Αποτρέποντας τους πυρηνικούς δικτάτορες

05:20 27/11/2024 - Πηγή: militaire

Για να αντιμετωπίσει την Κίνα, τη Ρωσία και τη Βόρεια Κορέα, ο Τραμπ πρέπει να παραιτηθεί από την αναθεώρηση και να επιταχύνει τον εκσυγχρονισμό του οπλοστασίουΓια περισσότερες από τρεις δεκαετίες μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους δεν αντιμετώπισαν σοβαρές πυρηνικές απειλές. Δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει πλέον. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν κροταλίζει την πυρηνική του σπάθη με τρόπο που θυμίζει τον σοβιετικό ηγέτη Νικίτα

Χρουστσόφ. Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έχει διευθύνει μια δραματική αύξηση του πυρηνικού οπλοστασίου της Κίνας, ένα σχέδιο του οποίου το μέγεθος και το εύρος ο πρόσφατα αποσυρθείς διοικητής της Στρατηγικής Διοίκησης των ΗΠΑ περιέγραψε ως «εκπληκτικό». Οι Ρώσοι και οι Κινέζοι ηγέτες έχουν επίσης υπογράψει συνθήκη «φιλίας χωρίς όρια». Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν παρέχει όπλα και στρατεύματα για να υποστηρίξει τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία και η Βόρεια Κορέα βελτιώνει την ικανότητά της να πλήξει τόσο τους γείτονές της όσο και την πατρίδα των ΗΠΑ με πυρηνικά όπλα, όπως έδειξε με μια δοκιμαστική εκτόξευση διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου (ICBM) στις 31 Οκτωβρίου.Οι εξελίξεις αυτές θέτουν εκτεταμένες προκλήσεις για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν πλέον την πολυτέλεια να αγνοούν τους πυρηνικούς κινδύνους και να επικεντρώνονται στην αποτροπή ενός μόνο αντιπάλου. Για να αντιμετωπίσει αυτή τη νέα πραγματικότητα, η κυβέρνηση Μπάιντεν τροποποίησε την καθοδήγηση της πυρηνικής στόχευσης των ΗΠΑ, προκειμένου να είναι σε θέση να αποτρέψει την Κίνα και τη Ρωσία ταυτόχρονα. Αναπτύσσει επίσης νέα πυρηνικά συστήματα, πλατφόρμες και πυρηνικές κεφαλές. Όμως οι προσπάθειες της Ουάσινγκτον για τον εκσυγχρονισμό της γερασμένης πυρηνικής αποτροπής των ΗΠΑ παρεμποδίζονται από την ανεπαρκή ικανότητα της βιομηχανικής βάσης, τις ελλείψεις υλικών και εργατικού δυναμικού και τα κενά χρηματοδότησης. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι σαφές: η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να παραιτηθεί από την ανάληψη μιας εκτεταμένης αναθεώρησης είτε της πολιτικής πυρηνικής αποτροπής είτε των σχεδίων εκσυγχρονισμού. Υπάρχει τεράστια ανάγκη απλώς να προχωρήσει το έργο του εκσυγχρονισμού και να διορθώσει τα προβλήματα.Περισσότεροι αντίπαλοι, λιγότερος χρόνοςΤις τελευταίες τρεις δεκαετίες, οι επερχόμενες διοικήσεις ανέλαβαν γενικά μια αναθεώρηση της πυρηνικής στάσης, μια χρονοβόρα διαδικασία για τον καθορισμό της πυρηνικής πολιτικής και στρατηγικής των ΗΠΑ για τα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια. Για να γίνει κατανοητό γιατί η νέα κυβέρνηση Τραμπ θα πρέπει να περιοριστεί σε μια γρήγορη επικαιροποίηση της καθοδήγησης Μπάιντεν και όχι σε μια πλήρη αναθεώρηση της πυρηνικής στάσης, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε την απειλή και το πόσο γρήγορα έχει αυξηθεί. Αν και η Ρωσία ξεκίνησε αργά το πρόγραμμα πυρηνικού εκσυγχρονισμού της, η προσπάθεια αυτή έχει πλέον σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί. Η Ρωσία έχει επιτύχει μια σύγχρονη στρατηγική τριάδα από χερσαίους διηπειρωτικούς πυραύλους, στρατηγικά υποβρύχια και τους συναφείς πυραύλους τους, καθώς και βομβαρδιστικά και