Κώστας Σημίτης, Ίμια,Μαδρίτη, Ελσίνκι, ο απολογισμός -Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

05:45 18/1/2025 - Πηγή: militaire

Ένας εμβληματικός Έλληνας πολιτικός ολετήρας

Γράφει ο

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο        

                                

    Πριν από μερικές μέρες «αποδήμησε εις Κύριον» ο τέως Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Και η κηδεία του με απόφαση της κυβέρνησης έγινε «δημοσίᾳ δαπάνῃ», δηλαδή με λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων πολιτών.

     Βεβαίως, και ως επιβεβαίωση του ρητού «λύκος

δεν τρώει λύκο», τουναντίον(!), όλοι (σχεδόν) οι πολιτικοί αρχηγοί και όχι μόνο αναλύθηκαν στους πιο αποθεωτικούς επαίνους   για το «ποιον» του μακαρίτη, ο καθένας ανταγωνιζόμενος τον άλλον για το ποιος θα «τα έλεγε» καλύτερα και με πιο παχιά λόγια.

     Παρασιτικά, υποκριτικά και γελοία όλα αυτά, αλλά… pump and circumstance   γαρ, στυλ   Elgar,   για όσους ξέρουν από μουσική.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

     Ας δούμε καλύτερα όμως, απολύτως αντικειμενικά, με ξένο μάτι/μυαλό τελείως ανεπηρέαστο από προσωπικά/κομματικά συμφέροντα και συναφείς διαθλάσεις, ποια υπήρξαν όντως τα «κατορθώματα» του εκλιπόντος ανθρώπου επαγγελματία πολιτικού τα έτη 1996-2004 της πρωθυπουργικής του καριέρας, με ανεξίτηλα αποτελέσματα-σημάδια σε Ελλάδα και ελληνικό λαό.

    Μια σύντομη – όσο γίνεται – μνημόνευση εκείνων των «πύρινων χρόνων» νομίζουμε πως δεν είναι ανεπίκαιρη, έχοντας υπόψη όσα οδυνηρά από τότε ως σήμερα έχουν διαδραματιστεί και ακόμα υποχρεούμαστε να υποστούμε. Ως εκ τούτου πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Κώστας Σημίτης κατέχει το ρεκόρ της δημιουργίας τραγικών καταστάσεων για τη χώρα του.

   Όλες οι έως τώρα βασικές τουρκικές αμφισβητήσεις και ενέργειες σε όλο το αιγαιακό και, κατ’ επέκταση, δυτικό τμήμα της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου, απορρέουν αυτομάτως και δίχως καμία δυνατότητα διάψευσης από το τί  το καταδικαστικό έκανε και το τί το ελαφρυντικό  δεν έκανε για τη χώρα του αυτός ο  Έλληνας πολιτικώς,  με τις ενσυνείδητες υπογραφές του σε κείμενα που διαθέτουν όλο τον χαρακτήρα μια απέραντης μειοδοτικής εμπάθειας.

    Δεν θα είναι ποτέ αρκετό ή υπερβολικό το ενδιαφέρον, αλλά θα λέγαμε πρωτίστως η υποχρέωση, των πολιτικο-ιστορικών  μελετητών προς μια θεματολογία όπως είναι το συνολικό, αξιοσημείωτο, προπαντός αρνητικό και πειστικό σύμπλεγμα πράξεων και παραλείψεων που χαρακτήρισαν το «πέρασμα» του Κώστα Σημίτη των οποίων οι βλάβες που προξένησαν στην Ελλάδα όχι μόνο είναι ανεπανόρθωτες, αλλά και διαχρονικά με εμπρηστικές προεκτάσεις εις το διηνεκές.

    Η πρωθυπουργική θητεία του Σημίτη άρχισε το 1996 με την οριστική πλέον αδυναμία του Ανδρέα Παπανδρέου να κυβερνήσει τη χώρα. Απ’ αυτή την άποψη ο Σημίτης υπήρξε τυχερός υπέρ του δεόντως Και άρχισε – το γοργόν και χάριν έχει – με την πρώτη πολιτική ενέργεια απαξίωσης της ελληνικής κυριαρχίας υπέρ της Τουρκίας.

    Ήταν η «κρίση των Ιμίων», όπως συνηθίζεται να λέγεται αυτή η πρώτη σοβαρή αλλά και χρεοκοπική διαχείριση ελληνο-τουρκικών διαφορών, ή μάλλον έκνομων τουρκικών απαιτήσεων, εκ μέρους του Κώστα Σημίτη που  άνοιξε διάπλατα τον δρόμο των τουρκικών όλο και πιο έντονων αμφισβητήσεων και μάλιστα αρνήσεων ελληνικής κυριαρχίας, αρχικά  από εκείνο το μικρό σύνολο νησίδων (Ίμια) μέχρι τη συνέχεια μιας μεγάλης «ποικιλίας» νησιών, νησίδων και βραχονησίδων ων ουκ εστί τέλος!

    Το 1996 ο Σημίτης υπέγραψε το τουρκικό «γκριζάρισμα» των Ιμίων, το πρώτο «γκριζάρισμα» όπου, με την εγκληματική συμβολή των Αμερικανών, οι βραχονησίδες είναι ελληνικές για την Ελλάδα, αλλά είναι και τουρκικές για τη Τουρκία, δηλαδή διεθνώς είναι κανενός(!), δυο γήινα φαντάσματα μέσα σε ένα ελληνο-τουρκικό πουθενά.

