Ο Αρχιεπίσκοπος για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

11:01 4/6/2021 - Πηγή: dogma

Σχε­δόν πεν­τή­κον­τα ἔ­τη πα­ρῆλ­θον ἀ­φ’ ὅ­του ὁ Ο­Η­Ε πά­νυ κα­λῶς κα­θι­έ­ρω­σεν τήν 5ην Ἰ­ου­νί­ου ἑ­κά­στου ἔτους ὡς παγ­κο­σμί­αν ἡ­μέ­ραν ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νην εἰς τήν προ­στα­σί­αν τοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος.

Διό, ἡ Δια­ρκής Ἱ­ε­ρά Σύ­νο­δος, ὡς εἰ­κός, ἐ­πευ­λο­γεῖ καί χαι­ρε­τί­ζει τήν ἐν λό­γῳ ἐ­πέ­τει­ον, δε­δο­μέ­νου ὅ­τι ἡ τοῦ Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­α με­ρι­μνᾷ κα­θ’ ὅ­λας τάς ἡ­μέ­ρας τοῦ ἔ­τους, μή πε­ρι­ο­ρι­ζο­μέ­νη ὑ­πό τῆς τοῦ χρό­νου συμ­βα­τι­κό­τη­τος, ὑ­πεν­θυ­μί­ζου­σα πρός πᾶ­σαν κα­τεύ­θυν­σιν καί πρός πάν­τα ἄν­θρω­πον τόν ἀ­παι­τού­με­νον σε­βα­σμόν, τήν σω­στήν

χρῆ­σιν καί τήν ὀ­φει­λο­μέ­νην ἀ­γά­πην πρός τό φυ­σι­κόν πε­ρι­βάλ­λον. Τό πε­ρι­βάλ­λον τό ὁ­ποῖ­ον, ὡς καί ἐκ τοῦ ὀ­νό­μα­τός του δη­λοῦ­ται, περιβάλλει τε καί πε­ρι­λαμ­βά­νει πάν­τας ἡ­μᾶς, τήν λο­γι­κήν καί ἄ­λο­γον κτί­σιν, τήν ὀρ­γα­νι­κήν καί ἀ­νόρ­γα­νον ὕ­λην καί, ἐν μιᾷ λέ­ξει, αὐ­τήν ταύ­την τήν βι­ο­λο­γι­κήν ζω­ήν καί ὕπαρ­ξιν ἡ­μῶν.

Ὁ ἀ­λη­θής Χρι­στια­νός, βε­βαί­ως, οὐ­δέ­πο­τε λη­σμο­νεῖ τήν ἀ­φυ­πνι­στι­κήν τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­πο­στό­λου Παύ­λου ὑπό­μνη­σιν, ἀ­φο­ρῶ­σαν, ἀ­φ’ ἑ­νός, εἰς τό πα­ρο­δι­κόν καί ἐ­φή­με­ρον τοῦ ἀν­θρώ­που ἐν τῷ κό­σμῳ τού­τῳ καί, ἀ­φ’ ἑτέ­ρου, εἰς τήν ἐν οὐ­ρα­νοῖς κρείτ­το­να ὕ­παρ­ξιν ἡ­μῶν, λέ­γον­τος: «οὐ γάρ ἔ­χο­μεν ὧ­δε μέ­νου­σαν πό­λιν, ἀλ­λά τήν μέλ­λου­σαν ἐ­πι­ζη­τοῦ­μεν» (Ἑ­βρ. 13, 14).

Ὅ­μως, ἡ ἀ­πο­κα­ρα­δο­κί­α τῆς μελ­λού­σης καί ἀ­φθί­του Πό­λε­ως, τῆς Πό­λε­ως τοῦ Θε­οῦ, τῆς εὐ­λο­γη­μέ­νης Βα­σι­λεί­ας τῆς θεί­ας Ἀ­γά­πης, Δι­και­ο­σύ­νης καί Εἰ­ρή­νης, οὐ­δό­λως ἀ­παλ­λάσ­σει ἡ­μᾶς τῆς με­γί­στης εὐ­θύ­νης καί τῆς ἔ­ναν­τι τοῦ Θε­οῦ, ἡ­μῶν τῶν ἰ­δί­ων καί τῶν ἐ­περ­χο­μέ­νων γε­νε­ῶν, ὑ­πο­χρε­ώ­σε­ως ὅ­πως δι­α­φυ­λάτ­τω­μεν κα­λῶς τό φυσικόν πε­ρι­βάλ­λον, τό θαυ­μα­στόν καί ἐξαί­σιον τοῦ­το θεῖ­ον δη­μι­ούρ­γη­μα, ἐν εὐ­χα­ρι­στί­ᾳ καί εὐ­γνω­μο­σύ­νῃ πολ­λῇ πρός τόν Ποι­η­τήν «ὁ­ρα­τῶν τε πάν­των καί ἀ­ο­ρά­των» καί μό­νον εὐ­λο­γη­τόν Θε­όν, τόν συ­νέ­χον­τα ἐν τῇ δρα­κί Αὐ­τοῦ ἅ­πα­σαν τήν κτί­σιν.