τους πυραύλους κρουζ που εκτοξεύονται από τον αέρα. Κάθε στοιχείο της επικαιροποιημένης τριάδας αποτελεί σημαντική βελτίωση σε σχέση με τις προηγούμενες δυνατότητες, ενώ ορισμένα από αυτά είναι επίσης αποσταθεροποιητικά για την υπάρχουσα στρατηγική ισορροπία : ο ρωσικός Sarmat, για παράδειγμα, ένας μαζικός πύραυλος που έχει σχεδιαστεί για να αντικαταστήσει τον βαρύ διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο SS-18, μπορεί να μεταφέρει μεγάλο αριθμό πυρηνικών κεφαλών που έχουν σχεδιαστεί για να πλήξουν αμερικανικούς ICBM σε ένα σενάριο πρώτου πλήγματος.Αρκετά νέα ρωσικά μη στρατηγικά συστήματα προκαλούν βαθιά ανησυχία. Η Poseidon, μια πυρηνική τορπίλη διηπειρωτικού βεληνεκούς, για παράδειγμα, έχει σχεδιαστεί για να καταστρέφει μεγάλες παράκτιες περιοχές και να τις καθιστά ακατάλληλες για κατοίκηση για αιώνες. Ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία προκαλεί η προσπάθεια της Ρωσίας να ανακατασκευάσει όλα τα στοιχεία των περιφερειακών πυρηνικών της δυνάμεων - πυραύλους μικρού και μεσαίου βεληνεκούς που μπορούν να εκτοξευθούν από το έδαφος, τη θάλασσα ή τον αέρα. Τα συστήματα αυτά έχουν σαφώς ως στόχο να εκφοβίσουν τους γείτονες της Μόσχας και να προσδώσουν υπόσταση στο νέο πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας, το οποίο ανακοίνωσε ο Πούτιν τον Σεπτέμβριο και με το οποίο το Κρεμλίνο διεύρυνε τις περιστάσεις υπό τις οποίες θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα.Η Κίνα εκσυγχρονίζει τις πυρηνικές της δυνάμεις ακόμη ταχύτερα. Ξεκινώντας γύρω στο 2020, ο Σι διέταξε μια μαζική και ταχεία επέκταση του οπλοστασίου της Κίνας. Ο αριθμός των στρατηγικών πυρηνικών όπλων που αναπτύσσει η χώρα προβλέπεται να διπλασιαστεί από 500 σε 1.000 έως το 2030 και να φθάσει τουλάχιστον τα 1.550 έως τα μέσα της επόμενης δεκαετίας. Το Πεκίνο έχει ήδη επιτύχει μια ικανή στρατηγική τριάδα, μικρότερη αλλά παρόμοια με εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, και επεκτείνει και διαφοροποιεί επίσης τις περιφερειακές πυρηνικές δυνάμεις του. Σε αντίθεση με τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα τηρεί ονομαστικά την πολιτική της «μη πρώτης χρήσης». Όμως οι πυρηνικές της δυνάμεις έχουν στην πραγματικότητα αποκτήσει ικανότητες πρώτου πλήγματος και εκτόξευσης μετά από προειδοποίηση.Αν και τα αυξανόμενα οπλοστάσια της Κίνας και της Ρωσίας θέτουν σοβαρές προκλήσεις, η πολιτική πυρηνικής αποτροπής των Ηνωμένων Πολιτειών είναι πλήρως ικανή να τις αντιμετωπίσει. Για περισσότερα από 45 χρόνια, η αμερικανική πολιτική επικεντρώνεται στην αποτροπή της επίθεσης κατά ζωτικών εθνικών συμφερόντων και συμμάχων των ΗΠΑ, διατηρώντας την ικανότητα να στοχεύουν τα περιουσιακά στοιχεία που οι δυνητικοί αντίπαλοι εκτιμούν περισσότερο: τους ίδιους και τα ηγετικά τους στελέχη, την υποδομή ασφαλείας που τους διατηρεί στην εξουσία, επιλεγμένα στοιχεία των πυρηνικών και συμβατικών τους δυνάμεων και τις βιομηχανίες που υποστηρίζουν τον πόλεμο. Στο παρελθόν, τέτοιοι αντίπαλοι μπορεί να ήταν οι ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης- σήμερα, είναι τα καθεστώτα του Πούτιν, του Σι και του Κιμ.