    Οι Αμερικανοί ανοιχτά έπαιξαν το παιχνίδι της Τουρκίας, αν αληθεύει η πληροφορία ότι, στα πλαίσια εκείνης της αμερικανικής δήθεν διαιτησίας, ο πρέσβης στην Αθήνα Τομ Μίλλερ επίτηδες δεν εμφάνισε υπέρ της Ελλάδας ένα τηλεγράφημα των ιταλικών αρχών το οποίο, εν σχέση με την παράδοση των Δωδεκανήσων απ’ την Ιταλία στην Ελλάδα το 1947, ρητά αναφέρει, δίχως καμία αμφιβολία, ότι διεθνώς τα Ίμια, ως μέρος των Δωδεκανήσων, ανήκουν ξεκάθαρα στην Ελλάδα!!

     Εάν οι Αμερικανοί είχαν χρησιμοποιήσει αυτό το επίσημο τηλεγράφημα που επίσημα αντανακλά διεθνή έγκυρα έγγραφα συμφωνίας, θα είχαν τη δυνατότητα να το επιβάλλουν στη Τουρκία η οποία δεν θα μπορούσε να έχει καμία απαίτηση αμφισβήτησης  της νόμιμης ελληνικής κυριαρχίας επί των Ιμίων «επικυρωμένης» από τις ΗΠΑ.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

    Όχι μόνο, γιατί εξάλλου και σε όλους τους ιταλικούς χάρτες της εποχής και περιοχής τα Ίμια είναι πάντα και αποκλειστικά ελληνικά!

    Οι Αμερικανοί λοιπόν, «φίλοι(!) και σύμμαχοι(!)» των Ελλήνων υπήρξαν εκείνοι που προξένησαν το πρώτο τουρκικό «γκριζάρισμα» νησιών αμιγώς ελληνικών στο Αιγαίο! Τί τους θέλεις τους εχθρούς όταν έχεις τέτοιους «φίλους»;!

    Και ο Σημίτης υπήρξε ο πρώτος που δέχτηκε αβασάνιστα την φιλοτουρκική αμερικανική «διαιτησία» και την συνεπακόλουθη τουρκική αμφισβήτηση – για να μη πούμε ακόμη πως εκείνο το ιταλικό τηλεγράφημα δεν μπορούσε να το έχει μόνο ο Αμερικανός Μίλλερ γιατί σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει (δε γίνεται: αφορά την Ελλάδα!)  και στα αρχεία του ελληνικού κράτους, ίσως μάλιστα εκεί να βρίσκεται και το πρωτότυπο, κι ο Αμερικανός να είχε αντίγραφο!

    Το γεγονός είναι ότι το 1996 ούτε και η ίδια η Ελλάδα (ο Σημίτης) έφερε στη δημοσιότητα το ιταλικό ντοκουμέντο!!!

    Πάντως, μόνο γι’ αυτή τη βασική «συμμαχική προδοσία» η Ελλάδα θα έπρεπε να διακόψει τις διπλωματικές της σχέσεις με τις ΗΠΑ, έως την αποκατάσταση της αλήθειας!

    Αλλά όχι, ο Σημίτης όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά απεναντίας ευχαρίστησε δημόσια απ’ την ελληνική Βουλή τους Αμερικανούς που μόλις είχαν καταρρακώσει και θάψει την Ελλάδα, δείχνοντας άμεσα πως ήθελαν συνειδητά να την βλάψουν, και το έκαναν επιπλέον με έναν τρόπο ακραιφνώς δεσμευτικό γι’ αυτήν, αφού παρουσιάστηκαν δήθεν σαν εγγυητές, τελείως ψεύτικα και ανθελληνικά,

    γιατί πολύ απλά και πεζά δήθεν «εγγυήθηκαν» για να μη «τσακωθούν» οι δύο, ενώ στην πραγματικότητα έκαναν το απόλυτο χατίρι της Τουρκίας με τη «συμφωνία» ότι ναι μεν η Τουρκία δεν θα καταλάβει σαν δικά της τα Ίμια (που αποδεδειγμένα δεν είναι δικά της!), αλλά και η ίδια Ελλάδα δεν θα τα καταλάβει!!! – άκου άκου: δεν θα καταλάβει τα δικά της νησιά!!- στην ουσία δηλαδή δεν θα πρέπει να τα θεωρήσει δικά της – τρομερά πράγματα, δεν είναι δικά της μολονότι με διεθνή Σύμβαση είναι κατοχυρωμένα ελληνικά!!

      Ένα ευγνώμων(!) «μπράβο» στον Σημίτη! Αλλά γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες πώς λέγεται αυτό στη νομική γλώσσα;!

