U-530, το υποβρύχιο που θα βομβάρδιζε τη Νέα Υόρκη και θα «δραπέτευε» στην Αργεντινή

05:05 4/9/2023 - Πηγή: militaire

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

(δεύτερο μέρος)

Το πρώτο μέρος ΕΔΩ

Ο Βομβαρδισμός της Δρέσδης ήταν επιθετική επιδρομή των Συμμάχων από τις 13 ως τις 15 Φεβρουαρίου του 1945.

Αποτέλεσε το αποκορύφωμά της εκτεταμένης αεροπορικής επίθεσης των Συμμάχων, που είχε ξεκινήσει από το 1944.

Ήδη από τον Μάρτιο του 1944, οι Σύμμαχοι έλεγχαν σε μεγάλο βαθμό τον εναέριο χώρο της Γερμανίας και εκμεταλλεύτηκαν την υπεροχή αυτή ώστε να δώσουν τη χαριστική βολή στη Ναζιστική Γερμανία.

Έτσι, βομβάρδισαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις, βιομηχανικές μονάδες και συγκοινωνιακούς κόμβους.

Τα

ανώτατα κλιμάκια της RAF προετοίμαζαν ήδη από το καλοκαίρι του 1944 το τελειωτικό αεροπορικό χτύπημα, το ονομαζόμενο Operation Thunderclap.

Τη νύχτα της 13 προς 14 Φεβρουαρίου 1945, 805 βομβαρδιστικά αεροπλάνα επιτέθηκαν δυο φορές στην πόλη, παρά το νέφος που υπήρχε αρχικά από πάνω της.

Την επόμενη μέρα, πραγματοποιήθηκαν με το φως της ημέρας δύο μικρότερες επιθέσεις από αμερικανικά αεροσκάφη.

Υπολογίζεται ότι χρησιμοποιήθηκαν περίπου 3.500 εμπρηστικές βόμβες και νάρκες αέρος υψηλής περιεκτικότητας. Αμερικανικές πηγές αναφέρουν πως ρίχτηκαν

2.659,3 τόνοι από τα βρετανικά και 4.441,2 τόνοι από τα αμερικανικά αεροπλάνα.

Σύμφωνα με την ημερήσια γερμανική αναφορά Tagesbefehl υπ' αριθμόν 47, τα ανθρώπινα θύματα που είχαν αποκαλυφθεί μέχρι τις 22 Μαρτίου έφτασαν τα 20.204, ανάμεσα στα οποία και 6.865 νεκροί που αποτεφρώθηκαν στην κεντρική πλατεία Άλτμαρκτ, ώστε να αποφευχθεί επιδημία.

Η ίδια γερμανική πηγή αναφέρει πως οι τότε προβλέψεις έκαναν λόγο για 25.000 νεκρούς. Τα περισσότερα θύματα απανθρακώθηκαν ή σκοτώθηκαν από ασφυξία, λόγω του μονοξειδίου του άνθρακα και των υψηλών θερμοκρασιών των βομβών.

Η αναφορά της 3 Απριλίου, γράφει πως τα πτώματα ήταν 22.096.

Κατά την ανοικοδόμηση της Δρέσδης (από το τέλος του πολέμου ως το 1966), βρέθηκαν ακόμη 1.858 πτώματα.

ΤΟ Υ/Β 530 ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ

Μετά τον βομβαρδισμό της Δρέσδης, ο Χίτλερ διέταξε αντίποινα και μάλιστα σκληρά!

Ζήτησε από τους στρατηγούς και τους ναυάρχους να βομβαρδίσουν την… Νέα Υόρκη!

Η αποστολή ανατέθηκε στο υποβρύχιο 530.

Επρόκειτο για ένα Type IXC/40, που είχε ενταχθεί στο γερμανικό Ναυτικό τον Οκτώβριο του 1942.

Ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο σε διαστάσεις του U-977:

Είχε πλήρες εκτόπισμα σε κατάδυση 1.257 τόνους, μήκος 76,7 μέτρα και μπορούσε να αναπτύξει ταχύτητα 18,2 κόμβων στην επιφάνεια και 7,3 κόμβων σε κατάδυση.

