Η διάβρωση της παγκόσμιας πυρηνικής τάξης – Modern Diplomacy

05:20 27/12/2024 - Πηγή: militaire

Οι αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας, σε συνδυασμό με την κλιμάκωση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, έχουν φέρει τον κόσμο επικίνδυνα κοντά στο ενδεχόμενο χρήσης πυρηνικών όπλων.Οι αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, σε συνδυασμό με την κλιμακούμενη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή που προκλήθηκε από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, έχουν φέρει τον κόσμο επικίνδυνα κοντά στο ενδεχόμενο χρήσης πυρηνικών όπλων. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει τη Δύση να μην επέμβει στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, υπονοώντας πυρηνικά αντίποινα

σε περίπτωση που οδηγηθεί στα άκρα. Εν τω μεταξύ, στη Μέση Ανατολή, το φάσμα της πυρηνικής κλιμάκωσης ελλοχεύει απειλητικά. Ο Ισραηλινός υπουργός Αμιχάι Ελιγιάχου έθεσε το ζοφερό ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα εναντίον των μαχητών της Χαμάς που έχουν οχυρωθεί στη Λωρίδα της Γάζας. Ταυτόχρονα, η εύθραυστη κατάσταση των σχέσεων Ιράν-Ισραήλ, η οποία επιδεινώνεται από τις ανταλλαγές πυραύλων και τη διάλυση της ιρανικής πυρηνικής συμφωνίας, απειλεί να πυροδοτήσει την απροκάλυπτη πυρηνικοποίηση στην περιοχή. Η ειλικρινής δήλωση του Σαουδάραβα πρίγκιπα διαδόχου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν ότι το Βασίλειο θα επιδιώξει την κατασκευή πυρηνικών όπλων εάν το Ιράν γίνει πυρηνική δύναμη υπογραμμίζει περαιτέρω την επικίνδυνη πορεία μιας αναδυόμενης κούρσας εξοπλισμών. Αυτή η αδυσώπητη ώθηση προς την πυρηνική διάδοση ενέχει τον κίνδυνο να διαλύσει την παγκόσμια πυρηνική τάξη, σηματοδοτώντας ενδεχομένως την τελική παρακμή της.Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩΗ παγκόσμια πυρηνική τάξη, η οποία δημιουργήθηκε από τους νικητές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και στην οποία πρωτοστάτησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί σύμμαχοί τους, αποτελούσε επί μακρόν ένα εύθραυστο προπύργιο κατά της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων. Η παγκόσμια πυρηνική τάξη βασίζεται σε τέσσερις αλληλένδετους πυλώνες: πυρηνική αποτροπή, έλεγχος των εξοπλισμών, μη διάδοση και αφοπλισμός. Η πυρηνική αποτροπή επιδιώκει να αποτρέψει τη χρήση πυρηνικών όπλων διατηρώντας τη στρατηγική τους αξία ως εργαλείων για πολιτικούς σκοπούς και σκοπούς ασφάλειας, με βάση την παραδοχή ότι η απειλή αντιποίνων αποθαρρύνει την επιθετικότητα. Ο έλεγχος των όπλων επικεντρώνεται στη ρύθμιση της ανάπτυξης, της αποθήκευσης και της ανάπτυξης συγκεκριμένων όπλων και τεχνολογιών, με στόχο τον περιορισμό της χρήσης τους και τη μείωση των κινδύνων που συνδέονται με τη διάδοσή τους. Η μη διάδοση προσπαθεί να περιορίσει την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων και των σχετικών τεχνολογιών, προάγοντας τη διεθνή σταθερότητα αποτρέποντας την εμφάνιση νέων κρατών με πυρηνικά όπλα. Τέλος, ο αφοπλισμός υποστηρίζει την πλήρη εξάλειψη των πυρηνικών όπλων και των συναφών τεχνολογιών τους, επιδιώκοντας έναν κόσμο απαλλαγμένο από τις υπαρξιακές απειλές που θέτουν τα όπλα αυτά. Μαζί, τα στοιχεία αυτά διαμορφώνουν το πλαίσιο για τη διαχείριση των πυρηνικών κινδύνων και την επιδίωξη της παγκόσμιας ασφάλειας.Με βάση τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των πυρηνικών όπλων (NPT), η οποία υπογράφηκε το 1967 και επικυρώθηκε το 1970, η τάξη αυτή διαχώρισε τον κόσμο σε «έχοντες» και «μη έχοντες» πυρηνικά όπλα. Η συνθήκη αναγνώρισε επίσημα τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, την Κίνα και τη Ρωσία ως τις μόνες νόμιμες πυρηνικές δυνάμεις - de jure πυρηνικά κράτη - ενώ άλλα έθνη με πυρηνικές δυνατότητες, όπως η Ινδία, το Πακιστάν, το Ισραήλ και η Βόρεια Κορέα, ανέλαβαν το καθεστώς των de facto πυρηνικών δυνάμεων. Οι ακρογωνιαίοι στόχοι της ΝΡΤ ήταν τρεις: ο περιορισμός της οριζόντιας διάδοσης των πυρηνικών όπλων, η προώθηση των ειρηνικών εφαρμογών της πυρηνικής τεχνολογίας και η προώθηση του απώτερου στόχου του πλήρους αφοπλισμού. Το άρθρο VI της συνθήκης προτείνει σε όλους τους υπογράφοντες να συνεχίσουν καλόπιστες διαπραγματεύσεις με στόχο να σταματήσει η κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών, να επιτευχθεί πυρηνικός αφοπλισμός και να καταρτιστεί μια συνολική συνθήκη αφοπλισμού υπό αυστηρή διεθνή εποπτεία.