Συναντήσεις γυναικείων οργανώσεων στην Μπετζάλλα των Ιεροσολύμων

09:18 31/7/2023 - Πηγή: dogma

Τήν πρωΐαν τῆς Πέμπτης, 14ης/ 27ης  Ἰουλίου 2023, ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου τῆς  Κοινότητος Μπετζάλλας ὑπό τῶν ἱερέων αὐτῆς, Προεξάρχοντος τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου καί προσευχομένων τῶν ἱερέων καί τῶν Κυριῶν (τριακοσίων περίπου τόν ἀριθμόν) ἕνδεκα Κοινοτήτων τοῦ Πατριαρχείου τῆς Δυτικῆς Ὄχθης τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας. Τήν λειτουργικήν ἐκδήλωσιν ταύτην ηὐλόγησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Ἰδού δή τι καλόν ἤ τι τερπνόν, ἀλλ’ ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό», (Ψαλμ. 132, 1), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.

«Οὗ γάρ εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν», (Ματθ. 18, 20), λέγει Κύριος.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἀδελφοί καί ἀδελφαί,

Ἡ εἰς τό ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ σύναξις ὑμῶν ἐν τῇ ἱστορικῇ καί ἁγιογραφικῇ ταύτῃ πόλει Μπετζάλλᾳ εἶναι ὄντως καλόν καί τερπνόν. Καί τοῦτο, διότι ἐν τῇ ἀρχιερατικῇ προσευχῇ ὁ Ἰησοῦς Χριστός παρακαλεῖ τόν Θεόν Πατέρα Αὐτοῦ ὑπέρ ἑαυτοῦ,  ὑπέρ τῶν μαθητῶν Του, δηλονότι τῶν Ἀποστόλων καί δι’ ὅσους θά πιστεύσουν εἰς Αὐτόν, λέγων: «Ἁγίασον αὐτούς ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, ὁ λόγος ὁ σός ἀλήθεια ἐστί… καί ὑπέρ αὐτῶν ἐγώ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα καί αὐτοί ὦσιν ἡγιασμ;ένοι ἐν ἀληθείᾳ. Οὐ περί τούτων δέ ἐρωτῶ μόνον ἀλλά καί περί τῶν πιστευόντων διά τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἕν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ μέ ἀπέστειλας», (Ἰωάν 17, 17-21).

Ἑρμηνεύοντες τούς ἀνωτέρω Κυριακούς λόγους, ὁ μέν ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Ἀγάπης καί ὁμονοίας καί εἰρήνης σύνδεσμον ἀπαιτεῖ, συγκομίζοντα πρός ἑνότητα τήν πνευματικήν τούς πιστεύοντας» [Καί ἁπλούστερον: Ζητεῖ ὁ Χριστός τόν σύνδεσμον τῆς ἀγάπης καί ὁμονοίας καί εἰρήνης διά νά συναγάγῃ τούς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν εἰς τήν ἐν «Ἁγίῳ Πνεύματι ἑνότητα. Ὁ δέ Ζιγαβηνός λέγει: «Ἐκ τῆς ἀγάπης τοίνυν καί ὁμονοίας ἀρξάμενος – ὁ Χριστός – εἰς ταύτην πάλιν κατέκλεισεν τόν λόγον, δεικνύς ὅτι θεοφιλές καί περισπούδαστον (ἐστί) ἡ ἀγάπη».

Ἀξιοσημείωτον ὅτι πρόκειται οὐχί περί ἑνότητος οὐσίας, ὅπως τοῦτο συμβαίνει εἰς τά πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἀλλ’ ἀγάπης. Πρόκειται περί τῆς ἑνότητος τοῦ Πνεύματος, ἡ ὁποία θά προέρχηται ἐκ τοῦ ὅτι θά εἶναι  «ἕν σῶμα καί ἕν πνεῦμα, καθώς ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν», ἔχοντες «ἕνα Κύριον, μίαν πίστιν, ἕν βάπτισμα, ἕνα Πατέρα» (Πρβλ Ἐφ. 4, 4-6), ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.  Κατά δέ τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Θεολόγον  «Ὁ Χριστός ἀπέθανε, ἵνα καί τά τέκνα τοῦ Θεοῦ τά διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν», (Ἰωάν. 11,52).