Είχε αυτονομία 25.650 χλμ. με ταχύτητα 10 κόμβων σε ανάδυση και 117 χλμ. με 4 κόμβους σε κατάδυση, χωρίς τη χρήση βέβαια συσκευής σνόρκελ.

Το μέγιστο βάθος κατάδυσης ανερχόταν σε 230 μέτρα και ως οπλισμό έφερε έξι τορπιλοσωλήνες (4 μπροστά και 2 στην πρύμνη) των 533 χλστ. συν ένα πυροβόλο των 105 χλστ. στο κατάστρωμα.

Πριν τον απόπλου του για τη νότια Αμερική, είχε συμπληρώσει 6 περιπολίες βυθίζοντας δύο εμπορικά πλοία και προκαλώντας ζημιές σε ακόμη δέκα.

Το -530 πήρε εντολή στις 5 Μαΐου να σταματήσει τις επιχειρήσεις και να παραδοθεί στους συμμάχους.

Σύμφωνα με νεότερα στοιχεία, φαίνεται πως το U-530 βρισκόταν στη θάλασσα από τις 3 Μαρτίου όταν απέπλευσε από το νορβηγικό λιμάνι Κρίστιενσεν με μια και μοναδική αποστολή.

Να εξαπολύσει επίθεση με χημικά όπλα (αέριο νεύρων) με το πυροβόλο του κατά της Νέας Υόρκης, κατόπιν εντολής του ίδιου του Χίτλερ ως αντίποινα για την φονική αεροπορική επιδρομή των συμμάχων στη Δρέσδη των συμμάχων.

Για να μπορέσει το υποβρύχιο να μεταφέρει το φορτίο των χημικών όπλων, είχαν αφαιρεθεί εντελώς οι τορπίλες και το τορπιλοστάσιο χρησίμευσε ως χώρος αποθήκευσης του επικίνδυνου αερίου.

Σύμφωνα με την μαρτυρία του κυβερνήτη του, από τα αποχαρακτηρισμένα αρχεία του Ναυτικού της Αργεντινής, στις 24 Απριλίου το υποβρύχιο έφτασε μέχρι τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ.

Μάλιστα ο Wermuth είπε αργότερα στους ανακριτές του ότι μπορούσε να δει από το περισκόπιο «τραίνα και αυτοκίνητα».

Δεν εξήγησε ποτέ τους λόγους γιατί βρέθηκε τόσο κοντά στις ακτές της Νέας Υόρκης, επαναλαμβάνοντας συνέχεια ότι ήταν εκεί με διαταγή, όχι του Ναυτικού αλλά από το Βερολίνο.

Γιατί το U-530 δεν πραγματοποίησε τελικά την επίθεση στη Νέα Υόρκη;

Κάποια στοιχεία λένε πως υπήρξε διαφωνία των μελών των πληρώματος, άλλα λένε πως ο στρατηγός Κάιτελ και ο  ναύαρχος Ντένιτς έπεισαν τον Χίτλερ να ανακαλέσει τη διαταγή.

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Τίποτα περισσότερο δεν έγινε γνωστό για την αποστολή του U-530.

Από τις ανακρίσεις του πληρώματος δεν εξηγήθηκε, γιατί μεσολάβησαν δύο μήνες από τη στιγμή που πήρε το σήμα για παράδοση μέχρι τις 10 Ιουλίου που έφτασε στην Αργεντινή, για ένα ταξίδι δύο εβδομάδων.

Δεν εξηγήθηκε πότε και γιατί απομακρύνθηκε το πυροβόλο.

Μέλη του πληρώματος ανέφεραν ότι αυτό είχε πεταχθεί ενόσω το υποβρύχιο ήταν στη θάλασσα, ενώ ο κυβερνήτης Wermuth, είχε δηλώσει ότι αυτό απομακρύνθηκε όταν το υποβρύχιο βρισκόταν σε ναύσταθμο στην Γερμανία, πριν τον απόπλου του.

Σύμφωνα με αμερικανικές πηγές, το αμερικανικό Ναυτικό που ανέλαβε στη συνέχεια να φέρει το υποβρύχιο στις ΗΠΑ, βρήκε το U-530 σε άθλια κατάσταση, με σημαντική διάβρωση και χωρίς καμία τορπίλη.