Ἡ ἐκ τῆς Ἁ­γί­ας Γρα­φῆς ἀ­πορ­ρέ­ου­σα θε­ο­λο­γί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἡ­μῶν ὅ­τι ὁ Κύ­ριος τῆς Δό­ξης ἔ­θε­σεν τόν ἄν­θρω­πον εἰς τόν κό­σμον ὡς βα­σι­λέ­α καί ἱ­ε­ρέ­α τῆς κτί­σε­ως διά νά ἐρ­γά­ζη­ται τά ἔρ­γα τοῦ φω­τός, τῆς ἀ­λη­θεί­ας καί τῆς ἀ­γά­πης καί οὐ­χί νά κα­τα­στρέ­φῃ διά τῆς κα­κῆς χρή­σε­ως τήν δη­μι­ουρ­γί­αν τοῦ Θε­οῦ, κα­τέ­χει μεί­ζο­να ση­μα­σί­αν εἰς τήν ζω­ήν ἑ­κά­στου πι­στοῦ. «Τά γάρ ἀ­ό­ρα­τα αὐ­τοῦ (τοῦ Θε­οῦ) ἀ­πό κτί­σε­ως κό­σμου τοῖς ποι­ή­μα­σι νο­ού­με­να κα­θο­ρᾶ­ται, ἥ τε ἀ­ΐ­διος αὐ­τοῦ δύ­να­μις καί θει­ό­της» (Ρωμ. 1, 20), ἐ­πι­ση­μαί­νει καί αὖ­θις ὁ οὐ­ρα­νο­βά­μων Παῦ­λος. Του­τέ­στιν, αἱ ἀ­ό­ρα­τοι ἰ­δι­ό­τη­τες τοῦ Θε­οῦ, δη­λα­δή ἡ αἰ­ώ­νιος δύ­να­μις καί θε­ό­της Αὐ­τοῦ, γί­νον­ται ἐμ­φα­νῶς αἰ­σθη­ταί εἰς ἡ­μᾶς μέ­σῳ τῶν δη­μι­ουρ­γη­μά­των Αὐ­τοῦ, κα­θ’ ὅ­τι οὕ­τω κη­ρύσ­σε­ται, δι’ ἐ­πο­πτι­κοῦ καί ἀ­να­γω­γι­κοῦ τρό­που, ἡ ἀ­σύλ­λη­πτος σο­φί­α, ἡ ἄ­κρα ἀ­γα­θό­της, ἡ πρό­νοι­α καί, ἐν γέ­νει, τό με­γα­λεῖ­ον τοῦ Θε­οῦ.

Ἡ δη­μι­ουρ­γί­α τοῦ οὐ­ρα­νοῦ καί τῆς γῆς, τοῦ φωτός, τοῦ οὐρανίου στερεώματος, τῆς ξηρᾶς καί τῶν ὑ­δά­των, τῶν δέν­δρων, τῶν φυ­τῶν καί τῶν ἀν­θέ­ων, τοῦ ἡ­λί­ου καί τῆς σε­λή­νης, τῶν ἀ­στέ­ρων, τῶν πτηνῶν καί τῶν ἰχθύων, τῶν θηλαστικῶν ζῴ­ων καί τῶν ἑρπετῶν καί, τέλος, αὐ­τοῦ τού­του τοῦ ἀν­θρώ­που, ἀνά­γει τόν νοῦν καί τήν δι­ά­νοι­αν ἡ­μῶν πρός αἶ­νον καί δο­ξο­λο­γί­αν, σύν πά­σῃ τῇ κτί­σει, τοῦ ἀγα­πή­σαν­τος ἡ­μᾶς Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, τοῦ ὁδηγήσαν­τος ἡ­μᾶς διά τῆς δη­μι­ουρ­γι­κῆς θεί­ας Αὐ­τοῦ ἐνερ­γεί­ας ἀ­πό τῆς ἀ­νυ­παρ­ξί­ας εἰς τήν ὕ­παρ­ξιν.

