Η στρατηγική της Κίνας στη Μέση Ανατολή

09:05 16/6/2024 - Πηγή: militaire

Από τα τέλη του 2023, οι Χούθι στην Υεμένη αποτελούν μια εξαιρετική πρόκληση για την παγκόσμια ναυτιλία. Ως αποτέλεσμα των ανελέητων επιθέσεων της υποστηριζόμενης από το Ιράν ομάδας εναντίον εμπορικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα, που αποσκοπούσαν στην άσκηση πίεσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους για τον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα, αρκετές από τις μεγαλύτερες διεθνείς ναυτιλιακές εταιρείες αναγκάστηκαν να δρομολογήσουν τα πλοία τους γύρω από την Αφρική. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, το κόστος των ναύλων από την Ασία προς την Ευρώπη αυξήθηκε κατά σχεδόν 300% από τον Οκτώβριο έως

τον Μάρτιο. Σε μια προσπάθεια να περιορίσουν την κρίση και να υπερασπιστούν αυτόν τον ζωτικής σημασίας εμπορικό διάδρομο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν πραγματοποιήσει εκατοντάδες αεροπορικές επιδρομές κατά των εγκαταστάσεων των Χούθι στην Υεμένη.Ωστόσο, η Κίνα, της οποίας το τεράστιο παγκόσμιο εμπόριο αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό μέρος της κυκλοφορίας στην Ερυθρά Θάλασσα, έχει μείνει σε μεγάλο βαθμό αμέτοχη. Το Πεκίνο στέλνει αγαθά αξίας 280 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως μέσω του στενού Bab el Mandeb της Ερυθράς Θάλασσας, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 20% του συνολικού θαλάσσιου εμπορίου της Κίνας. Και ως αποτέλεσμα των επιθέσεων των Χούθι, αντιμετωπίζει ραγδαία αυξανόμενο κόστος μεταφοράς και διαταραχές στην αλυσίδα εφοδιασμού σε μια στιγμή που η κινεζική οικονομία βρίσκεται ήδη υπό πίεση. Παρ' όλα αυτά, το Πεκίνο έχει κάνει ελάχιστα ως απάντηση. Δημόσια, οι Κινέζοι αξιωματούχοι έχουν περιοριστεί στο να επιβεβαιώνουν τη σημασία των ασφαλών και ανοικτών θαλασσών- ιδιωτικά, έχουν προσπαθήσει να διαπραγματευτούν με τους Χούθι και τους Ιρανούς υποστηρικτές τους για να εξασφαλίσουν την ασφαλή διέλευση των πλοίων που συνδέονται με την Κίνα -αν και πολλά τέτοια πλοία έχουν δεχθεί επιθέσεις.Η αυτοσυγκράτηση της Κίνας στην Ερυθρά Θάλασσα εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη γενικότερη στρατηγική της στη Μέση Ανατολή. Πριν από τον τρέχοντα πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας, το Πεκίνο φαινόταν να διεκδικεί έναν αυξανόμενο ρόλο στην περιοχή, μεταξύ άλλων με τη μεσολάβηση για διπλωματική εξομάλυνση μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας και την επέκταση των εμπορικών δεσμών με τις χώρες του Κόλπου. Ισχυριζόμενοι ότι υπερασπίζονται τους Παλαιστίνιους, οι Χούθι στοχεύουν να αυξήσουν το κύρος τους στον αραβικό κόσμο. Και ορισμένοι παρατηρητές υποστηρίζουν ότι η απροθυμία του Πεκίνου να αντιμετωπίσει την ομάδα καθοδηγείται από μια παρόμοια κυνική προσπάθεια να ενισχύσει την περιφερειακή του επιρροή. