«Αν υπήρχε ίχνος εθνκής σοβαρότητας ο στόχος θα έπρεπε να είναι η αποκατάσταση του κυπριακού εδάφους»-Π.Γερογλής

05:15 16/8/2024 - Πηγή: militaire

«Αν υπήρχε ίχνος εθνικής σοβαρότητας, οι διαχρονικές μας εθνικές προσπάθειες, θα έπρεπε πρωτίστως να στρέφονται στην αποκατάσταση του κυπριακού εθνικού εδάφους…Ουδέποτε εκφράστηκαν τέτοιες θέσεις…Αντίθετα, η de facto εισβολή και κατοχή, παρά τις διεθνείς καταδίκες και ψηφίσματα του ΟΗΕ, ουδόλως άλλαξαν την κατάσταση , και η εισβολή κατάφερε την άτυπη αποδοχή της , σε σημείο που ακόμη και οι ελληνικές κυβερνήσεις να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με την τουρκική και να συζητάνε σήμερα, τι άλλο ακόμη θα δώσουμε…Οι ελληνικές κυβερνήσεις,

έφτασαν στο σημείο να μη θέτουν βέτο στην εισδοχή της Τουρκίας στην Ε.Ε. ,καθώς και να πράττουν ομοίως, έναντι των δορυφόρων της σε ΝΑΤΟ και σε Ε.Ε».Το τρίτο μέρος της συνέντευξης του Ταξίαρχου ε.α Παναγιώτη Γερογλή στο militaire.gr.Το πρώτο μέρος ΕΔΩΤι δεύτερο μέρος ΕΔΩ

Π.Κ.. :- Κύριε Ταξίαρχε, επί σειρά ετών, ως Επιτελής του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ήσασταν ο υπεύθυνος/αρμόδιος για τον χειρισμό των διεθνών συμφωνιών της χώρας αμυντικού χαρακτήρα, όπως και για την ευθυγράμμιση της εθνικής μας με την ΝΑΤΟϊκή αμυντική σχεδίαση, αλλά και για προγράμματα στρατιωτικής συνεργασίας της χώρας μας με άλλες χώρες. Εντός των Συνθηκών που παρακολουθούσατε ήταν και αυτή του Ελέγχου Μείωσης Συμβατικών Εξοπλισμών , η γνωστή στο διεθνές περιβάλλον CFE (Conventional Forces Europe), από την οποία πρόσφατα αποχώρησε η Τουρκία. Τι σημαίνει η αποχώρηση αυτή και τι μπορεί να κρύβει για τη χώρα μας

Π.Γ. : - Ναι είχα την τύχη και την τιμή να υπηρετήσω σε αυτές τις θέσεις και να γνωρίσω σε βάθος τις συνολικές αμυντικές μας δυνατότητες, αλλά και τις όμοιες συμμάχων και άλλων χωρών, ώστε να έχω μια καλή συγκριτική εικόνα.

Ειδικότερα για τη Συνθήκη CFE, η οποία πρωτοξεκίνησε το 1992 στον απόηχο της κατάρρευσης της Ε.Σ.Σ.Δ. Ξεκίνησε λοιπόν η συνθήκη αυτή μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ και των πρώην χωρών της Σοβ. Ένωσης, προκειμένου να υπάρξει μια σαφής καταγραφή στους συμβατικούς εξοπλισμούς, αλλά και ένα φρένο στην περαιτέρω αύξησή τους, ώστε να ενισχυθεί το πλαίσιο ασφαλείας και σταθερότητας επ’ ωφελεία της ειρήνης…

Βλέπουμε λοιπόν ότι η υπόψη συνθήκη, είχε ως κύριο χώρο εφαρμογής της την ευρωπαϊκή ήπειρο…Τα χρήσιμα εργαλεία σε αυτή τη συνθήκη, ήταν ο καθορισμός συγκεκριμένων οροφών σε οπλικά συστήματα και στρατεύματα, η υποχρέωση ανταλλαγής των πληροφοριών, η έγκαιρη προειδοποίηση για ασκήσεις μετά στρατευμάτων μεγάλης κλίμακας, αλλά και οι προκαθορισμένοι και έκτακτοι έλεγχοι μεταξύ των δύο πλευρών προς επαλήθευση των ανωτέρω…

Υπήρχε λοιπόν η δυνατότητα, πέρα από τα χρήσιμα στοιχεία και τις πληροφορίες που αντήλλασσαν οι χώρες των δύο πλευρών, τα στοιχεία αυτά να ελέγχονται με επιθεωρήσεις , τακτικές και έκτακτες, με ομάδες-επιτροπές ειδικών επιθεωρητών…Και ο έλεγχος μπορούσε να γίνει με συγκεκριμένη πτήση και αεροφωτογράφιση , αλλά και επί του εδάφους, με έλεγχο σε στρατόπεδα, εγκαταστάσεις κ.λπ…..

Στην περίπτωση της Τουρκίας, ένεκα της εμπλοκής της με το κουρδικό, - αυτή ήταν η τότε δικαιολογία -, η Τουρκία επέμεινε, πίεσε και τελικά πέτυχε, ώστε να έχει μια εξαιρέσιμη ζώνη στη ΝΑ Τουρκία, δηλαδή μια μεγάλη εδαφική περιοχή, όπου ούτε πτήσεις επαλήθευσης θα μπορούσαν να γίνουν , ούτε επιθεωρήσεις επί του εδάφους…Αυτονοήτως, η Τουρκία, δεν έδινε στοιχεία για την περιοχή αυτή, και όποια στοιχεία κάποτε έδωσε, δεν μπορούσαν να επαληθευτούν…

Από την άλλη πλευρά βέβαια, ήταν καθορισμένη και δεσμευτική η συνολική οροφή οπλικών συστημάτων και στρατευμάτων, όπου οι χώρες θα μπορούσαν να διατηρούν. Οι οροφές αυτές δεν μπορούσαν να ξεπεραστούν και τυχόν μεταβολές, τόσο σε αριθμό όσο και σε τόπο, θα έπρεπε να δηλώνονται εγκαίρως..

