«Γιατί η ειρήνη δεν θα έρθει με τον Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ»-Νίκος Σίμος

05:45 10/12/2024 - Πηγή: militaire

Μια οπτική των εκκολαπτόμενων προτάσεων του επιτελείου Τράμπ για τον πόλεμο στην Ουκρανία – Η γεωπολιτική στην Μ Ανατολή, με την αιφνιδιαστική και αρνητική εξέλιξη του Συριακού ζητήματος

Γράφει ο

Νίκος Σίμος

Ακόμα δεν ανέλαβε καθήκοντα ο νεοεκλεγής πρόεδρος των ΗΠΑ και άρχισαν   να αχνοφαίνονται τα σημάδια της επιβεβαίωσης, όσων κατέδειξαν ψύχραιμα και δίχως φανατισμούς, το ανερμάτιστο και το αίολο των προεκλογικών εξαγγελιών  που εκστόμισε ο ιδιόρρυθμος και επικίνδυνος για την παγκόσμια ειρήνη μεγιστάνας ακίνητων

Τράμπ

Όχι μόνο δεν φαίνεται διατεθειμένος να συμβάλλει στην ύφεση των επικίνδυνων για την παγκόσμια ειρήνη εντάσεων, αλλά τουναντίον, εξ’ όσων δηλώνει με το γνωστό «αργκό» πολιτικό του ύφος, φαίνεται ότι μάλλον οδεύουμε με την προεδρία του σε καθολική όξυνση, σε όλα τα ανοιχτά - από τους νεοαγγλοσάξονες και τους συμμάχους τους - μέτωπα

Με επιτελεία που περιλαμβάνουν, εκτός των άλλων, συγγενείς και φίλους, σε ένα άκρως ετερόκλητο συνονθύλευμα, επεξεργάζεται πολιτικές που στην ουσία θα αποτελέσουν συνέχεια της  ασκούμενης Αμερικανικής εξωτερικής (νεοαγγλοσαξονικής) πολιτικής και ίσως και μια εξέλιξη της - επι τα χείρω - σε πολλά από τα ανοιχτά ζητήματα που η ηττημένη «Συλλογική Δύση» έχει ανοίξει, πάντα υπό την καθοδήγηση του «βαθέως Αμερικανικού κράτους» και όσων εμφανώς ή αφανώς το στηρίζουν ποικιλότροπα.

ΤΟ ΡΩΣΟΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Προεκλογικά είχε υποστηρίξει ο κ Τράμπ, ότι εντός 24ωρου(!) θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία

Αυτό βέβαια - καταλαβαίνει ο κάθε λογικός άνθρωπος ότι - δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί, εκτός αν παρασκηνιακά είχε συμφωνήσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ με τον Ρώσο ηγέτη Πούτιν, που στην ουσία και στους τύπους είναι ο ηγέτης της χώρας που κερδίζει τον πόλεμο

Τώρα και μετά την εκλογή του φαίνεται ότι αυτή η θέση του ήταν αίολη, ανερμάτιστη και πολιτικά «συνθηματολογική», χωρίς ουσιαστική βάση και χωρίς καμία προηγούμενη μελέτη και πολιτική επεξεργασία

Όπως η Wall Street Journal αναφέρει, οι συνεργάτες του Τράμπ  έχουν καταθέσει ήδη τις προτάσεις τους επί του ζητήματος

Τι λέει για παράδειγμα μια εκ των προτάσεων;

Όπως το δημοσίευμα της WSJ αναφέρει η πρόταση  περιλαμβάνει την καθυστέρηση της ένταξης του Κιέβου στο ΝΑΤΟ για τουλάχιστον 20 χρόνια, με αντάλλαγμα να συνεχίσει η Ουάσιγκτον να προμηθεύει την Ουκρανία με όπλα!

Το σχέδιο θα προβλέπει την παγίωση της πρώτης γραμμής όπως είναι σήμερα και τη δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στα ανατολικά, ενώ παραμένει ασαφές ποιος θα εποπτεύει την αποστρατικοποιημένη ζώνη μήκους 1.300 χιλιομέτρων.

Στο άρθρο της η WSJ  αναφέρει ότι η Ουάσιγκτον θα απαιτούσε από τους Ευρωπαίους συμμάχους να στείλουν δικά τους στρατεύματα.

Το ζήτημα του  πολέμου στην Ουκρανία το ανέλαβαν δυο σύμβουλοι του νεοεκλεγέντος προέδρου Τράμπ, ο απόστρατος στρατηγός Κιθ Κέλογκ και ο Φρέντ Φλέιτζ.

Στις «προτάσεις» των συνεργατών του Τράμπ  περιλαμβάνεται - όπως τα δημοσιεύματα αναφέρουν - μια μορφή «παραχωρήσεων»,  επι της ουσίας το 20% του άλλοτε Ουκρανικού εδάφους στην Ρωσία, η οποία το έχει ήδη κατακτήσει εμπόλεμα.