Διό, ἡ Ἁ­γί­α ἡ­μῶν Ἐκ­κλη­σί­α δι­α­κη­ρύσ­σει ὅ­τι ἄ­νευ τῆς ἀ­σκη­τι­κῆς καί εὐ­αγ­γε­λι­κῆς θε­ω­ρή­σε­ως τοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος, ἄ­νευ τῆς ὀρ­θο­λο­γι­κῆς καί συ­νε­τῆς χρή­σε­ως τῶν ὑ­λι­κῶν ἀ­γα­θῶν καί τοῦ πλού­του, τό οἰ­κο­λο­γι­κόν πρό­βλη­μα θά ἐ­πι­δει­νοῦ­ται ἔ­τι πε­ραι­τέ­ρω.

Ἡ ρί­ζα τοῦ οἰ­κο­λο­γι­κοῦ ζη­τή­μα­τος εὑ­ρί­σκε­ται εἰς τήν ἄ­γνοι­αν καί ἀ­δι­α­φο­ρί­αν τοῦ ἀν­θρώ­που· εἰς τήν ἀπρο­θυ­μί­αν του νά κυ­ρι­αρ­χή­σῃ ἐ­πί τοῦ ἐ­γω­κεν­τρι­σμοῦ καί τοῦ ὑ­πο­τι­θε­μέ­νου ὑ­λι­κοῦ «εὐ­δαι­μο­νι­σμοῦ» του· εἰς τήν ἀλ­λό­κο­τον ἄρ­νη­σίν του νά ἐ­ξέλ­θῃ τοῦ λα­βυ­ρίν­θου εἰς τόν ὁ­ποῖ­ον ἐ­νέ­κλει­σεν ἑ­αυ­τόν διά τῆς κα­τα­χρή­σε­ως τοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος.

Τό ἔ­δα­φος, τό ὑ­πέ­δα­φος, τά ὕ­δα­τα, ἡ χλω­ρίς καί ἡ πα­νίς, ὁ ἀ­ήρ, ἡ ἀ­τμό­σφαι­ρα καί, συ­νε­λόν­τι εἰ­πεῖν, τό πε­ρι­βάλ­λον ὁ­λό­κλη­ρον μο­λύ­νον­ται ἐ­πι­κιν­δύ­νως καί ἀκα­τα­παύ­στως, ἰ­δί­ως με­τά τήν βι­ο­μη­χα­νι­κήν ἐ­πα­νά­στα­σιν, ἐκ τῆς ἀ­φρο­σύ­νης τοῦ ἀν­θρώ­που, ὡς καί ἐκ τῆς ἐλ­λεί­ψε­ως μέ­τρου, ἀ­γά­πης καί στορ­γῆς πρός τήν θεί­αν δη­μι­ουρ­γί­αν.

Καί τί μέλ­λει γε­νέ­σθαι; Τί­νι τρό­πῳ θά δυ­νη­θῇ ὁ ἄν­θρω­πος νά σω­θῇ ἐκ τοῦ ἰ­δί­ου τοῦ ἑ­αυ­τοῦ του, ἐκ τῶν αὐ­το­κα­τα­στρο­φι­κῶν του τά­σε­ων καί τῆς ἐγ­κλη­μα­τι­κῆς ἀ­δι­α­φο­ρί­ας του διά τό φυ­σι­κόν πε­ρι­βάλ­λον;

Βε­βαί­ως, μέσῳ τῆς συ­νε­χοῦς καλ­λι­ερ­γεί­ας μιᾶς ὑγιοῦς οἰ­κο­λο­γι­κῆς συ­νει­δή­σε­ως, ἡ ὁποία ἐπι­τυγ­χά­νε­ται διά τῆς γνώ­σε­ως, τῆς παιδείας καί τῆς εὐ­θύ­νης τῶν πο­λι­τῶν ἔ­ναν­τι τῆς προ­στα­σί­ας τοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος. Μέσῳ τῆς ἀ­δι­α­κό­που ἐρ­γα­σί­ας καί προ­νοί­ας ὑ­πέρ τῆς δι­α­φυ­λά­ξε­ως τοῦ πε­ριλαμ­βάνον­τος ἡ­μᾶς οἰ­κοσυ­στή­μα­τος.