Λόγω της μεταβολής που επήλθε όλα αυτά τα χρόνια στις πολιτικές των χωρών της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., καθόσον πολλές εξ αυτών, εισήλθαν στην Ε.Ε. αλλά και στο ΝΑΤΟ, το πνεύμα της συνθήκης είχε ατονήσει. Όπως και οι διεξαγόμενες επιθεωρήσεις είχαν και αυτές ατονήσει ιδίως την τελευταία δεκαετία, παρότι ο καθορισμός των οροφών για συμβατικές δυνάμεις και οπλικά συστήματα, έστω και τυπικά παρέμενε ενεργός και δεσμευτικός…

Προ ολίγων μηνών, και με τη ρωσοουκρανική σύγκρουση να εξελίσσεται όπως όλοι ξέρουμε, η Ρωσία, ανακοίνωσε αρχικά την αποχώρησή της από την υπόψη συνθήκη, στη συνέχεια όμως αναδιπλώθηκε και ανακοίνωσε όχι την αποχώρησή ,αλλά την αναστολή ισχύος της συνθήκης, ώστε να μην δεσμεύεται από τους υπόψη περιορισμούς…Παρομοίως έδρασε και η Τουρκία προ διμήνου περίπου… πρώτα αποχώρηση, στη συνέχεια δήλωσε αναστολή…

Στην περίπτωση της Τουρκίας, αυτό που θα πρέπει να μας ανησυχεί από το υπόψη γεγονός, είναι η μη δέσμευση των οροφών στρατευμάτων και οπλικών συστημάτων, σε συνδυασμό με την αναπτυσσόμενη αμυντική της βιομηχανία, με την οποία έχει καταστεί αυτάρκης σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70% … Να προσθέσω επίσης, ότι η εν λόγω συνθήκη, πραγματευόταν οπλικά συστήματα της εποχής εκείνης, ενώ κατόπιν και της εξέλιξης τεχνολογίας, υπάρχουν οπλικά συστήματα, π.χ. ντρόουνς, τα οποία δεν εντάσσονται στους υπόψη περιορισμούς-δεσμεύσεις…και η γειτονική μας χώρα, έχει κάνει άλματα στον υπόψη χώρο, ενώ πέραν των εξαγωγικών της δυνατοτήτων και τη συνεισφορά της αμυντικής βιομηχανίας της στο ΑΕΠ της, διατηρεί ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό από ντρόουνς , πολλαπλών τύπων και με αντίστοιχα τεχνικά και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά που θα πρέπει να μας προβληματίζουν.. Μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα είχε και το θράσος να δημοσιοποιήσει φωτογραφίες από την αντικατάσταση-απόσυρση των ΤΟΜΑ ΒΜΡ-1 που είχαν συγκεντρωθεί στο λιμάνι από νησί του Ανατολικού Αιγαίου και την αντίστοιχη έλευση ΤΟΜΠ Μ-113..!!..Κανονική συλλογή πληροφοριών, κατασκοπεία δηλαδή, για το οποίο η χώρα μας για άλλη μια φορά «εποίησε την νήσσαν»…κοινώς και να το πω πιο λαϊκά, για να γίνει πιο κατανοητό, «έκανε την πάπια»…

Και επ’ευκαιρία να θίξω όχι μόνο τη δυνατότητα συλλογής πληροφοριών από τα ντρόουνς της γείτονος, αλλά και την ανάπτυξη αυτόνομων δορυφορικών δυνατοτήτων με πιθανές εξίσου κατασκοπευτικές ικανότητες…

Στο κομμάτι των προγραμμάτων στρατιωτικής συνεργασίας (ΠΣΣ), μιας και το θίξατε κε Καρβουνόπουλε, θα ήθελα να διευκρινίσω μια στρέβλωση που διαδίδεται από μεγάλο αριθμό ΜΜΕ…

Τα υπόψη προγράμματα, είναι συγκεκριμένες στρατιωτικές δραστηριότητες, επιχειρησιακού και τακτικού επιπέδου, χαμηλού ρυθμού και εύρους, οι οποίες αποσκοπούν στη συνεργασία ,στη συνεκπαίδευση και γενικότερα στην ανάπτυξη αγαστών σχέσεων μεταξύ των ΕΔ δύο χωρών…Σαφώς και εκπορεύονται εντός πλαισίου αμυντικής διπλωματίας και η οποία με τη σειρά της , πρέπει να βρίσκεται σε πλήρη συμπόρευση με την ασκούμενη εξωτερική πολιτική…Κάποια στιγμή εντάσσονται νέα ΠΣΣ, κάποια παλαιότερα πιθανόν ατονούν, κάποια έχουν μεγάλη και ιστορική διάρκεια, ενώ όλα αυτά, θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από αμοιβαιότητα και ισορροπία..

Θα είμαι κάθετος και κατηγορηματικός… Τα ΠΣΣ, δεν είναι ούτε «αμυντικές συμφωνίες», ούτε «συμφωνίες στρατηγικού χαρακτήρα», ούτε «συμφωνίες αμυντικής συνδρομής», παρότι τώρα τελευταία το επικοινωνιακό αφήγημα, θέλει να βαφτίσει τα ΠΣΣ, σαν κάτι μεγαλύτερο και σοβαρότερο από αυτό που πραγματικά είναι.…

Ιδιαίτερα για τη «συμφωνία αμυντικής συνδρομής», να διευκρινίσω ότι μοναδική τέτοια είναι η ειδική συμφωνία αμυντικής συνδρομής που έχουμε κάνει με τη Γαλλία, και η οποία προβλέπει, υπό το πνεύμα αμοιβαιότητας, ότι σε περίπτωση που ένα εκ των δύο κρατών, δεχθεί επίθεση στο έδαφός του, τότε το άλλο θα πρέπει να προστρέξει στρατιωτικά σε βοήθειά του…Και εδώ όμως, στην εν λόγω συμφωνία, υπάρχουν προϋποθέσεις και περιορισμοί, και όλη αυτή η δημοσιότητα που κακώς κατ’ εμέ δόθηκε για την ανάλυση και τους ειδικούς όρους της συμφωνίας, δεν προήγαγε τα εθνικά μας συμφέροντα…

Με την ευκαιρία να θίξω ότι με την Κύπρο, δεν έχουμε τέτοια συμφωνία σε ισχύ, όσο και αν αυτό ακούγεται οξύμωρο.

Στην περίπτωση της αντίστοιχης συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας με τις Η.Π.Α., αυτή είναι μια άλλη ιδιάζουσα περίπτωση, όπου δυστυχώς έχουμε παραχωρήσει μεγάλο αριθμό στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη χώρα, τον μεγαλύτερο από ποτέ, με αντίστοιχο αριθμό προνομίων προς τις ΗΠΑ , αλλά και ανάληψη αντιστοίχων υποχρεώσεων-δεσμεύσεων μας, χωρίς να έχουμε εξασφαλίζει έστω τα ελάχιστα απαραίτητα ανταλλάγματα… Ούτε αυτή συμφωνία είναι συμφωνία, αμυντικής συνδρομής, παρότι υπάρχουν όροι μονομερείς για εθνική μας υποχρέωση να συνδράμουμε αμερικανικά επιτελεία και επιχειρήσεις με εθνικό μας προσωπικό, το οποίο σε περίπτωση απώλειας – τραυματισμού του, δεν έχει το δικαίωμα να εγείρει απαιτήσεις έναντι των Η.Π.Α….Η δε δημόσια κυβερνητική δήλωση, ότι η επόμενη ανανέωση της υπόψη συμφωνίας, μετά την παρέλευση της τρέχουσας πενταετίας, θα είναι στο …διηνεκές!!...περισσότερο προβληματίζει και παραπέμπει σε μονομερή συμφωνία αποικιοκρατικού χαρακτήρα, παρά σε ισορροπημένη συνεργασία μεταξύ δύο κυρίαρχων κρατών..