Έχουν ήδη ακόμα προτείνει να σταματήσει η στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία, εκτός εάν συμφωνήσει να διεξαγάγει ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία

Το «σχέδιο» θα περιλαμβάνει πρόσθετες προειδοποιήσεις προς τη Ρωσία, ότι οι ΗΠΑ θα αυξήσουν τη στρατιωτική τους υποστήριξη προς την Ουκρανία εάν αρνηθεί τους όρους της κατάπαυσης του πυρός, όπως υποστηρίζει ο απόστρατος στρατηγός Κέλογκ

Τώρα ποιος πιστεύει πραγματικά ότι η Ρωσία θα συμφωνήσει με τέτοιου είδους προτάσεις είναι ένα ζήτημα, την στιγμή που η θεμελιακή εκκολαπτόμενη  πρόταση των ΗΠΑ δεν διασφαλίζει επ’ ουδενί την ασφάλεια της Ρωσίας, αφού εισάγει μέσω της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης το ΝΑΤΟ στην «αυλή» της και δημιουργεί θύλακα μελλοντικών προβλημάτων, τόσο ασφάλειας, όσο και ακεραιότητας στο γεωγραφικά «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσικής ομοσπονδίας.

Η πρόταση που είδε το φως της δημοσιότητας  είναι σαφώς πολιτικά ανεδαφική, απολύτως μονομερής και δείχνει ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία διάθεση να εγκαταλείψουν το Ουκρανικό, με το οποίο συνδέονται και κορυφαία οικονομικά συμφέροντα των επίδοξων νεοφεουδαρχών, όπως αυτά του επενδυτικού κολοσσού της Blackrock.

Η Ρωσία όμως θέλει να επιτύχει τους στόχους που την οδήγησαν στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση και που πέρα από την προστασία των ρωσόφωνων πληθυσμών της Ουκρανίας είναι και η, τώρα και στο μέλλον, ασφάλεια της εδαφικής της κυριαρχίας

Ακόμα η όποια συζήτηση ειρήνης μεταξύ Τράμπ και Πούτιν, δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει το σύνολο των γεωπολιτικών και γεωοικονομικών κρίσεων στον πλανήτη που προκάλεσαν, έμμεσα ή άμεσα, οι ΗΠΑ το ΝΑΤΟ και η «συλλογική Δύση»

Η Ρωσία είναι μια στρατιωτική υπερδύναμη, με αποδεδειγμένα αρτιότερη πολεμική τεχνολογία από την αντίστοιχη Δυτική και αυτό φάνηκε στο πεδίο του αιματηρού και επι της ουσίας εμφυλίου Ρωσοουκρανικού πολέμου

Επιδιώκει λοιπόν - όπως είναι φυσικό - μια συζήτηση υψηλής ευθύνης, για  όλα τα ζητήματα της παγκόσμιας τάξης, με την ταυτόχρονη αναγνώριση, από την πλευρά των ΗΠΑ, ότι ο παγκόσμιος χάρτης ισχύος έχει προ πολλού αλλάξει

Δεν θεωρώ ότι μπορεί ο κ Τράμπ να φτάσει μέχρι εκεί

Το σύνθημα «να ξανακάνουμε τις ΗΠΑ μεγάλες και δυνατές» που αποτελούσε το προεκλογικό του «μότο» δεν βοηθά και δεν προδιαθέτει για κάτι τέτοιο

Άλλωστε η Μόσχα θέτει ως προϋπόθεση για την ειρήνη στην συζήτηση μεταξύ Πούτιν και Τράμπ και τα άλλα παγκόσμια σημεία ανάφλεξης, που συμπεριλαμβάνουν την διακεκαυμένη ζώνη της Μέσης Ανατολής, την αναπτυσσόμενη συμμαχία του Σινορωσικού άξονα, αλλά και την αναγνώριση από την πλευρά των ΗΠΑ ότι η Ουκρανία είναι μέρος των βασικών συμφερόντων του Κρεμλίνου.