Τήν ἀγάπην ταύτην καί δή τήν μητρικήν ταύτην ἐπέδειξαν κατά τόν σταυρικόν πάθος τοῦ Χριστοῦ πρωτίστως καί κυρίως ἡ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ αὐτῆς, ἡ Ὑπερευλογημένη Θεοτόκος καί ἀειπάρθενος Μαρία, ὡς ἐπίσης καί αἱ Μυροφόροι γυναῖκες. Τήν ἀγάπην ταύτην ἐπέδειξαν αἱ ἀδελφαί τοῦ Λαζάρου Μάρθα καί Μαρία, ὅταν ὑπεδέχθησαν τόν Χριστόν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτῶν  ἐν Βηθανίᾳ, ἔνθα λαβών ἀφορμήν ὁ Ἰησοῦς ἐπέπληξε τήν Μάρθαν λέγων: «Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καί τυρβάζῃ περί πολλά· ἑνός δέ ἐστι χρεία· Μαρία δέ τήν ἀγαθήν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς», (Λουκ. 10, 41-42).

Ἑρμηνεύοντες τούς λόγους τούτους τοῦ Κυρίου, ὁ μέν  Θεοφύλακτος ἐπισημαίνει λέγων: «Μέγα μέν τό τῆς φιλοξενίας ἀγαθόν, ὅπερ ἡ Μάρθα ἐπεδείκνυτο καί οὐκ ἀπόβλητον· μεῖζον δέ τό προσέχειν τοῖς πνευματικωτέροις λόγοις». Ὁ δέ Ζιγαβηνός  λέγει: «τήν ἀγαθήν οὖν μερίδα εἶπεν ὁ Ἰησοῦς οὐχ ὡς τῆς ἄλλης πονηρᾶς οὔσης, ἀλλ’ ἀγαθήν ἐνταῦθα τήν κρείττονα ὠνόμασεν. Ἐνδέχεται γάρ δύο καλῶν, τό ἕν εἶναι κάλλιον».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητά ἐν Κυρίῳ τέκνα, ἡ διακονία ἐν προκειμένῳ τῶν δύο ἀδελφῶν Μάρθας καί Μαρίας διακρίνεται εἰς δύο τρόπους: ἀφ’ ἑνός μέν εἰς τήν φροντίδα τοῦ σώματος, δηλονότι τῶν πρακτικῶν ἀναγκῶν καί ἀφ’ ἑτέρου εἰς τήν μέριμναν τῆς ψυχῆς, τοὐτέστιν τῶν πνευματικῶν ἀναγκῶν. Ἀμφότεροι οἱ τρόποι διακονίας τῶν ἀγαπώντων τήν Ἐκκλησίαν, τοὐτέστιν τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, ὀφείλουν να ἀποβλέπουν, νά ἀποσκοποῦν εἰς τήν δόξαν τοῦ Κυρίου κατά τήν ἰδίαν ἑκάστου καί ἑκάστης κλῆσιν.

«Ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει ἐκ Θεοῦ, ὃς μέν οὕτως, ὃς δέ οὕτως», (Α’ Κορ. 7, 7) «Διαιρέσεις δέ χαρισμάτων εἰσί, τό δέ αὐτό Πνεῦμα· καί διαιρέσεις διακονιῶν εἰσι, καί ὁ αὐτός Κύριος· καί διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν, ὁ δέ αὐτός ἐστι Θεός, ὁ ἐνεργῶν τά πάντα ἐν πᾶσιν»,  (Α’ Κορ. 12 4-6) κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος.

Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ γυναῖκα εἰς οὐδέν ὑστερεῖ εἰς τούς ἀγῶνας τῆς πίστεως, ὡς διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγων «Ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οὐκ ἐνι ἄρσεν καί θῆλυ, ὅτι οὔτε φύσις οὔτε σώματος ἀσθένεια, οὔτε ἡλικία, οὔτε ἄλλο οὐδέν τῶν τοιούτων ἐμποδίσαι δύνατ’ ἄν τοῖς τῶν τῆς εὐσεβείας τρέχουσι δρόμον, ἐάν προθυμία γενναία καί φρόνημα διεγηγερμένον καί φόβος Θεοῦ θερμός καί διάπυρος ἐρριζωμένος ἡμῶν ἐν ταῖς ψυχαῖς ᾖ»· [καί ἁπλούστερον: διά τόν Ἰησοῦν Χριστόν δέν ὑπάρχει ἀρσενικόν ἤ θηλυκόν φῦλον οὔτε τό φυσικόν τοῦ ἀνθρώπου οὔτε ἀδυναμία σώματος οὔτε ἡλικία οὔτε τίποτε ἄλλο παρόμοιον πού θά μποροῦσε νά ἐμποδίσῃ ἐκείνους πού βαδίζουν τόν δρόμον τῆς εὐσεβείας, ἐάν ὑπάρχῃ προθυμία γενναία καί φρόνημα ἄγρυπνον καί φόβος Θεοῦ θερμός καί φλογερός, ριζωμένος εἰς τάς ψυχάς μας].

