25η Μαρτίου. Ευκαιρία Εθνικού αναστοχασμού

16:41 25/3/2025 - Πηγή: militaire

Του Ιωάννη Ιντζέ *

Εάν την 28η Οκτωβρίου εορτάζουμε ένα έπος, στις 25 Μαρτίου εορτάζουμε ένα θαύμα. Ένα ασύλληπτο κατόρθωμα των Ελλήνων μετά από 400 χρόνια σκληρής οθωμανικής κατοχής. Πέρα όμως από τις παρελάσεις και τις διάφορες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής, είναι σημαντικό να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα ως έθνος, τα οποία θα μας είναι πολύ χρήσιμα σε μία εποχή τεκτονικών γεωπολιτικών αλλαγών και με μία αναθεωρητική και επεκτατική Τουρκία που μας απειλεί σε όλους τους τόνους.

Ένας εθνικός αγώνας τέτοιου μεγέθους, όπως το 21, επιδέχεται αναμφισβήτητα πολλές αναλύσεις και συμπεράσματα.

Θα σταθούμε όμως σε 4 μόνο σημεία που έχουν σχέση με την εποχή μας και μπορούν να μας βοηθήσουν στην προσπάθεια διατήρησης του ελληνισμού σε αυτήν την χώρα.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

1ον Αξία της εθνικής συνείδησης

Είναι αναμφισβήτητο, ότι, εάν στην διάρκεια της κατοχής δεν υπήρχε εθνική συνείδηση και γνώση της ιστορικής συνέχειας, ο ελληνισμός θα αφομοιωνόταν με την πάροδο του χρόνου και δεν θα είχαμε καμία προσπάθεια απελευθέρωσης. Ρωτήθηκε κάποτε ο γνωστός Μακιαβέλι. Πώς κατακτάται ένας λαός; Και εκείνος απάντησε κυνικότατα: «Ένας λαός κατακτάται μόνο αν σφαγεί μέχρι ενός…γιατί όταν και μόνο μία συνείδηση επιζήσει, θα τη συναντήσετε μετά εκατό χρόνια». Αυτό ακριβώς επιβεβαιώθηκε και για το ελληνικό έθνος. Είχαμε πάντοτε άγρυπνη την ελληνική συνείδηση στους τέσσερις  σκοτεινούς αιώνες σκλαβιάς. Το φρόνημα και το ηθικό ενός λαού εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον πολιτισμό που πρέπει να υπερασπιστεί. Τα βασικά στοιχεία που τον καθορίζουν διατυπώθηκαν από τους αρχαίους Αθηναίους. Το αίμα (φυλή), η γλώσσα, η θρησκεία, ο τρόπος ζωής και τα έθιμα, ήταν τα κοινά σημεία των Ελλήνων που τους ξεχώριζαν από τα άλλα έθνη. Έτσι όταν ήρθε η ώρα αυτή η συνείδηση άναψε πυρκαγιές και ανέτρεψε έναν πανίσχυρο αντίπαλο.

Συνεπώς η καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης και του εθνικού φρονήματος αποτελεί βασική υποχρέωση της κάθε Κυβέρνησης. Στο έργο αυτό καθοριστικό ρόλο παίζει η παιδεία. Αλλοίωση ή και εξάλειψη της εθνικής συνείδησης, μέσω σχεδιασμένων πολιτικών, συνιστά έγκλημα καθοσιώσεως.

Ρόλος Εκκλησίας και πίστης

Η Εκκλησία στα χρόνια της κατοχής έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την συνοχή των Ελλήνων αλλά και για την διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, της ιστορίας και σε τελική ανάλυση της εθνικής συνείδησης. Το κρυφό σχολείο, με τις λιγοστές του δυνατότητες, μπόρεσε και διατήρησε τον ελληνισμό ακμαίο. Το γεγονός ότι χιλιάδες ιερείς, αρχιερείς και μοναχοί μαρτύρησαν, δείχνει ότι ο κλήρος ήταν ένα με τον λαό στους αγώνες του.

Πέρα όμως από την κοινωνική και εθνική προσφορά της Εκκλησίας, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η ορθόδοξη πίστη των Ελλήνων. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσε κανένας να αντέξει τα βάσανα της κατοχής. Βέβαια στον περασμένο αιώνα προωθήθηκε από μια «πνευματική» ελίτ η θεωρία ότι η κοινωνική και οικονομική πρόοδος δεν ήταν συμβατή με τη θρησκεία και για τον λόγο αυτό πολεμήθηκε η παράδοση και η πίστη και αντικαταστάθηκε με την «προοδευτικότητα» και την αθεΐα. Η θρησκευτική πίστη όμως είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας εθνικής συνοχής. Η κάθε Κυβέρνηση θα πρέπει να την υποστηρίζει και να μην την περιορίζει. Στην Ελλάδα έχουν περάσει και άθεοι Πρωθυπουργοί. Εάν πράγματι ενδιαφερόταν για το καλό της Ελλάδος θα φρόντιζαν να ενισχύουν την πίστη και όχι να την προσβάλλουν. Αυτό έκανε ακόμα και ο Στάλιν όταν το 1942, εν μέσω του πολέμου της Ρωσίας με την Γερμανία, αναγκάστηκε να ζητήσει την βοήθεια της ορθόδοξης εκκλησίας για να τονώσει το φρόνημα του ρωσικού λαού. Για τον λόγο αυτό μάλιστα επανάφερε από την εξορία τον γνωστό μας Άγιο Λουκά τον Ιατρό, καθιστώντας τον υπεύθυνο για την λειτουργία των στρατιωτικών νοσοκομείων. Δικτάτορας, στυγνός και άθεος ο Στάλιν, αλλά σκέφθηκε σωστά από εθνικής απόψεως. Η θεωρία του Μάρξ ότι «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού» κατέρρευσε παταγωδώς.