Κοντολογίς η «Παγκόσμια Αρχιτεκτονική Ασφάλειας»  θα αποτελέσει την βασική απαίτηση των Ρώσων για ουσιαστικές διαπραγματεύσεις, αφού οι ΗΠΑ, για την Ρωσία, θα παραμείνει αναξιόπιστος εταίρος για το μεσοβραχυπρόθεσμο μέλλον τουλάχιστον

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ Μ ΑΝΑΤΟΛΗΣ – ΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Στο μέτωπο της Μ Ανατολής φαίνεται, προσωρινά, ότι πολλά λειτουργούν τώρα και πριν την ορκωμοσία του Τράμπ, υπερ των Αμερικανών και των συμμάχων τους

Είναι πάγια η τακτική του νεοαγγλοσαξονισμού, όταν κάπου «στριμώχνεται», να ανοίγει πολλαπλά μέτωπα, με στόχο την διασπορά των δυνάμεων του αντιπάλου και με προσδοκία ασφαλώς την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του

Άλλωστε αυτό είναι από καιρό και το σχέδιο του νεοφεουδαρχικά και ποικιλότροπα  υποστηριζόμενου «βαθέως Αμερικανικού κράτους»

Πρόσφατα επιχειρείται ένα σοβαρότατο γεωπολιτικό ρήγμα, με γεωοικονομικές προεκτάσεις και αιχμή το κράτος του Ισραήλ, στο στρατόπεδο του «άξονα της αντίστασης» απέναντι στο Αμερικανοσιωνιστικό μέτωπο στην Μ Ανατολή

Τώρα έρχεται να προστεθεί και η ξαφνική αναζωπύρωση του Συριακού ζητήματος με την επίθεση - αιφνιδιασμό των τζιχαντιστών του HTS, με εξελίξεις που έφτασαν μέχρι την πτώση του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία

Οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες τζιχαντιστές και ο Ελεύθερος Συριακός στρατός - μια ομάδα-ομπρέλα πολιτοφυλακών - που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, το  Ισραήλ και την Τουρκία, κατέλαβαν την πρωτεύουσα  Δαμασκό, ενώ στα περίχωρα της στρατηγικής σημασίας πόλης Χομς συνεχίζονται οι μάχες μεταξύ ανταρτών και υποστηρικτών του καθεστώτος Άσαντ που κατέρρευσε

Ο ιδρυτής της HTS, Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολάνι, συμμετείχε κάποτε στην ιρακινή εξέγερση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών ως μέλος της ομάδας που τελικά μετατράπηκε στο Ισλαμικό Κράτος ( ISIS).

Η τζιχαντιστική οργάνωση έχει τις ρίζες της στα πρώτα στάδια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, ο οποίος ξεκίνησε το 2011 ως λαϊκή εξέγερση κατά της κυβέρνησης Άσαντ. Με την ονομασία «Μέτωπο Al-Nusra», είχε δηλώσει πίστη στην Αλ Κάιντα, με την οποία διέκοψε δεσμούς το 2016 και μετονομάστηκε σε Hay'at Tahrir al-Sham (HTS) ή Οργάνωση για την Απελευθέρωση του Λεβάντε. Ωστόσο, η βασική ιδεολογία της εξακολουθούσε να έχει τις ρίζες της στον τζιχαντισμό, με πρωταρχικό στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης Άσαντ και την εγκαθίδρυση ισλαμικής κυριαρχίας στη Συρία.

Στην πρόσφατη και καθοριστική για το καθεστώς στην Συρία κρίση, ο Άσαντ φαίνονταν πάντως να είναι σε μόνος του. Η Ρωσία είναι απασχολημένη με τον πόλεμό  στην Ουκρανία και φαίνεται ότι είχε αποσύρει την αμέριστη στήριξή της στον Άσαντ, από την περίοδο που εκείνος αρνείτο πεισματικά οποιονδήποτε διάλογο με τις κοινότητες που αντιτιθέμενες στο καθεστώς του, προκαλούσαν έναν συνεχή ανταρτοπόλεμο

Μέχρι πρόσφατα, φαινόταν ότι ο πρόεδρος της Συρίας είχε σχεδόν ομαλοποιήσει την κατάσταση στο εσωτερικό μέτωπο, όμως στην ουσία  ποτέ δεν κέρδισε πραγματικά τον μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο και μεγάλα τμήματα της χώρας εξακολουθούσαν να βρίσκονται εκτός του ελέγχου του.

  Η Χεζμπολάχ, η οποία στρατιωτικά είχε στηρίξει τον Σύρο ηγέτη, έχει αποδυναμωθεί από μια σύγκρουση με το Ισραήλ που διαρκεί ένα χρόνο.

Το Ιράν, έχει δει τους πληρεξουσίους του σε όλη την περιοχή να υποβαθμίζονται από τις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές.

Επιπλέον, τα συριακά στρατεύματα εξαντλημένα από 13 χρόνια πολέμου και οικονομικών κρίσεων έδειξαν εμφανή αδυναμία – απροθυμία  αντίστασης και  βέβαια, πολύ περισσότερο, αντεπίθεσης για την ανακατάληψη εδαφών που χάθηκαν από τους τζιχαντιστές και τους υποστηρικτές τους.

Η Τουρκία, χωρίς να εμπλέκεται άμεσα στο πεδίο, παρατηρεί με δηλωμένη ικανοποίηση και στηρίζει  άμεσα και έμπρακτα τις προόδους που σημειώνουν τα κινήματα των ανταρτών.