Τούς λόγους τούτους τοῦ Ἱεροῦ Πατρός ἡμῶν Χρυσοστόμου ἐπιμαρτυροῦν καί ἐπιβεβαιοῦν ἡ πλειάδα τῶν ἁγίων γυναικῶν, προφητίδων, ἰσαποστόλων, ὁσίων, μεγαλομαρτύρων καί ὁμολογητριῶν, μνημονευομένων τόσον ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ Παλαιᾷ τε καί Καινῇ Διαθήκῃ, ὅσον καί ἐν τῷ ἱστορικῷ βίῳ τῆς ἐπί γῆς καί ἐν τῷ κόσμῳ στρατευομένης Ἐκκλησίας. Καί πάλιν ὁ Ἱερός Χρυσόστομος τονίζει τό γεγονός ὅτι ὅσον ἀφορᾷ εἰς τούς ἀγῶνας τοῦ Θεοῦ καί τούς κόπους ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ γυναῖκα εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία ἐπιδίδεται εἰς τούς καλούς ἀγῶνας καί κόπους μέ περισσοτέραν ἀπό τόν ἄνδρα τόλμην. «Ἐπί δέ τῶν τοῦ Θεοῦ ἀγώνων  καί τῶν ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας πόνων οὐκ ἔνι τοῦτο, ἀλλ’ ἐστί καί γυναῖκα ἀνδρός ἐρρωμενέστερον τῶν καλῶν τούτων ἀντέχεσθαι ἀγώνων καί πόνων».

Καθίσταται σαφές ὅτι ἡ ἀποστολή τῆς Χριστιανῆς γυναικός σήμερον «ὡς πάλαι ποτέ καί τῶν ἁγίων γυναικῶν», (Α’ Πετρ. 3,5)  ἐν τῷ κόσμῳ τῆς συγχύσεως, τῆς ἀποστασίας, τῆς ἀνομίας καί τοῦ παραπικρασμοῦ (Ἑβρ. 3,8) εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία ὅσον ποτέ ἄλλοτε. Διό καί καλούμεθα νά ἀκούσωμεν εἰς τό παράγγελμα τοῦ ἀποστόλου Πέτρου λέγοντος:

«Ταπεινώθητε οὖν ὑπό τήν κραταιάν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ· πᾶσαν τήν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περί ὑμῶν,  νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ», (Α’ Πέτρ. 5, 6-8) 

Ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, τεθεμελιωμένη οὖσα ἐπί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ συνεχίζει τήν σωτηριώδη αὐτῆς ἀποστολήν, στοιχοῦσα εἰς τήν Ἀποστολικήν καί Ἁγιοπατερικήν παράδοσιν αὐτῆς, ἐνισχυομένη καί ἐνθαρρυνομένη ὑπό τοῦ Κυριακοῦ λόγου: «Καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», (Ματθ. 16-18).

Τέλος, θέλομεν νά εὐχαριστήσωμεν πάντας ὅσους συνέβαλον  εἰς τήν διοργάνωσιν τῆς θεαρέστου ταύτης συνάξεως τῶν Ρωμαιορθοδόξων Σωματείων (Τζαμαΐγιε) γυναικῶν, ἰδιαιτέρως δε τόν λαβόντα τήν πρωτοβουλίαν ταύτην Αἰδεσιμώτατον Πρεσβύτερον Πατέρα Ἠλιάς καί τούς ἀγαπητούς Ἡμῖν συμπρεσβυτέρους αὐτῷ Μποῦλ0ς καί Ἰωσήφ.

Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἴη μετά πάντων ὑμῶν. Ἀμήν».

The post Συναντήσεις γυναικείων οργανώσεων στην Μπετζάλλα των Ιεροσολύμων appeared first on Dogma.