Παρ' όλα αυτά, η ανάπτυξη των κινεζικών πυρηνικών δυνατοτήτων θα αποτελέσει μια νέα πρόκληση με την εισαγωγή μιας τρίτης μεγάλης πυρηνικής υπερδύναμης μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030. Προκειμένου να προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο συντονισμένης ή καιροσκοπικής επίθεσης τόσο από τη Ρωσία όσο και από την Κίνα, ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε τον Ιούνιο τροποποιημένη αμερικανική καθοδήγηση στόχευσης, η οποία, όπως το έθεσε ο αξιωματούχος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Πράναϊ Βάντι, έχει σχεδιαστεί για να «αποτρέψει τη Ρωσία, τη ΛΔΚ και τη Βόρεια Κορέα ταυτόχρονα». Ο Βάντι, συνέχισε λέγοντας, αναφερόμενος στις πυρηνικές δυνάμεις των ΗΠΑ, ότι η χώρα «μπορεί να φτάσει σε ένα σημείο τα επόμενα χρόνια όπου απαιτείται αύξηση των σημερινών αναπτυγμένων αριθμών».Αφήνει ανείπωτο αλλά εξαιρετικά σημαντικό τον προσδιορισμό του σωστού μεγέθους του αμερικανικού οπλοστασίου. Κρίσιμο είναι ότι η αναπτυγμένη πυρηνική δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι επαρκώς μεγάλη για να καλύπτει τους στόχους που οι δυνητικοί εχθροί εκτιμούν περισσότερο, όπως ορίζονται από την πιο πρόσφατη καθοδήγηση στόχευσης και τυχόν μεταγενέστερες επικαιροποιήσεις. Σε αντίθεση όμως με ό,τι προτείνουν ορισμένοι σχολιαστές, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν χρειάζεται και δεν πρέπει επ' ουδενί να αυξήσουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο για να φτάσει αυτό της Ρωσίας και της Κίνας μαζί. Η νέα καθοδήγηση, όταν εφαρμοστεί πλήρως, θα παρέχει μια ισχυρή και αποτελεσματική αποτροπή. Ως αποτέλεσμα, η επερχόμενη κυβέρνηση Τραμπ θα πρέπει να αποφύγει την πολυετή διαδικασία ανάπτυξης κατευθυντήριων γραμμών που παραδοσιακά αναλαμβάνουν οι νέες διοικήσεις - ξεκινώντας με μια αναθεώρηση πυρηνικής στάσης.Αντί να προσπαθήσει να ξαναγράψει την ήδη επικαιροποιημένη καθοδήγηση της κυβέρνησης Μπάιντεν, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στους τομείς στους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν προβλήματα: την αργή πρόοδο του δικού τους πυρηνικού εκσυγχρονισμού, τα μεγάλα κενά στη συμβατική αποτροπή και τις σημαντικές αδυναμίες της αμερικανικής αμυντικής βιομηχανικής βάσης.Η αρχική δημιουργία της αμερικανικής πυρηνικής τριάδας δεν ήταν αποτέλεσμα στρατηγικού υπολογισμού. Ο συνδυασμός πυραύλων εδάφους, πυραύλων που εκτοξεύονται από υποβρύχια και στρατηγικών βομβαρδιστικών προέκυψε αρχικά ως αποτέλεσμα της ενδοϋπηρεσιακής αντιπαλότητας στη δεκαετία του 1950. Όμως ο συνδυασμός διαφορετικών προφίλ πτήσης και τρόπων βάσης αποδείχθηκε ιδιαίτερα πολύτιμος. Η πρώτη πραγματική τριάδα αναπτύχθηκε από την κυβέρνηση Κένεντι. Δύο δεκαετίες αργότερα, η διοίκηση Ρίγκαν εκσυγχρόνισε αυτές τις δυνάμεις: έδωσε στους ICBM Minuteman νέους κινητήρες και συστήματα καθοδήγησης, σχεδίασε μια νέα κατηγορία στρατηγικών υποβρυχίων εξοπλισμένων με νέους πυραύλους, και εφοδίασε τη γηρασμένη δύναμη βομβαρδιστικών με τότε αόρατους, μεγάλου βεληνεκούς πυραύλους κρουζ για να εξασφαλίσει τη συνεχή αποτελεσματικότητά τους. Μέχρι την αλλαγή του εικοστού πρώτου αιώνα, ωστόσο, η τριάδα της εποχής Ρίγκαν είχε καταστεί απαρχαιωμένη και θα έπρεπε να είχε αντικατασταθεί. Αλλά οι στρατηγικοί των ΗΠΑ αποσπάστηκαν από αυτό το έργο από έναν συνδυασμό γεωπολιτικών εκτιμήσεων -ότι ο Πούτιν, για παράδειγμα, ο οποίος είχε έρθει στην εξουσία μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα, δεν αποτελούσε απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες ή τους δυτικούς συμμάχους τους και ότι η συνολική πυρηνική απειλή είχε μειωθεί- και από τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.