«Για την Άγκυρα, η αλλαγή της ισορροπίας των δυνάμεων στη Συρία αντιπροσωπεύει ταυτόχρονα μια ευκαιρία και ένα κίνδυνο», αναφέρει ο Χάμις Κινίρ, αναλυτής του γραφείου συμβούλων Verisk Maplecroft.

Το HTS  σάρωσε πρώτα από το βορειοδυτικό προπύργιο του στο Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, και στη συνέχεια στη Χάμα, μια άλλη μεγάλη πόλη 80 μίλια νοτιότερα κάτω από τον στρατηγικό αυτοκινητόδρομο Μ5.

Να σημειωθεί ότι η άτακτη υποχώρηση των δυνάμεων του Άσαντ ήταν τέτοιας έκτασης, που άφησε  τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, τανκς, ακόμη και εξελιγμένους εκτοξευτές πυραύλων και πολεμικά αεροσκάφη, που προμηθεύτηκαν από τη Ρωσία, στα χέρια των ανταρτών.

Υπάρχει σοβαρή αμφιβολία  ότι οι αντάρτες – τζιχαντιστές  θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν τα βαριά όπλα ή άλλο εξοπλισμό που έχει περιέλθει στην κατοχή τους και η γρήγορη επιτυχία τους θα μπορούσε να αποκαλύψει τον βαθύ διχασμό μεταξύ των διαφόρων φατριών, που απαρτίζουν αυτό το ετερόκλητο και ετεροπροσδιορισμένο συνονθύλευμα τζιχαντιστών, που μάχονται για χρήματα, συνοριακές διελεύσεις, ναρκωτικά και λαθρεμπόριο.

Ήδη σε Λατάκεια και Δαμασκό αναφέρονται επιδρομές και λεηλασίες καταστημάτων και Δημοσίων κτηρίων, από το τζιχαντιστικό συνονθύλευμα  που «απελευθέρωσε» την Συρία (το «έργο» αυτό το έχουμε ξαναδεί στο Ιράκ και στην Λιβύη)

Το πολιτικό πρόβλημα που προκάλεσε την τζιχαντιστική  επίθεση, που φαίνεται να ανέμενε τον κατάλληλο χρόνο της πολιτικής απομόνωσής του – κατά  τις πρώτες πληροφορίες νεκρού, που όμως επίσημα διαψεύστηκαν από την Μόσχα, που διαβεβαιώνει ότι είναι ζωντανός - Άσαντ, για να εκδηλωθεί, δίνει ο πρωθυπουργός του Κατάρ στην Ντόχα

Ο Σύρος πρόεδρος Άσαντ «δεν επωφελήθηκε από την ευκαιρία» να κάνει διάλογο με το λαό του και να βοηθήσει στην επιστροφή των προσφύγων στη διάρκεια μια περιόδου ηρεμίας στη χώρα του, δηλώνει ο πρωθυπουργός του Κατάρ.

«Ο κ. Άσαντ δεν επωφελήθηκε από την ευκαιρία να κάνει διάλογο και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του λαού του και δεν είδαμε καμιά σοβαρή πρωτοβουλία για την επιστροφή των προσφύγων ή για την εθνική συμφιλίωση», δήλωσε ο Μοχάμεντ μπεν Αμπντελραχμάν Αλ-Θάνι ενώπιον του Φόρουμ της Ντόχα, μιας διάσκεψης για το διεθνή πολιτικό διάλογο.

Ο πρωθυπουργός του Κατάρ τάχθηκε υπέρ μιας «πολιτικής λύσης», εκτιμώντας ότι μια διαδικασία προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να ξεκινήσει «επειγόντως», καθώς οι υπουργοί Εξωτερικών της Τουρκίας, του Ιράν και της Ρωσίας συμμετείχαν στην Ντόχα σε συνομιλίες για τη Συρία, από την οποία όμως δεν αναμένονταν πολλά, στην κατεύθυνση επίλυσης της κρίσης και κυρίως επίλυσης υπό τον Άσαντ στην εξουσία της Συρίας.

Η Ρωσία φαίνεται αιφνιδιασμένη και αμήχανη μπροστά στις έκτακτες και δυσμενείς - για την πολιτική της στην Μ Ανατολή - συνθήκες και βέβαια να σημειωθεί ο κομβικός  ρόλος του Ερντογάν και της Τουρκίας, που «χτυπάει» αιφνιδιαστικά και φαίνεται καίρια τον Ρωσικό γεωπολιτικό σχεδιασμό, καθώς και την παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή

Αναμφίβολα οι εξελίξεις στην Συρία αποτελούν ένα γεωπολιτικό ρήγμα για την Ρωσία, αλλά και την συμμαχία των BRICS

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και φαίνεται πως το «βαθύ Αμερικανικό κράτος» βιάζεται να οριστικοποιήσει γεωπολιτικά τετελεσμένα πριν της 20/1/2025

Από την πλευρά του νεοεκλεγέντος προέδρου των ΗΠΑ φαίνεται πως το επιτελείο του, από την σύνθεσή του, διακατέχεται από σκληρά επιθετικές και σκληροπυρηνικές θέσεις.

