Η Εθνική Αρχή Αδιαφάνειας και το “δυστύχημα” της ελληνικής διακυβέρνησης

06:20 17/4/2023 - Πηγή: militaire

Το δυστύχημα στα Τέμπη δεν έγινε μόνο μία φορά. Είναι τρόπος ελληνικής διακυβέρνησης.

Γράφει η

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ 

από το Ελλάδα για Όλ@

Ο σταθμάρχης της Λάρισας και οι αυθαιρεσίες της Μυκόνου, δεν είναι δύο μεμονωμένα περιστατικά διαφθοράς και αδιαφάνειας. Όσες και όσοι γεννηθήκαμε στις αρχές του 1990 έτσι ξέρουμε την Ελλάδα.

Δημόσιες υπηρεσίες σε παρακμή, νοσοκομεία σε εξαθλίωση, σχολεία

ετοιμόρροπα, δρόμοι επικίνδυνοι, πεζοδρόμια καταπατημένα, μια χώρα μια προσβάσιμη όχι μόνο σε ΑμεΑ, αλλά και σε οποιαδήποτε/ονδήποτε πολίτη.

Τα πολιτικά αντανακλαστικά του πολιτικού συστήματος έχουν πάντα πρόσκαιρη ισχύ. Στην Ελλάδα δεν φημιζόμαστε για το Κράτος Δικαίου, ούτε για την αξιοκρατία. Πάντα υπήρχε η έννοια του “λαδώματος” των δημοσίων λειτουργών, του “βύσματος” στο Δημόσιο ή στον στρατό, του “φακέλου” στον γιατρό, του φροντιστηρίου ως αναπλήρωσης της δημόσιας παιδείας. Είμαστε η χώρα που σημειώνονται πάρα πολλές καθημερινές παραβάσεις, έχουμε πολλή αστυνομία και ελάχιστη εφαρμογή του νόμου. Δίνεται εδώ και πολύ καιρό η αίσθηση ότι δεν λειτουργεί τίποτα όπως πρέπει.

Ο σταθμάρχης της Λάρισας, που δεν είναι μόνο αυτός το πρόβλημα, αλλά αποτελεί την κορυφή ενός τεράστιου παγόβουνου διαφθοράς και οι τοπικές μαφίες που καπηλεύονται αρχαιολογικούς χώρους σε τουριστικά μέρη, πώς προέκυψαν τη στιγμή που με πρωτοβουλία του ίδιου του πρωθυπουργού συστάθηκε η Εθνική Αρχή Διαφάνειας με τον ν.4622/2019; Με τι θράσος βγαίνουν και ζητούν την ψήφο του κόσμου στις επερχόμενες εκλογές θεσμικά πρόσωπα που ευθύνονται για την κατάντια της χώρας και τώρα αλλά και κατά το παρελθόν; Αν σε κάτι διαφέρουμε οι σημερινοί πολίτες σε σχέση με το παρελθόν είναι ότι δεν συγχωρούμε ούτε “ξεχνάμε” όπως γινόταν παλαιότερα. Και αυτό είναι μια τάση χρόνων που αναδεικνύεται από στατιστικές μελέτες.

πηγή: public issue

Η εμπιστοσύνη στους θεσμούς και στο πολιτικό σύστημα μειώνεται χρόνο με τον χρόνο, ενώ παράλληλα το cancel culture έχει γίνει στάση ζωής στις/στους κάτω των 35, σε κάθε τομέα της ζωής. Αν κάποιος/α βουλευτής/βουλεύτρια πιαστεί σε πολιτικό ή οικονομικό σκάνδαλο δεν υπάρχει περίπτωση να το αψηφήσει μία/ένας νέα/ος ψηφοφόρος κι αυτό γιατί στη συντριπτική πλειοψηφία τους πλέον είναι άτομα υπερ-καταρτισμένα, με ένα σωρό πτυχία για τα οποία έφτυσαν αίμα στο διάβασμα και οι γονείς στους στα χρήματα να τα πάρουν, ενώ παράλληλα βλέπουν ότι δεν μπορούν να βρουν μια δουλειά που να ανταποκρίνεται στο ελάχιστο σε αυτά. Στην αρχή της οικονομικής κρίσης, το 2009, τα πράγματα ήταν ακόμα μουδιασμένα. Οι περισσότερες νέες και νέοι έκαναν υπομονή επενδύοντας στο ότι κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον θα μπορούσαν να βρουν τη δουλειά που τους αξίζει. Και έχουν φτάσει τώρα 32 χρονών να δίνουν 8 συνεντεύξεις την εβδομάδα για μια θέση σε άσχετο αντικείμενο, υποαμειβόμενη, για την οποία περνούν 3 διαφορετικές συνεντεύξεις που τις παρουσιάζουν ως στάδια. Πλέον ο αγώνας επίτευξης μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης έχει γίνει μονιμότητα, με αποτέλεσμα να μην πιστεύουν οι άνθρωποι αυτοί τίποτα και κανέναν. Οι νεότερες γενιές νιώθουν στο έπακρο αδικημένες, ότι έχασαν τα καλύτερά τους χρόνια προσπαθώντας να χτίσουν μια ζωή που ολοένα και απομακρύνεται. Και αυτό στις κάλπες θα γίνεται όλο και πιο ηχηρό.

Οι πολιτικοί έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν ανάμεσα στο να συνεχίσουν να κάνουν τα πράγματα όπως έχουν συνηθίσει μέχρι να επέλθει ο πολιτικός τους θάνατος ή να προσαρμοστούν στις ανάγκες της προόδου, της κοινωνίας που έπρεπε ήδη να έχει έρθει και εκπροσωπεί το μέλλον και να τα αλλάξουν για πρώτη φορά όλα. Τα πρόσωπα που έχουν καεί πολιτικά το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να σιωπήσουν γιατί κάθε φορά που μιλούν για έννοιες όπως διαφάνεια, ισότητα, αξιοκρατία στιγματίζονται όλο και περισσότερο. Οι νεότερες γενιές που δεν είναι “μικροί” όπως πατροναριστικά χαρακτηρίζονται, οι σημερινοί 30άρηδες είναι σε όλο τον κόσμο η πιο παραγωγική και αξιοποιημένη ομάδα και σε αυτή θα πρέπει να επενδύσει επιτέλους και το ελληνικό κράτος αν σέβεται τον εαυτό του.

Αλλιώς κάθε χρόνο, θα προσδοκούμε μια Ανάσταση που δεν θα έρχεται ποτέ…

The post Η Εθνική Αρχή Αδιαφάνειας και το “δυστύχημα” της ελληνικής διακυβέρνησης appeared first on Militaire.gr.