Η έξοδος του Μεσολογγίου και οι ιστορικές αλήθειες που δεν μας αρέσει να ακούμε…

06:16 10/4/2023 - Πηγή: militaire

Το γεγονός που συγκλόνισε την Ευρώπη. Το γεγονός που απέδειξε ότι οι αγωνιζόμενοι Έλληνες εννοούσαν το «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ.»

Γράφει ο

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ

Πέρα από την οφειλόμενη αιώνια Τιμή και Μνήμη στους ήρωες νεκρούς οφείλουμε να τους τιμήσουμε αποκαλύπτοντας και αποδεχόμενοι την ιστορική αλήθεια..

Το Μεσολόγγι δεν έπεσε στις υπέρτερες αριθμητικά δυνάμεις των Οθωμανών.

Το Μεσολόγγι προδόθηκε.

Στις 2 προηγούμενες πολιορκίες , το Μεσολόγγι αντιστάθηκε ηρωικα αλλά και νικηφόρα. Στην υπό τον

Ομέρ Βρυώνη διίμηνη πολιορκία 25/10/1822–31/12/1822 οι πολιορκούντες αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία μετά την καταστροφική για αυτούς τελευταία έφοδο την 31/12,του 1822.Αδοξη για τους Οθωμανούς κατέστη και δεύτερη υπό τον Μουσταφά Πασά στα 1823,πολιορκία καταγραφόμενη από τους ιστορικούς και ως Πολιορκια του Αιτωλικού και δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου.

Στην τρίτη τελική και νικηφόρα για Οθωμανούς πολιορκία (Μάρτιος 1825-Απρίλιος 1826) υπό τις συνασπισμένες δυνάμεις του Κιουταχή (30.000 άνδρες) και του Ιμπραήμ 15.000.,οι πολιορκημένοι έχουν να αντιπαραθέσουν 3.000 περίπου Ρουμελιώτες και Σουλιώτες.

Η πείνα ,η έλλειψη τροφίμων, ο λιμός δαμάζει το Μεσολόγγι και όχι ο εχθρός.

Οι αμυνόμενοι από τα τέλη του 1825 αντιμετωπίζουν προβλήματα επάρκειας τροφίμων.

«….Πολλές οικογένειες είχαν αρχίσει να στερούνται εντελώς τα τρόφιμα και αναγκάζονταν να σφάζουν άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια και στη συνέχεια σκύλους, γάτες και ποντικούς. Ωστόσο και αυτά εξαντλήθηκαν… Από τις 16 Μαρτίου άρχισαν να τρώνε αρμυρίκια, πικρά χόρτα που φυτρώνουν κοντά στη θάλασσα. Ο υποσιτισμός και οι ασθένειες όμως εξασθένησαν τους οργανισμούς των ανδρών της φρουράς της πόλης και προκαλούσαν πολλούς θανάτους. Έτσι στις αρχές Απριλίου 1826, οι οπλαρχηγοί στη μυστική τους συνέλευση αποφάσισαν να επιχειρήσουν έξοδο αν τα ελληνικά πλοία που είχαν φτάσει στο Ιόνιο με επικεφαλής τον Ναύαρχο τον Ανδρέα Μιαούλη δεν κατόρθωσαν να τους εφοδιάσουν.

Στην πόλη έπεσε λιμός: «Πάντα τα ακάθαρτα ζώα κατηναλώθηκαν προς τροφήν. Αι ασθένιαι ως εκ τούτου επολλαπλασιάσθηκαν και η θνησιμότης κατέστη επίφοβος’’ (Οδυσσέας Μαρούλης ‘’Τελευταία πολιορκία του Μεσολογγίου’’ 1926 σελ. 29). Οι δε κάτοικοι: ‘’Πεινώντες, γυμνητεύοντες, νοσούντες, χλομοί και λιπόσαρκοι εσύροντο ανά τας οδούς της χειμαζομένης πόλεως φασμάτων σκιαί’’ (Ι. Ιωαννίδης ‘’Πολιορκίαι, Έξοδος και Ηρώον Μεσολογγίου’’).

Στα ‘’Στρατιωτικά Ενθυμήματα’’ ο Κασομούλης γράφει: ‘’Έφθασεν η νύχτα όλη η φρουρά σιώπησεν και φόβος τον έπαιρνεν τον άνθρωπον από την άκραν σιωπήν’’.

Ο Γιαννιώτης αγωνιστής Αρτέμιος Μίχος που νεότατος ήταν παρών στην πολιορκία του Μεσολογγίου περιγράφει ένα συγκλονιστικό γεγονός. Ειδική επιτροπή που έκανε έρευνα για τρόφιμα βρέθηκε μπροστά σ’ ένα φριχτό θέαμα. Μια οικογένεια από τον Ζυγό ή το Απόκορο «είχε εις απόκρυφον τι μέρος τον μηρόν και άλλα μέλη παιδίου. Φρίξας δε διά το εύρημα ηρώτησε την οικοδέσποινα παρ’ ης (από την οποία) επληροφορήθη ότι το παιδίον αυτό αποθανόν εκ πείνης εχρησίμευσε εις τροφήν των επιζώντων. Ήτο δε τούτο αληθές καθότι εις την ειρημένην οικίαν δεν ευρέθη κανέν άλλο τρόφιμο. Αυτό το περιστατικό όμως ίσως και άλλα ήταν μεμονωμένα και κρυφά και γίνονταν εν αγνοία της φρουράς της πόλης..

Κατά συνέπεια το Μεσολόγγι δεν νικήθηκε από τις υπέρτερες δυνάμεις των Οθωμανών . Οι ήρωες αμυνόμενοι νικήθηκαν από την πείνα, την ακατάλληλη τροφή και την έλλειψη πυρομαχικών.

Αξίζει να δούμε σχετικές μαρτυρίες και ακόμα να δούμε αν υπάρχουν και αποδίδονται ευθύνες για το ότι το Μεσολόγγι αφέθηκε να ηττηθεί από την πείνα./ Σε ποιούς και από ποιούς αποδίδονται;  ΄Υψιστο χρέος να κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ αναπέμποντας ένα αιωνία η Μνήμη η τιμή και ο Σεβασμός στους υπερασπιστές του Μεσολογγίου όπως επίσης ύψιστο χρέος η αποκατάσταση της αλήθειας. Το Μεσολόγγι μπορούσε να ειίχε θριαμβεύσει δίνοντας άλλη τροπή στην πορεία και τα αποτελέσματα του αγώνα.

Ας δούμε τις Μαρτυρίες .

Η Μαρτυρία του ίδιου του Ιμπραήμ:

Κατά τον Σπ. Τρικούπη, ιστορικό και πολιτικό της Αγγλόφιλης παράταξης. (Ιστορία της Ελληνικης Επαναστασης Τόμ Τρίτος σελ,299): «’Όταν ο Ντεριγνί επισκέφτηκε τον Ιμπραήμ στο Νεόκαστρο,,όπου ειχε επστρέψει μετα την πτώση του Μεσολογγιού και τον ρώτησε σχετικά με την εκστρατεία του,ο τολμηρός αλλά ειλικρινής στράπης του είπε δειχνοντας μια χιονισμένη κορυφή.