Η Δ’ Στάση των Χαιρετισμών στην Προσφυγομάνα Παναγιά του Πόντου

17:52 2/4/2022 - Πηγή: dogma

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων έψαλλε την Δ’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου ενώπιον της θαυματουργού Ιεράς Εικόνος της Πρόσφυγος Παναγίας, της «Κυράς» του Πόντου, της Παναγίας της Σουμελλιώτισας και ευχήθηκε πατρικώς διά της πρεσβείας προς τον Υιό της, να απαλλάξει την ανθρωπότητα από τον πειρασμό της πανδημίας του Covid-19 και να χαρίσει την ειρήνη στον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας, η οποία βιώνει αυτές τις ημέρες τη σκληρότητα του πολέμου.

Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλε η Χορωδία Βυζαντινής

και Παραδοσιακής Μουσικής του Μουσικοδραματικού Συλλόγου Χωριστής Δράμας «Η Αναγεννηθείσα Μακεδονία» υπό τη διεύθυνση του κ. Ευαγγέλου Τσαρούχα.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρέ σοι Παρθένε κραυγάζον­τες, τό φυλακτήριον πάντων καί χα­ρά­κωμα καί κραταίωμα καί ἱε­ρόν καταφύγιον».

Δεκατέσσερις αἰῶνες ἔχουν πε­ρά­σει ἀπό τότε πού οἱ πατέρες μας ἔψαλαν γιά πρώτη φορά τόν Ἀκά­θι­στο Ὕμνο ὡς εὐχαριστήριο πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ ὁποία μέ τή χάρη της εἶχε διασώσει τή βασι­λί­δα τῶν πόλεων ἀπό τούς ἐχθρούς πού τήν ἀπειλοῦσαν.

Δεκατέσσερις αἰῶνες ἔχουν περά­σει. Καί ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἄπει­ρες εἶναι οἱ φορές πού εἴτε ὡς ἄτομα εἴτε ὡς ἔθνος σταθήκαμε ἐνώ­πιον τῆς ἱερῆς εἰκόνος τῆς Πα­να­γίας Παρθένου γιά νά ζητήσουμε τή βοήθεια καί τήν προστασία της καί νά τήν εὐχαριστήσουμε γιά τίς σωτήριες ἐπεμβάσεις της.

Ἡ ζωή μας, ἡ ζωή τοῦ κάθε ἀν­θρώπου, εἶναι μία πορεία «ἐν μέσῳ παγίδων πολλῶν». Εἶναι μία πο­ρεία στήν ὁποία πολλοί εἶναι οἱ κίν­δυνοι πού ἐλλοχεύουν, πολλοί εἶναι οἱ ὁρατοί καί ἀόρατοι ἐχθροί οἱ ὁποῖοι μᾶς ἀπειλοῦν. Εἶναι κίν­δυνοι καί ἐχθροί σωματικοί καί πνευ­ματικοί, κίνδυνοι καί ἐχθροί ἔσωθεν καί ἔξωθεν, καί ὅλοι προσπα­θοῦμε καί ἀγωνιζόμεθα νά τούς ἀποτρέψουμε, νά τούς ἀποφύ­γουμε, νά τούς ἀντιμετωπίσουμε. Πολλές φορές μάλιστα αἰσθανό­με­θα ὅτι ὑπερβαίνουν τίς δυνάμεις καί τίς ἀντοχές μας καί κανείς δέν μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει.

Μπορεῖ, βεβαίως, νά μήν ζοῦμε τίς ἀπειλές καί τούς κινδύνους τούς ὁποίους διέτρεχαν οἱ πατέρες μας στήν Κωνσταντινούπολη, ὅταν πολιορκημένοι ἀπό τούς δια­φό­ρους κατά καιρούς ἐχθρούς λι­τάνευαν τήν εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στά τείχη καί τήν παρα­καλοῦσαν νά τούς σώσει. Μπορεῖ νά μήν ζοῦμε τόν φόβο τοῦ διωγ­μοῦ, τῆς ἐξορίας ἤ τῶν σφαγῶν πού ζοῦσαν οἱ πατέρες μας στόν Πόντο καί προσέτρεχαν στό Μονα­στήρι τῆς δικῆς τους Παναγίας, τῆς Σουμελιώτισσας, γιά νά ζητήσουν τήν ἐπέμβαση τῆς μητέρας καί προ­στάτιδός τους γιά νά τούς προστα­τεύσει ἀπό τή μανία τῶν ἀλλοθρή­σκων. Ὅμως καί ἐμεῖς αἰσθανό­μεθα ὅτι οἱ ἀνθρώπινες δυνάμεις δέν ἐπαρκοῦν γιά νά ἀντιμετωπί­σουμε τίς ἀπροσδόκητες ἀπειλές πού ἐμφανίσθηκαν στίς ἡμέρες μας καί μᾶς πλήττουν. Μέ πόνο ψυχῆς παρακολουθοῦμε τίς εἰκόνες φρί­κης πού προκαλεῖ ὁ πόλεμος, ὁ ὁποῖος μαίνεται τίς τελευταῖες ἑβδο­μάδες καί πλήττει τόσους ἀθώους ἀνθρώπους ἀλλά καί τόν Ἑλληνισμό, καί τούς ὁδηγεῖ στόν δρόμο τῆς προσφυγιᾶς, καί ἀκόμη τήν πανδημία πού δυστυχῶς ἐπι­μένει ἐδῶ καί δύο χρόνια καί προκαλεῖ καί αὐτή ἀνη­συχία καί πόνο.