      Ουκ ελάλησεν τρις αλέκτωρ και ο Σημίτης ξανακτυπά, καίρια πάλι, ακόμα πιο καταλυτικά, μόλις ένα χρόνο μετά, βάζοντας ακόμη μια βασική ψηφίδα στο παζλ των τουρκικών αξιώσεων εναντίον της Ελλάδας, ακόμη μια φορά, την δεύτερη μέσα στα πρώτα δυο χρόνια της πρωθυπουργίας του, ο αξιότιμος κύριος Σημίτης, ο λεγόμενος «Κινέζος», έριξε τη χώρα του, τη πατρίδα του Ελλάδα σε ένα άλλο πιο μεγάλο και βαθύ χαντάκι:

      στις 8 Ιουλίου 1997 στη Μαδρίτη, στη νατοϊκή Σύνοδο Κορυφής, ο άνθρωπος αυτός συμφώνησε να αναγνωρίσει στη Τουρκία «νόμιμα και ΖΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ στο Αιγαίο!!!!,

     δηλαδή αυτός ο έμπορας των ελληνικών δικαιωμάτων, έδωσε στη Τουρκία – εκεί που αυτή ούτε καν στο όνειρό της  το περίμενε – το τεράστιο δικαίωμα να έχει λόγο ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ,

     δηλαδή σε έναν χώρο που είναι ελληνικός κατά 73% μόνο και μόνο να επεκτείνει  η Ελλάδα, όπως έχει το ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΊΟΥ, τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ.!!

     Τώρα αυτό σημαίνει ουσιαστικά και εμπράκτως πολύ απλά - για εκείνους τους ανίδεους ή αμνήμονες ή επιλήσμονες Έλληνες που «δεν ξέρουν» ή που λένε το ηλίθιο «δε βαριέσαι» -  ότι  η Τουρκία - η οποία: 1) εκ των φυσικών γεωγραφικών/γεωλογικών δεδομένων, 2) εκ της χιλιόχρονης ιστορικής, πολιτισμικο-πληθυσμιακής διαμόρφωσης και 3) εκ των συνεπειών των νόμιμων διεθνών Συμφωνιών και νομικών Πρωτόκολλων των οποίων η ίδια υπήρξε ενεργό μέρος -

     δεν μπορεί και δεν πρέπει στο Αιγαίο παρά να αρκείται, θέλει ή δεν θέλει  (την γεωγραφία/γεωλογία δεν μπορούμε να την  αλλάζουμε à la carte μόνο και μόνο γιατί έτσι μας συμφέρει!!!) μόνο στο ήμισυ των θαλάσσιων υδάτων της λωρίδας μεταξύ των τουρκικών δυτικών ακτών και των ανατολικών ακτών της νησιώτικης γραμμής από Λήμνο/Λέσβο έως Ρόδο και Καστελλόριζο,

    λωρίδα των δυτικών τουρκικών ακτών της Τουρκίας που σχηματίζει την αιγιαλίτιδα ζώνη της, όπως και μιας σχετικής 7% ΑΟΖ της στο Αιγαίο!!!

    Ως μη όφειλε, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Σημίτης με την υπογραφή του στη Μαδρίτη δώρισε στη Τουρκία το δικαίωμα όχι μόνο να φέρεται σαν να μην υπάρχουν στον χάρτη εκ φύσεως, αλλά ούτε και ιστορικά και πληθυσμιακά, τα ελληνικά νησιά από Λήμνο/Λέσβο έως Ρόδο,

    αλλά και να μπορεί να απαιτεί να έχει δικαιώματα ποικιλότροπης ύπαρξης(παρουσίας) της σε ολόκληρο το Αιγαίο,

    εκεί όπου η Τουρκία, πριν απ’ τον Σημίτη, είχε απλά μόνο δικαιώματα ειρηνικής διέλευσης βάση των διεθνών κανόνων.

    Έτσι, εκτός του «γκριζαρίσματος» του μικρού αλλά κρίσιμου χώρου των Ιμίων, ο Κώστας Σημίτης, κατόρθωσε με την, θα λέγαμε, τερατώδη υπογραφή του, να χαρίσει(!!!) ολόκληρο το Αιγαίο στους Τούρκους, οι οποίοι βεβαίως δεν άργησαν να το «γκριζάρουν» πλήρως, προς δόξα και τιμή του Έλληνα αρχηγού κράτους!

      Κι αυτό πάλι, νομικά πώς λέγεται;!

      Ποιος ξέρει πόσους τεμενάδες θα του΄ καναν ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και οι παρατρεχάμενοί του το 1997! Τέτοιο απίστευτο μπουναμά!!!!

     Από κει και πέρα η Τουρκία απέκτησε νόμιμο λόγο στα δρώμενα του Αιγαίου, μια θάλασσα η οποία,

      από αμιγώς ελληνική που ήταν με τις εκατοντάδες ελληνικές νήσους, νησίδες και βραχονησίδες σε ένα αρχιπελαγικό  σύμπλεγμα άρρηκτα συνδεδεμένο και συνυφασμένο  με ολόκληρη την ελληνική ιστορία, γεωγραφία, γεωλογία, πολιτική, λαογραφία, οικονομία, δημογραφία και κουλτούρα,

     μεταμορφώθηκε απ’ τη μια στιγμή στην άλλη – ίσα-ίσα τα δευτερόλεπτα που χρειάστηκαν για να βάλει μια ντροπιαστική υπογραφή(!!) – σε έναν χώρο ελληνο-τουρκικής διαχείρισης, τον οποίο οι Τούρκοι ωστόσο (που τα θέλουν όλα αυτοί και οι άλλοι τίποτα!) έδειξαν και δείχνουν πως θεωρούν δικό τους, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τα διαχρονικά νόμιμα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και συμφέροντα (χωρικά, στρατιωτικά, οικονομικά, νομικά, πληθυσμιακά, κλπ.).