Π.Κ. : - Ελληνοτουρκικά και Κύπρος κ. Ταξίαρχε. Σημαντική μερίδα του τύπου, καταγράφει μία υποκρυπτόμενη αλλά ορατή προσπάθεια διαχωρισμού του ανοιχτού θέματος της Κύπρου, από τα ελληνοτουρκικά. Αν συμβαίνει αυτό, γιατί συμβαίνει ,και γιατί συμβαίνει τώρα.. Θα ήθελα την άποψή σας..

Π.Γ. :- Κοιτάξτε…το θέμα της Κύπρου είναι και αυτό μια μεγάλη ιστορία, η οποία ξεκινά πριν ακόμη από τη σύσταση του κυπριακού κράτους, δεδομένης της ύπαρξης επί χιλιετίες επάνω στο νησί του ελληνικού στοιχείου και πολιτισμού και τη σφυρηλάτηση εν τελει ελληνικού έθνους και εκεί…Και επειδή μιλάμε, ορθά, για ελληνοτουρκικά και όχι για ελλαδοτουρκικά, σε καμία περίπτωση, δεν θα πρέπει να δούμε το κυπριακό, ως αυθύπαρκτο πρόβλημα, έξω από το τραπέζι των ελληνοτουρκικών..

Σχετικά με την παρατήρησή σας, θα συμφωνήσω, το διακρίνω και προσωπικά, εξάλλου είναι πλέον ευκόλως ορατό, υπάρχει μια προσπάθεια διαχωρισμού των ελληνοτουρκικών από το κυπριακό, με τις ενέργειες της εδώ κυβέρνησης μας, και δυστυχώς με την ανοχή και συγκατάβαση της κυπριακής κυβέρνησης…

Πέρα από τις ατελέσφορες προσπάθειες της ένωσης με τη μητέρα Ελλάδα, αναφέρομαι στις προσπάθειες που ξεκίνησαν από τη δεκαετία του ’60 και οι οποίες συνεχίστηκαν και μετά την ίδρυση του κυπριακού κράτους με εγγυήτριες δυνάμεις τη χώρα μας, την Τουρκία και το Η.Β. (Αγγλία), ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση μου έκανε και μου κάνει η συνεχιζόμενη προσκόλληση της Κύπρου στα βρετανικά πρότυπα και η συνεχιζόμενη πορεία εξάρτησης και υποταγής…π.χ. η οδήγηση στα δεξιά, η υιοθέτηση της αγγλικής γλώσσας από μεγάλο μέρος της κοινωνίας και στην απλή καθημερινότητα, οι στενές σχέσεις με το city του Λονδίνου και το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της κυπριακής διασποράς βρίσκεται στην Αγγλία, η έλξη προς τα βρετανικά πανεπιστήμια, η διαρκής αποδοχή των βρετανικών βάσεων , ακόμα και η θερμή συμμετοχή κάθε έτος στους επετειακούς εορτασμούς της βρετανικής κοινοπολιτείας, είναι κάποια από τα πρώτα που μου έρχονται στο νου…Και όλα αυτά σε μια χώρα που στέναξε κάτω από το βρετανικό ζυγό, με δεκάδες, εκατοντάδες θύματα κατά τον αγώνα για ανεξαρτησία…Πηγαίνετε μια βόλτα στα φυλακισμένα μνήματα να δείτε και θα καταλάβετε τι εννοώ.. Ενώ και η στάση που κράτησε η Μ. Βρετανία κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής εδώ και πενήντα χρόνια, είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενη και καθόλου δεν προσιδιάζει σε στάση «εγγυήτριας δύναμης»…Να υπενθυμίσω ότι και κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής και κατοχής, οι βρετανικές δυνάμεις ουδόλως ενεπλάκησαν, παρότι τα τουρκικά στρατεύματα διήλθαν δίπλα από τις βάσεις, ενώ πολλές από τις φρικαλεότητες και βιαιοπραγίες των τουρκικών στρατευμάτων, έγιναν σε πλήρη γνώση και παρουσία τους.

Φέτος, είχαμε άλλη μια θλιβερή επέτειο , αυτή της συμπλήρωσης των 50 ετών, από την τουρκική εισβολή και κατοχή.. και θα πω άλλη μία, καθόσον είναι αρκετές οι θλιβερές επέτειοι για το ελληνικό έθνος..

Ξέρετε, μεγάλωσα με το «δεν ξεχνώ», μικρό παιδί τότε, με τους 1619 αγνοούμενους, με τον πόνο ,την έκπληξη, την οδύνη στα μάτια των ξεριζωμένων, την κατοχή…Δίπλα μας στο πατρικό μου στο Μενίδι, ζούσε μια κυρία , -είχε χάσει τον άντρα της-, και είχε μόνο ένα παιδί το Γιάννη, εγώ τότε 6-7 χρονών, ο Γιάννης δίπλα 18, και υπηρετούσε τη θητεία του στην Κύπρο, στην ΕΛΔΥΚ.. δεν γύρισε ποτέ…Μεγάλωσα με μια αγάπη για τις ΕΔ και την πατρίδα μου και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κατάφερα να επιτύχω το όνειρό μου και να υπηρετήσω τις ΕΔ μας επί σχεδόν 34 χρόνια…Παράλληλα όμως φρόντιζα να διαβάζω, να μελετώ, από πολλές πηγές, ώστε να μάθω αυτά που δεν με άφησε να μάθω το ακρωτηριασμένο εκπαιδευτικό μας σύστημα, καθόσον οι ενημερωμένοι πολίτες με γνώση και κριτική αντίληψη, εκλαμβάνονται -όχι αδίκως- ως απειλή για το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που έχει εμπλακεί στη διακυβέρνηση διαχρονικά του τόπου.. Φρόντισα λοιπόν να μάθω, να μελετήσω, και συνεχίζω να το κάνω αυτό, και για το κυπριακό…

Δυστυχώς το «δεν ξεχνώ», ξεχάστηκε και αυτό…αναρωτηθείτε πόσα από τα νέα παιδιά, αλλά και από τους μεγαλύτερος, έχουν κάποια έστω στοιχειώδη γνώση του κυπριακού…ή για άλλα εξίσου σημαντικά εθνικά θέματα.. Εδώ οι εκάστοτε διαχρονικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν αναγνωρίσει το εμπόλεμο μεταξύ των δυο χωρών μέχρι και το 1998.., ενώ για πολλά χρόνια , οι πεσόντες και οι αγνοούμενοι δεν αναγνωρίζονταν επίσημα από το ελληνικό κράτος…Και αν η προδοσία της μη ενίσχυσης της ΕΛΔΥΚ και των στρατιωτικών τμημάτων που βρίσκονταν στην Κύπρο κατά την εισβολή, τελέστηκε αρχικά από τη χούντα του Ιωαννίδη κατά τον Αττίλα Ι και από την κυβέρνηση Καραμανλή κατά τον Αττίλα ΙΙ, η απαξιωτική συμπεριφορά προς τους υπερασπιστές της, τους αγωνιστές, τους πεσόντες, τα θύματα, τους αγνοούμενους, συνεχίστηκε για δεκαετίες από τις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις… Ιδιαίτερα προς τους πεσόντες , τα θύματα, τους αγνοούμενους, όπου ακόμη και σήμερα, συνεχίζουν να έρχονται οστά ηρωικά πεσόντων στο πάτριο έδαφος…Ο τύμβος της Μακεδονίτισσας, είναι άλλο ένα αδιάψευστο στοιχείο επ’ αυτού και πως ο τύμβος αυτός δημιουργήθηκε, θάβοντας με σκαφτικά μηχανήματα, και το αεροπλάνο (από την επιχείρηση ΝΙΚΗ) και τους πεσόντες της περιοχής..