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους επωμίζονται το βάρος και το πιθανό κόστος φήμης της στρατιωτικής επέμβασης, η Κίνα μπορεί να τοποθετηθεί ως ο πρωταθλητής του παγκόσμιου Νότου. Άλλοι παρατηρητές έχουν προχωρήσει ακόμη περισσότερο, υπονοώντας ότι η Κίνα εγκρίνει σιωπηρά τις επιθέσεις των Χούθι και τις επιτρέπει σκόπιμα μέσω των συνεχιζόμενων εμπορικών συναλλαγών της με το Ιράν, τον κύριο υποστηρικτή των Χούθι, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου για την υποδαύλιση του χάους στη διεθνή τάξη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.Στην πραγματικότητα, και οι δύο αυτές ερμηνείες παραλείπουν τις βαθύτερες προτεραιότητες του Πεκίνου στην περιοχή. Παρόλο που οι ηγέτες της Κίνας χαίρονται να αποφεύγουν τη στρατιωτική εμπλοκή -και να κερδίζουν έτσι εύκολους διπλωματικούς πόντους με τις περιφερειακές κυβερνήσεις- δεν επιθυμούν να δουν τις επιθέσεις στην Ερυθρά Θάλασσα να συνεχίζονται. Γνωρίζουν ότι η χώρα τους έχει πάρα πολλά οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα που διακυβεύονται. Αντί να διευρυνθούν, θέλουν να τερματιστεί η κρίση -αλλά χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψουν τους δικούς τους διπλωματικούς, οικονομικούς ή στρατιωτικούς πόρους για να επιτύχουν αυτό το αποτέλεσμα. Για να επεκτείνει την επιρροή της στη Μέση Ανατολή, η Κίνα εξαρτάται τελικά από τη σταθερότητα και όχι από το χάος - ένας στόχος που έχει σημαντικές στρατηγικές επιπτώσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς προσπαθούν να περιορίσουν τον πόλεμο στη Γάζα.Σε μια εποχή που η οικονομική θέση της Κίνας μοιάζει όλο και πιο αβέβαιη, η αστάθεια στη Μέση Ανατολή αποτελεί μια τεράστια απειλή για την οικονομική της σταθερότητα. Δεδομένης της σημασίας της περιοχής για το διεθνές εμπόριο της Κίνας, το Πεκίνο έχει δηλώσει ότι θέλει να διασφαλίσει τις αλυσίδες εφοδιασμού του με τα κράτη της περιοχής. Σε συνέντευξή του στο Al Jazeera τον Απρίλιο, ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Wang Yi αποκάλεσε την Ερυθρά Θάλασσα "ζωτικό διεθνή ναυτιλιακό διάδρομο για αγαθά και ενέργεια" και δήλωσε ότι "η διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητάς της συμβάλλει στην απρόσκοπτη διατήρηση των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού και διασφαλίζει τη διεθνή εμπορική τάξη".Πράγματι, οι επιθέσεις των Χούθι σε εμπορικά πλοία απειλούν τις αλυσίδες εφοδιασμού της Κίνας στην περιοχή. Η εκστρατεία έχει αναγκάσει πολλές διεθνείς ναυτιλιακές εταιρείες να ανακατευθύνουν τα πλοία τους στην πολύ μεγαλύτερη διαδρομή γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας της Νότιας Αφρικής, προσθέτοντας ημέρες στους κανονικούς χρόνους μεταφοράς και αυξάνοντας το κόστος των καυσίμων κατά περίπου 40%. Επιπλέον, περίπου το 70% των εξαγωγών της Κίνας προς τις Ηνωμένες Πολιτείες περνάει κανονικά από την Ερυθρά Θάλασσα, και το εμπόριο αυτό επιβαρύνεται τώρα με σημαντικά υψηλότερο κόστος ναυτιλίας εκτός από τις μεγάλες καθυστερήσεις. Για το Πεκίνο, η χρονική στιγμή δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Αντιμέτωπη με την υποτονική εγχώρια κατανάλωση και τον καταρρέοντα τομέα των ακινήτων, η κινεζική κυβέρνηση επιδιώκει να ενισχύσει την ανάπτυξη μέσω εξαγωγών υψηλής αξίας, όπως αυτοκίνητα, μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων και ηλιακά πάνελ. Η ναυτιλία αποτελεί ένα σχετικά υψηλό ποσοστό της συνολικής δομής κόστους αυτών των προϊόντων, καθιστώντας τα ιδιαίτερα ευάλωτα σε διαταραχές των τιμών.