Στίς δυσκολίες αὐτές ἀλλά καί σέ ὅσες ἄλλες δοκιμασίες καί πειρα­σμούς καί κινδύνους διέρχεται ὁ καθένας μας στήν προσωπική του ἀλλά καί στήν πνευματική του ζωή δέν εἴμαστε ὅμως μόνοι, δέν εἴμα­στε ἀβοήθητοι, δέν εἴμαστε ἀδύ­να­μοι. Ἔχουμε τή δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε τή δύναμη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία «τά πάντα δύνα­ται» διά τοῦ Υἱοῦ της. Ἔχουμε τήν προστασία καί τήν παρηγορία της στίς ἀνάγκες καί τίς θλίψεις μας, διότι ἡ Παναγία Παρθένος δέν εἶναι μόνο «τό φυλακτήριον πάν­των καί χαρά­κωμα καί κραταίω­μα», ἀλλά εἶναι καί τό «ἱερόν κα­τα­φύγιον», ὅπως ὁμολογεῖ ὁ ἱερός ὑμνογράφος τοῦ κανόνος τοῦ Ἀκα­θίστου Ὕμνου πού ψάλαμε καί ἀπό­ψε, ἐδῶ στό ἱερό κατοικητήριό της, στό Ἱερό Προσκύνημα καί τό Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Σου­με­λᾶ, ὅπου θησαυρίζεται ἡ ἱστο­ρική καί θαυματουργή εἰκόνα της.

Μέ ἄλλες λέξεις ἡ Κυρία Θεοτό­κος δέν μᾶς προφυλάσσει μόνο ἀπό κάθε κίνδυνο καί ἀπό κάθε ἀπειλή, ἀλλά καί ὅταν αὐτή μᾶς πλήττει, γίνεται γιά μᾶς τό ὀχυρό, γίνεται τό χαράκωμα, τό ὁποῖο μᾶς προ­στατεύει γιά νά τραυματισθοῦμε θανάσιμα, γίνεται τό κραταίωμα, αὐτή δηλαδή πού μᾶς ἐνισχύει καί μᾶς στηρίζει γιά νά ἀποκρούσουμε τίς ἐπιθέσεις, καί ἀκόμη εἶναι γιά μᾶς τό ἱερό καταφύγιο, Ἐκείνη στήν ὁποία μποροῦμε νά καταφύ­γουμε, ὅταν αἰσθανόμεθα πληγω­μέ­νοι καί ταλαιπωρημένοι ἀπό τόν ἀγώνα, ἀπό τήν κακία καί τήν ἀδικία τῶν ἀνθρώπων.

Καί αὐτό ἰσχύει, ὅπως εἴπαμε, ὄχι μόνο γιά τόν καθημερινό ἀγώνα τῆς ζωῆς μας καί τίς ὑλικές μας ἀνάγκες ἀλλά καί γιά τόν πνευμα­τικό μας ἀγώνα καί γιά τίς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς μας.

Ἄς τό πιστεύσουμε αὐτό καί ἄς ἐπιδιώξουμε νά τό ζή­σουμε. Διότι δέν ἀρκεῖ μόνο νά τό λέμε, ἀλλά θά πρέπει καί νά τό ζοῦμε. Νά κατα­φεύγουμε στήν Παναγία μας καί νά τῆς ζη­τοῦ­με τήν προστασία καί τή βοή­θειά της γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ, ἤ μᾶλλον νά μήν ἀπο­μακρυνόμαστε ποτέ ἀπό κοντά της, ὥστε νά μπορεῖ καί Ἐκείνη νά μᾶς παρέχει τήν προστασία της καί νά μᾶς προ­φυλάσσει ἀπό κάθε κίνδυ­νο καί κάθε κακό πού μᾶς ἀπειλεῖ.

Καί μποροῦμε νά εἴμαστε κοντά της, ὅταν προσπαθοῦμε νά βαδί­ζου­με στά ἴχνη της, ὅταν ἀγωνι­ζό­μαστε νά ζοῦμε καί ἐμεῖς μέ τα­πεί­­νωση καί ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί πρωτίστως νά εἴμεθα πρό­θυμοι νά δεχόμαστε στή ζωή μας ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Θεός, γιά νά ἔχουμε τήν προστασία καί τή βοή­θεια καί τῆς Παναγίας Μητέρας μας.

Καί ἄς τήν παρακαλοῦμε νά μᾶς προστατεύει πάντοτε καί ἰδιαιτέ­ρως τή δύσκολη αὐτή περίοδο ἄς τήν παρακαλοῦμε νά καταπαύσει τόν πόλεμο διά τῆς πρεσβείας της πρός τόν Υἱό της καί νά μᾶς ἀπαλ­λάξει ὁριστικά ἀπό αὐτόν τόν μεγάλο πειρασμό τῆς πανδημίας, ὁ ὁποῖος ἔχει πληγώσει δυστυχῶς τόσες ψυχές. Ἔχουν φύγει τόσοι ἀδελφοί μας, ἀλλά καί πόσοι εἶναι στά νοσοκομεῖα καί πόσοι κινδυνεύουν. Ἄς τήν παρακαλέσουμε νά γίνει ἵλεως, νά παρακαλέσει τόν Υἱό της, οὕτως ὥστε νά φέρει τή θεραπεία ὄχι μόνο στόν τόπο μας ἀλλά καί σέ ὅλο τόν κόσμο.

The post Η Δ’ Στάση των Χαιρετισμών στην Προσφυγομάνα Παναγιά του Πόντου appeared first on Dogma.