Οι υποστηρικτές του  πιστεύουν ότι ο ίδιος θα επιβάλει τη θέλησή του να επιτύχει «ησυχία» στη Μέση Ανατολή, υπερ των συμφερόντων του Αμερικανοσιωνιστικού άξονα, ακυρώνοντας γεωπολιτικά και γεωοικονομικά τους BRICS στο σύνολό τους, σε σχέση με τα επαπειλούμενα συμφέροντά τους στην κρίσιμη Μεσανατολική ζώνη.

Σίγουρα εξυπηρετείται από τις «πρωτοβουλίες» του απερχόμενου προέδρου Μπάιντεν, όσο αφορά τις στοχεύσεις του στο Μεσανατολικό, που είναι καθαρά φιλοσιωνιστικές

Με μια ανάρτηση στο κοινωνικό δίκτυο «TRUTH Social» ο Τράμπ αναφέρει:

«Οι μαχητές της αντιπολίτευσης στη Συρία, σε μια άνευ προηγουμένου κίνηση, έχουν καταλάβει πλήρως πολλές πόλεις, σε μια εξαιρετικά συντονισμένη επίθεση, και τώρα βρίσκονται στα περίχωρα της Δαμασκού, προφανώς ετοιμάζονται να κάνουν μια πολύ μεγάλη κίνηση προς την εξουδετέρωση του Άσαντ.

Η Ρωσία, επειδή είναι τόσο δεσμευμένη στην Ουκρανία, και με την απώλεια εκεί πάνω από 600.000 στρατιωτών, φαίνεται ανίκανη να σταματήσει αυτή την κυριολεκτική πορεία μέσα στη Συρία, μια χώρα που προστατεύει εδώ και χρόνια. Εδώ είναι που ο πρώην πρόεδρος Ομπάμα αρνήθηκε να τιμήσει τη δέσμευσή του να προστατεύσει την ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ και ξέσπασε η κόλαση, με τη Ρωσία να παρεμβαίνει.

Αλλά τώρα, όπως ενδεχομένως και ο ίδιος ο Άσαντ, αναγκάζονται να φύγουν, και αυτό μπορεί να είναι στην πραγματικότητα το καλύτερο πράγμα που μπορεί να τους συμβεί. Ποτέ δεν υπήρξε μεγάλο όφελος για τη Ρωσία από τη Συρία, εκτός από το να κάνει τον Ομπάμα να φαίνεται πραγματικά ηλίθιος. Σε κάθε περίπτωση, η Συρία είναι ένα χάος, αλλά δεν είναι φίλος μας, & ΟΙ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ σχέση με αυτό. ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΙΚΉ ΜΑΣ ΜΆΧΗ. ΑΦΉΣΤΕ ΤΟ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΊ. ΜΗΝ ΕΜΠΛΑΚΕΊΤΕ!»

Έβγαλε κιόλας συμπεράσματα ο απερίγραπτος Τράμπ

Έφτασε στο σημείο, ψευδώς και καθ’ υπερβολή, να αναφερθεί και στον αριθμό των θυμάτων του Ρωσικού στρατού στο Ουκρανικό μέτωπο και να «εκτιμήσει» αν είχε οφέλη η Ρωσία από την παρουσία της στην, κομβική για γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς λόγους στην Μεσανατολική ζώνη, Συρία

Τι και ποιου είδους διαπραγμάτευση μπορεί η Ρωσία να κάνει με τον Τράμπ;

Είναι όντως άξιο απορίας και εξαιρετικά ενδιαφέρον μελλοντικά, να δούμε πως αυτός ο απερίγραπτος τύπος – εκλεγμένος πρόεδρος της παρακμιακής περιόδου των ΗΠΑ – θα συνδιαλλαγεί με την Ρωσική διπλωματία και τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν προσωπικά

Από την άλλη πλευρά έχουμε τον νεοσουλτάνο και επίδοξο πανμουσουλμανιστή Ερντογάν, που λαθεύει στους πονηρούς υπολογισμούς του και βιάζεται να ηγηθεί της γεωπολιτικής μεταβολής, για λογαριασμό του μουσουλμανικού κόσμου στην Μ Ανατολή

Οι τελευταίες κινήσεις του σε σχέση με την Συριακή κρίση έχουν εξοργίσει την Μόσχα και την Τεχεράνη  και ταυτόχρονα δέχεται  αποδοκιμασίες και στο εσωτερικό της Τουρκίας, επειδή συμπαρατάσσεται με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, στην ουσία ενάντια στους Παλαιστίνιους.