Οι διαταραχές στο παγκόσμιο εμπόριο θα μπορούσαν ενδεχομένως να θέσουν σε κίνδυνο και την ενεργειακή και διατροφική ασφάλεια της Κίνας. Προς το παρόν, οι εισαγωγές της χώρας σε αυτούς τους δύο στρατηγικούς τομείς είναι επαρκώς διαφοροποιημένες ώστε να καθιστούν απίθανη μια μείζονα κρίση, ακόμη και αν οι Χούθι καταφέρουν να ακινητοποιήσουν πλήρως τη ναυσιπλοΐα στην Ερυθρά Θάλασσα. Οι εξαιρετικές συγκομιδές σιτηρών τα τελευταία χρόνια και η αυξανόμενη χρήση ηλεκτρικών οχημάτων και καθαρής ενέργειας που παράγεται εγχωρίως, παρέχουν στην Κίνα πρόσθετα στρώματα προστασίας έναντι μιας ενεργειακής κρίσης που προκαλείται από τις αλυσίδες εφοδιασμού. Παρόλα αυτά, τα τρόφιμα και οι υδρογονάνθρακες διακινούνται στις παγκόσμιες αγορές και επομένως είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε αναταραχές όπου κι αν αυτές εκδηλωθούν. Παράλληλα με την κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα, ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει προκαλέσει σημαντικές διαταραχές στις μεταφορές σιτηρών μέσω της Μαύρης Θάλασσας, ενώ η ξηρασία και η χαμηλή στάθμη των υδάτων έχουν περιορίσει όλες τις μορφές εμπορίου μέσω της διώρυγας του Παναμά. Όσο περισσότερο διαρκούν οι επιθέσεις των Χούθι, τόσο περισσότερο αυτά τα σημεία πίεσης θα ανεβάζουν τις τιμές των τροφίμων και της ενέργειας παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας.Το Πεκίνο γνωρίζει ότι μια παρατεταμένη κρίση θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τα αυξανόμενα οικονομικά του συμφέροντα γύρω από την Ερυθρά Θάλασσα. Η Κίνα κατέχει σημαντικά μερίδια σε λιμενικές επιχειρήσεις κοντά στη διώρυγα του Σουέζ -20% στο Port Said στο βόρειο άκρο και 25% στο Ain Sokhna στα νότια- και σχεδιάζει να επενδύσει σε νέους λιμενικούς τερματικούς σταθμούς και στις δύο ακτές της θάλασσας. Η μείωση της ναυσιπλοΐας σημαίνει μειωμένα έσοδα για τις κινεζικές κρατικές επιχειρήσεις που εμπλέκονται σε λιμενικές επιχειρήσεις και για τις ιδιωτικές κινεζικές επιχειρήσεις που διακινούν φορτία μεταξύ Κίνας και Ευρώπης. Η βλάβη στην οικονομία της Αιγύπτου, για την οποία η κυκλοφορία της Διώρυγας του Σουέζ έχει γίνει σανίδα σωτηρίας τα τελευταία χρόνια, είναι επίσης κακά νέα για την Κίνα. Το Πεκίνο είναι πλέον ο τέταρτος μεγαλύτερος πιστωτής της Αιγύπτου και διακυβεύονται δισεκατομμύρια στη χώρα.Επιπλέον, η Κίνα έχει τοποθετηθεί ως βασικός παίκτης στη μετάβαση της Μέσης Ανατολής στην καθαρή ενέργεια, γεγονός που της δίνει ένα έννομο συμφέρον για την οικονομική σταθερότητα και τις αλυσίδες εφοδιασμού της ίδιας της περιοχής. Τον Ιούνιο του 2023, η κινεζική εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων Human Horizons υπέγραψε συμφωνία ύψους 5,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τη Σαουδική Αραβία. Και αυτή την άνοιξη, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και η Κίνα υπέγραψαν ένα νέο μνημόνιο κατανόησης στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Belt and Road του Πεκίνου για την εμβάθυνση της οικονομικής τους δέσμευσης, ιδίως στην πράσινη τεχνολογία.