1922-2022: «Ώρα να μελετήσουμε την ιστορία που είναι σχολείο και όχι φυλακή»- Δ.Θεοδωρίτσης

06:20 30/8/2022 - Πηγή: militaire

ΣΚΕΨΕΙΣ  του ” ΧΘΕΣ ” (1922 ) και του “ΣΗΜΕΡΑ” (2022 ) .

Γράφει ο αντιστράτηγος ε.α. Διονύσιος Ι. Θεοδωρίτσης (*)

Η 30 Αυγούστου κάθε χρόνο, είναι για τους Τούρκους η επέτειος της νίκης της 30ης Αυγούστου 1922, η οποία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς της ιστορίας της Τουρκίας.

Είναι η επέτειος της νίκης του στρατού του Κεμάλ Ατατούρκ κατά του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ), που επιτεύχθηκε στη μάχη του Ντουμλούπιναρ ( κατ΄ άλλους : Τουμπλού – Μπουνάρ . Όλα τα τοπωνύμια των μαχών αναγράφονται στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, μπροστά από τη Βουλή

των Ελλήνων ), μετά από την επίθεση των στρατευμάτων του Κεμάλ, που άρχισε στις 26 Αυγούστου 1922, με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.

Για τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο  έχουν γραφεί πολλά, από Έλληνες και ξένους ιστορικούς και συγγραφείς . Επίσης σε “ελεύθερες εγκυκλοπαίδειες”, αναφέρονται πάρα πολλά στοιχεία 

( σωστά, λανθασμένα, αλλά και συγκεχυμένα ). Από στρατιωτικής πλευράς, η Στρατιωτική Ιστορία  αναφέρει  λίαν σημαντικά στοιχεία ( διαταγές μάχης – ημερολόγια Μονάδων – σχέδια επιχειρήσεων – υπομνήματα – στρατιωτικές εκτιμήσεις – κ.α.), τελείως ” άγνωστα ” σε αρκετούς  οι οποίοι  ενδιαφέρονται να μελετήσουν την υπόψη περίοδο, και με προεκτάσεις  αναπόφευκτα  στα τότε ελληνικά πολιτικά δρώμενα. ( Η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού /ΔΙΣ που εδρεύει στην Πλάκα, έχει μοναδικό Ιστορικό Αρχείο  και πλούσια Βιβλιοθήκη, και  για τη συγκεκριμένη αυτή περίοδο ).

« Αποφράς » λοιπόν ημέρα η 30 Αυγούστου1922 για Όλους μας στην Ελλάδα . 

Ένας αιώνας ακριβώς, πέρασε από τότε.

Υπόψη ότι δεν ήταν μόνο οι Έλληνες στη Μικρά Ασία / Ιωνία. Υπήρχαν και άλλοι στην ευρύτερη περιοχή, πλην όμως η Ελλάδα πλήρωσε το βαρύ τίμημα ( να μη το ξεχνάμε ποτέ αυτό ). 

Οι Ιταλοί  έλεγχαν την περιοχή νότια του ποταμού Μαιάνδρου .

Οι Γάλλοι  την περιοχή από την Άγκυρα μέχρι την Προύσα και το Σατζάκιον της Αλεξανδρέττας (περιοχή Χατάι της Συρίας). 

Οι Βρετανοί  έφθαναν πιο  βαθειά στο εσωτερικό, κοντά στο Ιράκ 

( όπου βεβαίως και το πετρέλαιο.) 

Η πετρελαιοπαραγωγός  Ρωσία με το βλέμμα στο Μπακού και τη σκέψη στην Περσία ( πετρέλαιο, επίσης).

Η Αμερική παρακολουθούσα τα ευρασιατικά γεωπολιτικά δρώμενα, έμεινε αρχικά  αδρανής. 

Δεν είχε “κηρύξει” τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής

Αυτοκρατορίας, αλλά βεβαίως δεν ξέχασε. 

