρξε αὐ­τό πού λέ­με «καλός ἄν­θρω­πος».

Τό μαρτύριο προϋ­πο­θέτει τήν ἀ­κριβῆ πίστη καί τήν ἐμμο­νή σ᾽ αὐ­τήν, για­τί, ὅπως τονίζει καί ὁ ἀπό­στολος Παῦ­λος, κανένας δέν στε­­φα­νώ­νεται στούς ἀγῶ­νες, ἐάν δέν ἀγωνι­σθεῖ σύμ­φω­να μέ τούς ὅρους καί τούς κανόνες. «Καί ἐάν τις ἀθλῇ οὐ στεφα­νοῦται, ἐάν μή νομί­μως ἀθλῇ».

Αὐτή ὅμως ἡ νό­μι­μη ἄθληση πού εἶ­ναι συν­ώ­νυμη καί ταυ­τόσημη τῆς ἀ­κρι­βοῦς καί ἀπα­ρεγ­­κλίτου τη­ρήσεως τῆς πίστεως δέν ἦταν μόνο ζητού­με­νο καί προ­ϋπόθεση γιά τούς μάρτυρες. Εἶναι ζητού­με­νο καί προϋπόθεση καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού θέ­λου­με νά εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας, μέ­λη τοῦ σώματος τοῦ Χρι­στοῦ.

Καί αὐτό σημαίνει ὅτι ἔχουμε χρέος νά ζοῦμε καί νά πορευ­ό­με­θα στή ζωή μας σύμ­­φωνα μέ τίς ἐν­το­λές τοῦ Θεοῦ, σύμ­­­φωνα μέ τή δι­δα­σκα­λία τῶν πατέ­ρων καί τή ζωή τῶν ἁγίων. Διότι ἡ ὀρ­θό­δοξη πί­στη δέν εἶναι μία συλλογή κανό­νων καί ἀρχῶν ἀπό τίς ὁποῖες ἐπι­λέ­γου­με ὅσες μᾶς ἱκα­νο­ποιοῦν, ὅσες δέν μᾶς ἐνοχλοῦν ἤ ὅσες δέν προ­σ­κρού­ουν στά πάθη καί τίς ἀδυ­ναμίες μας, καί αὐτές τίς ἀκο­λου­­θοῦ­με, ἐνῶ τίς ἄλ­λες τίς ἀπορρίπτου­με καί τίς ἀθετοῦμε.

Ἡ ὀρθόδοξη πίστη εἶ­ναι μία θεόσ­δοτη ἀλή­θεια, γιά τήν ἀπο­κά­λυψη τῆς ὁποίας ἔγι­νε ἄνθρωπος ὁ ἴδι­ος ὁ Υἱός τοῦ Θε­οῦ, γιά τήν διά­δοση τῆς ὁ­ποί­ας οἱ ἀπό­στολοι διέ­τρε­ξαν ὅλη τήν οἰκου­μένη, ἀγω­νίσθη­καν καί τήν παρέδωσαν στούς διαδόχους τους, τούς πα­τέρες καί τούς ἁγί­ους, πα­ραδίδο­ντάς τους ταυ­τόχρονα καί τήν ἐν­τολή τοῦ Κυρίου νά μήν ἀλλοιώ­σουν «ἰῶτα ἕν ἤ μία κε­ραία» ἀπό τόν λό­γο του.

Αὐτή τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως οἱ πα­τέ­ρες καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλη­σίας μας δέν τήν δίδα­ξαν μόνο, ἀλλά καί τήν βί­ω­σαν, γιατί ἡ ἀλή­θεια τῆς πίστε­ώς μας δέν εἶναι θεω­­ρία ἀλλά πρά­ξη, δέν εἶναι κήρυγμα ἀλλά ζωή· καί ἐπιπλέον ἀγω­νί­σθηκαν καί ἐδιώ­χθη­σαν καί μαρτύ­ρη­­σαν γιά νά τήν πα­ρα­δώ­σουν καί σέ μᾶς ἀπα­ρα­χάρακτη. Διότι κα­νείς δέν ἔχει δι­καίωμα νά τήν ἀλ­­­λοιώσει· καί ὅ­ποι­ος τό ἐπι­χει­ρήσει εἶ­ναι σάν νά ἀμ­φισ­βητεῖ τόν ἴδιο τόν Χριστό, τόν ἀρ­χη­γό καί τελειωτή τῆς πί­στεώς μας· εἶναι σάν νά ἀμ­φι­σβητεῖ καί ἀκυ­­ρώνει τούς πό­νους καί τούς ἱδρῶ­τες τῶν ἁγί­ων πατέ­ρων· εἶναι σάν νά ἀρ­­νεῖ­ται καί νά ἀπορ­­ρίπτει τά τίμια αἵ­μα­τα τῶν μαρτύ­ρων, οἱ ὁποῖοι θυ­σίασαν τή ζωή τους γιά τήν πίστη.

Ἀσφαλῶς δέν μπο­ρεῖ νά νοεῖται πι­στός ὁ ὁποῖος ἀρ­νεῖται καί ἀμ­φι­­σβη­τεῖ αὐτά τά ἐκλε­κτά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ· δέν μπο­ρεῖ νά νοεῖται πι­­στός πού ἀκο­λου­θεῖ ἐπιλεκτικά τίς ἐντολές τῆς κεφα­λῆς τοῦ σώματος στό ὁποῖο ἀνή­κει. Ὅποιος τό ἐπιχειρεῖ ὄχι μόνο δέν μπορεῖ νά ἀνήκει στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δέν μπορεῖ νά εἶναι μέ­λος τῆς Ἐκ­κλη­σίας, ἀλ­λά γίνε­ται καί ἐ­χθρός της ἐπι­κίν­δυ­νος, καθώς εἶ­ναι σάν νά ἐπιχειρεῖ νά κρημνίσει τό οἰκο­δό­­­μημά της ἀφαι­­ρώ­­ν­τας κάποια ἀπό τά στοιχεῖα πού τό στη­ρί­ζουν.

Ὅσοι, λοιπόν, τι­μοῦμε καί πανη­γυ­­ρί­ζουμε σήμερα τήν ἁγία μεγα­λο­­μάρ­­­τυρα Εὐ­φ­η­μία, ἄς ἀκολου­θή­σουμε τό παράδειγμα τῆς ζω­­ῆς της καί ἄς βα­δίσουμε στόν δρόμο τῆς ὀρθοδό­ξου πί­στεως, χωρίς νά πα­ρεκ­κλίνουμε ἀπό αὐ­­τόν, γιατί μόνο αὐ­τός θά μᾶς ὁδηγεῖ στή σω­τηρία, γιά τήν ὁποία πρεσ­βεύει δι­η­­­νεκῶς ἡ ἁγία Εὐ­φη­μία γιά ὅλους μας, καί θά πρεσβεύει, ἄν τήν πα­ρα­καλοῦμε αὐτό τό διάστημα ἰδι­αιτέρως, καί γιά νά μᾶς λυτρώ­σει ὁ Θεός καί ἀπό τήν ἀπειλή τοῦ κο­ρωνοϊοῦ καί γιά νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τίς ἐπίβουλες διαθέσεις τῶν γειτόνων μας, πού ἀπειλοῦν τά σύνορά μας καί τά νησιά μας.

The post Εορτή της Αγίας Ευφημίας στον Τρίλοφο appeared first on Dogma.