«Οι μητέρες που θα μπορούσα να είχα» -Μια καλλιτέχνιδα εξερευνά τις παλιές αγάπες του πατέρα της μέσα από φωτογραφίες

09:08 6/10/2024 - Πηγή: Bovary

Γνωρίζουμε άραγε ποτέ αληθινά τους γονείς μας; Ως παιδιά είναι συχνά δύσκολο να φανταστούμε τη ζωή που είχαν οι γονείς μας πριν αποκτήσουν εμάς. Ακόμα και όσο μεγαλώνουμε, πολλές πτυχές της προσωπικότητάς τους μας είναι άγνωστες. Ορισμένα στοιχεία καλύπτονται από μυστήριο, όπως για παράδειγμα οι πρώην σύντροφοι, παλιοί φίλοι ή εφηβικές στιγμές, όλα αυτά χάνονται δικαίως υπό τον ρόλο του «γονιού».

Ο πατέρας της φωτογράφου Καρολάιν Φουρνό, πέθανε αιφνιδίως σε ηλικία 70 ετών. Η ίδια είχε μία περίπλοκη σχέση μαζί

του και ένιωθε ότι ο θάνατός του το 2011, άφησε πίσω τους πράγματα άλυτα, ωστόσο όταν βρήκε ένα παλιό δικό του φωτογραφικό άλμπουμ κατάφερε να τον γνωρίσει λίγο καλύτερα, να έρθει πιο κοντά του, έστω και με αυτόν τον τρόπο.

Η Φουρνό πέρασε αρκετές ώρες παρατηρώντας τις φωτογραφίες του πατέρα της που δεν είχε ξαναδεί, όπως αναφέρει μιλώντας στο cnn.com, τα στιγμιότυπα αυτά τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας του στη Σουηδία, το 1960, προτού παντρευτεί τη μητέρα της.

Το book της Καρολάιν Φουρνό με τις φωτογραφίες πρώην συντρόφων του πατέρα της

Εκεί είδε διάφορες γυναίκες να ποζάρουν στην παραλία, να μαζεύουν λουλούδια, να φωτογραφίζονται σε κάμπριο αυτοκίνητα, πορτρέτα τα οποία μπορεί να ήταν από φίλες έως και πρώην σύντροφοι του πατέρα της, ωστόσο από το άλμπουμ απουσίαζε η μητέρα της Φουρνό καθώς ακόμη δεν είχαν γνωριστεί.

«Ποιες είναι όλες αυτές οι γυναίκες;» σκέφτηκε καθώς γυρνούσε τις φωτογραφίες. Αντίκρισε τα ζεστά χαμόγελά τους, τη χαλαρότητα με την οποία πόζαραν στις διακοπές, το βλέμμα τους στον φακό. Η Φουρνό ένιωσε σαν να ήταν παρούσα σε ένα μέρος της ζωής του πατέρα της που δεν πίστευε ποτέ ότι υπήρχε, ήρθε μπροστά σε μία νέα και άγνωστη εκδοχή του.

«Όταν είδα αυτές τις φωτογραφίες, ξαφνικά είδα τη ζωή του - την προηγούμενη ζωή του - και μια εκδοχή του που δεν ήξερα. Ήταν υπέροχο», εξήγησε. «Ο περίπλοκος, δύσκολος, απογοητευτικός μπαμπάς μου… και μετά είδα έναν ανέμελο νεαρό άντρα που φαινόταν να περνά τόσο όμορφα», πρόσθεσε.

«Οι μητέρες που θα μπορούσα να είχα»

Τώρα, χρόνια αργότερα, η Φουρνό δημοσίευσε τις εικόνες ως βιβλίο, με τίτλο «Οι μητέρες που θα μπορούσα να είχα», απεικονίζοντας τις φανταστικές μητρικές φιγούρες που θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει τη ζωή της. Είναι μια «μεταθανάτια συνεργασία», που υφαίνει τις αναμνήσεις του ίδιου του πατέρα Φουρνό μαζί με ένα συνοδευτικό κείμενο, χωρίς ωστόσο η κόρη του να περιλαμβάνει τα ονόματα των πρώην συντρόφων -σε κάποιες προσθέτει ονόματα της φαντασίας της.

Στην αρχή, η Φουρνό προσπάθησε να αναγνωρίσει τις γυναίκες, ρωτώντας τα μέλη της οικογένειας αν αναγνώρισαν τα πρόσωπά τους. Όμως, χωρίς κανένα στοιχείο, συνειδητοποίησε ότι η σημασία του έργου αφορούσε λιγότερο τη διαπίστωση γεγονότων και περισσότερο τη νέα κατανόηση του πατέρα της. «Αισθάνομαι σαν ένα τελευταίο, αλλά νέο ταξίδι μαζί του», εξήγησε.

Καθώς θυμόταν τον πατέρα της, Κόλιν, η Φουρνό περιέγραψε στο cnn έναν άντρα χαρισματικό, διασκεδαστικό και ευφάνταστο γονιό. «Ήταν ένας πολύ καλός πατέρας. Ήταν αστείος και η παρέα του άρεσε στον κόσμο», είπε.

«Αλλά είχε και τις δικές του δυσκολίες», θυμάται η ίδια και αναφέρει πως καθώς μεγάλωνε οι συζητήσεις τους συχνά κατέληγαν σε καυγάδες. Τον θεωρούσε έντονα συναισθηματικό αλλά όχι ικανό ή πρόθυμο να κατανοήσει τι ήταν αυτό που πυροδοτούσε τις εξάρσεις θυμού. Ωστόσο η Φουρνό γνώριζε ότι ο πατέρας της είχε ένα οδυνηρό παρελθόν με τους γονείς του: Έχασε τη μητέρα του στα 19 και στην πορεία απέκτησε μία ταραχώδη σχέση με τη θετή μητέρα του -τη γραμματέα του πατέρα του.

Αν και η Φουρνό και η οικογένειά της δεν αναζητούν πληροφορίες για τις γυναίκες στις φωτογραφίες του πατέρα της, όσο εκθέτει και δημοσιεύει το έργο της, τόσο περισσότερο αναρωτιέται αν κάποια από αυτές, ή ίσως οι συγγενείς τους, μπορεί να θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί της.

«Το έχω σκεφτεί πολύ - μια κόρη που αναγνωρίζει τη μητέρα της ή τη γιαγιά της», είπε. «Αυτό θα ήταν πολύ όμορφο».

Ωστόσο είναι πιθανό το μεγαλύτερο μέρος του αρχείου να παραμείνει ένα αίνιγμα, καθώς τα μάτια των υποκειμένων αποκαλύπτουν τόσα πολλά και όχι αρκετά ταυτόχρονα.

Η ίδια σημειώνει ότι δεν έχει συμπεριλάβει φωτογραφίες ζευγαριών. Ο πατέρας της σε όλες τις φωτογραφίες απεικονίζεται μόνος του, όπως και οι κοπέλες καθώς θα θεωρούσε περίεργο να έδειχνε τον πατέρα της μαζί με τα περασμένα ειδύλλιά του.

Διαβάστε περισσότερα στο bovary.gr