Επανέρχεται  αργότερα στην όλη περιοχή του “μαύρου χρυσού”  ή του “μαύρου μεταξιού” (όπως συνήθως  αποκαλείται το πετρέλαιο).

 

Η Στρατιωτική Πτυχή:

Ο Κεμάλ Ατατούρκ εφοδιάστηκε καλά από όλους τους παραπάνω 

κυρίως : Γάλλους – Ιταλούς – Ρώσους . Οι Βρετανοί  ” ποιούσαν τη νήσσαν “, φέροντες  τη  διπλωματική μηλωτή της ” ουδετερότητας ”   και ο Κεμάλ έκανε “μεταβολή” ( ίσως και να …..” κατευθύνθηκε ” αρμοδίως να κάνει ), κοιτάζοντας  προς τη Δύση και όχι Ανατολικά 

( Κιρκούκ,  Μοσούλη, κλπ) .

 

Ο ΕΣ που έδωσε σκληρές, νικηφόρες και ένδοξες  μάχες , προέλαυνε συνεχώς προς τα βάθη, με μεγάλη επιμήκυνση των γραμμών ανεφοδιασμού του, με αξιωματικούς και οπλίτες οι περισσότεροι  των οποίων είχαν αρχίσει τις πολεμικές επιχειρήσεις από το  Σαραντάπορο, χωρίς την ανάλογη επιμελητεία – αναπληρώσεις – ενισχύσεις, και – το κυριότερο – ο ΕΣ καταλαμβάνοντας εδάφη, κατεδίωκε συνεχώς τις δυνάμεις του Κεμάλ, χωρίς όμως και να τις καταστρέψει τελειωτικά / ολοσχερώς  ( σημ.: στη στρατιωτική τακτική, πρωταρχικός σκοπός των επιχειρήσεων είναι πάντοτε  ” η καταστροφή των δυνάμεων του αντιπάλου και – εν ταυτώ – η κατάληψη ζωτικών εδαφών, ερεισμάτων “, κλπ.)

 Ήταν δηλαδή ένα ελατήριο που επιμηκύνθηκε ( “Νόμος  του Χούκ”  στη Φυσική ), και δεν συσπειρωνόταν πλέον. 

Η επιθετικότητά του ΕΣ, όπως και ήταν επόμενο, “εξέπνευσε”  300 περίπου χιλιόμετρα πριν από την Άγκυρα. 

Έμεινε τελικά  “ταμπουρωμένος “  στην  “εξέχουσα ” του Αφιόν Καραχισάρ . 

Ακολούθησε αναπόφευκτα  η συμφορά. 

Οι δυνάμεις του Κεμάλ πέρασαν μυστικά και απαρατήρητα, πεζή, 

( “…ρυταγωγουμένων των ίππων δια των χειρών…”  αναφέρει  η Στρατιωτική Ιστορία ), πίσω από την ελληνική διάταξη ( οι ελληνικοί λόχοι είχαν, σε πρώτο κλιμάκιο , ανεπτυγμένα ….τα μισά περίπου από τα προβλεπόμενα τυφέκια, λόγω μη αναπληρώσεων απωλειών και ενισχύσεών τους  με άνδρες ), και  “δίκην ριπιδίου” οι Τούρκοι – τσέτες  ξήλωσαν σχεδόν τα πάντα. Και λέμε σχεδόν, διότι – στη συγκεκριμένη περίπτωση – υπήρξαν και παραδείγματα, όπως του αείμνηστου Νικολάου  Πλαστήρα. 

Η Πολιτική Πτυχή : 

Στην Ελλάδα η πολιτική  επικαιρότητα είχε μοναδικά πλέον τα “πρωτεία“. 

Οι τότε « σύμμαχοι και προστάτες μας », επί το έργον τους …… . 

Ουδείς  στην Ελλάδα ασχολούνταν – στην ουσία – με τα ελληνικά στρατεύματα στη Μικρά Ασία .