Και δυο λόγια περί της προδοσίας, πέραν των αδιαμφισβήτητων ευθυνών της τότε στρατιωτικής ηγεσίας, αλλά και της αμέσως επόμενης πολιτικής με το συμφραζόμενο «η Κύπρος κείται μακράν»…Οι στρατιωτικές μας δυνατότητες ήταν πολύ καλές αν όχι καλύτερες, συγκριτικά με τις τουρκικές, παρά τους αστικούς μύθους, οι οποίοι εκτιμώ σκοπίμως διαδίδονται…Και με οπλικά συστήματα, ανώτερα των τουρκικών (Mirage F-1, Phantom F-4, A-7 Corsair, υποβρύχια 209)…Η κατάληξη της τουρκικής επιχείρησης εισβολής, ήταν πρωτίστως αποτέλεσμα έλλειψης εθνικής βούλησης κα αποφασιστικότητας.. και βέβαια προδοσίας, για την οποία ουσιαστικά κανείς δεν λογοδότησε.. Και να προσθέσω για τους μη γνωρίζοντες, ότι η στρατιωτική χουντική ηγεσία, ουδέποτε τιμωρήθηκε για τα γεγονότα της Κύπρου, από την αποκαθιστάμενη δημοκρατία που ακολούθησε…

Δυστυχώς, δεν είναι πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος φέρεται ασεβώς και ανοίκεια στους πεσόντες υπερασπιστές του…Πάρτε και το 1940, όπου παρά το έπος που εορτάζουμε κατ’ έτος, ακόμη υπάρχουν οστά ηρώων εκτός πατρίου εδάφους…Αλλά και πιο πίσω, από τη Μικρασιατική καταστροφή, όπου από τα τμήματα του εκστρατευτικού σώματος που δεν κατάφεραν να γυρίσουν πίσω στη μητέρα γη, δεκάδες χιλιάδες βρήκαν τραγικό τέλος στα χέρια των Τούρκων του Κεμάλ και τα οστά τους έχουν μείνει ιερή παρακαταθήκη στα τιμημένα μα και ματωμένα χώματα της Μικρασιατικής ελληνικής γης.

Ξέρετε, μεγαλώνοντας μέσα στις ΕΔ, αν και πολύ μεταγενέστερός τους, εγώ συγκρατούσα βαθιά μέσα μου, ονόματα όπως ο Τχης Γ. Παπαμελετίου , ένα τρομερό κομάντο που κράτησε και έσωσε το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, ο Λγος Ν. Κατούντας , ένας άλλος καταδρομέας που δικαίως πλέον ονομάζεται ως ο «Λέοντας της Κερύνειας» , ο Υπλγος Η.Γλετζές, ο οποίος έκανε απίστευτα πράγματα στον αγώνα για την Κύπρο, ο στρατιώτης ο Ε.Ι.Μπικάκης με τον άθλο του, ο Πλωτάρχης Χανδρινός ο οποίος με τη ναυτοσύνη του και την πρωτοβουλία του προκάλεσε τρομερή σύγχυση στον τουρκικό στόλο, η οποία οδήγησε στην προσβολή και βύθιση δύο πλοίων από τους ίδιους τους Τούρκους,…. Είχα την τιμή και την τύχη να υπηρετήσω υπό τις διαταγές του κ. Αλευρομάγειρου που πολέμησε στην Κύπρο , αλλά και του κ.Γιαγκούλη, αλλά και πόσους άλλους ακόμα οφείλω να μνημονεύσω, που κάθε ένας τους κρύβει μια ηρωική ιστορία, αντάξια του Λεωνίδα και των ένδοξων προγόνων μας.. Για εμένα, αυτοί ήταν τα πρότυπά μου..

Στα πενήντα χρόνια που διέρρευσαν από την εμπόλεμη σύγκρουση μας στην Κύπρο, και που το «δεν ξεχνώ» ξεχάστηκε, αναρωτιέμαι όμως, τι πραγματικά έγινε για να επανορθώσουμε αυτή τη νεότερη εθνική τραγωδία…Τι πραγματικά κάναμε, πέρα από το «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται»…

Αν υπήρχε ίχνος εθνικής σοβαρότητας, οι διαχρονικές μας εθνικές προσπάθειες, θα έπρεπε πρωτίστως να στρέφονται στην αποκατάσταση του κυπριακού εθνικού εδάφους…Ουδέποτε εκφράστηκαν τέτοιες θέσεις…Αντίθετα, η de facto εισβολή και κατοχή, παρά τις διεθνείς καταδίκες και ψηφίσματα του ΟΗΕ, ουδόλως άλλαξαν την κατάσταση , και η εισβολή κατάφερε την άτυπη αποδοχή της , σε σημείο που ακόμη και οι ελληνικές κυβερνήσεις να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με την τουρκική και να συζητάνε σήμερα, τι άλλο ακόμη θα δώσουμε…Οι ελληνικές κυβερνήσεις, έφτασαν στο σημείο να μη θέτουν βέτο στην εισδοχή της Τουρκίας στην Ε.Ε. ,καθώς και να πράττουν ομοίως, έναντι των δορυφόρων της σε ΝΑΤΟ και σε Ε.Ε.

Πενήντα χρόνια τώρα, ουδέποτε έγιναν σοβαρές προσπάθειες, να αποκτήσει η Κύπρος ισχυρές αμυντικές δυνατότητες και αυτό οφείλεται πρωτίστως σε ολιγωρία τόσο των Κυπριακών κυβερνήσεων, όσο και των αντιστοίχων ελληνικών και όχι στο αμερικανικό εμπάργκο…Ακούμε για τουρκικές ναυτικές βάσεις στην Αλβανία και καθόμαστε απαθείς, που την ίδια στιγμή θα έπρεπε να υπάρχει ελληνική αεροναυτική βάση στην Κύπρο και θα έπρεπε να έχουμε βοηθήσει την Κύπρο να αποκτήσει αρχικά ναυτικές και εν συνεχεία αεροναυτικές δυνατότητες… Το δε εμπάργκο που ασκήθηκε εναντίον της Κύπρου , για μη απόκτηση στρατιωτικών δυνατοτήτων, αποτέλεσε περισσότερο φθηνή δικαιολογία, παρά πραγματικό κώλυμα για την ελληνοκυπριακή πλευρά…Υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί τρόποι για να παρακαμφθεί, αλλά ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν…