Η αισιοδοξία που συνόδευσε τη θέσπιση της ΝΡΤ οδήγησε σε μια σειρά σημαντικών συμφωνιών ελέγχου των εξοπλισμών και αφοπλισμού, ιδίως κατά την περίοδο 1969-1979, που συχνά περιγράφεται ως η χρυσή εποχή του ελέγχου των εξοπλισμών. Αυτή η εποχή της αποκλιμάκωσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης είδε την απόψυξη των εχθροπραξιών του Ψυχρού Πολέμου και μια άνευ προηγουμένου δέσμευση για τον περιορισμό της πυρηνικής απειλής. Στις βασικές συνθήκες αυτής της περιόδου περιλαμβάνονται η Συνθήκη για το Διάστημα (1967), η οποία απαγόρευσε την τοποθέτηση πυρηνικών όπλων στο διάστημα- η Συνθήκη για τη Λατινική Αμερική για τη ζώνη χωρίς πυρηνικά όπλα (1967), η οποία καθιέρωσε την πρώτη ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά όπλα στον κόσμο- η Συνθήκη για τον βυθό (1971), η οποία απαγόρευσε την τοποθέτηση πυρηνικών όπλων στον πυθμένα των ωκεανών- και η Σύμβαση για τα βιολογικά όπλα (1972), η οποία αποτέλεσε ορόσημο. Αυτές συμπληρώθηκαν από μεταγενέστερες συμφωνίες, όπως η Σύμβαση για τα χημικά όπλα (1993) και η Συνθήκη για την ολοκληρωμένη απαγόρευση των δοκιμών (1996), καθώς και από διμερείς συμφωνίες όπως οι συνομιλίες για τον περιορισμό των στρατηγικών όπλων (SALT) και η Συνθήκη για τη μείωση των στρατηγικών όπλων (START) μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης.Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩΠαρά τα βήματα αυτά, η παγκόσμια αρχιτεκτονική του ελέγχου των εξοπλισμών βρίσκεται σήμερα σε σύγχυση. Η διάδοση των πυρηνικών όπλων συνεχίζεται ακάθεκτη, με αυξανόμενα αποθέματα επιχειρησιακών πυρηνικών κεφαλών που σηματοδοτούν μια ανατριχιαστική αντιστροφή των προηγούμενων επιτευγμάτων αφοπλισμού. Το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI) εκτιμά το παγκόσμιο απόθεμα πυρηνικών κεφαλών σε 12.121, εκ των οποίων 9.585 βρίσκονται σε στρατιωτικά αποθέματα έτοιμα για ανάπτυξη. Είναι ανησυχητικό ότι μόνο η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσωπεύουν περίπου το 90% του παγκόσμιου πυρηνικού οπλοστασίου. Σύμφωνα με τον διευθυντή του SIPRI Νταν Σμιθ, «ενώ το παγκόσμιο σύνολο των πυρηνικών κεφαλών συνεχίζει να μειώνεται καθώς τα όπλα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου σταδιακά αποσυναρμολογούνται, δυστυχώς, συνεχίζουμε να βλέπουμε ετήσια αύξηση του αριθμού των επιχειρησιακών πυρηνικών κεφαλών. Η τάση αυτή φαίνεται ότι θα συνεχιστεί και πιθανώς θα επιταχυνθεί τα επόμενα χρόνια και είναι εξαιρετικά ανησυχητική».Η συμβολή των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και της διάβρωσης των συμφωνιών ελέγχου των εξοπλισμών έχει δημιουργήσει ένα επισφαλές παγκόσμιο τοπίο. Στη Μέση Ανατολή, οι πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν και η σφοδρή αντίθεση του Ισραήλ, σε συνδυασμό με τη δηλωμένη πρόθεση της Σαουδικής Αραβίας να επιδιώξει τη δική της αποτροπή, υποδηλώνουν μια περιοχή που βρίσκεται στο μεταίχμιο μιας κούρσας πυρηνικών εξοπλισμών. Εν τω μεταξύ, η στασιμότητα των προσπαθειών αφοπλισμού -που σηματοδοτείται από την απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συνθήκη Πυρηνικών Δυνάμεων Μέσου Βεληνεκούς (INF) και την έλλειψη προόδου στην επέκταση της Νέας START- υπογραμμίζει περαιτέρω την ευθραυστότητα της παγκόσμιας πυρηνικής τάξης.Το διακύβευμα δεν ήταν ποτέ υψηλότερο. Χρειάζεται επειγόντως μια ανανεωμένη δέσμευση για τον έλεγχο των εξοπλισμών και τον αφοπλισμό για να αποτραπεί μια καταστροφική κάθοδος σε μια ευρεία διάδοση των πυρηνικών όπλων. Η διπλωματική δέσμευση, τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και η ισχυρή διεθνής εποπτεία είναι απαραίτητα για την αναζωογόνηση του παγκόσμιου πυρηνικού πλαισίου που παραπαίει. Η αποτυχία να δράσουμε αποφασιστικά θα μπορούσε να σημάνει τη μη αναστρέψιμη διάλυση δεκαετιών προόδου, εγκαινιάζοντας μια εποχή που θα ορίζεται από το φάσμα της πυρηνικής αντιπαράθεσης.Πηγή: Modern Diplomacy 

The post Η διάβρωση της παγκόσμιας πυρηνικής τάξης – Modern Diplomacy appeared first on Militaire.gr.