Το μυστήριο με την πραγματική αποστολή των υποβρυχίων U-977 και U-530 ουδέποτε λύθηκε.

Βασικοί μάρτυρες δεν μίλησαν ποτέ, τα στοιχεία καταστράφηκαν και το μόνο που έμεινε είναι τα αρχεία του Ναυτικού της Αργεντινής για να δώσουν κάποια ερμηνεία.

Σημασία έχει πως οι μαρτυρίες και των δύο κυβερνητών, παρουσιάζουν ένα κενό δύο μηνών περίπου που κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς έκαναν και για ποιο λόγο πήγαν στη νότια Αμερική, για να αιχμαλωτιστούν εκεί.

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΕΠΙΒΑΤΕΣ

Ο ναύαρχος Jorge Dodsworth Martins του Ναυτικού της Βραζιλίας θεώρησε το -530, ως υπεύθυνο για τη βύθιση στις 4 Ιουλίου του 1945, του καταδρομικού Bahia, ενώ ο ναύαρχος Dudal Teixeira, επίσης του Ναυτικού της Βραζιλίας πίστευε ότι το υποβρύχιο είχε έρθει από την Ιαπωνία. Αργεντινός δημοσιογράφος είχε αναφέρει, ότι είχε δει έκθεση στης Αστυνομίας του Μπουένος Άιρες στην οποία αναφερόταν ότι το -530 είχε αποβιβάσει, πριν παραδοθεί στο Mar del Plata, ένα υψηλόβαθμο αξιωματικό και ένα ή μια πολίτη, προκαλώντας σενάρια ότι επρόκειτο για τον Χίτλερ και την Εύα Μπράουν, χωρίς βέβαια κάτι τέτοιο να αποδειχθεί ποτέ.

Σε επίσημη ανακοίνωσή του το Ναυτικό της Αργεντινής ανέφερε ότι το U-530 δεν εμπλεκόταν στην βύθιση του καταδρομικού του Ναυτικού της Βραζιλίας, δεν μετέφερε κανένα αξιωματούχο των ναζί ούτε είχε αποβιβάσει προσωπικό σε ακτή της Αργεντινής πριν την παράδοσή του.

Το πλήρωμα του U-530 κρατήθηκε πριν παραδοθεί στους Αμερικανούς ενώ το υποβρύχιο βυθίστηκε σε ασκήσεις του αμερικανικού Ναυτικού στις 28 Νοεμβρίου του 1947.

Υπήρχε όμως και άλλο ένα υποβρύχιο, από την περίφημη κλάση των Type XXI, την πιο σύγχρονη που εμφανίστηκε στον Β΄ΠΠ το U-3523, για το οποίο οι πληροφορίες ήθελαν να είχε φτάσει στην Αργεντινή.

Το υποβρύχιο αγνοούνταν επί 73 ολόκληρα χρόνια, όταν το 2018 το ναυτικό μουσείο της Δανίας ανακοίνωσε ότι το εντόπισε 12- ν.μ. βόρεια του Skagen, της βορειότερης πόλης της Δανίας έχοντας πέσει θύμα ενός βρετανικού B-24 Liberator στις 6 Μαΐου του 1945.

Το σκάφος βρίσκεται σχεδόν μισοθαμμένο στον βυθό σε βάθος 123 μέτρων.

Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για πιο λόγο είχε αποπλεύσει από τη Δανία μια ημέρα πριν, με την οδηγία του Ντένιτς για παύση των επιχειρήσεων να ήταν σε ισχύ έχουν δώσει τροφή σε διάφορα σενάρια για το ποιους και τι ακριβώς μετέφερε.

Πληροφορίες

Paul Addison & Jeremy A. Crang, Firestorm: The Bombing of Dresden.

Frederick Taylor, Dresden: Tuesday 13 February 1945, Bloomsbury.

anixneuseis.gr

The post U-530, το υποβρύχιο που θα βομβάρδιζε τη Νέα Υόρκη και θα «δραπέτευε» στην Αργεντινή appeared first on Militaire.gr.