Λαϊκισμός διπλής ταχύτητας: Δημοκρατικο-καπηλία

05:15 9/6/2024 - Πηγή: militaire

Του Εμμανουήλ Μπέζα(*)

Οι δημοσκοπήσεις ανά την Ευρώπη δείχνουν τεράστια αύξηση των ποσοστών της λεγόμενης ακροδεξιάς. Τα κόμματα του status quo,τα οποία κρατούν στα χέρια τους αυτή την στιγμή την Ευρωπαϊκή Ένωση, αντεπιτίθενται στην άνοδο αυτή των άκρων και κατηγορούν την ακροδεξιά για πατριδοκαπηλία και εργαλειοποίηση της χριστιανικής πίστης στην προσπάθεια της να κερδίσει ψήφους.

Αρκεί να παρατηρήσεις τα συνθήματα των

κυβερνώντων κομμάτων της Ε.Ε για τις επικείμενες ευρωεκλογές για να κατανοήσεις πως το γενικό σύνθημα είναι ένα: Υπευθυνότητα και Δημοκρατία.

Τα κόμματα αυτά σίγουρα κρατούν στα χέρια τους πολλές περισσότερες ευθύνες από τα αντιπολιτευόμενα. Κρατούν στα χέρια τους την Ε.Ε. και παρόλη την αμφισβήτηση, τη διατηρούν όρθια και οικονομικά ανταγωνιστική. Παρόλα αυτά, το δεύτερο σκέλος του μηνύματος χωράει συζήτηση σε σύγκριση με αυτά που επιρρίπτουν στους αντιπάλους τους.

Δημοκρατία

Τα «άκρα» εκφράζουν ιστορικά την απόκλιση από τη Δημοκρατία και την κάθοδο προς τον ολοκληρωτισμό. Αν και τα κόμματα σε άκρα δεξιά και άκρα αριστερά φλερτάρουν έντονα με ολοκληρωτικές απόψεις, δεν  έχουν κυβερνήσει, ούτε αυτές βρίσκονται στο πρόγραμμα τους.

Κάθε κόμμα εισέρχεται στις εκλογές με μια συγκεκριμένη ατζέντα και οφείλει πέρα από την υπεράσπιση του πιο δίκαιου συστήματος διακυβέρνησης ιστορικά, της Δημοκρατίας, να παρουσιάσει και το θεωρητικό και αξιακό υπόβαθρο των πολιτικών που θα εφαρμόσει.

Ο Κάστρο σε τηλεοπτικό διάγγελμα στις 2 Δεκεμβρίου 1961, δήλωνε: «Είμαι μαρξιστής-λενινιστής και θα είμαι μέχρι το τέλος της ζωής μου», παράλληλα με την δήλωση του πως το πολίτευμα της Κούβας θα είναι άμεση Δημοκρατία. Η Κούβα δεν κατέληξε ποτέ στο να είναι Δημοκρατία παρά τις διαβεβαιώσεις του Φιντέλ, αλλά εκείνος είχε κάνει το διαχωρισμό συστήματος και απόψεων προϊδεάζοντας μας για την έκβαση της κατάστασης στην Κούβα.

Η Θάτσερ εκλέχτηκε πρωθυπουργός σε μια Δημοκρατική χώρα και αν και υπήρξε δυναμική υπερασπίστρια της Δημοκρατίας, είχε και αυτή το δικό της πλαίσιο ιδεών και θέσεων, οι οποίες αργότερα αποτέλεσαν τον «Θατσερισμό», δηλαδή αντι-σοσιαλισμός, ελεύθερη αγορά, πατριωτισμός, μείωση του κράτους και ατομική ευθύνη, την οποία θεωρούσε ιδιαζόντως σημαντική:

«Το να είσαι δημοκράτης δεν αρκεί, η πλειοψηφία δεν μπορεί να μετατρέψει το λάθος σε σωστό. Για να θεωρούνται πραγματικά ελεύθερες, οι χώρες πρέπει επίσης να έχουν βαθιά αγάπη για την ελευθερία και διαρκή σεβασμό για το κράτος δικαίου».

Ευρωεκλογές 2024

Τα κόμματα έξω από το status quo κάνουν κάτι το οποίο τα κόμματα εξουσίας δεν κάνουν και το οποίο έχουμε δει να συμβαίνει καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής ιστορίας του κόσμου: παρουσιάζουν το θεωρητικό τους υπόβαθρο, τις θέσεις, τις απόψεις και την ιδεολογία τους. Ακόμα και αν δε το κάνουν με πλήρη διαφάνεια, το κάνουν. Από την άλλη, τα κόμματα εξουσίας γίνονται πρεσβευτές της Δημοκρατίας και της συνέπειας. Αυτά όμως είναι τα μέσα εφαρμογής των πολιτικών, δεν μας λένε κάτι ουσιώδες για το περιεχόμενο των πολιτικών που θέλουν να εφαρμόσουν.