Ο Ερντογάν βασίζεται στην γεωπολιτική και γεωοικονομική αξία των Δαρδανελίων στενών αφ’ ενός και της πολλαπλής ανάγκης της Ρωσίας αφ’ ετέρου, τόσο στην ελεύθερη ναυτική διέλευση, όσο και στην οικονομική συνεργασία της Τουρκίας στην ενέργεια, στον τουρισμό και στις αερομεταφορές,  μετά το κλείσιμο των αεροδιαδρόμων για την Ρωσία που επέβαλαν οι Ευρωπαίοι με αφορμή την ΕΣΕ στην Ουκρανία

Αξιοποιεί αριστοτεχνικά αυτή την περίοδο την κομβική γεωστρατηγική θέση της χώρας του και πετυχαίνει τα μέγιστα αποτελέσματα, διαμορφώνοντας και το έδαφος για επιτυχημένες διεκδικήσεις και στα ζητήματα που αφορούν τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας – Κύπρου, που παραμένουν ακόμα ανοιχτά και διεκδικήσιμα για την Τουρκία

Όμως αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ και η Τουρκία και η διπλωματία της πρέπει να αντιληφθούν ότι η «διβαρκία» δεν θα κρατήσει για πάντα, ιδιαίτερα στον αιώνα που διανύουμε, ο οποίος είναι αιώνας κρίσιμων και μεγάλων γεωπολιτικών ανατροπών.

Η Τουρκία στο πεδίο της Μεσανατολικής ζώνης φαίνεται να επέλεξε συμμάχους, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ και πλέον δεν ξεγελά κανένα, αν και η Τουρκική διπλωματία, εδώ και πολλά χρόνια,  χειρίζεται αριστοτεχνικά τις παγκόσμιες κρίσεις, με συνήθη οφέλη και με ελάχιστες απώλειες

Η Ρωσία είναι η στρατιωτική υπερδύναμη αυτού του αιώνα και επικράτεια αυτάρκης, επομένως μπορεί να αντέξει στις δύσκολες γεωπολιτικές αναμετρήσεις και αυτό οι Τούρκοι, ως κίνδυνο, οφείλουν να το λάβουν σοβαρά υπόψιν

Στην Συρία η Ρωσική πολεμική αεροπορία συνεχίζει να βομβαρδίζει ανηλεώς τις θέσεις του τζιχατιστικού ετερόκλητου συνονθυλεύματος, αφού η Μόσχα επικεντρώνεται στο να διαφυλάξει τις βάσεις που διατηρεί στο λιμάνι του Ταρτούς και την αεροπορική βάση κοντά στη Λατάκεια.

Να σημειώσουμε εδώ ότι το καθεστώς Άσαντ έχει κορυφαίες ευθύνες για την εξέλιξη της σημερινής κατάστασης, αφού για χρόνια αδράνησε στο πεδίο της κοινωνικής αποκατάστασης και ενότητας, στηριζόμενο στην υποστήριξη της Ρωσίας, ενώ κατηγορείται και για διαφθορά

Ειδησεογραφικά το Bloomberg  μεταδίδει ότι ο Άσαντ τις τελευταίες μέρες επιχειρούσε να διαμορφώσει ένα είδος συμφωνίας με την Ουάσιγκτον -και το Τελ Αβίβ - ώστε να … αλλάξει στρατόπεδο, να εγκαταλείψει Ιράν και Χεζμπολάχ αρκεί να κρατήσει την … καρέκλα!

Υποτίθεται ότι … «πολεμούσε επικεφαλής του στρατού του!»

Oι Times του Ισραήλ  μετέδωσαν, ότι Ισραηλινά άρματα εισέβαλαν από τα κατεχόμενα του Γκολάν στη Συρία και βέβαια το Τελ Αβίβ πανηγυρίζει μαζί με την Άγκυρα για το επίτευγμα, που ταυτόχρονα είναι πολιτική ήττα για τον «άξονα της αντίστασης» στην Μ Ανατολή, για την Ρωσία και για τους BRICS

    «Οι αντάρτες μοιάζει να διαθέτουν ένα υπόβαθρο κοινωνικής υποστήριξης και αυτό αποκαλύπτει την εύθραυστη φύση του καθεστώτος» δηλώνει ο Σανάμ Βακίλ,  διευθυντής του προγράμματος Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής στο Chatham House του Λονδίνου.