     Ως εκ τούτου είναι σημαντικό να πούμε πως η Συμφωνία της Μαδρίτης του 1997 έχει αναχθεί σε κομβικό πυρήνα όλης της μετέπειτα ελληνικής και τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ακόμα έως σήμερα, ακόμη περισσότερο σήμερα και με μεγαλύτερη δηκτικότητα σήμερα., αρνητικά για την Ελλάδα, θετικά για τη Τουρκία.

    Με αυτόν τον τρόπο αρχίζουν και τελειοποιούνται οι ατέρμονες διεκδικήσεις αυτής της  τελευταίας στο Αιγαίο, οι οποίες από «προκλητικές» που ήταν και είναι, με την ευγενική συμβολή του Σημίτη μεταμορφώθηκαν σε «νόμιμες», ως και «αποδεκτές»

    Δύο χρόνια μετά η τελειοποίηση των τουρκικών διεκδικήσεων μπορεί να συμπληρωθεί επάξια με την υπογραφή, πάλι απ’ τον γνωστό και  μη εξαιρετέο πρωθυπουργό κύριο Κώστα Σημίτη, των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι στις 10 Δεκεμβρίου 1999.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

    Το 1997 για πρώτη αλλά καθοριστική και καταδικαστική φορά ο Σημίτης έγραψε με την υπογραφή του ότι η Ελλάδα, δηλαδή όλοι οι Έλληνες, δεχόταν πως η Τουρκία είχε (εκ του μηδενός!!) «νόμιμα και ζωτικά» συμφέροντα στο Αιγαίο,

    δηλαδή όχι μόνο  έως τη μεσαία γραμμή της θαλάσσιας λωρίδας μεταξύ των δυτικών τουρκικών ακτών και των ανατολικών ακτών των ελληνικών νησιών στο ανατολικό Αιγαίο, όπως γεωγραφικά και γεωλογικά είναι η πραγματικότητα,

    αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ προπαντός και ειδικά σε όλη τη θάλασσα του Αιγαίου απ’ τις δυτικές ακτές των ανατολικών ελληνικών νησιών ως τις ανατολικές χερσαίες ελληνικές ακτές, οι οποίες βεβαίως έχουν μόνο 6 ν.μ. αιγιαλίτιδας ζώνης!!

    Το 1999 λοιπόν ήρθε και «το κερασάκι πάνω στη τούρτα» όταν ο ίδιος πρωθυπουργός έδωσε πάλι με την υπογραφή του και τα «υπόλοιπα» στους Τούρκους, που τα περιμένανε πώς και πώς.

    Πάλι για πρώτη φορά ένας Έλληνας κυβερνήτης αποδέχθηκε επίσημα την ύπαρξη συνοριακών διαφορών με την Τουρκία,

    δηλαδή αυτός ο άνθρωπος εκ του μηδενός εφεύρε συνοριακές διαφορές της Ελλάδας με τη Τουρκία, πολύ απλά γιατί στη φαντασία τους οι Τούρκοι του είπαν πως υπάρχουν!!!, με το ύπουλο σκεπτικό πως έτσι υπάρχει πιθανότητα να φάνε ελληνικά εδάφη και θάλασσες!!!

    Και για δεύτερη φορά μέσα σε μόνο δύο χρόνια ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης επικυρώνει τις παράνομες προκλητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο (New Port, Νίκος Παναγιωτόπουλος, 14.12.2019), σε μια θάλασσα δηλαδή όπου η Τουρκία το πολύ-πολύ έχει μόνο δικαίωμα διέλευσης όντας το Αιγαίο ένα ελληνικό αρχιπέλαγος από 3500 χρόνια κατοικημένο μόνο από Έλληνες, άσχετα κι αν πάλι κάποιοι λεγόμενοι Έλληνες πολιτικοί είχαν το ξεδιάντροπο τουπέ να πουν ότι η θάλασσα του Αιγαίου «δεν έχει σύνορα», ότι το Αιγαίο δεν είναι ελληνική θάλασσα και άλλοι δήθεν Έλληνες πως  δεν πρέπει οι Έλληνες, για κάτι που είναι ολότελα δικό τους, «να είναι μοναχοφάηδες», υπονοώντας πως και οι Τούρκοι «δικαιούται να φάνε» ό, τι είναι ελληνικό!

    Τόσο εθνικό αίσχος πού αλλού το βρίσκεις;! Κι αυτό πάλι νομικά πώς λέγεται;!

    Έτσι αυτός ο ανεκδιήγητος άνθρωπος  μετά τα «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» εφεύρε και «συνοριακές ελληνο-τουρκικές διαφορές» στο Αιγαίο, δηλαδή μάλλον ότι οι Έλληνες κατέχουν στο Αιγαίο κάτι το ελληνικό που μπορεί να μην είναι ελληνικό γιατί, κατά τον Έλληνα πολιτικό, «συνορεύει» με κάτι το τουρκικό  και γι’ αυτό πρέπει να το διαπραγματευθούμε με αυτούς και να το μοιραστούμε μαζί τους!!

    Κι όχι μόνο, γιατί, εκτός από την ύπαρξη «συνοριακών διαφορών», ο κύριος Σημίτης υπέγραψε στο Ελσίνκι ότι υπάρχουν και άλλα συναφή θέματα!!!, δηλαδή θέματα έχοντα σχέση με τα σύνορα, το είδος τους, τη θέση τους, την ακρίβεια τους.

