Η 55χρονη μητέρα που ζει σαν νομάς -Εγκατέλειψε τη συμβατική ζωή, μένει σε σκηνή και καλλιεργεί τρόφιμα

13:49 1/10/2024 - Πηγή: Bovary

Η Τζέσικα Ροστ μία 55χρονη μητέρα και καλλιτέχνιδα από τη Βρετανία αποφάσισε να εγκαταλείψει τον συμβατικό τρόπο ζωής, υιοθετώντας την νομαδική κουλτούρα διαβίωσης.

Η ίδια όπως αναφέρει στον Independent, είναι μητέρα δύο παιδιών 25 και 27 ετών και τα περισσότερα χρόνια της ζωής της τα πέρασε οικογενειακά στο σπίτι της στο Μίλτον Κέινς, λίγο πιο έξω από το Λονδίνο. Ωστόσο το 2019 θέλησε να κάνει μια μεγάλη αλλαγή: μετακόμισε σε ένα ανακατασκευασμένο φορτηγό και έπειτα από δύο χρόνια ξεκίνησε να φτιάχνει

σκηνές-καταφύγια από υφαντά κλαδιά ή μέταλλο σε σχήμα θόλου.

Ωστόσο η Τζέσικα δεν είχε σκεφτεί ακόμη να μείνει σε μία από τις σκηνές που δημιουργούσε καθώς τις προόριζε αποκλειστικά για εμπορικούς σκοπούς, στη συνέχεια όμως άλλαξε γνώμη και το 2022 ξεκίνησε να κατοικεί σε μία μεγάλη σκηνή στην εξοχή του Τσεσάιρ η οποία περιλάμβανε παράθυρα, κουζίνα υγραερίου, δάπεδα με μοκέτα, ψυγείο, ασύρματη πρόσβαση στο Internet αλλά και μπάνιο.

Η ζωή της 55χρονης μητέρας Τζέσικα Ροστ

Μάλιστα η 55χρονη καλλιεργεί τη δική τροφή και φαίνεται πως έχει προσαρμοστεί πλήρως στον φεστιβαλικό τρόπο ζωής, αφού μοιράζεται το σπίτι της με μία αράχνη και έναν γυμνοσάλιαγκα, θεωρώντας τα «αναπόσπαστο κομμάτι του σπιτιού». «Νομίζω ότι είναι μέρος του – μόλις αποδεχτείς ότι είσαι απλώς μέρος του οικοσυστήματος, είναι πολύ καλύτερο από το να προσπαθείς να το πολεμήσεις. Δεν ανησυχώ για τις αράχνες όταν κοιμάμαι, αλλά έχω και μια γάτα».

Σχετικά με τα έξοδα της, όπως λέει στην βρετανική εφημερίδα προσπαθεί να τα περιορίσει στα 360 ευρώ μηνιαίως.

Αργότερα φέτος πρόκειται να μετακομίσει προσωρινά σε ένα συμβατικό σπίτι που αγόρασε στο Λάνκαστερ για να ζήσει με τον σύντροφό της -έναν περιβαλλοντικό ακτιβιστή- και τον γιο του, αλλά ελπίζει κάποια μέρα να μετακομίσουν όλοι μαζί σε ένα δεντρόσπιτο ή σε ένα φορτηγό, υποστηρίζοντας πως μάλλον δεν θα επιστρέψει ποτέ σε έναν συμβατικό τρόπο ζωής.

«Το σπίτι μου αρέσει σε όλους, τους θυμίζει τα σπίτια των Χόμπιτ, έχει όλα όσα χρειάζεστε, είναι ένα μίνι σπίτι», αναφέρει. «Την ημέρα των Χριστουγέννων είχα φιλοξενήσει περίπου 8 άτομα εδώ».

«Πάντα μου άρεσε η ζωή στην ύπαιθρο, το κάνω πολύ εύκολα, ακούς τις κουκουβάγιες, τη βροχή, ακούς τα πάντα, αισθάνεσαι τις εποχές. Ακόμα και όταν βρίσκομαι σε ένα σπίτι με κήπο μετά από κάποιες μέρες νιώθω κλειστοφοβία».

Η σκηνή που έφτιαξε για να μένει στο Τσεσάιρ κόστισε 1.800 ευρώ. Τα παιδιά της λατρεύουν να την επισκέπτονται και δεν ένιωσαν έκπληξη όταν τους εκμυστηρεύτικε που θέλει να ζει.

Η Τζέσικα παρόλο που ζει στην ύπαιθρο έχει κινητό τηλέφωνο και είναι ενεργή στα social media, κυρίως γιατί βοηθούν στη δουλειά της. Χρησιμοποιεί ένα ηλιακό πάνελ για να φορτίζει το τηλέφωνό της και έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο για να μπορεί να πουλά τα έργα τέχνης και τα γλυπτά της.

Η Τζέσικα, η οποία αποφεύγει να τρώει τυρί ή κρέας και πιστεύει ότι τα περισσότερα τρόφιμα δεν χρειάζονται ψύξη, καλλιεργεί και αναζητά τα δικά της φρούτα και λαχανικά – αποθηκεύοντάς τα σε μια γλάστρα στο έδαφος για να διατηρηθούν δροσερά.

Μαγειρεύει χρησιμοποιώντας φούρνο υγραερίου, με αέριο που παρέχεται από τοπικό προμηθευτή ή μαγειρεύει με ξύλα στη φωτιά. Ως αποτέλεσμα, οι μηνιαίοι λογαριασμοί της είναι ελάχιστοι, με περίπου 360 ευρώ που καλύπτουν το WiFi, τον λογαριασμό τηλεφώνου, τα είδη παντοπωλείου και τα έξοδα ενοικίασης εργαστηρίου.

Η Τζέσικα σχεδιάζει να συνεχίσει να ζει στη σκηνή της μέχρι το τέλος του φθινοπώρου – τον ​​χειμώνα, θα μετακομίσει προσωρινά στο Λάνκαστερ για να ζήσει σε ένα σπίτι με τον σύντροφό της. «Δεν πρόκειται να διαρκέσει για πολύ. Δεν νομίζω ότι θα αντέξω πολύ σε ένα σπίτι», πρόσθεσε η Τζέσικα. «Επίσης δεν νομίζω ότι θα επιστρέψω ποτέ να ζήσω μόνιμα σε ένα σπίτι. Ελπίζω να ζήσω μαζί με τον σύντροφό μου σε ένα δεντρόσπιτο ή σε μια σκηνή».

Η 55χρονη όταν φύγει από τη σκηνή δεν θα τη διαλύσει – αντίθετα, θα επιτρέπει σε άλλους να μένουν σε αυτήν. Κοιτάζοντας το μέλλον, ελπίζει να βοηθήσει περισσότερους ανθρώπους να δημιουργήσουν σκηνές και να συνεχίσουν να φιλοξενούν εργαστήρια για τον τρόπο κατασκευής τους.

«Η ζωή στην ύπαιθρο θα ήταν μια λύση σε πολλά προβλήματα, όπως της κρίσης κόστους ζωής. Δυστυχώς όμως η νομαδική ζωή δεν ενθαρρύνεται και υπάρχει μεγάλη προκατάληψη. Σίγουρα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν χρειάζεσαι τόσα πράγματα στην καθημερινότητά σου, μπορείς να ζήσεις απλά».

Διαβάστε περισσότερα στο bovary.gr