Ο ανώτερος συνεργάτης του Ινστιτούτου Royal United Services κ Χέλιερ είπε ότι:

«Η προσεκτική διαχείριση των σχέσεων με διαφορετικές κοινότητες ήταν ένας λόγος που εξηγεί τις επιτυχίες της τελευταίας εβδομάδας, δείχνοντας ως παράδειγμα την είσοδο των ανταρτών στα σιιτικά χωριά κατόπιν διαπραγματεύσεων…»

«…Αν μπορούσαν να ακολουθήσουν αυτό το είδος προσέγγισης με τις κοινότητες των Αλαουιτών, κοινότητα στην οποία ανήκει και ο Σύρος πρόεδρος, τότε όλα έχουν τελειώσει»  τονίζει ο κ Χέλιερ

Η ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΝΤΟΧΑ

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι ο ίδιος και οι ομόλογοί του της Τουρκίας Χακάν Φιντάν και του Ιράν Αμπάς Αραγσί συμφώνησαν, στη συνάντηση που είχαν στην Ντόχα, ότι πρέπει να τερματιστούν αμέσως οι «εχθροπραξίες» στη Συρία.

Ο κ Λαβρόφ είπε ότι η Μόσχα επιθυμεί τον διάλογο μεταξύ της Συριακής κυβέρνησης και της «νόμιμης αντιπολίτευσης», όπως την αποκάλεσε.

Λίγο νωρίτερα και ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν κ Αμπάς Αραγσί είχε δηλώσεις στους δημοσιογράφους ότι «πρέπει να ξεκινήσει πολιτικός διάλογος μεταξύ της Συριακής κυβέρνησης και των νόμιμων εκπροσώπων της αντιπολίτευσης».

Ο κ Λαβρόφ χαρακτήρισε «τρομοκράτες» τους αντάρτες της ισλαμιστικής οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ, μολονότι οι ίδιοι λένε ότι έχουν αλλάξει απόψεις.

Είναι «απαράδεκτο να επιτρέψουμε σε τρομοκρατικές ομάδες» να θέσουν υπό τον έλεγχό τους Συριακά εδάφη», πρόσθεσε ο επικεφαλής της Ρωσικής διπλωματίας

Όταν ρωτήθηκε πώς αναμένει να εξελιχθεί η κατάσταση στη Συρία και τι θα συμβεί με τις ρωσικές βάσεις που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα, ο Λαβρόφ απάντησε ότι «δεν μπορεί να κάνει εικασίες», δείχνοντας έτσι την σαφή αμηχανία της Ρωσίας, για την αρνητική και απρόσμενη εξέλιξη του Συριακού ζητήματος.

Σχολιάζοντας γενικότερα την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ο Λαβρόφ είπε ακόμα ότι ο εξτρεμισμός θα συνεχίσει να αναπαράγεται στην περιοχή, όσο δεν δημιουργείται παλαιστινιακό κράτος.

ΟΙ ΣΤΟΧΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Επανερχόμενος στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης με την Ρωσία, το επιτελείο του και ο ίδιος ο Τράμπ θα επιδιώξουν να «επιβάλουν»  στον Πούτιν τον τερματισμό του πολέμου της Ουκρανίας, προσφέροντάς του «ανταλλάγματα», όπως την άρση μέρους των Αμερικανοευρωπαϊκών οικονομικών κυρώσεων, εδαφικές παραχωρήσεις στην Ουκρανία, με την  φιλοδοξία να «σπάσει» τον Σινορωσικό άξονα συνεννόησης, να χαλαρώσει τον Ρωσο-ιρανικό συμμαχικό σύνδεσμο και να οδηγήσει τους BRICS στα όρια της πολιτικοοικονομικής απαξίας.

Το σημερινό επιτελείο του κ Τράμπ αδυνατεί να αντιληφθεί ότι ο κόσμος έχει αλλάξει και μάλιστα αδυνατεί να αντιληφθεί το μέγεθος των μεταβολών  ισχύος στον παγκόσμιο χάρτη, που απέχουν πολύ από την εικόνα του κόσμου, κατά την προηγούμενη προεδρική θητεία του κ Τράμπ.

Και αυτό το επιτελείο όμως – όπως όλα τα προηγούμενα των Αμερικανών προέδρων - φαίνεται ότι εξακολουθεί  να επιμένει στην πάγια αντίληψη του ηγεμονικού νεοαγγλοσαξονισμού

«Συμπωματικά»  αυτός είναι και ο στόχος των παγκοσμιοποιητών της ΝΤΠ, που χρησιμοποιούν τις ΗΠΑ, σαν αιχμή του δόρατος, προκειμένου να συνεχίσουν να έχουν την «κατοχή του κόσμου», όπως ψυχότροπα οραματίζονται

Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Τράμπ

Η Ρωσία δεν θα μπει σε μια επι μέρους συζήτηση – παζάρι, όπως πιθανόν να επιθυμούσε ο κ Τράμπ και το επιτελείο του