     Στην ουσία χωρίς κανένα λόγο, εμμέσως πλην σαφώς παραδέχτηκε εκ του μηδενός ότι η Ελλάδα κατέχει πάλι περισσότερα απ’ όσα έπρεπε και η Τουρκία δικαιούται να τα διεκδικήσει(!), και να τα πάρει, γιατί όχι;

     Και μετά έρχονται οι «αφελείς» και μας λένε: μα πώς είναι δυνατόν η Τουρκία να βρίσκεται ανάμεσα σε χιλιόχρονα ελληνικά νησιά που γεμίζουν το Αιγαίο – όχι μόνο, αλλά και να έχει το θράσος να τα διεκδικεί σαν να ήταν δικά της;!

      Και έρχονται οι «υπερ-αφελείς» και μας λένε: μα όλα αυτά έγιναν για να μη γίνει πόλεμος, για να μη μας κάνει πόλεμο η Τουρκία και «χαλάσει» την Ελλάδα;!,

     κι ούτε που καταλαβαίνουν τί τεράστια ηλιθιότητα ξεστομίζουν! Απλώς ανοίγουν το στόμα… ενώ αυτή η περίφημη «αποφυγή του πολέμου» τίποτα άλλο ως τώρα δεν απέφερε στους Έλληνες παρά μια ακατάπαυστη αλληλουχία τουρκικών διεκδικήσεων, απαιτήσεων, παραβιάσεων, απειλών, παρανομιών, ουσιαστικά δυσμενών τετελεσμένων:

     και μια καθεαυτού συνεχή και ατελείωτη εμπόλεμη κατάσταση γεμάτη από εχθρικές πράξεις που αντανακλώνται σε όλα τα επίπεδα των σχέσεων.

     Εκείνο που έχει σημασία, και μάλιστα μεγάλη σημασία, είναι ότι με τις ενέργειες του Κώστα Σημίτη η Ελλάδα:

1) άνοιξε την κερκόπορτα στο Αιγαίο για να μπουν οι Τούρκοι

2) έδωσε στους Τούρκους την «δυνατότητα» να ζητούν απ’ την Ελλάδα να καθίσει να «διαπραγματευτεί»  αποκλειστικά θέματα ελληνικής εθνικής κυριαρχίας

3) με τα Ίμια έθεσε η ίδια η Ελλάδα σε αμφισβήτηση οποιεσδήποτε άλλες καταστάσεις σε όλο το Αιγαίο, στη διακριτική ευχέρεια της Τουρκίας.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

    Βεβαίως, ενδιάμεσα, μεταξύ 1997 και 1999, πάλι διαδραματίστηκε και η «υπόθεση» των S300 στη Κύπρο, πάλι με τον Κώστα Σημίτη ως πρωταγωνιστή και προπαντός ρυθμιστή ες βάρος της Κύπρου. Συνάμα, με την «ευκαιρία» ο ίδιος μερίμνησε για να μπει ταφόπλακα στο ΔΕΑΧ, Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, που με μεγάλη διορατικότητα είχε προβλέψει και οργανώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου, πολύ σωστά γνωρίζοντας πως μια στρατιωτική γραμμή Ελλάδας-Κρήτης-Κύπρου ήταν απαραίτητη ανταπόκριση/αντιστοιχία προς την τουρκική κατοχή που το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκούσια δεν αντιμετώπισε προδίδοντας τις κυπριακές ελπίδες.   

      Εκείνο τον χρόνο (1998) είχαν αρχίσει και οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις Κύπρου-ΕΕ, ένα γεγονός  πολύ χρήσιμο στο Σημίτη:  κρύφτηκε πίσω από τις θριαμβολογίες γι’ αυτή την μελλούμενη ένταξη για να αλυσοδέσει την Ελλάδα σε δεσμεύσεις που δίνουν στη Τουρκία άπειρα οφέλη και ταυτόχρονα ξεπουλούν μεγάλα, σημαντικά ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

     Αλλά τα «έργα και ημέραι» του Κώστα Σημίτη δεν τελειώνουν ασφαλώς εδώ.

     Πάλι μεταξύ Μαδρίτης (1977) και Ελσίνκι (1999), το 1998 ο δαιμόνιος Έλληνας πρωθυπουργός ακόμη επωφελείται απ’ τη θέση εξουσίας που κατέχει για να προβεί σε μια άλλη πράξη στην οποία σχεδίαζε να παίξε «κορώνα-γράμματα» πάλι όλα τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

    Φαίνεται λοιπόν πως ο κύριος αυτός ήταν επίσης έτοιμος (απ’ ό, τι διαβάζουμε: www.pronews.gr  17.8.2020) εκείνη τη χρονιά (και μάλλον μετά από την «επιτυχία» του στη Μαδρίτη)  να συζητήσει όχι μόνο η ελληνική κυριαρχία στα Ίμια να κριθεί απ’ το Δικαστήριο της Χάγης, αλλά και να διαπραγματευτεί με τη Τουρκία και για όλα τα άλλα θέματα πάλι ελληνικής κυριαρχίας, όπως η ελληνική υφαλοκρηπίδα, τα ελληνικά χωρικά ύδατα (12 ν.μ.) και εναέριο χώρο (10 ν.μ.), την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, ειδικά των Δωδεκανήσων, πρωτίστως για να «ευχαριστήσει» και τη Τουρκία μιας και, κατά τη γνώμη του, ο ελληνικός στρατός σε αυτά τα νησιά δεν συνιστούσε αξιόλογη απειλή για το… θύμα Τουρκία.