Το 2010, η κυβέρνηση Ομπάμα, στο πλαίσιο των προσπαθειών της να επικυρώσει τη συνθήκη New START, μια διμερή συμφωνία μείωσης των όπλων με τη Μόσχα, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα αντικατάστασης και όλων των σκελών της τριάδας. Όμως το σχέδιο Ομπάμα προσέκρουσε αμέσως σε προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των ανώτατων ορίων του προϋπολογισμού, της ανεπαρκούς βιομηχανικής βάσης, των συνταξιοδοτήσεων του εργατικού δυναμικού και της ανάγκης για εξαρτήματα και υλικά που δεν υπήρχαν πλέον. Δυστυχώς, όλα τα στοιχεία αυτού του προγράμματος βρίσκονται πίσω από το χρονοδιάγραμμα και πάνω από τον προϋπολογισμό. Τα τρία σκέλη της αμερικανικής τριάδας εξακολουθούν να είναι ασφαλή, προστατευμένα και αξιόπιστα, αλλά λειτουργούν πολύ πέραν της προβλεπόμενης διάρκειας ζωής τους.Η πρόκληση τώρα είναι πώς θα αντικατασταθούν ταυτόχρονα τα σκέλη της τριάδας - ένα τεράστιο εγχείρημα. Οι ICBM Minuteman III αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και αναβαθμίστηκαν τη δεκαετία του 1990. Μέχρι τώρα, τα συστατικά τους μέρη είναι απαρχαιωμένα και η διάρκεια ζωής τους δεν μπορεί να παραταθεί με ασφάλεια πολύ πέραν των μέσων της δεκαετίας του 2030. Τα υποβρύχια κλάσης Ohio σχεδιάστηκαν για να λειτουργούν για περίπου 30 χρόνια- 11 από τα 14 σκάφη που βρίσκονται σήμερα σε λειτουργία έχουν υπηρετήσει περισσότερο από αυτό το διάστημα, ενώ αρκετά από αυτά βρίσκονται σε λειτουργία για περισσότερα από 35 χρόνια. Ο πύραυλος κρουζ που εκτοξεύεται από αέρος, ο οποίος αναπτύχθηκε το 1980 για να παρατείνει τη χρησιμότητα των B-52 της εποχής του Αϊζενχάουερ, είχε σχεδιασμένη διάρκεια ζωής δέκα ετών και εξακολουθεί να βρίσκεται σε υπηρεσία. Τώρα έχει προγραμματιστεί να αποσυρθεί στο τέλος αυτής της δεκαετίας ή στις αρχές της επόμενης.Πολλά από τα ίδια τα όπλα αντικατάστασης έχουν αντιμετωπίσει προκλήσεις ανάπτυξης. Ο ICBM Sentinel, ο οποίος εγκρίθηκε το 2014, έχει υποστεί σημαντική υπέρβαση του κόστους, εν μέρει επειδή απαιτεί την ανακαίνιση των σιλό του Minuteman και ένα νέο σύστημα διοίκησης και ελέγχου. Το Πολεμικό Ναυτικό δήλωσε πρόσφατα ότι το πρώτο πυραυλικό υποβρύχιο κλάσης Columbia -το οποίο έχει σχεδιαστεί για να αντικαταστήσει τα σκάφη κλάσης Ohio- ενδέχεται να καθυστερήσει κατά ένα έως δύο χρόνια λόγω της αδυναμίας της αμυντικής βιομηχανίας να παράγει βασικά εξαρτήματα. Αν και πολλοί αμυντικοί αναλυτές πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται τουλάχιστον 200 από τα νέα βομβαρδιστικά Β-21 για να είναι σε θέση να εκτελούν τόσο συμβατικές όσο και πυρηνικές αποστολές, το πρόγραμμα έχει περιοριστεί ανεξήγητα σε μόλις 100 αεροσκάφη. Ο νέος πύραυλος κρουζ που προορίζεται τόσο για το B-21 όσο και για το B-52 -ένας πύραυλος γνωστός ως όπλο μεγάλης εμβέλειας ή LRSO- έχει μειωθεί η βραχυπρόθεσμη χρηματοδότησή του. Αυτό ανάγκασε τον στρατό να βασιστεί περαιτέρω σε έναν ξεπερασμένο πύραυλο κρουζ που σχεδιάστηκε για να αποφεύγει τις σοβιετικές αεράμυνες της δεκαετίας του 1980 και όχι τα πιο προηγμένα συστήματα που χρησιμοποιεί σήμερα η Ρωσία.