Ιστορίες ανθρωπιάς στον πόλεμο

06:05 26/1/2023 - Πηγή: militaire

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Στις φλόγες και την φρίκη του πολέμου, γράφτηκαν ίσως οι πιο δυνατές ιστορίες ανθρωπιάς!

Εχθροί στα χαρακώματα, έγιναν σωτήρες ο ένας για τον άλλον, σώζοντας τους την ζωή.

Ίσως γιατί όλοι μας κρύβουμε μέσα μας δυνάμεις, που είναι δυνατότερες από το μίσος, τον φανατισμό και την τυφλή βία…

Τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις

ΟΙ ΔΥΟ ΑΕΡΟΠΟΡΟΙ

Στις 20 Δεκεμβρίου του 1943, ο Αμερικάνος Τσάρλι Μπράουν πετούσε για πρώτη φόρα πάνω από γερμανικό έδαφος.

Ήταν επικεφαλής του πληρώματος του αεροσκάφος Β-17, που ήταν γνωστό και

ως «Ιπτάμενο Οχυρό».

Το αεροσκάφος είχε εκτελέσει επιτυχώς έναν σύντομο βομβαρδισμό της Βρέμης και επέστρεφε στην Αγγλία, όταν έγινε έκρηξη στον κινητήρα.

Το Β-17 κατάφερε να συνεχίσει την πορεία του, αλλά έχανε συνεχώς ταχύτητα.

Παρουσιάστηκε βλάβη και στο σύστημα οξυγόνου και το πλήρωμα κόντευε να λιποθυμήσει.

Τότε εμφανίστηκαν 8 γερμανικά αεροσκάφη, που άνοιξαν πυρ εναντίον των Αμερικάνων.

Η ουρά του Β-17 καταστράφηκε, ένα μέλος του πληρώματος είχε πεθάνει και άλλοι τέσσερις ήταν σοβαρά τραυματισμένοι.

Ο πιλότος Τσάρλι Μπράουν, ζαλισμένος απ’ την έλλειψη οξυγόνου και με μία σφαίρα στον ώμο, κατάφερε να ρίξει δύο γερμανικά αεροσκάφη.

Όμως, η περιπέτεια δεν τελείωσε εκεί.

Ο Γερμανός «άσος» Φραντς Στίγκλερ, είδε το φλεγόμενο αεροσκάφος και το πήρε στο «κατόπι».

Σκόπευε να το πλησιάσει από πίσω και να το αποτελειώσει.

Ο Στίγκλερ ήταν ένας απ’ τους καλύτερους πιλότους της Γερμανίας και χρειαζόταν μία επιτυχία ακόμη, για να πάρει τον «Σταυρό των Ιπποτών», το μεγαλύτερο στρατιωτικό μετάλλιο της Γερμανίας.

Το ταλαιπωρημένο Β-17 θα ήταν μία εύκολη νίκη.

Ο Στίγκλερ έφτασε το αεροσκάφος και περίμενε μέχρι να τον εντοπίσουν οι Αμερικάνοι. Δε θα πυροβολούσε πισώπλατα, γιατί ήθελε να γίνει μία δίκαιη μάχη.

Οι Αμερικάνοι δεν αντέδρασαν κι ο Στίγκλερ είδε μέσα από τα παράθυρα τον λόγο.

Σχεδόν όλοι οι άντρες του πληρώματος ήταν αιμόφυρτοι στο πάτωμα.

«Θυμήθηκα τα λόγια ενός εκπαιδευτή μου, που έλεγε ότι αν μας έβλεπε ποτέ να πυροβολούμε ένα αλεξίπτωτο, θα μας σκότωνε ο ίδιος,» δήλωσε αργότερα ο Στίγκλερ.

«Ένιωσα ότι αν έριχνα στο αεροσκάφος, θα ήταν σαν να σκότωνα άμαχο πληθυσμό».

Ο Στίγκλερ πλησίασε στο πιλοτήριο και προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον Τσάρλι Μπράουν.