     Όλα ετούτα εξάγονται από ένα τηλεγράφημα, που γίνεται τεκμήριο και το οποίο ο Νίκολας Μπερνς, πρώην αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, είχε στείλει στις 20 Ιανουαρίου 1998 στο State Department και δημοσιεύεται στο βιβλίο των Μ. Ιγνατίου και Ν. Μελέτη για την Συμφωνία της Μαδρίτης,

     ένα κείμενο επομένως το οποίο δύσκολα, αν όχι αδύνατο, να μπορεί να αμφισβητηθεί.

     Και φτάνουμε αισίως στο 2001, το μοιραίο έτος της προσχώρησης της Ελλάδας στον ΟΝΕ, δηλαδή η αρχή της καταστροφής της ελληνικής οικονομίας.

     Τι θρίαμβος κι αυτός του Κώστα Σημίτη να μας δείχνει περιχαρής και να κραδαίνει (απειλητικά;!) το χαρτονόμισμα του Ευρώ!

     Μια άλλη χάρη του στη Γερμανία, η οποία από τότε, περισσότερο από ποτέ, έβαλε τις γερές βάσεις για να κυριαρχήσει στα ελληνικά δημοσιονομικά και οικονιμικά.

     Ο Κώστας Σημίτης, σίγουρα γερμανοθρεμμένος και πολύ πιθανόν γερμανοκατευθυνόμενος (το να είσαι φίλος των Τούρκων σημαίνει πως είσαι και φίλος των Γερμανών: τα «χνώτα» αυτών των δύο ταιριάζουν απόλυτα, όντας μεταξύ τους μια ιστορική αμοιβαία έλξη!) μετά που το 1996 είχε ευχαριστήσει κατασυγκινημένος τους Αμερικανούς, ευχαρίστησε το 2001 κατενθουσιασμένος και τους Γερμανούς για την «βοήθεια» που του δώσανε να ρίξει την Ελλάδα στο λάκκο-παγίδα-ευρώ.

     Κιόλας η «ανισόρροπη ισορροπία» 340,750  δραχμές  = 1 ευρώ υπήρξε μια αληθινή μαχαιριά η οποία σιγά-σιγά ανέβασε το κόστος των εμπορευμάτων ευνοούμενη και από μια κυβερνητική πολιτική ανοχής και αποσιώπησης τελείως απαράδεκτη..

     Το να πέφτεις να κοιμηθείς ένα βράδυ με κόστος 50 δραχμές το ένα κουλούρι και να ξυπνάς το επόμενο πρωί με το κόστος του ίδιου κουλουριού σε 50 σέντς του ευρώ, δηλαδή μισό ευρώ, 170 δραχμές – δεν είναι και μικρό σοκ!

     Και το κουλούρι είναι μόνο ένα ελάχιστο παράδειγμα που μπορεί να πολλαπλασιαστεί άνετα επί 100 και 1000 και 10000.

     Και σίγουρα εάν το πέρασμα απ’ τη δραχμή στο ευρώ με την ως άνω ισοτιμία προξένησε μεγάλη απώλεια αξίας σε όλα τα προϊόντα και εμπορεύματα, μεγάλη ανισορροπία μεταξύ της προηγούμενης αξίας των πραγμάτων (σε δραχμές) και της επόμενης αξίας (σε ευρώ), είναι αναμφισβήτητο πως αυτό οφείλεται ως επί το πλείστον στη παντελή έλλειψη βούλησης της ελληνικής κυβερνητικής πολιτικής να ελέγξει και να τιθασεύσει όποιες τάσεις «εσωτερικού πληθωρισμού» και υποτίμησης εμφανιζόντουσαν  στο εμπορικό γίγνεσθαι.

     Έτσι  οι πλούσιοι σε δραχμές το 2001 μέσα σε ένα χρόνο βρέθηκαν να είναι ακόμη περισσότερο πλούσιοι αλλά σε ευρώ, με προφανή την αριθμητική διαφορά σε μεγέθη πλουτισμού, κάτι κανονικά ανώμαλο που θα έπρεπε να ανοίξει σε πολλούς τα μάτια.

    Το γεγονός είναι ότι οπωσδήποτε το ευρώ συνέλαβε τα μέγιστα  στον υπερδανεισμό της ελληνικής οικονομίας στο σύνολό της,

    και όχι μόνο, γιατί ως αποτέλεσμα αυτής της δημοσιονομικής πολιτικής της κυβέρνησης του Σημίτη υπήρξε και η πρόκληση μεγάλων εξωτερικών ελλειμμάτων όπερ σημαίνει   και μεγάλη υπερχρέωση της Ελλάδας στο εξωτερικό.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

       Έτσι η αλόγιστη αύξηση των ετησίων ελλειμμάτων τρεχουσών συναλλαγών που χρηματοδοτούνται από μεγάλες  εισροές κεφαλαίων άλλο δεν έκανε παρά να διογκώσει το εξωτερικό χρέος εις βάρος προπαντός των εξαγωγών.

      Το ευρώ κατέστρεψε τις ελληνικές εξαγωγές και αυγάτισε τις ελληνικές εισαγωγές, κάτι που δεν συνέβη στις άλλες χώρες, δημοσιονομικά ετοιμασμένες και «στο ύψος της κατάστασης».

      Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την Ιταλία, οι εξαγωγές της οποίας όλο και περισσότερο συρρικνώθηκαν με το ευρώ ώστε η Ιταλία, η οποία από τέταρτη μεγαλύτερη βιομηχανική χώρα παγκόσμια που ήταν πριν από το ευρώ, με το ευρώ σιγά-σιγά «κατακρημνίστηκε» κάτω από την 20ή παγκόσμια θέση! Ζήτω το ευρώ!

     Το «δώρο» που ανέμιζε ο Σημίτης στους Έλληνες ήταν βαριά δηλητηριασμένο, και αυτός το ήξερε πολύ καλά, όπως ήξερε πως η Ελλάδα το 2001 δεν ήταν ακόμα έτοιμη και ούτε μπορούσε να είναι για το «μεγάλο βήμα» της ΟΝΕ.

     Ωστόσο, για να κάνει το χατίρι της Γερμανίας – πάντα η Γερμανία στη μοίρα της νεότερης Ελλάδας, πάντα η Γερμανία ο χειρότερος εχθρός των Ελλήνων από το 1800 και μετά, και σήμερα ακόμη χειρότερος! – δεν δίστασε να ρίξει την Ελλάδα στα βράχια, να κάνει το οικονομικό ατόπημα (μη πούμε κάτι άλλο βαρύτερο) μιας ένταξης λανθασμένης, ανεύθυνης, ανεπαρκούς, δυσανάλογης, ανισόρροπης, και τελικά, σε βάθος χρόνου, διαβρωτικής ολόκληρου του ελληνικού οικονομικού χώρου.

     Και κανείς δεν θα μας βγάλει απ’ το νου την ιδέα ότι, με τον ίδιο τρόπο που ο Κώστας Σημίτης πρωθυπουργός το 1997 και 1999 «απογύμνωσε» την Ελλάδα – την χώρα του, την πατρίδα του! – από βασικά κυριαρχικά δικαιώματα, γεωγραφικά και πολιτικά και γεωστρατηγικά, προς όφελος της Τουρκίας σε ένα τουρκο-αμερικανικό σχέδιο την δυσμενή εξέλιξη του οποίου ακόμα σήμερα την βλέπουμε και την υπομένουμε βαριά,

     με τον ίδιο τρόπο το 2001 σκαρφίστηκε και δέχθηκε ένα γερμανικό σατανικό σχέδιο οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας

     όπερ και έγινε πράξη εννιά μήνες κύησης μετά, συγγνώμη εννιά χρόνια μετά, το 2010, από τον εξίσου φιλογερμανό αλλά και αμερικανόφιλο (abundantia non nocet) λεγόμενο ΓΑΠ στο Καστελλόριζο (όσο γίνεται πιο μακριά απ’ την Ελλάδα και κοντά στη Τουρκία!!), έπειτα από την καλά στημένη ελληνική «κατρακύλα» του ευρώ από το 2001 ως το 2009, σε ένα crescendo τρομερών εξελίξεων στα επόμενα χρόνια με τους διάφορους Κ. Καραμανλή, Α. Σαμαρά, ΓΑΠ, Λ. Παπαδήμο, Α. Τσίπρα, Κ. Μητσοτάκη και το σχεδόν ολικό ξεγύμνωμα της Ελλάδας από τις μεγαλύτερες (και όχι μόνο) βιομηχανίες της,

     μιας Ελλάδας εν είδει πειραματόζωου, μια πειραματική διαδικασία υφαρπαγής όλου του ελληνικού πλούτου μέσα στη γη και κάτω απ’ τη θάλασσα σε ένα διάχυτο κλίμα ψεύτικης αλληλεγγύης και αληθινής εξοντωτικής σκοπιμότητας.

    Ωστόσο η «χάρη» του Κώστα Σημίτη δεν τελειώνει εδώ. Απ’ ο, τι μας λέει στο βιβλίο του Η σκάλα του Υπουργείου Εξωτερικών ο πρώην Τούρκος διπλωμάτης Ντενίζ Μπουλούκμπασι («Ο Κ. Σημίτης και ο Γ. Παπανδρέου μας έδιναν το μισό Αιγαίο από το 2002»), η κυβέρνηση Σημίτη με ΥΠΕΞ τον ΓΑΠ το 2002 είχε δεχθεί να παραιτηθεί του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. στις περιοχές: - νησιά ανατολικού Αιγαίου

                - βόρεια, νότια, ανατολικά της Σαμοθράκης/Λήμνου

                - βόρεια, νότια της Μυτιλήνης, Ψαρών, Χίου

                - βόρεια, νότια, δυτικά της Ικαρίας

                - από Μύκονο μέχρι Ικαρία

                - στα περάσματα Ρόδου-Κάρπαθου, Κάσου-Κρήτης, Αντικυθήρων-Κρήτης

και ως «ανταμοιβή» οι Τούρκοι θα δεχόντουσαν να παραπεμφθεί στη Χάγη η διευθέτηση του θέματος της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου (έχοντας μάλλον υπόψη πως εκεί όλο και κάτι θα κέρδιζαν περισσότερο από την ισχύουσα «παραδοσιακή» κατάσταση)!!