Μια πρόσθετη αδυναμία είναι η περιφερειακή πυρηνική αποτρεπτική δύναμη των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέπτυξαν αρκετές χιλιάδες πυρηνικά συστήματα, αλλά περισσότερο από το 90% αυτών εξαλείφθηκαν μέσω μιας σειράς διμερών συμφωνιών με τη Σοβιετική Ένωση και τη Ρωσία το 1991 και το 1992. Όπως είναι γνωστό, η Μόσχα αθέτησε τις δεσμεύσεις της και ανοικοδόμησε τις χερσαίες, ναυτικές και αεροπορικές πυρηνικές δυνάμεις μικρού και μεσαίου βεληνεκούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν έναν μικρό αριθμό αεροπορικών βομβών στην Ευρώπη και δεν διαθέτουν ειδικά αναπτυγμένα περιφερειακά πυρηνικά όπλα στον Ειρηνικό. Αν και η Ουάσινγκτον δεν χρειάζεται να αναπαράγει τους αριθμούς που διατηρούσε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, χρειάζεται πιο ευέλικτες επιλογές. Το Κογκρέσο έδωσε εντολή στην κυβέρνηση Μπάιντεν να κατασκευάσει και να αναπτύξει έναν πυρηνοκίνητο πύραυλο κρουζ που εκτοξεύεται από τη θάλασσα (SLCM-N) για την παροχή ενισχυμένης αποτροπής στους εταίρους των ΗΠΑ στον Ειρηνικό και στους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, αλλά αυτή η ικανότητα δεν θα είναι διαθέσιμη για άλλη μια δεκαετία ή περισσότερο.Αν και οι πυρηνικές δυνάμεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της αμερικανικής αποτροπής, οι συμβατικές δυνάμεις αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών. Εάν οι συμβατικές δυνάμεις είναι επαρκώς ισχυρές, μπορούν να αποτρέψουν τα αρχικά στάδια της επιθετικότητας από τη Ρωσία και/ή την Κίνα, και τα ζητήματα του πολέμου και των πυρηνικών επιθέσεων θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Αλλά και εδώ υπήρξαν επαναλαμβανόμενες αποτυχίες.Για παράδειγμα, η πολεμική αεροπορία δεν διαθέτει αρκετά εναέρια τάνκερ για την υποστήριξη συμβατικών ή πυρηνικών δυνάμεων. Τα δεξαμενόπλοια χρειάζονται για τον ανεφοδιασμό των αμερικανικών δυνάμεων τόσο στην Ευρώπη όσο και στον Ινδο-Ειρηνικό - μια τρομακτικά μεγάλη γεωγραφική περιοχή. Αλλά για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, η Πολεμική Αεροπορία αναβάλλει το θέμα, προσφέροντας περιστασιακά την προοπτική μιας επιλογής «δεξαμενόπλοιου γέφυρας», αλλά ποτέ δεν το έκανε πράξη. Και επειδή η διεθνής κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω κατά τη διάρκεια αυτών των τεσσάρων ετών, η πολεμική αεροπορία έχει μεγαλύτερο έλλειμμα δεξαμενόπλοιων -ίσως 100 ή και περισσότερα- από ό,τι το 2021.Το Πολεμικό Ναυτικό απέσυρε από το αίτημα προϋπολογισμού του 2025 ένα υποβρύχιο κλάσης Virginia -την νεότερη και πιο ικανή κλάση πυρηνικών υποβρυχίων ταχείας επίθεσης- λόγω αντικρουόμενων προτεραιοτήτων με τα πλοία επιφανείας και καθυστερήσεων της αμυντικής βιομηχανίας. Η δύναμη των πυρηνικών επιθετικών υποβρυχίων των Ηνωμένων Πολιτειών υπολείπεται κατά πολύ της αναγκαίας για την παροχή ταυτόχρονης αποτροπής τόσο στον Βόρειο Ατλαντικό όσο και στον Ειρηνικό. Ομοίως, η κακή διαχείριση του ναυτικού όσον αφορά την επισκευή πλοίων και υποβρυχίων έχει οδηγήσει σε πολυετείς καθυστερήσεις σε άκρως αναγκαία μέσα. Στο ίδιο πνεύμα, το ναυτικό παραπονιέται εδώ και πάνω από μια δεκαετία για την αυξανόμενη ικανότητα της Ρωσίας και της Κίνας να εμποδίζουν άλλους να εισέρχονται στα ύδατα και στον εναέριο χώρο γύρω από την περιφέρειά τους. Ωστόσο, αντιμετωπίζει το καλύτερο αντίμετρο - τον υπερηχητικό συμβατικό πύραυλο άμεσης κρούσης (CPS) - σαν να πρόκειται για πολυτέλεια. Η ανάπτυξη θα γίνει με το σταγονόμετρο μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας, παρόλο που οι διοικητές μάχης των ΗΠΑ σε Ευρώπη και Ασία-Ειρηνικό ανησυχούν έντονα για τα επόμενα τρία με τέσσερα χρόνια.