Να πως η Ελλάδα καταφέρνει να χάνει το δίκιο της στην εξωτερική πολιτική

06:15 5/12/2022 - Πηγή: militaire

Παραβιάζει ή όχι η Ελλάδα τη συνθήκη της Λωζάνης “στρατιωτικοποιώντας” ελληνικά νησιά; Απειλούν τα νησιά την τουρκική ενδοχώρα; Ερωτήματα που ενώ θέτει πεισματικά η  τουρκική ηγεσία, δεν παίρνουν σαφή απάντηση από την Ελληνική πλευρά.

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΟΥΛΙΚΑ

[e-mail]

   Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα ενίσχυσε κατακόρυφα τη στρατιωτική της παρουσία σε όλη την επικράτεια και ειδικά στα νησιά του ανατολικού

Αιγαίου μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή του 40% της Κύπρου το 1974.

  Δεν είναι κανείς τρελός να αιμορραγεί οικονομικά για να διατηρεί ένα ισχυρό στρατό χωρίς να υπάρχει λόγος, δηλαδή απειλή. Δυστυχώς η τουρκική απειλή από το 1974 όχι απλά είναι υπαρκτή, αλλά και κλιμακούμενη. Δεν περνάει ούτε μέρα χωρίς να εκτοξεύονται ύβρεις και απειλές από την τουρκική ηγεσία (συμπεριλαμβανομένης της αντιπολίτευσης) κατά της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο. Δεν υπάρχει συνεδρίαση του τουρκικού εθνικού συμβουλίου ασφαλείας που να μην ασχολείται με την Ελλάδα.

  Η χώρα μας από την πλευρά της επικαλούμενη το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ για νόμιμη άμυνα έναντι εξωτερικής απειλής, διατηρεί δυνάμεις και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου για την αποτροπή της τουρκικής απειλής που στην πράξη δηλώνεται όχι μόνο με τις καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, αλλά και με την ύπαρξη της στρατιάς Αιγαίου, μιας τεράστιας στρατιωτικής μηχανής (με ισχυρό αποβατικό στόλο, βάσεις αεροπορίας και ναυτικού) εγκατεστημένης στα παράλια της Μικράς Ασίας απέναντι από τα ελληνικά νησιά. Εξάλλου είναι γνωστό σε φίλους και εχθρούς ότι οι δυνάμεις αποτροπής που διατηρεί η Ελλάδα στα νησιά σε καμία περίπτωση δεν είναι ικανές να προχωρήσουν σε επιθετικές ενέργειες στα απέναντι τουρκικά παράλια όπως ψευδώς διατείνει η ηγεσία της γείτονος.

  Η Ελλάδα από τη άλλη κάνει σχεδόν τα πάντα για να δώσει πάτημα σε τουρκικές διεκδικήσεις, από την υπόθεση Οτσαλάν και τα Ίμια μέχρι τις πρόσφατες δηλώσεις πρωτοκλασάτου υπουργού ότι η κόκκινη γραμμή για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα είναι στα 6νμ από τις ακτές των νησιών. Αλλά και άλλες φαιδρές δηλώσεις όπως ότι το τουρκικό ερευνητικό πλοίο ORUC REIS παρασύρθηκε από τον άνεμο όταν έφτασε στα 4-5 νμ από το Καστελόριζο το 2020!

  Δε είναι όμως μόνο αυτά. Το Υπ.Εξ. παρόλο που υποστηρίζει ότι θα ασκήσει το νόμιμο δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 νμ σε χρόνο που θα επιλεγεί από την Ελλάδα στο μέλλον, δεν έχει προχωρήσει ακόμη ούτε στην τυπική διαδικασία του κλεισίματος των κόλπων, δηλαδή στη χάραξη των νοητών γραμμών βάσης ανάμεσα στα ακρωτήρια της χώρας για τον καθορισμό των σημείων εκκίνησης υπολογισμού των 12 νμ. Αυτό από μόνο του θα επέκτεινε τα ελληνικά χωρικά ύδατα κατά 3%. Και όπως είναι γνωστό, δικαίωμα που δεν ασκείται για δεκαετίες, ατονεί.