Η κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα αποκάλυψε επίσης την αμφιθυμία του Πεκίνου σχετικά με τη στρατιωτική του παρουσία στην περιοχή. Από το 2008, το Πολεμικό Ναυτικό του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας έχει σταθμεύσει έναν στόλο στη θάλασσα, συμπεριλαμβανομένου ενός αντιτορπιλικού και μιας φρεγάτας, για να διεξάγει αποστολές κατά της πειρατείας και να ενισχύσει το καθεστώς του ως ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη. Διατηρεί επίσης τη μοναδική υπερπόντια ναυτική της βάση στο Τζιμπουτί, στον κοντινό Κόλπο του Άντεν. Θεωρητικά, η Κίνα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις της στην περιοχή για να αντεπιτεθεί στους Χούθι ή για να συνοδεύει εμπορικά πλοία μέσα και έξω από την Ερυθρά Θάλασσα. Ωστόσο, η απροθυμία της Κίνας να προστατεύσει τα δικά της εμπορικά πλοία υπογραμμίζει τη γενική αποστροφή της προς τη στρατιωτική επέμβαση -ακόμη και σε μια περίπτωση όπου διαθέτει βάση κοντά στη σύγκρουση και διακυβεύονται τα δικά της οικονομικά συμφέροντα. Όσο περισσότερο συνεχίζονται οι επιθέσεις, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να βρεθεί το Πεκίνο σε μια κατάσταση στην οποία θα αναγκαστεί να αναπτύξει τις ναυτικές του δυνάμεις και να εμπλακεί άμεσα στη σύγκρουση. Παραδόξως, δεδομένης της προτεραιότητας που θέτει στην αποφυγή της στρατιωτικής εμπλοκής, τα ναυτικά μέσα της Κίνας στην περιοχή θα μπορούσαν να αποδειχθούν βάρος, εάν η εκστρατεία των Χούθι παραταθεί.Παρά τα οικονομικά και στρατιωτικά περιουσιακά στοιχεία του Πεκίνου στην περιοχή, ορισμένοι στην Ουάσινγκτον έχουν προτείνει ότι οι ηγέτες της Κίνας επωφελούνται από τη δυσχερή κατάσταση στην Ερυθρά Θάλασσα. Σε ένα δοκίμιο που δημοσιεύθηκε στο Foreign Affairs τον Απρίλιο, ο πρώην αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Matt Pottinger και ο πρώην βουλευτής των ΗΠΑ Mike Gallagher υποστήριξαν ότι η αδράνεια του Πεκίνου σε σχέση με τις επιθέσεις των Χούθι ήταν μέρος της "πολιτικής του Κινέζου προέδρου Xi Jinping για την υποκίνηση του παγκόσμιου χάους". Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η Κίνα υποτίθεται ότι επωφελείται και επιδιώκει να τροφοδοτεί παγκόσμιες κρίσεις που εμπλέκουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και έτσι εκθέτουν την αδυναμία της Ουάσινγκτον στη διαχείριση της διεθνούς τάξης υπό δυτική ηγεσία.Ωστόσο, αυτή η λογική διαστρεβλώνει τους υπολογισμούς της Κίνας. Αδιαμφισβήτητα, το Πεκίνο θεωρεί τον εαυτό του ανερχόμενη δύναμη και οι Κινέζοι ηγέτες έχουν καταστήσει σαφές ότι είναι δυσαρεστημένοι με την ηγεσία των ΗΠΑ στις παγκόσμιες υποθέσεις. Και βραχυπρόθεσμα, η Κίνα μπορεί να αποκομίσει κάποιο όφελος από το να μείνει στο περιθώριο των αμφιλεγόμενων αμερικανικών στρατιωτικών επεμβάσεων. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θέλει να ενθαρρύνει τις συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή. Εάν η κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα ή ο πόλεμος στη Γάζα εξελιχθεί σε έναν ευρύτερο πόλεμο, αυτό θα μπορούσε να ανατρέψει περαιτέρω το κινεζικό εμπόριο και τις επενδύσεις σε ολόκληρη την περιοχή.Η θεωρία ότι το Πεκίνο σκοπίμως σπέρνει το χάος παραγνωρίζει την κατανόηση της δικής του ανόδου. Τα τελευταία χρόνια, τα εμβληματικά ερευνητικά ιδρύματα της Κίνας έχουν δημοσιεύσει θεωρίες σχετικά με τους "γενικούς νόμους" που διέπουν την άνοδο και την πτώση των μεγάλων δυνάμεων. Σύμφωνα με αυτά τα μοντέλα, ο κόσμος έχει περάσει από μια σειρά "κύκλων" μεγάλων δυνάμεων κατά το τελευταίο μισό της χιλιετίας περίπου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των Ισπανών και των Πορτογάλων τον δέκατο έκτο αιώνα, των Ολλανδών τον δέκατο έβδομο και δέκατο όγδοο αιώνα και των Βρετανών τον δέκατο ένατο και τις αρχές του εικοστού αιώνα. Καθένας από αυτούς, κατά την κινεζική άποψη, διήρκεσε περίπου 100 χρόνια και κατέληξε σε αταξία και αναταραχή, και η ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών που εγκαθιδρύθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο συνεχίζει αυτή την τάση. Σε ένα δοκίμιο του 2021, ο Wang Honggang, μελετητής στα Ινστιτούτα Σύγχρονων Διεθνών Σχέσεων της Κίνας στο Πεκίνο, χαρακτήρισε το τελικό στάδιο αυτού του κύκλου ως "παγκόσμια κρίση", μια δεκαετή περίοδο καταστροφής και σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών.Ο Σι έχει καταστήσει σαφές ότι ενστερνίζεται αυτή τη θεωρία. Από το 2018, μιλάει συνεχώς για "αλλαγές που δεν έχει δει σε έναν αιώνα", μια προφανής αναφορά στις αναταραχές και την καινοτομία που σχετίζονται με τη διάβρωση της αμερικανικής ισχύος, από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και τη συνεχιζόμενη λαϊκιστική αντίδραση κατά της φιλελεύθερης δημοκρατίας μέχρι τις ραγδαίες πρόσφατες εξελίξεις στη βιοτεχνολογία και την τεχνητή νοημοσύνη. Οι κορυφαίοι αξιωματούχοι και ακαδημαϊκοί της Κίνας ελπίζουν και ίσως πιστεύουν ειλικρινά ότι αυτές οι αλλαγές θα επιτρέψουν στη χώρα τους να αποκτήσει κυριαρχία στον μετα-αμερικανικό κύκλο. Αλλά έχουν επίσης έντονη επίγνωση των προκλήσεων που πρέπει να αντιμετωπίσει το Πεκίνο για να επιβιώσει από την αναταραχή. Ο Σι έχει κινητοποιήσει τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος για να προωθήσει τη "συνείδηση της συμφοράς" -μια ήρεμη αλλά άγρυπνη ετοιμότητα να αδράξει τις ευκαιρίες που προκύπτουν από την καταστροφή- και να διασφαλίσει ότι οι αξιωματούχοι του κόμματος είναι προετοιμασμένοι για τους "μεγάλους κινδύνους και τις προκλήσεις" που βρίσκονται μπροστά μας.