Με νοήματα του έδειξε ότι οι επιλογές του ήταν δύο: είτε θα προσγείωνε το αεροσκάφος σε γερμανικό έδαφος και θα παραδινόταν, είτε θα πετούσε μέχρι τη Σουηδία και θα ζητούσε άσυλο.

Ο Μπράουν δεν τον καταλάβαινε.

Αργότερα αποκάλυψε, ότι λειτουργούσε σχεδόν μηχανικά, γιατί η έλλειψη οξυγόνου και ο σοβαρός τραυματισμός τον είχαν εξαντλήσει.

Το Β-17 συνέχιζε την πορεία τους προς την ουδέτερη Σουηδία και ο Στίγκλερ αποφάσισε να κάνει ότι μπορούσε για να το βοηθήσει.

Συνόδευσε το αμερικάνικο αεροσκάφος μέχρι τα σύνορα της Γερμανίας, για να το προστατέψει από άλλα γερμανικά αεροπλάνα.

Στο τέλος της διαδρομής, ο Στίγκλερ χαιρέτισε στρατιωτικά τον Μπράουν και αποχώρησε.

Ο Μπράουν κατάφερε να φτάσει στην Αγγλία.

Αφού δέχτηκε τις πρώτες βοήθειες, μεταφέρθηκε αμέσως στο κέντρο πληροφοριών του στρατού, για να δώσει αναφορά.

Περιέγραψε το συμβάν, όπου ένας τρελός Γερμανός πιλότος έσωσε τη ζωή του ίδιου και του πληρώματος.

Οι υπεύθυνοι τον διέταξαν να κρατήσει κρυφό το γεγονός.

Τα έγγραφα της αναφοράς θεωρήθηκαν άκρως απόρρητα και ο Μπράουν δεν μίλησε σε κανέναν για την φοβερή εμπειρία του.

Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Το 1986, ο Τσάρλι Μπράουν μίλησε σε μια συγκέντρωση αεροπόρων.

Κάποιος τον ρώτησε αν υπήρχε κάποιο επεισόδιο απ’ τον πόλεμο, που είχε μείνει χαραγμένο στη μνήμη του.

Ο Μπράουν απάντησε αμέσως.

Ήταν η ιστορία με τον Γερμανό πιλότο, που του έσωσε τη ζωή.

Αποφάσισε ότι έπρεπε να βρει τον πιλότο, αν ήταν ακόμα ζωντανός και να τον γνωρίσει από κοντά.

Πέρασαν τέσσερα χρόνια, χωρίς να βρει τα ίχνη του Γερμανού και ο Μπράουν ήταν έτοιμος να τα παρατήσει.

Έκανε μια τελευταία προσπάθεια και έστειλε γράμμα στην Ένωση της Πολεμικής Αεροπορίας, περιγράφοντας την αναζήτησή του.

Λίγους μήνες μετά, έλαβε μια απάντηση. «Εγώ ήμουν,» έγραφε ένας Φραντς Στίγκλερ.

Οι δύο άντρες μίλησαν στο τηλέφωνο και ο Στίγκλερ αποκάλυψε όλες τις λεπτομέρειες, που μόνο εκείνος μπορούσε να ξέρει.

Συναντήθηκαν μετά από μερικούς μήνες και έγιναν αχώριστοι φίλοι.

Ο Στίγκλερ και ο Μπράουν διατήρησαν στενές επαφές μέχρι τον θάνατό τους.

Πέθαναν το 2008, με λίγους μήνες διαφορά.

Ο ΗΡΩΑΣ ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ

Ο υπολοχαγός Φρίντριχ Λένγκφελντ μετρούσε στις 12 Νοεμβρίου 1944 τις βαριές απώλειες της μονάδας πεζικού του, που είχε καθηλωθεί από τις σφαίρες των Αμερικανών.

Ήταν πολύ πρωί ακόμα όταν άκουσε τις κραυγές βοήθειας ενός αμερικανού φαντάρου, που κειτόταν τραυματίας μέσα στο γερμανικό ναρκοπέδιο.