Ὡς ἐκ τού­του, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α κα­τα­βάλ­λει ἐρ­γώ­δεις προ­σπα­θεί­ας ἐ­πί τῷ σκο­πῷ τῆς ἀ­να­δεί­ξε­ως οἰ­κο­λο­γι­κῶν συ­νει­δή­σε­ων, ἐ­ρει­δο­μέ­νων ἐ­πί τῆς Ἁ­γί­ας Γρα­φῆς καί τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς πα­ρα­δό­σε­ως.

Λό­γου χά­ριν, ἐξ αὐ­τῆς τῆς θε­ο­λο­γί­ας της, συ­νι­στᾷ εἰς τούς πι­στούς τόν σε­βα­σμόν πρός τό πε­ρι­βάλ­λον ὡς δη­μι­ούρ­γη­μα θεῖ­ον. Διά τῶν λει­τουρ­γι­κῶν της εὐ­χῶν καί ἄλ­λων σχε­τι­κῶν πνευ­μα­τι­κῶν μέ­σων ὑ­πεν­θυ­μί­ζει ὅ­τι ἄ­νευ τοῦ φυ­σι­κοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος εἶ­ναι ἀ­δύ­να­τος ἡ συ­νέ­χι­σις καί τῆς ἰ­δι­κῆς μας ζω­ῆς, κα­θ’ ὅ­τι ὁ ἄν­θρω­πος δέν αὐ­το­νο­μεῖ­ται ἀ­πό τῆς ὑ­πο­λοί­που δη­μι­ουρ­γί­ας, ἀφοῦ τυγ­χά­νει ἀ­να­πό­σπα­στον μέ­ρος αὐ­τῆς.

Προ­τρέ­πει δέ ἀ­νελ­λι­πῶς τάς ἐ­νο­ρί­ας καί τούς φο­ρεῖς εἰς ἀ­νά­πτυ­ξιν ποι­κί­λων δρά­σε­ων πρός προ­στα­σί­αν τοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος καί προ­α­γω­γήν οἰ­κο­λο­γι­κοῦ πνεύ­μα­τος καί εἰς καλ­λι­έρ­γειαν φι­λι­κῶν πρός τό πε­ρι­βάλ­λον ἕ­ξε­ων, ἤ­τοι, πα­ρα­δείγ­μα­τος χά­ριν, πε­ρι­ο­ρι­σμόν τῆς χρή­σε­ως ρυ­πο­γό­νων καί ἐ­νερ­γο­βό­ρων μη­χα­νη­μά­των, ἀ­να­κύ­κλω­σιν, προ­στα­σί­αν τῶν δα­σῶν, ἀ­πο­φυ­γήν τῆς ἠ­χορ­ρυ­πάν­σε­ως.

Ὑ­πο­καρ­δί­ως ἐπευ­χό­με­θα ὅ­πως ἡ χά­ρις τοῦ Ἀ­να­στάν­τος Κυ­ρί­ου δι­α­φυ­λάτ­τῃ πάν­τας ἡ­μᾶς, τό πε­ρι­βάλ­λον ἡ­μᾶς φυ­σι­κόν οἰ­κο­σύ­στη­μα καί ἅ­πα­σαν τήν δη­μι­ουρ­γί­αν ἀ­τρώ­τους, ἀ­βλα­βεῖς καί ἀ­κε­ραί­ους πρός δό­ξαν Θε­οῦ, τοῦ ποι­ή­σαν­τος ἡ­μᾶς, καί ἀ­πρό­σκο­πτον ἐξακολούθησιν τῆς ἐν­θά­δε βι­ο­τῆς ἡ­μῶν, ἐ­π’ ἐλ­πί­δι τῆς ἀ­ϊ­δί­ου με­το­χῆς εἰς τό πλή­ρω­μα τῆς ζω­ῆς, ἐν τῷ ἀ­νε­σπέ­ρῳ φω­τί τῆς τῶν οὐ­ρα­νῶν Βα­σι­λεί­ας.

Χριστός Ἀνέστη!

Μετά πολλῆς ἀγάπης καί εὐχῶν πατρικῶν

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

Εκ του Γραφείου Τύπου

της Ιεράς Συνόδου

της Εκκλησίας της Ελλάδος

The post Ο Αρχιεπίσκοπος για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος appeared first on Dogma.