Εκτός από τα αποτελεσματικά συστήματα παράδοσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ενημερώσουν τις πυρηνικές κεφαλές ή τις βόμβες που θα μεταφέρουν αυτά τα συστήματα. Κατά την ελπιδοφόρα περίοδο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Κίνα, η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με όλα τα άλλα κράτη που διαθέτουν πυρηνικά όπλα, υπέγραψαν τη Συνθήκη για τη συνολική απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών, μια πολυμερή συμφωνία για τη διακοπή όλων των εκρηκτικών πυρηνικών δοκιμών. Αν και η συνθήκη δεν τέθηκε ποτέ σε ισχύ, οι Ηνωμένες Πολιτείες την τήρησαν μονομερώς. Ως αποτέλεσμα, η χώρα αναγκάστηκε να βασιστεί σε άλλα μέσα εκτός από τις δοκιμές για την παρακολούθηση και την ανάπτυξη του πυρηνικού της αποθέματος.Όταν η Ουάσινγκτον υπέγραψε τη συνθήκη, ανέθεσε στο Υπουργείο Ενέργειας να δημιουργήσει ένα πρόγραμμα για την επιστημονική αναπαραγωγή των δεδομένων που είχαν συγκεντρωθεί προηγουμένως από τις πυρηνικές δοκιμές. Το πρόγραμμα αυτό ήταν εξαιρετικά επιτυχές και το DOE και η Εθνική Υπηρεσία Πυρηνικής Ασφάλειας κατάφεραν να διατηρήσουν όλες τις εναπομείνασες κεφαλές στο πυρηνικό απόθεμα των ΗΠΑ μέσω προγραμμάτων παράτασης της ζωής τους. Αλλά τώρα που οι περισσότερες από τις πολεμικές κεφαλές είτε έχουν «παραταθεί» είτε βρίσκονται σε διαδικασία «παράτασης ζωής», η NNSA πρέπει να αρχίσει να σχεδιάζει και να αναπτύσσει νέα πυρηνικά όπλα χρησιμοποιώντας τις ίδιες επιστημονικές και υπολογιστικές δυνατότητες, αντί για δοκιμές.Αυτό δεν θα είναι εύκολο. Πρώτον, η NNSA πρέπει να ξαναμάθει τις δεξιότητες σχεδιασμού και κατασκευής και να επανεκπαιδεύσει τους υπάρχοντες προμηθευτές ή να βρει νέους. Η μεγαλύτερη πρόκληση, ωστόσο, είναι το συγκρότημα παραγωγής της πυρηνικής διοίκησης. Σε αντίθεση με τις επιστημονικές και υπολογιστικές εγκαταστάσεις της, το συγκρότημα παραγωγής της αγνοήθηκε σε μεγάλο βαθμό μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Η NNSA αγωνίζεται τώρα να διατηρήσει τις απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις - μερικές από τις οποίες χρονολογούνται από το Σχέδιο Μανχάταν ή τις πρώτες ημέρες του Ψυχρού Πολέμου - σε λειτουργία μέχρι να μπορέσουν να αντικατασταθούν. Αυτό το τεράστιο κατασκευαστικό πρόγραμμα βρίσκεται επίσης πίσω από το χρονοδιάγραμμα και πάνω από τον προϋπολογισμό. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι' αυτό, όπως η έλλειψη εξειδικευμένων εργαζομένων, οι δυσκολίες σχεδιασμού και η μειωμένη βιομηχανική βάση, αλλά γενικά αυτό το έργο δεν έχει γίνει εδώ και 25 χρόνια.Καθώς η NNSA μετατοπίζεται από την παράταση της διάρκειας ζωής των υφιστάμενων πυρηνικών κεφαλών στην κατασκευή νέων, το συγκρότημα παραγωγής πρέπει να μάθει εκ νέου πώς να παράγει βασικά εξαρτήματα ή υλικά ή να βρει υποκατάστατα και να προσαρμοστεί στις σύγχρονες τεχνικές κατασκευής. Ένας νέος γύρος δημοσιονομικών περιορισμών περιορίζει περαιτέρω την ικανότητα του συγκροτήματος να εκσυγχρονιστεί.Το πρωταρχικό καθήκον που αντιμετωπίζουν τα υπουργεία Άμυνας και Ενέργειας αυτή τη στιγμή είναι η κατασκευή των νέων συστημάτων. Ο νέος υπουργός Άμυνας θα πρέπει να αξιοποιήσει τα διδάγματα του υπουργού Άμυνας του Ρέιγκαν, Κάσπαρ Γουάινμπεργκερ, ο οποίος, κατά τη διάρκεια της προσπάθειας εκσυγχρονισμού της τριάδας εκείνης της εποχής, θέσπισε μια σειρά από συνεχείς αναθεωρήσεις και των τριών προγραμμάτων. Για κάθε πρόγραμμα, απαιτούσε από τον υπουργό υπηρεσίας, τον αρχηγό της υπηρεσίας και τον υπεύθυνο του προγράμματος να του υποβάλλουν κάθε τρεις μήνες έκθεση για την κατάσταση του προγράμματος και για τις προσπάθειες επίλυσης τυχόν εμφανών προβλημάτων.