Κοντολογίς, τα πολιτικά γεγονότα προέβαλαν τη βαριά σκιά τους και ακολούθησαν αναπόφευκτα  πλέον η ήττα και η καταστροφή .

Χώρα μικρή, πολύ φτωχή και  βαθιά  διχασμένη  η Ελλάδα, μετά και από τρείς διαδοχικά  πολέμους, εστάλη στη  Μικρά Ασία υπό 

των φίλων και συμμάχων της  «Αντάντ » με προεξάρχουσα 

την – και επιδείξασα στο τέλος “ουδέτερη στάση “ – Βρετανία , 

και  μάλιστα ως εντολοδόχος αυτών, για την προστασία του πολυάριθμου ελληνικού πληθυσμού  της  Μικράς  Ασίας .

Τελικά,  η Ελλάδα αφέθηκε μονάχη  της  απέναντι στις δυνάμεις του Κεμάλ  Ατατούρκ, τις οποίες εξόπλισαν και ενδυνάμωσαν οι  ίδιοι  οι …..φίλοι και σύμμαχοί της.

Ήταν  πλέον  θέμα  χρόνου  η Καταστροφή  και  η  Εθνική Συμφορά . 

Τα γνωστά πάθη και  οι  δογματικές απόψεις του Διχασμού, επικάθησαν επί των τότε γεγονότων – αιτίων – υπευθύνων  δίκην πυκνής  και δυσδιάλυτης  ομίχλης, η οποία καθιστά – ακόμα μέχρι  σήμερα – επισφαλή την ιστορική έρευνα . 

Εδώ , ας μας επιτραπεί  να επιχειρήσουμε ορισμένες προσωπικές σκέψεις – απόψεις :

Πολιτικά βεβαίως – αλλά και στρατιωτικά επίσης – λάθη, έφεραν τη Μικρασιατική Καταστροφή .

 Εκτιμάται ότι, με βάση τα πολιτικά δρώμενα και την επακολουθήσασα  μετάλλαξη της θέσης των φίλων και συμμάχων μας, σαφώς λόγω των συμφερόντων τους, ο ΕΣ δεν θα μπορούσε να επιτύχει τελειωτική νίκη ( και συνωδά  οι Έλληνες  αδελφοί μας την ειρηνική τους παραμονή στη Μικρά  Ασία ), υπό τη διαρκή πίεση  πολυάριθμης  και  βάρβαρης ενδοχώρας, κατάλληλα καθοδηγούμενης, εξοπλιζόμενης και ενισχυόμενης αφειδώς από τους τότε φίλους και συμμάχους μας, που « μας πούλησαν για γρόσια και  φλουριά » ( μοναδικοί οι στίχοι του τραγουδιού  ” θα 

με δικάσει ο κούκος και τ΄αηδόνι “, μας θυμίζουν ανεξίτηλα  το αποτέλεσμα παθών και λαθών μας .)

                                              

Οι ενέργειες φίλων και συμμάχων μας κατά τη Μικρασιατική  Καταστροφή – Συμφορά, αποτελούν  επίσης και  μια ανεξίτηλη μαρτυρία, για το πώς αντιλαμβάνονται πολλάκις οι ( εκάστοτε )  Φίλοι μας τις Συμμαχίες τους .

Η καταστροφή αυτή πρέπει να είναι και η τελευταία . Οφείλουμε  επιτέλους να μαθαίνουμε από τα παθήματά μας. Προς τούτο, είναι αναγκαίο να μελετάμε την Ιστορία, χωρίς όμως να εγκλωβιζόμαστε από αυτή. Η Ιστορία είναι σχολείο και  όχι φυλακή.