Ως αποτέλεσμα, το Πεκίνο έχει επιδιώξει να ελαχιστοποιήσει την έκθεσή του στην παγκόσμια αστάθεια και να μεγιστοποιήσει την ικανότητά του να επιβιώνει και να προσαρμόζεται. Στο επίπεδο της μεγάλης στρατηγικής, αυτό σημαίνει διαφοροποίηση των αλυσίδων εφοδιασμού και των εμπορικών οδών για την παροχή τρόπων παράκαμψης τοπικών ή περιφερειακών συγκρούσεων ή για τον περιορισμό των επιπτώσεων πιθανών οικονομικών κυρώσεων. Όπως υποστήριξε πρόσφατα ο γεωπολιτικός αναλυτής Parag Khanna, οι επιθέσεις των Χούθι στη ναυτιλία της Ερυθράς Θάλασσας αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ακριβώς του είδους του κινδύνου που η πρωτοβουλία Belt and Road του Πεκίνου στοχεύει να μετριάσει: με την οικοδόμηση περισσότερων και πιο διαφορετικών αλυσίδων εφοδιασμού, η Κίνα μπορεί να απομονωθεί καλύτερα από οποιδήποτε θέμα προκύψει στον εφοδιασμό, είτε αυτό προκαλείται από γεωπολιτικά γεγονότα είτε από την κλιματική αλλαγή. Η χώρα προωθεί επίσης χερσαίες εμπορικές διαδρομές, όπως ένας σιδηροδρομικός διάδρομος μέσω της Κεντρικής Ασίας προς την Ευρώπη, που μπορούν να χρησιμεύσουν ως εφεδρεία σε περιπτώσεις διαταραχών κατά μήκος των μεγάλων ναυτιλιακών οδών. Σε παρόμοιο πνεύμα, το Πεκίνο έχει εργαστεί την τελευταία δεκαετία για να αντισταθμίσει την εξάρτησή του από το αμερικανικό καλαμπόκι, το σιτάρι και το βόειο κρέας επεκτείνοντας το εμπόριο βασικών προϊόντων με την Αργεντινή, τη Βραζιλία και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, καθώς και με την Ασία.Αυτές οι στρατηγικές είναι εύκολα εμφανείς στη διπλωματία του Πεκίνου στη Μέση Ανατολή. Το 2021, η Κίνα σύναψε μια πολύτιμη ενεργειακή και οικονομική εταιρική σχέση με το Ιράν, έναν άλλο ηχηρό επικριτή του συστήματος που κυριαρχείται από τη Δύση. Επίσης, δημιούργησε και αναβάθμισε "στρατηγικές εταιρικές σχέσεις" με τους εταίρους των ΗΠΑ στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων το 2012 και της Σαουδικής Αραβίας το 2022, και συνεχίζει να ενισχύει την επιρροή της στα αραβικά κράτη μέσω του Φόρουμ Συνεργασίας Κίνας-Αραβικών Κρατών. Πέρα από την επέκταση της διπλωματικής του επιρροής -όπως φάνηκε από τη διαμεσολάβησή του για την προσέγγιση Ιράν-Σαουδικής Αραβίας τον Μάρτιο του 2023- το Πεκίνο βλέπει αυτές τις συμφωνίες ως μέσο για την εξασφάλιση αξιόπιστης πρόσβασης στην ενέργεια και την κατασκευή υποδομών.Στρατηγική αποφυγήΠρος το παρόν, οι Χούθι δεν δείχνουν σημάδια χαλάρωσης του ασφυκτικού τους ελέγχου στην Ερυθρά Θάλασσα. Καταθέτοντας σε επιτροπή της Γερουσίας στις αρχές Μαΐου, η διευθύντρια των εθνικών μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, Avril Haines, προέβλεψε ότι η απειλή επίθεσης "θα παραμείνει ενεργή για κάποιο χρονικό διάστημα". Η διεθνής ναυτιλιακή εταιρεία Maersk αναμένει ότι οι ναυτιλιακές διαταραχές θα συνεχιστούν μέχρι το 2024 και ανέφερε ότι "η ζώνη κινδύνου έχει επεκταθεί και οι επιθέσεις φτάνουν πιο μακριά στα ανοιχτά". Πράγματι, σε έναν γύρο επιθέσεων την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου, πύραυλοι και μη επανδρωμένα αεροσκάφη των Χούθι έπληξαν αρκετά εμπορικά πλοία, ενώ η ομάδα εξαπέλυσε επίσης επίθεση εναντίον ενός αμερικανικού αεροπλανοφόρου, αν και Αμερικανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι ήταν ανεπιτυχής.