Οι υπηρεσιακές γραμματείες έχουν πλέον αποδειχθεί αναξιόπιστες: ο νέος υπουργός Άμυνας θα πρέπει να θεσπίσει αναθεωρήσεις τύπου Weinberger για τον ICBM Sentinel, το υποβρύχιο κλάσης Columbia, το βομβαρδιστικό B-21 και πιθανώς τα προγράμματα πυραύλων LRSO. Ο διαχειριστής της Εθνικής Διοίκησης Πυρηνικής Ασφάλειας, σε συνεργασία με τον υπουργό Ενέργειας, θα πρέπει να υιοθετήσει μια παρόμοια διαδικασία για την αναθεώρηση των προγραμμάτων πυρηνικών κεφαλών και κατασκευών της NNSA.Ο υπουργός Άμυνας θα πρέπει να θεσπίσει παρόμοιες αναθεωρήσεις για την αποκατάσταση της έλλειψης δεξαμενόπλοιων και των καθυστερήσεων στην παραγωγή υποβρυχίων κλάσης Virginia, μαζί με την επιτάχυνση της ανάπτυξης του πυραύλου CPS και του πυρηνοκίνητου πυραύλου κρουζ με πυρηνικό οπλισμό από τη θάλασσα (SLCM-N). Οι αναθεωρήσεις αυτές θα πρέπει να επιδιώξουν να δώσουν τη δυνατότητα στους δύο μεγάλους παραγωγούς υποβρυχίων να αυξήσουν την παραγωγή τους το συντομότερο δυνατό, να επιταχύνουν την ανάπτυξη των πυραύλων CPS, ακόμη και με προσωρινά μη παραδοσιακά μέσα, όπως οι εκτοξευτές κιβωτίων σε μεγάλα πλοία καταστρώματος, να ξεκινήσουν ένα άμεσο πρόγραμμα αγοράς νέων δεξαμενόπλοιων και να καλύψουν τα κενά του αποθέματος με μισθωμένα δεξαμενόπλοια μέχρι να κατασκευαστούν και να αναπτυχθούν αρκετά νέα αεροσκάφη, και να διασφαλίσουν και να επιταχύνουν την ανάπτυξη του πυραύλου SLCM-N.Δεδομένης της πιθανότητας περαιτέρω καθυστερήσεων σε αυτές τις προσπάθειες, η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να παράσχει επαρκή χρηματοδότηση για να διασφαλίσει ότι τα υπάρχοντα αναπτυγμένα συστήματα -όπως το δίκτυο πυρηνικής διοίκησης, ελέγχου και επικοινωνιών των ΗΠΑ, γνωστό ως NC3, και τα υποβρύχια κλάσης Ohio- μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν μετά τις προγραμματισμένες σήμερα ημερομηνίες απόσυρσής τους και ότι τα προγράμματα παράτασης της ζωής των υφιστάμενων αποθεμάτων πολεμικών κεφαλών χρηματοδοτούνται πλήρως.Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να διατηρήσουν τα παλαιά συστήματα ασφαλή και αξιόπιστα για να συνεχίσουν να αποτρέπουν τη Ρωσία και την Κίνα. Αυτό θα καταστεί ιδιαίτερα κρίσιμο μετά τη λήξη της συνθήκης New START τον Φεβρουάριο του 2026. Για να αντισταθμίσει την πρόωρη απόσυρση μιας υφιστάμενης πλατφόρμας, η επερχόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη να ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια για τη διασφάλιση της ανθεκτικότητας και της ευελιξίας. Μπορεί να το κάνει αυτό προσθέτοντας πολεμικές κεφαλές στους υπάρχοντες πυραύλους Minuteman και Trident II- επαναφέροντας, στα υποβρύχια κλάσης Ohio, τους σωλήνες βαλλιστικών πυραύλων που εκτοξεύονται από υποβρύχια, οι οποίοι απενεργοποιήθηκαν σύμφωνα με τη Νέα START, και φορτώνοντας σε αυτούς πυραύλους Trident II- προμηθεύοντας πρόσθετους κινητήρες πυραύλων Trident II ώστε να υπάρχει επαρκής δεξαμενή δοκιμαστικών μέσων μετά την επαναφόρτωση των άδειων σωλήνων- και «επαναφέροντας» σε πυρηνικό ρόλο τα βομβαρδιστικά B-52 που κατέστησαν ανίκανα να εκτοξεύσουν πυρηνικό όπλο σύμφωνα με τη New START.