Το δε δόγμα ενιαίου αμυντικού χώρου εξ Ελλάδος, περισσότερο εξυπηρέτησε φανφαρονισμούς και προσέλκυση κομματικής πελατείας, παρά σαφείς επιχειρησιακούς σκοπούς σε εξυπηρέτηση μιας σαφούς εθνικής αμυντικής στρατηγικής και ασφάλειας…Δεν είσαι σοβαρός, όταν επιχαίρεις ότι μπορείς να στείλεις μαχητικά Α/Φη, απλά για να πετάξουν 5-10 λεπτά, επάνω από τον ΕΕΧ της Κύπρου.. Ως εκ τούτου, ποτέ δεν στηρίχτηκε ουσιαστικά το υπόψη δόγμα και ουδέποτε αποκτήθηκαν αξιόπιστες αμυντικές δυνατότητες για την εξυπηρέτηση των επιχειρησιακών του σκοπών. Αντίστοιχα θα πρέπει να μας προβληματίζει, γιατί τόσα χρόνια, δεν υλοποιήθηκε μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, μια συμφωνία αμυντικής συνδρομής…Τι θα συμβεί λοιπόν αν η Τουρκία επιτεθεί στην Κύπρο..??..Θα προστρέξει αμυντικά η Ελλάδα..??..Τι θα συμβεί αντίστροφα, αν η Τουρκία επιτεθεί στην Ελλάδα..??..Θα προστρέξει αμυντικά η Κύπρος..??. Και για να το πω πιο κατανοητά, θα επιτεθεί η Κύπρος στις τουρκικές δυνάμεις, στα κατεχόμενα..??..Και εν τέλει, πως θα υλοποιηθεί στους επιτελικούς νόες ,αυτό το περιβόητο δόγμα των δυόμιση πολέμων..??..(Θ.Ε. Θράκης, Αιγαίου, Κύπρος)..

Να μοιραστώ επίσης μαζί σας, ότι παρά την διεθνή απομόνωση, ένεκα της μη διεθνούς αναγνώρισης του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, υπάρχουν ήδη πολλές διπλωματικές αρχές δυτικών χωρών στην κατεχόμενη επικράτεια, γεγονός που θα πρέπει να μας προβληματίζει, αφού ένεκα και της στάσης μας στο ρωσοουκρανικό, έχουμε από κοινού συνταχθεί στη σωστή πλευρά της ιστορίας.. Επίσης υπάρχουν δυτικές επενδύσεις στα κατεχόμενα και στον τομέα του τουρισμού, γεγονός το οποίο σε συνδυασμό με το χαμηλότερο κόστος ζωής, προσελκύει σημαντικό αριθμό ακόμη και ελληνοκυπρίων επισκεπτών στα κατεχόμενα Το δε πολυδιαφημιζόμενο σχέδιο για «διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία», αν συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς εκφράζει, θα αντιληφθούμε ότι θα είναι κάτι πολύ χειρότερο από τη σημερινή άσχημη υφιστάμενη κατάσταση… Τα προβλήματα που θα επιφέρει σε μια ομαλή διοίκηση, θα είναι πάρα πολλά , με αποτέλεσμα την ουσιαστική ακυβερνησία και εκτιμώ πολύ πιθανές τις ταραχές που θα επακολουθήσουν…Αποτέλεσμα αυτών, και για αποκατάσταση της ομαλότητας της πολιτικής ζωής, αλλά και της ασφάλειας και σταθερότητας στην περιοχή, θα είναι η δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών, με ίσα δικαιώματα, αναγνωρισμένα από τη διεθνή κοινότητα. Ουσιαστικά δηλαδή , η διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, θα λειτουργήσει ως ο απαραίτητος προθάλαμος-πλυντήριο, για αυτό που η Τουρκία επιδιώκει εδώ και χρόνια, ενώ παράλληλα θα έχει απωλεσθεί τεχνηέντως ο πραγματικός χαρακτήρας του, ότι δηλαδή είναι ένα μόρφωμα που προέκυψε από εισβολή και κατοχή.

Αναφορικά με το ερώτημα σας, το γιατί τώρα, δεν δύναμαι να το γνωρίζω επαρκώς…Οπότε επί του ερωτήματος, θα παραμείνω σε εκτιμήσεις.. Είναι όμως δυστυχώς επιβεβαιωμένο, ότι η παρούσα εν Ελλάδι κυβέρνηση, στα ελληνοτουρκικά διεξάγει μυστική και ενίοτε «οικογενειακή διπλωματία», πράγμα το οποίο βρίσκω απαράδεκτο για εθνικά θέματα και ομοίως το βρίσκω μη κατανοητό , το ότι αυτό γίνεται αποδεκτό από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δυστυχώς , δεν υπάρχουν σήμερα προσωπικότητες του βεληνεκούς του Τ. Παπαδόπουλου, ο οποίος γύρισε ως απαράδεκτο το σχέδιο Ανάν, κομμάτια του οποίου όμως υπάρχουν και σήμερα σε σημαντικό εύρος στην προαναφερόμενη «λύση»..

Εν κατακλείδι, τα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό, είναι ένα ενιαίο εθνικό πρόβλημα…Ως εκ τούτου απασχολεί και τα δύο κράτη, ένα έθνος όμως, και δεν γίνεται να τύχει αποσπασματικής λύσης…Υπάρχουν πολλές δικλείδες πίεσης που θα μπορούσαν να ασκηθούν έναντι της Τουρκίας…Δεν βλέπω όμως πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο, ούτε από την πλευρά της Ελλάδας, ούτε από την πλευρά της Κύπρου.. Οι δύο χώρες, θα έπρεπε να έχουν συνταχθεί από κοινού σε μια προσπάθεια ανάσχεσης του τουρκικού άξονα, και στο υπόψη πλαίσιο θα έπρεπε να έχουν εδώ και χρόνια ανακηρύξει ΑΟΖ με κοινά όρια… Η ατολμία, η ανοχή, η φοβικότητα, η έλλειψη διορατικότητας, η έλλειψη εθνικού οράματος, εθνικών στόχων και επιδιώξεων, μαζί με την έλλειψη δυνατοτήτων, είναι αυτά που έφεραν το τουρκολυβικό μνημόνιο και τη γαλάζια πατρίδα… και θα φέρουν και άλλα χειρότερα λίαν συντόμως, καθόσον όλα αυτά θα δοκιμαστούν ακόμα πιο έντονα επί του πεδίου, όπως συνέβη και πρόσφατα στην Κάσο..

Π.Κ.: - Κοιτώντας το «οπλοστάσιο» των δύο χωρών κ. Γερογλή, βλέπουμε να ανακοινώνονται εξοπλισμοί για τις ΕΕΔ (ελληνικές ένοπλες δυνάμεις), αλλά και μια κούρσα εξοπλισμών στην Τουρκία. Που βρισκόμαστε και επιτρέψετε μου να πω, που πάμε..?? …

Π.Γ.: - Ναι, όπως το λέτε, υπάρχει μια άτυπη κούρσα εξοπλισμών μεταξύ των δύο χωρών, στην οποία είναι εμφανής η χρονική μας υστέρηση…Δυστυχώς, η οικονομική χρεωκοπία της χώρας, την οποία ουδέποτε βρήκαμε το σθένος να παραδεχτούμε, και η απώλεια βαθμών εθνικής κυριαρχίας με τα τρία οικονομικά μνημόνια, επέδρασαν ιδιαίτερα αρνητικά και στις ΕΔ της χώρας..

