Το θάρρος του Ασώτου

17:00 3/3/2024 - Πηγή: dogma

Σωτηρία είναι ο σκοπός του χριστιανού, να κερδίσει την Βασιλεία των ουρανών. Είναι η γεύση του παραδείσου. Η αιώνια επικοινωνία με τον Θεό.

-Πως μπορεί να σωθεί κάποιος και να γίνει πολίτης της επουράνιας Βασιλείας;

Προϋπόθεση της σωτηρίας είναι να θέλει κάποιος να σωθεί. Αφού πιστέψει στην σωτηρία του τότε αγωνίζεται να την κερδίσει με τον πνευματικό του αγώνα.

–Τι είναι ο πνευματικός αγώνας;

Πνευματικός αγώνας είναι η προσπάθεια του χριστιανού μέσα από την καθημερινότητά του να εφαρμόσει τις εντολές του Χριστού στην ζωή του.

–Πως μπορεί να εφαρμόσει αυτές

τις εντολές όταν δέχεται τόσα ερεθίσματα καθημερινά και αμέτρητες δυσκολίες;

Ο Χριστός δεν έδωσε τις εντολές του μόνο σε μια μερίδα ανθρώπων που πιθανόν να μπορούν να τις εφαρμόσουν. Το Ευαγγέλιό Του απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους. Το Ευαγγέλιο είναι η αλήθεια και είναι τρόπος ζωής, με τον οποίο δυναμώνει ο άνθρωπος πνευματικά και μπορεί να αντέξει και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και τα λάθη του. Να αποκτήσει στόχο στην ζωή του και να προσπαθεί γι’ αυτόν.

–Ο Θεός δεν θυμώνει με τα λάθη και τις αμαρτίες μας;

Όχι! Ο Θεός είναι αγάπη και στην αγάπη δεν εμπεριέχεται ο θυμός. Αυτό μας το απέδειξε στέλνοντας τον Μονογενή Υιό Του στον κόσμο, παρά την αμαρτία που είχε κυριαρχήσει, για να κηρύξει την αγάπη, χωρίς να την επιβάλει, και  να εμπνεύσει τον άνθρωπο να την κάνει ο ίδιος τρόπο ζωής.

–Πως ενεργεί ο Θεός στον αμαρτωλό χριστιανό;

Με αγάπη! Η παραβολή του ασώτου υιού είναι η απόδειξη της αγάπης Του.
Ο Πατέρας δεν θύμωσε και δεν εμπόδισε τον μικρότερο γιό Του  από την απαίτησή του να ζητήσει το μερίδιο της περιουσίας που του αναλογούσε.
Ο υιός έφυγε από την πατρική οικία του,  σπαταλώντας όλα τα χρήματα. Η ζωή του  βουτηγμένη μέσα στην αμαρτία. Κατήντησε να ζει και να τρώει μαζί με τα γουρούνια, σε ξένη οικία, που τελικά βρήκε δουλειά.
Μέσα στην απελπισία που τον οδήγησε η κραιπάλη και η άσωτη ζωή, δεν υπήρχε περίπτωση σωτηρίας.
Όταν ήρθε όμως στον εαυτό του και θυμήθηκε την πρότερη ζωή του, μετάνοιωσε και ήθελε να επιστρέψει, ταπεινωμένος μεν, ως εργάτης δε.
Ο Πατέρας όλη αυτή την περίοδο περίμενε υπομονετικά τον υιό Του να επιστρέψει.
Δεν έβαζε λόγια στον μεγαλύτερο γιο εναντίον του αδελφού του….απλά περίμενε την επιστροφή. Μόλις τον είδε από μακριά να έρχεται, έτρεξε ο Ίδιος και τον αγκάλιασε.
Αυτή είναι η αγάπη του Πατέρα για τα παιδιά Του.

–Γιατί δεν επέπληξε ο Πατέρας για την αμαρτία τον άσωτο υιό Του;

Ο Πατέρας δεν ασχολήθηκε καθόλου με την αμαρτία. Τον αγκάλιασε αμέσως και έσβησαν όλα εκεί μέσα, σ’ αυτήν την αγκαλιά. Η αγκαλιά ήταν το καθαρτήριο για τον άσωτο υιό. Αναγεννήθηκε, του φόρεσε ξανά τα καλά ενδύματα και εισήλθε στο πατρικό του το σπίτι, όχι ως δούλος, αλλά ως Κύριος.

–Εμείς άραγε πως θα αντιδρούσαμε στην θέση του Πατέρα?

Εμείς θα ήμασταν κυριευμένοι από «δίκαιο» θυμό και θα περιμέναμε τον γιο μας να έρθει αυτός πρώτα κοντά μας. Παρά την ταλαιπωρία που ήδη περνούσε, λόγω της άσωτης ζωής του, θα τον «ψέλναμε» για να του τονίσουμε το λάθος του. Θα τον κάναμε δηλαδή ακόμη περισσότερο κουρέλι από ότι ήδη ήταν.

–Έχουμε ελπίδα σωτηρίας;

Η πίστη μας στον Χριστό γεννά την ελπίδα. Ο Χριστός μας απέδειξε την αγάπη Του ανεβαίνοντας στον Σταυρό. Μας έδειξε ότι δεν ασχολείται με την αμαρτία αλλά με την μετάνοια. Η επιλογή είναι δική μας. Ο Χριστός θέλει να δει την διάθεση και την προσπάθειά μας.

Η αμαρτία και η άσωτη ζωή δεν στάθηκαν εμπόδιο για την σωτηρία του άσωτου υιού.
«Εις εαυτόν δε ελθών….»
Αυτή ήταν η πιο θαρραλέα κίνηση, να έλθει στον εαυτό του, να αναγνωρίσει το λάθος του, να μετανοήσει.
Η μετάνοια γίνεται οδηγός σωτηρίας, που οδηγεί τον ταλαιπωρημένο από την αμαρτία άνθρωπο στην αγκαλιά του Πατέρα. Αυτή η αγκαλιά που πάντα μας περιμένει με υπομονή και αγάπη να μας κλείσει μέσα της και να μας ξεκουράσει, να μας δροσίσει, να μας αναστήσει.

Με το καλό το υπόλοιπο του Τριωδίου.

αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου

The post Το θάρρος του Ασώτου appeared first on Dogma.