Παρόλο που τα χτυπήματα αυτά απειλούν επίσης τα κινεζικά συμφέροντα στην περιοχή, οι επιλογές του Πεκίνου είναι περιορισμένες. Γνωρίζει ότι οποιαδήποτε στρατιωτική απάντηση που θα μπορούσε να αναλάβει δεν θα ήταν πιο επιτυχής από εκείνες των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου. Πρέπει επίσης να διατηρήσει την υποστήριξη των ηγετών της Μέσης Ανατολής στην προσπάθειά του να καλύψει τα κενά που αφήνει η Δύση σε όλη την περιοχή. Ως αποτέλεσμα, η Κίνα είναι πιθανό να απαντήσει με περισσότερα από τα ίδια, κάνοντας ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα, να αποφύγει περαιτέρω εμπλοκές και να αντέξει μελλοντικές διαταραχές. Σύμφωνα με την άποψή τους ότι η αμερικανική ισχύς μειώνεται, οι Κινέζοι ηγέτες θα συνεχίσουν να κερδίζουν εύκολους διπλωματικούς πόντους στη Μέση Ανατολή όπου μπορούν. Έτσι, τον Απρίλιο προσκάλεσαν στο Πεκίνο μέλη των αντίπαλων παλαιστινιακών οργανώσεων Χαμάς και Φατάχ για να προωθήσουν τη συμφιλίωση και να σκιαγραφήσουν μια πιθανή κυβέρνηση ενότητας για τη μεταπολεμική Γάζα και τη Δυτική Όχθη -όσο μακρινό κι αν είναι ένα τέτοιο σχέδιο προς το παρόν. Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις που διεξήγαγαν οι Michael Robbins, Amaney Jamal και Mark Tessler στα τέλη του 2023 και στις αρχές του 2024, η γνώμη των Αράβων πολιτών για την Κίνα έχει βελτιωθεί από την 7η Οκτωβρίου, αν και λίγοι ερωτηθέντες συμφώνησαν ότι η Κίνα δεσμεύεται σοβαρά να διασφαλίσει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.Τελικά, η Κίνα επιδιώκει στη Μέση Ανατολή ό,τι επιδιώκει και αλλού: να επεκτείνει τους εμπορικούς της δεσμούς, να διαφοροποιήσει τις πηγές εισαγωγής ενέργειας και τροφίμων και να επιβεβαιώσει την αυξανόμενη επιρροή της ως μεγάλη δύναμη, αποφεύγοντας παράλληλα τις στρατιωτικές εμπλοκές. Οι Κινέζοι ηγέτες αναγνωρίζουν ότι η ρητορική αντίθεση στη δυτική κυριαρχία στην περιοχή είναι ένας χαμηλού κόστους τρόπος για να κερδίσουν ευρύτερη υποστήριξη, ιδίως στον παγκόσμιο Νότο. Η μεγαλύτερη προτεραιότητά τους δεν είναι να σπείρουν περισσότερη αστάθεια, αλλά να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της Κίνας και να προσαρμοστούν σε ένα απειλητικό γεωπολιτικό περιβάλλον. Για να το επιτύχουν αυτό, μπορεί να χρησιμοποιούν κυνικές και καιροσκοπικές μεθόδους, αλλά αυτές βασίζονται στη διαχείριση και όχι στη δημιουργία κρίσεων.Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό σημαίνει ότι η Κίνα θα παραμείνει ένας διπλωματικός ανταγωνιστής στη Μέση Ανατολή. Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να αναμένει ότι το Πεκίνο θα συνεχίσει να αποδοκιμάζει την αμερικανική ηγεμονία και να αυτοχαρακτηρίζεται ως μια πιο καλοκάγαθη και εποικοδομητική μεγάλη δύναμη. Αλλά η αμφιλεγόμενη ρητορική δεν θα πρέπει να αποτρέψει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ από το να αναγνωρίσουν ότι τα πραγματικά συμφέροντα της Κίνας έγκεινται στο να μείνει έξω από τις συγκρούσεις και να αποσπάσει όσα κέρδη μπορεί, αφήνοντας την ευθύνη της αποκατάστασης της περιφερειακής σταθερότητας σε άλλες χώρες. Η Κίνα δεν θα είναι πρόθυμη να διακινδυνεύσει πολλά για την ειρήνη, αλλά ούτε και θα εμποδίσει τη διαδικασία. Πηγή: Foreign Affairs

The post Η στρατηγική της Κίνας στη Μέση Ανατολή appeared first on Militaire.gr.