Οι πολιτικές πεποιθήσεις μπορεί να έχουν διάφορες βάσεις. Άλλοι προτάσσουν το Χριστιανισμό ως πηγή της πολιτικής τους σκέψης, άλλοι τον Μαρξισμό, άλλοι τον Πατριωτισμό, άλλοι το πράσινο μέλλον και άλλοι τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Είναι σημαντικό να γνωρίζεις το πλαίσιο των ιδεών ενός κόμματος/κινήματος, ειδικά εάν πιστεύεις ότι αποτελεί επικίνδυνο άκρο, καθώς είναι αυτή καθαυτή η ύπαρξη μιας ιδεολογίας η οποία κατέστησε τα απολυταρχικά καθεστώτα τόσο δυναμικά και επικίνδυνα. Ο Σολζενίτσιν σημειώνει για την κατάσταση στη Σοβιετική Ένωση:

«Για να κάνει το κακό ένα ανθρώπινο ον πρέπει πρώτα απ' όλα να πιστεύει ότι αυτό που κάνει είναι καλό ή ότι είναι μια καλά μελετημένη πράξη σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Είναι στη φύση του ανθρώπου να αναζητά μια δικαιολογία για τις πράξεις του.

Ιδεολογία - αυτό είναι που δίνει στο κακό την πολυπόθητη δικαιολόγησή του και δίνει στον κακοποιό την απαραίτητη σταθερότητα και αποφασιστικότητα. Αυτή είναι η κοινωνική θεωρία που βοηθά στο να φαίνονται οι πράξεις του καλές αντί για κακές στα δικά του μάτια και των άλλων, έτσι ώστε να μην ακούει μομφές και κατάρες, αλλά να λαμβάνει επαίνους και τιμές».

Αντιφάσεις

Υπάρχει μια αντίφαση στην κατηγορία για εργαλειοποίηση ιδεών για χάρη της ψήφου. Αν όλοι όσοι προτάσσουν συγκεκριμένες ιδέες και συγκεκριμένες πηγές πολιτικής σκέψης προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις κοινωνικές ομάδες στις οποίες οι ιδέες αυτές (Χριστιανισμός, πατριωτισμός κτλ) βρίσκουν αντίκρισμα και εφαρμογή, τότε αντίστοιχα τα κόμματα του status quo προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την πλειονότητα των κοινωνικών ομάδων οι οποίες πιστεύουν στην Δημοκρατία και τη συνέπεια. Όσο λαϊκιστής είναι κάποιος που κατεβαίνει ως Χριστιανός, άλλο τόσο λαϊκιστής είναι κάποιος που κατεβαίνει ως Δημοκράτης. Τα άκρα εμπεριέχουν λαϊκισμό, αλλά οι αντίστοιχες δηλώσεις για τη Δημοκρατία από το «κέντρο» εμπεριέχουν το ίδιο.

Στις εκλογές χρειαζόμαστε να ακούσουμε απόψεις, θέσεις, λύσεις και θέλουμε να γνωρίζουμε που στέκονται και τι πιστεύουν οι πιθανοί αντιπρόσωποι μας. Αντί αυτού, βρισκόμαστε σε μια μάχη ταμπέλας για το ποιος είναι λαϊκιστής και ποιος όχι. Ο καθηγητής Πίτερσον στον βιβλίο του «12 Κανόνες για την Ζωή, Πέρα από την Τάξη» έχει ως 6ο κανόνα το «Εγκατέλειψε τις ιδεολογίες», τονίζοντας την καταστροφική συμβολή τους στα ολοκληρωτικά καθεστώτα Σοβιετικής Ένωσης και ναζιστικής Γερμανίας, όπως ανέφερε και ο Σολζενίτσιν, με τις ουτοπίες τους όχι απλά να αποκλίνουν της πραγματικότητας αλλά εν τέλει να  οδηγούν στην πιο σκοτεινή της έκφανση.

Τα κόμματα του status quo και δαιμονοποιούν τις πηγές της πολιτικής σκέψης των αντιπολιτευόμενων κομμάτων ως ψηφοθηρικές τακτικές, την ίδια στιγμή που δεν προτάσσουν κάποιο αντίστοιχο επιχείρημα με τον καθηγητή Πίτερσον διαχωρίζοντας ιδέες και ιδεολογία, και ακολουθούν την ίδια τακτική, πιο ευγενή στο άκουσμα, κάνοντας προεκλογική επίκληση στην Δημοκρατία.

Εν τέλει, αυτή η άνοδος των ποσοστών των «άκρων» μπορεί και να έρχεται ως αποτέλεσμα της Δημοκρατικο-καπηλίας του status quo, το όποιο μονοπωλεί τη Δημοκρατικότητα στην Ευρώπη, ίσως προσπαθώντας λαϊκίστικα να αποφύγει να μιλήσει ανοιχτά για το τι πιστεύει και πρεσβεύει πραγματικά.

(*) Ο Εμμανουήλ Μπέζας είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Είναι άριστος απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εκλέχθηκε Έφηβος Βουλευτής το 2017. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2023 ήταν υπεύθυνος προεκλογικής καμπάνιας. Είναι δημιουργός της εκπομπής Intellectus: Podcast and more, συνιδρυτής των Determinants, ομάδα που αναλαμβάνει πολιτικές καμπάνιες στα social media και αρθρογραφεί για νομικά, κοινωνικά και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας.

The post Λαϊκισμός διπλής  ταχύτητας: Δημοκρατικο-καπηλία appeared first on Militaire.gr.