Οφείλουμε να μη ξεχνάμε, και συγχρόνως να στηρίζουμε την όποια προσπάθεια για “Ασφάλεια και Σταθερότητα“ στην ευρύτερη περιοχή μας, Πατριωτικά , χωρίς Υποχωρητικά Σύνδρομα ( όπως του αυτοκράτορα του Μεξικού «Μοκτεζούμα» ), με βάση το Διεθνές Δίκαιο σε συνδυασμό όμως και με την Ισχύ των Ενόπλων μας Δυνάμεων ( το τελευταίο το αντιλαμβάνονται καλύτερα οι – κωφεύοντες στο άκουσμα του Διεθνούς Δικαίου – αρπακτικοί «γείτονες » μας ), την Κοινωνική Αντίληψη για τους λαούς στην περιοχή, και με πρωταρχικό – βασικό  επίκεντρο τη Ν.Α. Μεσόγειο ( δεν είμαστε απλώς ….παρατηρητές στον υπόψη χώρο. Είναι η Φυσική μας Θέση και συνεπώς  απαιτείται  να έχουμε ουσιαστική παρουσία και λόγο στο χώρο  αυτό ), σε συνδυασμό και με τον κύριο ρόλο μας στη Βαλκανική ενδοχώρα .

Επειδή το αποτέλεσμα είναι τελικά αυτό που μετράει – επ΄ωφελεία της Χώρας μας και του λαού μας – ας λάβουμε επιτέλους σοβαρά υπόψη τα πλέον αδύνατα / τρωτά μας σημεία :

Τη  Διχόνοια  – το Διχασμό – τη  Διάσπαση – τη Φιλαρχία – τη Συκοφαντία – την Ιδιοτέλεια – την “Κακή Συνήθεια“ του υιού του Ευρυδήμου, κλπ ( γνωστά και χιλιοτραγουδισμένα ), τα οποία δυστυχώς  μας χαρακτηρίζουν  Ιστορικά  Εμάς τους Έλληνες ( και λέμε ότι είμαστε και….”έξυπνη φυλή “, σκεφθείτε  και να μην είμαστε. ) 

Το Γεωπολιτικό  “πάζλ“ ευρίσκεται σήμερα σε πλήρη εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή μας, στην οποία – ας μη το ξεχνάμε αυτό – η ενέργεια ( πετρέλαιο , φυσικό αέριο / LNG, κλπ ) έγραψε πάντα 

την Ιστορία ( ωφέλησε οικονομικά κάποιες χώρες, αλλά έστειλε και άλλες στη χειρουργική κλίνη ), και συνεχίζει βεβαίως να τη γράφει, συγκεκαλυμμένα ίσως, προδιδόμενη όμως από τη….μυρωδιά της. 

Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας υπαγόρευε ανέκαθεν την Ιστορία και την Πορεία της. Αυτό προκύπτει, μελετώντας  ενδελεχώς την Ιστορία της Χώρας μας. 

Ουσιαστικά, ο (ενεργειακός) ανταγωνισμός Βρετανίας και Γαλλίας και τα όποια επίσης συμφέροντα της Ιταλίας έφεραν τον ΕΣ στη Μικρά Ασία. 

Η Μικρασιατική Εκστρατεία υλοποιήθηκε μετά την καταστροφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπό των Βρετανίας – Γαλλίας  στη Μέση Ανατολή, με σκοπό την προστασία / διάσωση του πολυπληθούς Μικρασιατικού Ελληνισμού από τις τουρκικές θηριωδίες, οι οποίες και προμήνυαν γενοκτονία, όπως ακριβώς αυτή των Αρμενίων. 

Απώτερος όμως σκοπός της Βρετανίας ήταν ο περισπασμός του Κεμάλ  Ατατούρκ με την παρουσία Ελληνικού Στρατού στην Ιωνία, προκειμένου να επιτευχθεί ο έλεγχος του πετρελαίου ( Μοσούλη, Κιρκούκ, κλπ ). 

Με άλλα λόγια, να μην εποφθαλμιά ο Κεμάλ  τον ενεργειακό πλούτο Μοσούλης – Κιρκούκ – κλπ, ο οποίος είχε πετάξει οριστικά από την επικράτεια του σουλτάνου, και να στραφεί  Δυτικά /Αιγαίο.