Επίσης δεν είναι τυχαίο που η αρχή της ελληνικής επανάστασης συνδέθηκε με την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και με την προοπτική της Αναστάσεως. Το μήνυμα της επανάστασης εξαρτήθηκε από τον χαρμόσυνο χαιρετισμό του αρχαγγέλου προς την Παναγία μας για την σωτηρία των ανθρώπων.

Συνεπώς η χριστιανική πίστη του ελληνικού λαού αποτελεί στοιχείο ενότητας και δύναμης και ως τέτοια θα πρέπει να απολαμβάνει την υποστήριξη του Κράτους.  Ας μην ξεχνάμε ότι ιστορικά οι μεγάλοι πολιτισμοί έχουν ταυτιστεί με τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου. Και εμείς έχουμε το μεγαλύτερο παράδειγμα παγκοσμίως, την Βυζαντινή Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

Είμαστε μόνοι μας

Την επανάσταση του 21 την αρχίσαμε και την τελειώσαμε μόνοι μας, με ισχνά μέσα και πολλές δυσκολίες. Όπως έλεγε και ο Στρατηγός Κολοκοτρώνης «ό,τι κάμομε θα το κάμομε μοναχοί και δεν έχομε ελπίδα καμιά από τους ξένους». Αυτό βέβαια δεν αποθάρρυνε τους Έλληνες αλλά δυνάμωνε το φρόνημα και το σθένος τους. Δεν είναι δυνατόν να βασίζεις την ελευθερία σου σε τρίτους. Για να επιβιώσουμε ως Έθνος θα πρέπει να σχεδιάζουμε και να ενεργούμε με βάση το εθνικό μας συμφέρον και όχι τις επιθυμίες των φίλων και συμμάχων. Η πολιτική και εθνική μας επιβίωση δεν θα πρέπει να βασίζεται σε διεφθαρμένες υπερεθνικές οντότητες και αλλοδαπούς γραφειοκράτες. Για τον ίδιο λόγο πρέπει να έχουμε αυτάρκεια σε κάθε τομέα. Ενεργειακό, οικονομικό, διατροφικό, βιομηχανικό και κυρίως αμυντικό. Εάν σε μία κρίση ή έναν πόλεμο αναμένουμε βοήθεια από συμμάχους είμαστε χαμένοι από χέρι.

Ανάδειξη ηγετών από τον Λαό

Κατά την περίοδο της τουρκικής κατοχής, τον 16ο αιώνα, δημοσιεύθηκε ένα έργο του Πλουτάρχου «Περί Παίδων Αγωγής» όπου υπογράμμιζε «Δια τούτο κι εσείς θαρρείτε και μηδέν αμελείτε, ότι όλα δυνατά εις το γένος των Ρωμαίων (Ελλήνων) μόνον να θέλει, επειδή ο Θεός τους χάρισε να έχουν φύσιν επιτηδεστέραν από όλα τα άλλα έθνη». Ναι αυτό είναι αλήθεια. Μέσα από τον απλό λαό αναδείχθηκαν εξέχουσες μορφές, με στρατηγική σκέψη. Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης και τόσοι άλλοι, πρόσφεραν πολλά στον αγώνα της ανεξαρτησίας, όχι μόνο από στρατιωτικής άποψης, αλλά και ως ηγέτες μίας καθημαγμένης κοινωνίας, ως διαχρονικά πρότυπα για τους Έλληνες. Όταν ένας νέος μαθαίνει στο σχολείο ότι είναι απόγονος του Περικλή, του Θεμιστοκλή, του Αλεξάνδρου, ή έλκει το γένος του από κάποιον άγιο, τότε σίγουρα θα θελήσει και να τους μοιάσει. Να μιμηθεί τα κατορθώματά τους. Να πως εμφανίζονται Κολοκοτρώνηδες σε κάθε εποχή. Αρκεί να υπάρχει η ιστορική γνώση και συνέχεια. Να υπάρχει η «μαγιά».

Αυτά τα τόσο απλά συμπεράσματα θα έπρεπε να αποτελούν την βάση της υψηλής μας Στρατηγικής. Μιας Στρατηγικής με σκοπό την εθνική μας άμυνα και επιβίωση στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε. Ας το στοχαστούμε βαθιά και σωστά.

Χρόνια πολλά.

Ζήτω το αθάνατο ελληνικό έθνος.

* Ο Ιωάννης Ιντζές είναι Αντιστράτηγος ε.α. απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας και κάτοχος ΜΑ στην «Εφαρμοσμένη Στρατηγική και τη Διεθνή Ασφάλεια». Είναι Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου της ΝΙΚΗΣ και Υπεύθυνος του Τομέα Εθνικής Άμυνας.

The post 25η Μαρτίου. Ευκαιρία Εθνικού αναστοχασμού appeared first on Militaire.gr.