Οι Αμερικανοί είχαν οπισθοχωρήσει όμως και κανείς δεν θα ερχόταν να τον σώσει.

Ο Λένγκφελντ διέταξε τους άντρες του να μην πυροβολήσουν τον εχθρό αν ερχόταν κάποιος να τον βοηθήσει, κανείς δεν ερχόταν όμως.

Οι Γερμανοί τον άκουγαν να ουρλιάζει για ώρες και ώρες και η φωνή του είχε εξασθενήσει πια.

Ο Λένγκφελντ δεν μπορούσε να το αντέξει άλλο και οργάνωσε ένα απόσπασμα για τη σωτηρία του εχθρού μέσα στο ναρκοπέδιο. Αφού φόρεσαν τα γιλέκα του Ερυθρού Σταυρού και ύψωσαν τη λευκή σημαία, η ομάδα μπήκε προσεκτικά στο ναρκοπέδιο, αν και δεν θα έφτανε στον Αμερικανό.

Ο υπολοχαγός πάτησε μια νάρκη και οι άντρες του τον έσυραν έξω βαρύτατα τραυματισμένο.

Ο Λένγκφελντ πέθανε οχτώ ώρες αργότερα και κανείς δεν έμαθε τι απέγινε ο Αμερικανός.

Το περιστατικό έγινε αργότερα γνωστό στις ΗΠΑ, οι οποίες του έστησαν μια τιμητική πλάκα για να ζήσει για πάντα ο ανθρωπισμός του.

ΕΧΘΡΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ

Άλλη μια εξαιρετική ιστορία του Β’ Παγκοσμίου περιστρέφεται γύρω από την κατάρριψη δύο αεροπλάνων, ένα βρετανικό και ένα γερμανικό, και τις από κοινού προσπάθειες των δύο πληρωμάτων να επιβιώσουν.

Είμαστε στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου όταν έλαβε χώρα η δολοφονική συνάντηση στους ουρανούς της Νορβηγίας, από την οποία κατέπεσαν και τα δυο εχθρικά αεροσκάφη στα πυκνά και χιονισμένα δάση.

Η ιστορία αρχίζει όταν τα πληρώματα των δύο αεροπλάνων αναζήτησαν κατάλυμα στο ίδιο δασικό καταφύγιο!

Ο κυβερνήτης Πάρτριτζ και ο ασυρματιστής Μποστόκ έφτασαν στην καλύβα των κυνηγών πρώτοι, όπου και κατέφτασε λίγο αργότερα το γερμανικό πλήρωμα.

Με σπαστά γερμανικά και αγγλικά, οι Βρετανοί έπεισαν τους τρεις Γερμανούς πως δεν ήταν εκείνοι που τους είχαν καταρρίψει και τους προσκάλεσαν μέσα στην καλύβα.

Μετά το πρωινό που έφαγαν όλοι μαζί, ο Πάρτριτζ και ένας Γερμανός ιπτάμενος πήγαν να αναζητήσουν βοήθεια, αν και καταφτάνοντας στον πρώτο οικισμό που βρήκαν ένας ντόπιος Νορβηγός πυροβόλησε και σκότωσε επιτόπου τον Γερμανό.

Όλοι οι υπόλοιποι σώθηκαν όμως.

Οι δυο Γερμανοί στάλθηκαν στην Αγγλία και κατόπιν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στον Καναδά, όπου και παρέμειναν μέχρι το 1947. Οι Άγγλοι ιπτάμενοι το βρήκαν μάλιστα εξαιρετικά δύσκολο να πείσουν τους Νορβηγούς ότι ήταν Βρετανοί, μιας και τους είδαν παρέα με τους Γερμανούς!

Και οι τέσσερις άντρες που επιβίωσαν από το παράξενο αυτό γεγονός επέστρεφαν συχνά πυκνά στο καταφύγιο που φιλοξένησε την περίεργη αυτή φιλία…

Πληροφορίες

pierrekosmidis.blogspot.com

newsbeast

The post Ιστορίες ανθρωπιάς στον πόλεμο appeared first on Militaire.gr.