Για την Ρωσία η υπόθεση της «Παγκόσμιας αρχιτεκτονικής Ασφάλειας» έχει την μεγαλύτερη αξία και πολιτικά θεωρεί ότι θα πρέπει να είναι το δέον γενέσθαι για όλα τα ανοιχτά ζητήματα στον κόσμο

Η Ουκρανία για την Ρωσία είναι το «σύμπτωμα», η «πάθηση»  βρίσκεται στην έλλειψη συμφωνίας για την παγκόσμια ασφάλεια μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων   

Όμως την οργάνωση μιας νέας  παγκόσμιας «Αρχιτεκτονικής  ασφάλειας» δεν θέλουν νεοαγγλοσάξονες και επίδοξοι νεοφεουδάρχες, γιατί θα τους υποχρέωνε να αναγνωρίσουν τις μεταβολές γεωπολιτικής, γεωστρατηγικής και γεωοικονομικής ισχύος που έχουν ήδη συντελεστεί στον πλανήτη

Ο Τράμπ είναι θιασώτης της νεοαγγλοσαξονικής πρωτοκαθεδρίας και γι’ αυτό υποστηρίζω ότι, όχι μόνο δεν θα εγγυηθεί την παγκόσμια εξομάλυνση των εντάσεων, αλλά θεωρώ ότι είναι δυνητικά επικίνδυνος για μια παγκόσμια ανάφλεξη, στα όρια μιας καθοριστικής αναμέτρησης, στην οποία θα διακυβευτεί ακόμα και η ζωή πάνω στον πλανήτη

Αυτή την περίοδο πολλά διεθνή ζητήματα φαίνεται να είναι σε ασταθή ισορροπία και επιτείνεται αυτή η αστάθεια και από το γεγονός ότι στην συμμαχία των BRICS δεν φαίνεται να υπάρχουν διεργασίες που να κατατείνουν προς μια πολιτική συμφωνία, που θα συγκεκριμενοποιεί έναν γεωπολιτικό στόχο, ο οποίος να βρίσκεται στον αντίποδα του σχεδίου της αέναης ηγεμονίας του νεοαγγλοσαξονισμού και των υποστηρικτών της ΝΤΠ

Για παράδειγμα μια γεωστρατηγική νίκη του νεοαγγλοσαξονισμού και των συμμάχων του - με αφορμή την Συρία - στο πεδίο της Μ Ανατολής , διακυβεύει τα συμφέροντα όχι μόνο της Ρωσικής παρουσίας στην περιοχή, αλλά και του Ιράν και της Ινδίας και επιπρόσθετα «σπάει» έναν θαλάσσιο εμπορικό δρόμο, βασικό για την εξέλιξη των γεωοικονομικών στοχεύσεων των BRICS

Θεωρώ ότι  δυνητικά  η παράταση έλλειψης ενιαίου γεωπολιτικού διακυβεύματος στις τάξεις των BRICS, μπορεί να οδηγήσει την συμμαχία σε πολιτικό μαρασμό και προοπτικά σε περιθωριοποίηση

Η μόνη δύναμη, στις τάξεις των BRICS, που φαίνεται να αντιλαμβάνεται σαφώς το παγκόσμιο διακύβευμα ισχύος είναι η Ρωσία και αυτό είναι έως στιγμής ακραία απογοητευτικό

Χωρίς την στρατηγική και ολόπλευρη  ήττα  του νεοαγγλοσαξονισμού, δεν θα υπάρξει η στροφή της ιστορικής εξέλιξης στην νέα εποχή του πολυπολικού κόσμου, όπου η επαναφορά των κανόνων του Δικαίου θα σφυρηλατεί την ειρήνη και την ευημερία των ανθρώπων στον πλανήτη

Σαν επίλογο στο σημείωμα αυτό θα χρησιμοποιήσω τα λεχθέντα από τον Ρώσο καθηγητή Σεργκέι Καραγκάνοβ, ελπίζοντας ότι τα λόγια του αυτά θα εισακουστούν από τις ηγεσίες των BRICS, ώστε να εργαστούν στην κατεύθυνση ομογενοποίησης ενός γεωπολιτικού στόχου, σαφώς διακριτού και διαφορετικού από το σχέδιο των νεοαγγλοσαξόνων και των συμμάχων τους, αφού στην συμμαχία αυτή εμπεριέχονται δυνάμεις που επιζητούν μια ισότιμα πρωταγωνιστική θέση στην ιστορική εξέλιξη αυτού του αιώνα:

«Η στρατηγική ήττα θα είναι ένα πολύ πικρό χάπι για αυτή τη δεύτερη κυβέρνηση Τράμπ.

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επιλέξουν να βάλουν φωτιά στον κόσμο σε μια κρίση ταπεινωμένης τρέλας».

  

The post «Γιατί η ειρήνη δεν θα έρθει με τον Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ»-Νίκος Σίμος appeared first on Militaire.gr.