 Όταν ο έλεγχος  του πετρελαίου επιτεύχθηκε, εγκαταλείφθηκε η Ελλάδα στη μοίρα της και αναπόφευκτα πλέον επήλθε  η  Μικρασιατική Καταστροφή – Συμφορά.    

Μπορεί κάποιοι / όποιοι να μη συμφωνούν με τα προαναφερθέντα ή και να αμφιβάλλουν για  αυτά. Οι απόψεις των Πολιτών είναι  αναφαίρετο δημοκρατικό τους δικαίωμα.  Αρκεί όμως όλοι να

αντιληφθούν / αντιληφθούμε, πως  η ανάταξη του συνόλου είναι αυτή που φέρνει και την καλυτέρευση της ζωής ενός εκάστου . 

Η «Εθνική  Στρατηγική»  ( ουσιαστικά  – όχι τύποις ), η ενεργειακή  διπλωματία και η ελληνική πολιτιστική διάσταση στην εξωτερική μας πολιτική, καθώς και η πραγματική / έμπρακτη ( όχι λόγια – έργα ) προαγωγή της  “ Ασφάλειας  (Άμυνας) και  Σταθερότητας “ στην ευρύτερη περιοχή μας, είναι  το εφαλτήριο για την πολυπόθητη επί χρόνια οικονομική  ανάπτυξη και αναγέννηση  της Πατρίδας μας. Ιδίως στην εποχή μας, σε ένα κυρίως  “καπιταλιστικό – άκρως νεοφιλελεύθερο διεθνές περιβάλλον”, που – την ώρα που “σηκώνεις το κεφάλι“-  σου τραβάει το σωληνάκι στην “εντατική” με τα οικονομικά  μέτρα που επιβάλλει, τα οποία και απαξιώνουν τη ζωή των Πολιτών, χωρίς να αγγίζουν την άγρια και άπληστη ακρίδα της διαπλοκής και της διαφθοράς, δημιουργώντας  συγχρόνως  απαισιόδοξες  προοπτικές  ανάταξης της Χώρας μας.  

Στις φωτογραφίες  φαίνεται το τουρκικό μνημείο σε ανάμνηση της νίκης της 30ης  Αυγούστου 1922.

Καταυγάζει μια βαρβαρότητα και ένα άσβεστο μίσος ! 

Ο καθένας βλέποντάς το, ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Ιδιαίτερα κατάλληλη η ημερομηνία της 30ης Αυγούστου – σε στενό συνδυασμό και με την Ιστορία – για τον αναστοχασμό  γεγονότων στην ευρύτερη περιοχή μας  και  στα του οίκου μας, με  μια νηφάλια εκτίµηση  της  περιόδου  της  Μικρασιατικής Καταστροφής – Συμφοράς, χωρίς να επιζητούνται  τελεσίδικες απαντήσεις, οι οποίες είναι και αμφίβολο εάν και κατά πόσον υπάρχουν …. .

Οφείλουμε  λοιπόν να ομιλούμε με προσοχή, για μερικά που τα προεξοφλούμε  “a priori ” ως “θετικά”, και να σκεπτόμαστε με νηφαλιότητα “διπλά”. Είναι πολύ δύσκολοι  και  ιδιαίτερα απρόβλεπτοι οι καιροί σήμερα …. . 

Λοιπά  κατά την κρίση καθενός, κρίση βεβαίως σεβαστή και εκτιμητέα . _

(*) Ο αντιστράτηγος ε.α. Διονύσιος Ι. Θεοδωρίτσης , αρχηγός της Τάξεως ΣΣΕ / 1975 , είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Στρατιωτικής Ακαδημίας Νάσσερ της Αιγύπτου και εταίρος αυτής._ 

The post 1922-2022: «Ώρα να μελετήσουμε την ιστορία που είναι σχολείο και όχι φυλακή»- Δ.Θεοδωρίτσης appeared first on Militaire.gr.