Δεν θα αναφερθώ σε αριθμούς και σε συγκριτικά οπλικών συστημάτων μεταξύ των δύο χωρών, δεν είναι αυτός ο ρόλος μου πιστεύω σε αυτή τη συζήτηση…

Όμως το 2009-2010, κατά την είσοδό μας στα μνημόνια, ο προϋπολογισμός του ΥΠΕΘΑ, ήταν περίπου 6,5 δις ευρώ…Το 2018, είχε πέσει κάτω από τρία δις ευρώ, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις αμυντικές μας δυνατότητες…Από την άλλη πλευρά, έβγαιναν κάποιοι, πολιτικοί και στρατιωτικοί κα δημόσια δήλωναν ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε, καθόσον οι αμυντικές μας δυνατότητες ουδόλως είχαν μειωθεί…Ο προβληματισμός μου λοιπόν και ως εν ενεργεία, ήταν ότι κάτι δεν πάει καλά, και κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν.. Γιατί αν είναι να έχουμε τις ίδιες αμυντικές δυνατότητες που πριν μας κόστιζαν 6.5 δις και σήμερα μας κοστίζουν λιγότερα από τρία δις, τότε κάποιος φταίει, είτε για κακοδιαχείριση, σπατάλη, απιστία, διαφθορά και θα πρέπει να ελεγχθεί…Αν όμως δεν έχουμε τις ίδιες αμυντικές δυνατότητες, τότε κάποιος μας λέει ψέματα και θα πρέπει να ελεγχθεί εξίσου, διότι μας αφήνει να εφησυχάζουμε και να μην προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις ανεπάρκειες μας, αλλά και να ακολουθήσουμε τον ανταγωνισμό και τις σύγχρονες απειλές που αυτός εκφράζει..

Με πολιτικές απόψεις και μάλιστα κυβερνητικές, του στυλ «να μην είμαστε μοναχοφάηδες» , ή «και να χάσουμε δυο-τρία νησιά, δεν πειράζει», ή «και η Τουρκία έχει χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής στο Αιγαίο», απόψεις που απηχούσαν όχι μόνο τις τότε κυβερνητικές επιλογές, αλλά και μεγάλο μέρος του σημερινού πολιτικού κόσμου, σε συνδυασμό με την οικονομική δυσπραγία της χώρας ήταν αναμενόμενη η απόσυρση της προσοχής και του ενδιαφέροντος από τις ΕΔ…

Και πραγματικά το προσωπικό ήταν και είναι αξιέπαινο που κατόρθωσε παρά τις περικοπές και την απαξία, να τις κρατήσει όρθιες, όπως αποδείχτηκε και στην κρίση στο Αιγαίο και στον Έβρο το 2020…αντιμετωπίζοντας πλέον υβριδικές επιχειρήσεις μεν, με σαφές το διακύβευμα δε.. Και με τη διπλωματία στα χειρότερα της, με πόλεμο οξύτατης ρητορικής και εθνικών προσβολών εκ μέρους της τουρκικής πλευράς..

Κατόπιν τούτων, έγινε αντιληπτό, ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε σε δεύτερη μοίρα της ΕΔ και η αλήθεια είναι ότι την τελευταία τριετία γίνεται μια προσπάθεια, ενίσχυσης του οπλοστασίου μας με νέα αποκτήματα, όπως τα Α/Φη Rafale,τον εκσυγχρονισμό των Α/Φων F-16 σε Viper , τη ναυπήγηση 3 φρεγατών Belhara…Οι διαθεσιμότητες των οπλικών μας συστημάτων, ιδίως των αεροπορικών, είχαν πέσει πολύ χαμηλά, σε απαράδεκτα ποσοστά μπορώ να πω, π.χ. για Mirage 2000 και Mirage-5, C-130, Super Puma, C-27J, NH-90, Chinook, AH-64, κ.ο.κ…Και έγιναν και τα γεγονότα σε Ν.Αγχίαλο στην αεροπορική βάση με την ανάφλεξη/καταστροφή πυρομαχικών και όπλων κατόπιν πυρκαγιάς, η αποτυχία της επιχείρησης στη Λιβύη με 5 θύματα, η καταστροφή της βάσης των ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο…Όλα αυτά είχαν μια αρνητική επίδραση στις ΕΔ…Παρότι και εδώ το επικοινωνιακό αφήγημα, είτε προσπάθησε να κάνει το μαύρο άσπρο, είτε να επιδίδεται σε ανύπαρκτες διαστάσεις, όπως π.χ. περί εθνικού τυφεκίου, εθνικού οχήματος, εθνικού ντρόουν- το οποίο πρόσφατα φέρεται να εγκαταλείφθηκε και αυτό-, και πολλά άλλα ακόμη…Πολλοί ακόμη δε, από τους εξοπλισμούς που έχουν εξαγγελθεί, π.χ. F-35, ολοκλήρωση ναυπηγήσεων φρεγατών, κ.λπ., θα χρειαστούν αρκετά χρόνια ακόμη για την πλήρη υλοποίησή τους..

Παρά τους όποιους εξοπλισμούς και τις εξαγγελίες άλλων, τα υπαρκτά προβλήματα παραμένουν κυρίως στο ΠΝ, όπου οι τρεις φρεγάτες δεν αρκούν, ο εκσυγχρονισμός των παλαιοτέρων φρεγατών θα έπρεπε να έχει ήδη ολοκληρωθεί , παρότι αυτός δεν έχει ακόμη αποφασιστεί, αναγκαιεί επίσης η ναυπήγηση κορβετών και περιπολικών ανοικτής θαλάσσης, η ναυπήγηση νέων Υ/Β και ο εκσυγχρονισμός παλαιοτέρων, ενώ για τον ΣΞ, επιβεβλημένη είναι η ταχύτατη υλοποίηση της εξευρεθείσας λύσης αντικατάστασης των παλαιών Ε/Π UH-1H, ο εκσυγχρονισμός των αρμάτων LEO2 και η ενίσχυση της προστασίας τους, η εξεύρεση λύσης προς αντικατάσταση των ΤΟΜΠ Μ113, η παραγωγή εθνικού τυφεκίου, εθνικού οχήματος και η κατασκευή σύγχρονων drones, με δυνατότητες συλλογής πληροφοριών αλλά και πληγμάτων, ακόμη και περιφερόμενων πυρομαχικών…Για την ΠΑ, παρά τις αξιόλογες προσθέσεις στο δυναμικό της, επιτακτική παρουσιάζεται η ανάγκη ενίσχυσης του μεταφορικού της στόλου και των ελικοπτέρων CSAR (Combat Search and Rescue)…Ειδικότερα για την αγορά των μαχητικών F-35, με το καλό να έρθουν, αλλά οι επιφυλάξεις σχετικά με το υψηλότατο κόστος κτήσης και συντήρησης, οι χαμηλές διαθεσιμότητές τους, ο εθνικός βαθμός ελέγχου τους και το κατά πόσον εξυπηρετούν πρωτίστως τις εθνικές και όχι τις ΝΑΤΟϊκές επιχειρησιακές απαιτήσεις, παραμένουν στο τραπέζι, σύμφωνα και με τις αναλύεις ειδικών επί τούτου..