     Tο «πέρασμα» όμως της «σημιτικής τροχιάς» (μια ολόκληρη συνεχής οκταετία για την οποία όμως δεν είναι άμοιρος και ο ελληνικός λαός, που την επέτρεψε!) δεν μπορεί να «συμπληρωθεί» δίχως εκείνη τη φοβερή πολιτική εθνική  ασχήμια της «υπόθεσης Οτσαλάν», πάλι υπέρ της Τουρκίας, με τους ανεκδιήγητους πάλι Σημίτη και Πάγκαλο και να τελειώσει με τη μνημόνευση της αισχρής παρέμβασης του ντουέτου Κώστα Σημίτη-Γιώργου Α. Παπανδρέου το 2003 στον Γλαύκο Κληρίδη, στο τέλος της θητείας του στη Κύπρο, ώστε στη διαδικασία οριοθέτησης ΑΟΖ Κύπρου-Αιγύπτου να μη γίνει η σωστή οριοθέτηση(!) για να μπορεί να φαίνεται ότι η Κύπρος δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την  Ελλάδα και επομένως ταυτόχρονα να φαίνεται πως η Αίγυπτος έχει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία!!!!

       Αν αυτό δεν είναι ενέργεια εις βάρος της Ελλάδας και προς όφελος της Τουρκίας!!! Και πάλι,  τί όνομα έχει αυτή η συμπεριφορά;

       Πάντως εκείνο που είχαν ως σχέδιο οι Έλληνες ηγέτες το 2003 πραγματοποιείται εν έτει Κυρίου 2020, όπου η Ελλάδα – δηλαδή οι κυβερνώντες της, σίγουρα όχι οι πολίτες της -  δέχθηκαν ελαφρά τη καρδία:

1) μια ντροπιαστική κουτσουρεμένη ΑΟΖ με Αίγυπτο

2) μια αδικαιολόγητη δωρεά μεγάλου θαλάσσιου χώρου στην Αίγυπτο

3)μια τεράστια θαλάσσια έκταση στο τρίγωνο Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος και με μοναδικό χώρο ελληνοκυπριακής ΑΟΖ να μείνει τελείως γυμνή, δηλαδή θάλασσα κανενός, με τους Τούρκους να την θεωρούν δική τους, «αμφισβητούμενη» όπως με έναν ευφημισμό λένε οι «φίλοι» δυτικο-ευρωπαίοι

4) την απόλυτη εγκατάλειψη στη μοίρα της Κύπρου, δηλαδή της ελληνικής Κύπρου, απ’ την Ελλάδα, εσκεμμένα αποκομμένη από τη «θάλασσα κανενός»

5) την απαράδεκτη μη οριοθέτηση ΑΟΖ με Αίγυπτο δυτικά του 26ου        μεσημβρινού, προς τη Λιβύη, κάτι που δημιουργεί βάσιμες υποψίες μελλοντικών, ενδεχόμενων αιγυπτο-λιβυκών συνεργειών, με μόνους ωφελημένους τους Αιγύπτιους

6) την κοροϊδία  του ελληνικού λαού, των Ελλήνων πολιτών, πως δήθεν σε ένα προσεχές μέλλον θα γίνει διευθέτηση(;!) και της θαλάσσιας ζώνης ανατολικά του 28ου μεσημβρινού (για την ακρίβεια 27,59 μεσημβρινού)  που (ποιος ξέρει γιατί;;;) δεν περιλήφθηκε στην ΑΟΖ Ελλάδας –Αιγύπτου

7) τις εξεπίτηδες μειωμένες επήρειες ελληνικών νησιών όχι μόνο προς όφελος της Αιγύπτου, αλλά προπαντός προς όφελος μελλοντικών, εξ αναλογίας, τουρκικών διεκδικήσεων σε όλο το Αιγαίο -

      μια σειρά πραγματικά εγκληματικών ελληνικών «παροχών» που συνεχώς   βρίσκουμε και θα βρίσκουμε πάντα μπροστά μας.

      Η Ελλάδα κουβαλάει και προορίζεται να κουβαλήσει ακόμη για πολύ το τεράστιο κακό που της φορτώθηκε από τους ίδιους τους «δικούς» της.

      Ω πόσο αληθινό είναι το απόφθεγμα του Σοφοκλή(496-406ν π.Χ.): «Ενός κακού μύρια έπονται».

       Τελικά – ειρωνεία και κοροīδία – όχι μόνο ο ελληνικός λαός πλήρωσε και πληρώνει για όσα έπραξε ο κυβερνήτης Σημίτης, αλλά πάλι ίδιος πλήρωσε και για να τον θάψουν!

      Στην Ιταλία λέμε: «cornuto e mazziato», δηλαδή «κερατωμένος και δαρμένος».

      Όσο για τα «καλά» του Σημίτη, καλύτερα να μη πούμε τίποτα. Δεν αξίζει τον κόπο. Μεταξύ είσοδο στο ευρώ, ένταξη Κύπρου, εκσυγχρονισμό υποδομών και Ολυμπιακών Αγώνων, εξοπλισμούς, χρηματιστήριο, είναι μια πλήρης χρεωκοπία.            

                                                                                 

                                                                                             

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

        

   

     

   

The post Κώστας Σημίτης, Ίμια,Μαδρίτη, Ελσίνκι, ο απολογισμός -Κρεσέντσιο Σαντζίλιο     appeared first on Militaire.gr.