  Η επέκταση βέβαια των χωρικών υδάτων θα πρέπει να γίνει συνολικά. Εξαίρεση μπορεί να αποτελέσουν μόνο τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, εκεί όπου υπάρχουν θέματα οριοθέτησης μέσης γραμμής με τα απέναντι τουρκικά παράλια. Όπως καταλαβαίνουμε οι προτάσεις που ακούγονται για επέκταση μόνο στα νότια της Κρήτης δείχνουν προχειρότητα. Γιατί μόνο στα νότια της Κρήτης και όχι στα νότια και ανατολικά της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας, της Θεσσαλίας, της Μακεδονία και της Θράκης, στις Κυκλάδες και στις Σποράδες; Εκεί ποιον ενοχλούν και σε τι επηρεάζεται η Τουρκία;

  Τέλος στην πρόσφατη σύνοδο της Ρώμης για τη Λιβύη δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση γιατί (και πάλι) δεν προσκλήθηκε η Ελλάδα. Είναι γεγονός ότι η χώρα μας με τις (ανύπαρκτες) προτάσεις της και την έλλειψη πόρων δεν συμβάλλει ουσιαστικά στην ομαλοποίηση της ρευστής κατάστασης στη χώρα αυτή. Το κερασάκι στην όλη προβληματική στάση μας ήταν η αυταρχική συμπεριφορά του έλληνα Υπ.Εξ. με την άρνησή του να συναντήσει την ομόλογο του Υπ.Εξ. της Λιβύης επειδή διαφωνεί μαζί της! Άραγε ποιας σοβαρής χώρας ο υπουργός εξωτερικών πηγαίνει στην πρωτεύουσα μιας άλλης χώρας, αλλά αρνείται να συναντήσει την ομόλογό του λόγω της σύναψης παράνομης συμφωνίας και συγκεκριμένα του Τουρκολιβυκού μνημονίου; Τότε γιατί πήγε; Και γιατί δεν εφαρμόζει την ίδια λογική με τον Τούρκο Υπ.Εξ. το έτερο μέρος των Τουρκολιβυκών συμφωνιών με τον οποίο συναντιέται κανονικά τα τελευταία χρόνια σα να μη συμβαίνει τίποτα! Καταλαβαίνουμε ότι προσπαθεί να καλλιεργήσει το προφίλ του σκληρού διαπραγματευτή, ίσως γιατί αυτό πιστεύει ότι θα τον βοηθήσει στην κούρσα διαδοχής της αρχηγίας στη ΝΔ. Υπεύθυνη εξωτερική πολιτική όμως δεν ασκείται με συγκυριακά προσωπικά κριτήρια.

  Για να πάμε στα ουσιαστικά, η δημιουργία συμμαχιών προϋποθέτει την ανάδειξη κοινών συμφερόντων για την επίλυση των διαφορών και όχι τη δημιουργία νέων προβλημάτων στη περιοχή. Με άλλα λόγια ο καθορισμός ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης είναι η καλύτερη εγγύηση για σταθερή και μακροχρόνια εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου των δύο χωρών στη βάση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας.

  Η αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας εκφράστηκε και με την επίσκεψη του Πρωθυπουργού πριν από λίγες μέρες στο Ηνωμένο Βασίλειο για προεκλογική ομιλία σε ελληνικό ακροατήριο πανεπιστημίου του Λονδίνου, χωρίς να συναντήσει τον Βρετανό πρωθυπουργό! Συνάντησε όμως τον Βασιλιά Κάρολο, ο ρόλος του οποίου στα πολιτικά δρώμενα της χώρας ως γνωστόν είναι διακοσμητικός.

  Και μη χειρότερα.

The post Να πως η Ελλάδα καταφέρνει να χάνει το δίκιο της στην εξωτερική πολιτική appeared first on Militaire.gr.