Επιπλέον, η διοίκηση θα πρέπει να επιδιώξει την αύξηση των στρατηγικών αποτρεπτικών δυνάμεων πέραν του τρέχοντος δημοσιονομικού ορίζοντα. Μπορεί να το πράξει αυτό σχεδιάζοντας την ανάπτυξη πυραύλων Sentinel σε διαμόρφωση πολλαπλών ανεξάρτητων στοχεύσιμων οχημάτων επανεισόδου (MIRV), που θα επιτρέπουν σε έναν μόνο πύραυλο να επιτίθεται σε πολλούς στόχους ταυτόχρονα- αυξάνοντας τον προγραμματισμένο αριθμό των αναπτυγμένων όπλων μακράς εμβέλειας αποστάσεως- αυξάνοντας τον προγραμματισμένο αριθμό βομβαρδιστικών B-21 και εναέριων τάνκερ που θα απαιτούσε μια διευρυμένη δύναμη- αυξάνοντας την προγραμματισμένη παραγωγή υποβρυχίων κλάσης Columbia και των βαλλιστικών πυραυλικών συστημάτων Trident- και επιταχύνοντας την ανάπτυξη και την ανάπτυξη του πυραύλου αντικατάστασης D5LE2.Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να αξιολογήσει τη σκοπιμότητα της τοποθέτησης κάποιου τμήματος της μελλοντικής δύναμης ICBM σε μια οδική κινητή διαμόρφωση -μια προσέγγιση που θα περιλαμβάνει κινητούς εκτοξευτές που θα μπορούσαν να μεταφερθούν γρήγορα. Θα πρέπει επίσης να επιταχύνει τις προσπάθειες για την ανάπτυξη νέων αντιμέτρων που θα ανταποκρίνονται στις προηγμένες πυραυλικές άμυνες των αντιπάλων των ΗΠΑ και να σχεδιάσει ένα μέρος του μελλοντικού στόλου βομβαρδιστικών να βρίσκεται σε συνεχή επιφυλακή.Τέλος, η κυβέρνηση Τραμπ θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την ανοικοδόμηση της αμυντικής βιομηχανικής βάσης των ΗΠΑ. Θα πρέπει να επανεξετάσει ταχέως την Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική της κυβέρνησης Μπάιντεν του 2023 και την διευρυμένη καθοδήγηση του Οκτωβρίου 2024, ενημερώνοντας και αναθεωρώντας και τις δύο όπως απαιτείται. Θα πρέπει να δημοσιεύσει αυτές τις οδηγίες και να συγκαλέσει αμέσως μια σύνοδο κορυφής με τον υπουργό Άμυνας και τους διευθύνοντες συμβούλους των μεγάλων αμυντικών επιχειρήσεων και ίσως και των μεγάλων υποπρομηθευτών τους με στόχο την επέκταση της βάσης και τη μετατροπή της σε πιο ευέλικτη το συντομότερο δυνατό.Η επερχόμενη κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει αναμφίβολα εκκλήσεις για τη διεξαγωγή μιας ολοκληρωμένης αναθεώρησης της πυρηνικής στάσης για την εξέταση και επικύρωση της υφιστάμενης πολιτικής. Κάθε κυβέρνηση από το 1952 έχει επανεξετάσει τις πυρηνικές και άλλες αμυντικές πολιτικές του προκατόχου της, αλλά μόνο από το 1994 και μετά έχει γίνει μια μεγάλη διυπηρεσιακή επανεξέταση. Αυτές οι πλήρους κλίμακας αναθεωρήσεις έχουν κατά περίπτωση λάβει νομοθετική εντολή, αλλά όλες ήταν εξαιρετικά χρονοβόρες και χρειάστηκαν συνολικά ένα έτος ή περισσότερο για να ολοκληρωθούν.Δεδομένου ότι η τρέχουσα καθοδήγηση -με τις πρόσφατες αλλαγές του Μπάιντεν- είναι πλήρως ενημερωμένη και περισσότερο από επαρκής για να καθοδηγήσει τον σχεδιασμό της διοίκησης, δεν υπάρχει καμία ανάγκη για τη διοίκηση Τραμπ να διεξάγει μια μαζική αναθεώρηση. Μια γρήγορη επανεξέταση σε ανώτερο επίπεδο εντός της διοίκησης θα πρέπει να είναι αρκετή. Αυτό όχι μόνο θα διατηρήσει μια καλά λειτουργούσα πολιτική, αλλά και θα αποφύγει τη σπατάλη της εστίασης σε ανώτερο επίπεδο και θα θέσει σε εφαρμογή ταχύτερα τα τόσο αναγκαία επικαιροποιημένα σχέδια. Η νέα κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει σίγουρα σημαντικές νέες προκλήσεις για την πυρηνική αποτροπή των ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους απλά δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν άλλα τρία χρόνια για να αντιμετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις.Πηγή: Foreign Affairs

The post Αποτρέποντας τους πυρηνικούς δικτάτορες appeared first on Militaire.gr.