Οι δε εξοπλισμοί που πραγματοποιούνται δυστυχώς γίνονται , πέρα από τις νομικές προβλέψεις και την ισχύουσα διαδικασία προμηθειών, με αποτέλεσμα να εγείρονται βάσιμα αντίστοιχα ερωτηματικά…π.χ., τα Rafale, αγοράστηκαν πρώτα 18 (12+6μεταχειρισμένα), στη συνέχεια ανακοινώθηκαν δημόσια στη βουλή από τον ΠΘ ακόμη 6, κάνοντας τον τότε ΥΕΘΑ να συγκαλέσει έκτακτη σύσκεψη του επιτελείου για τον τύπο των επομένων 6, ενώ και τώρα ακούμε για αγορά ακόμη 6 Α/Φων…Φτάσαμε δηλαδή συνολικά τα 30 Α/Φη, από τα αρχικά 18, πράγμα το οποίο είναι πολύ διαφορετικό σε μια σύμβαση προμήθειας, και για το αρχικό κόστος και για τη συντήρησή τους, και για τις απαραίτητες υποδομές τους. Ξέρετε, δεν αγοράζονται τα οπλικά συστήματα σε εξάδες, σαν τα αυγά από το ράφι.. Επίσης πολύ σημαντικό είναι όχι μόνο τα οπλικά συστήματα που αγοράζονται, αλλά και ο οπλισμός τους με τον οποίο έρχονται, τα πυρομαχικά τους, οι δυνατότητές τους,κ.λπ…Όπως π.χ. συμβαίνει με την αγορά των φρεγατών, που ακόμη υπάρχουν προβληματισμοί σχετικά με τις δυνατότητες τους… για να μην θυμίσω την «αγορά του αιώνα» , σχετικά με το αρματικό δυναμικό μας και την αγορά των αρμάτων LEO-2, που πρώτα αγοράστηκαν τα άρματα και για δέκα-δεκαπέντε χρόνια δεν είχαμε αγοράσει τα πυρομαχικά τους, τα οποία ακόμη συμπληρώνονται…

Όλα αυτά λοιπόν ,θα έπρεπε να έχουν ήδη γίνει, να έχουν γίνει χθες όπως λέμε, ώστε να περάσουμε σε επόμενα βήματα όπως τον «σιδηρούν θόλο» της Ε.Ε., ο οποίος θα μας παρέχει και εθνική αντιαεροπορική και αντιβαλλιστική προστασία, αλλά και τα τάμπλετ των στρατιωτών όπως εξαγγέλθηκαν …Υπόψιν, ότι παρά τις αλματώδεις τεχνολογικές εξελίξεις, πρώτιστη προτεραιότητα στο πεδίο της μάχης , παραμένει ο μαχητής, ο οποίος είναι αυτός που θα επιφέρει ή όχι το αποφασιστικό αποτέλεσμα…Και εκεί δεν βλέπω να ΄γίνονται πολλά πράγματα, δηλαδή πως θα φτιάξουμε τους νέους εφέδρους, τους νέους οπλίτες θητείας, πως θα τους καταστήσουμε μαχητές ικανούς να είναι οι νικητές…Και όπως έλεγα πάντα, έχουμε πρωτίστως ανάγκη από ζωντανούς νικητές και όχι από νεκρούς ήρωες…

Και ενώ από τη μία έχουμε το υπαρκτό και απειλητικό πρόβλημα του δημογραφικού, το οποίο έχει επιδράσει δυσμενώς εξίσου και στην επάνδρωση των Μονάδων μας, έχουμε τη μη επίδειξη της δέουσας προσοχής προς το προσωπικό των ΕΔ, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο κύμα φυγής με παραιτήσεις, ενώ παράλληλα οι στρατιωτικές σχολές μένουν με χαμηλό αριθμό εισακτέων, είτε από λανθασμένες αποφάσεις, είτε γιατί πλέον δεν αποτελούν ελκυστικό τόπο για τη σταδιοδρομία των νέων…Και όλα αυτά συνδυαστικά και με τον μεγάλο ηλικιακό μέσο όρο του προσωπικού, αποτελούν ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο θα έπρεπε να έχει επιλυθεί και αυτό εχθές, χωρίς όμως να έχουν γίνει μέχρι τώρα, οι απαραίτητες διορθωτικές ενέργειες..

Η δε εθνική μας αμυντική βιομηχανία, βρίσκεται στα χειρότερα της , με ΕΛΒΟ και ΕΒΟ , να έχουν ξεπουληθεί έναντι πινακίου φακής σε ξένους ιδιώτες και με αμφίβολο μέλλον ύπαρξης, τα ΕΑΣ να έχουν προβεί σε ενέργειες που δεν είναι προς το συμφέρον τους (π.χ. πρόσφατη σύναψη σύμβασης με Τσέχικη εταιρεία για κατασκευή πυρομαχικών 155χιλ. ως υποκατασκευαστές) , παρά την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και τις άμεσες υπαρκτές ανάγκες για πυρομαχικά προς την Ουκρανία, ενώ η ΕΑΒ, η οποία μαστίζεται από ελλείψεις προσωπικού και ανταγωνιστικότητας, έφτασε στο σημείο να διοικείται από …ναύαρχο!!...Την ίδια στιγμή παραμένουν συσσωρευμένα Α/Φη στα υπόστεγα και εκτός αυτών, που αναμένουν συντήρηση με άγνωστο μέλλον…ενώ και το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 Blk 52+ σε Viper, φέρεται να παρουσιάζει σημαντική καθυστέρηση με 7 Α/Φη πίσω, όπως και το πρόγραμμα των P3-B Orion, το οποίο παρά τα ήδη 5 χρόνια καθυστέρησης φέρεται να παρουσιάζει άγνωστο το χρονικό πλαίσιο ολοκλήρωσής του….

Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία , με έναν νεανικό πληθυσμό, ο οποίος από φέτος θα εκπαιδευτεί και επίσημα στον «αιώνα της Τουρκίας» , στη «γαλάζια πατρίδα», στα «σύνορα της καρδιάς τους» και στην αναθεωρητική στρατηγική για την επιδίωξη των εθνικών τους συμφερόντων, έχει όντως επιδοθεί σε ένα άνευ προηγουμένου εξοπλιστικό πρόγραμμα …

Ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα, το οποίο τροφοδοτεί τόσο με αγορές από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό, με τροφοδότη την αμυντική της βιομηχανία, η οποία την έχει καταστήσει πλέον αυτάρκη, σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70%...Τελευταίο παράδειγμα προμήθειας από το εξωτερικό, το εξοπλιστικό μαμούθ αξίας 20+ δις $, από τις Η.Π.Α., παρά τους περιορισμούς του αμερικανικού νόμου CAATSA , την προμήθεια των ρωσικών S-400 και τη μη συμμόρφωσή της με τις αμερικανικές επιταγές, τη μη θέση της στη «σωστή πλευρά» της ιστορίας και τη μη εφαρμογή αντιρωσικών κυρώσεων…Υπόψιν ότι από το εν λόγω πρόγραμμα, ενώ σημαντικό μέρος αποτελεί η προμήθεια 40 Α/Φων F-16 Viper και ο εκσυγχρονισμός 79 άλλων σε αυτό το επίπεδο, τη μερίδα του λέοντος έχει καταλάβει η προμήθεια όπλων, όπως πυραύλων και βομβών νέας σύγχρονης τεχνολογίας, καταδεικτών , έξυπνων όπλων και πυρομαχικών, κινητήρων και ανταλλακτικών, και όλα αυτά σε πολύ μεγάλες ποσότητες αποθεμάτων, τέτοιες που παραπέμπουν σε προετοιμασία σύγκρουσης, ..!!...αλλά με ποιόν..??..

Η αμυντική της βιομηχανία πλέον παράγει αμυντικό εξοπλισμό και υψηλής τεχνολογίας, π.χ. ραντάρ, αισθητήρες, ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης μάχης, συστήματα επικοινωνιών, πυραύλους, βόμβες, πυροβόλα, τεθωρακισμένα οχήματα, άρματα, και πολλά άλλα. Ιδιαίτερη μνεία οφείλω να κάνω στην παραγωγή drones, τόσο σε UAVs (Unmanned aerial vehicles) ,όσο και σε UCAVs (Unmanned Combat Aerial Vehicles) και σε περιφερόμενα πυρομαχικά (loitering munitions) , με εξελιγμένα επιχειρησιακά χαρακτηριστικά, τα οποία έχουν πάει πολύ καλά εξαγωγικά, αλλά έχουν πάει εξίσου καλά και στα πεδία ενόπλων συγκρούσεων, όπου έχουν δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες μάχης (Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ρωσοουκρανική σύγκρουση, Λιβύη, Σομαλία, και αλλού)…Στο ναυπηγικό τομέα, έχει κάνει και εκεί τεράστια βήματα, με ναυπήγηση φρεγατών περιπολικών, καθώς και ναυπήγηση υποβρυχίων με συμπαραγωγή, ενώ σημαντικό μέρος του εξοπλισμού και των συστημάτων μάχης τους, είναι εθνικής της παραγωγής.. Στον αεροπορικό τομέα και εκεί έχει βάλει τις βάσεις για παραγωγή δικού της εθνικού μαχητικού πέμπτης γενεάς (TF-KHAAN),ενώ τα προβλήματα παραγωγής κινητήρων, φαίνεται ότι αρχικά θα αντιμετωπιστούν από το απόθεμα κινητήρων F-16, τους οποίους εξασφάλισε από το πρόσφατο εξοπλιστικό μαμούθ από τις Η.Π.Α.

Η πρόσφατη συμπερίληψη στο τουρκικό ναυτικό του πρώην ισπανικού ελικοπτεροφόρου, το οποίο το μετέτρεψε σε ιδιότυπο αεροπλανοφόρο από το οποίο θα επιχειρούν drones ( Anadolou ) , καθώς και η πρόθεσή της για ναυπήγηση ενός ακόμη μεγαλύτερου παρομοίου, δείχνουν όχι μόνο τον μεγαλοϊδεατισμό της, αλλά κυρίως τα χειροπιαστά βήματα να επαυξήσει υπέρμετρα τον πυλώνα της σκληρής αμυντικής της ισχύος και να αναδειχτεί σε περιφερειακή δύναμη…Η απόκτηση τέτοιων πλοίων, παράλληλα την αναβαθμίζει, εντάσσοντας την στο κλαμπ των ισχυρών, αφού λίγες χώρες παγκοσμίως διαθέτουν έστω και τέτοια πλοία και όχι αεροπλανοφόρα.. Ομοίως, τέτοια πλοία , συμβάλλουν πρωτίστως στην προβολή ισχύος και σημαίας και στην ανάπτυξη σχέσεων και στρατιωτικών συνεργασιών, εντός πλαισίου αμυντικής διπλωματίας.. Οπότε, το να ακούγονται κάποιες φωνές εδώ, από χείλη «ειδικών» , ότι το υπόψη πλοίο θα το βουλιάξουμε στο Αιγαίο και θα πάει στον πάτο της θάλασσας σαν μπαούλο, λίγη σχέση νομίζω έχουν με την πραγματικότητα, αφού ένα τέτοιο πλοίο σίγουρα δεν θα επιχειρήσει στο Αιγαίο, αλλά θα μπορεί να βρεθεί εκτός Θ.Ε. και να αναπτύσσει τις δυνατότητές του, από ασφαλές περιβάλλον, πέραν της μεγάλης προστασίας που σίγουρα θα απολαμβάνει..

Αυτή είναι η εικόνα που έχω εγώ κε Καρβουνόπουλε, σχετικά με τα εξοπλιστικά.. Δεν μου αρέσει ούτε να εξωραΐζω καταστάσεις, ούτε να εφησυχάζω , όπως δεν μου αρέσει και δεν το βρίσκω χρήσιμο να κινδυνολογώ και να φοβίζω άνευ λόγου και αιτίας  Στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών και των εξοπλιστικών προγραμμάτων των δύο χωρών, πιστεύω ότι όσοι εφησυχάζουν τον κόσμο, δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στο έθνος…Διότι τον βυθίζουν σε μια πλασματική εικόνα όπου όλα είναι καλώς καμωμένα, δεν υπάρχει λοιπόν λόγος ανησυχίας και δεν υπάρχει λόγος καταβολής προσπαθειών, ώστε να βελτιωθούμε στους τομείς που απαιτείται.. Αντίθετα, εκτιμώ ότι η ανησυχία αποτελεί πηγή αναζήτησης και βελτίωσης και θα μας επιτρέψει αφενός μεν να αποφύγουμε τον αιφνιδιασμό μας από δυσάρεστες εκπλήξεις, αλλά και να αντιμετωπίσουμε ακόμη και το πλέον δυσμενές σενάριο…

Εξάλλου, είναι τέτοια η κλιμάκωση των αμφισβητήσεων, των διεκδικήσεων και των απαιτήσεων από τουρκικής πλευράς, που εκτιμώ ότι όσο και να προσπαθούμε να αποφύγουμε την αντιπαράθεση επί του πεδίου, νομοτελειακά τα πράγματα θα οδηγηθούν εκεί…

Να προσθέσω και έναν επίσης δυσμενή παράγοντα