Ο αρχιδικαστής του Χίτλερ

06:06 10/3/2023 - Πηγή: militaire

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Ήταν το μίασμα της Δικαιοσύνης!

Δίκαζε κατ εντολήν του Ράιχ, δεν δεχόταν τεκμήρια η αποδείξεις αθωότητας, ούτε άλλοθι, δεν άφηνε τους κατηγορούμενους να απολογηθούν, ούρλιαζε για να εκφοβίσει συνηγόρους και μάρτυρες, εξευτέλιζε και ειρωνευόταν όσους κάθονταν στο εδώλιο, και από την έδρα εξυπηρετούσε απροκάλυπτα ένα σκοπό.

Να εξοντώσει οποίον ήταν εχθρός του Αδόλφου Χίτλερ,

με τον οποίο είχε προσωπική σχέση.

Αποκορύφωμα, ήταν να «νομιμοποιήσει» νομικά το Ολοκαύτωμα!

Στις περισσότερες δίκες που διεύθυνε,  η ετυμηγορία ήταν «εις θάνατον».

Η ποινή- με απόφαση του αρχιδικαστή των ναζί-, εκτελείτο το αργότερο τις επόμενες δυο ώρες…

Το όνομα του Ρόλαντ Φράισλερ. (30 Οκτωβρίου 1893 – 3 Φεβρουαρίου 1945)

ΑΠΟ ΜΑΡΞΙΣΤΗΣ… ΦΑΣΙΣΤΑΣ

Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1893 στο Celle της Κάτω Σαξονίας, γιος του Julius Freisler  και της Charlotte Auguste Florentine Schwerdtfege.

Βαφτίστηκε ως Προτεστάντης στις 13 Δεκεμβρίου 1893. [3] Είχε έναν μικρότερο αδερφό, τον Όσβαλντ, και έναν άλλο αδελφό που ήταν γιατρός.

Παρακολουθούσε τη νομική σχολή στο Πανεπιστήμιο του Κιέλου με το έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914,  και διέκοψε τις σπουδές του.

Είχε  ενεργή υπηρεσία στον Γερμανικό Αυτοκρατορικό Στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου αφού κατατάχθηκε ως δόκιμος αξιωματικός το 1914 με το σύνταγμα Πεζικού Ober-Elsässisches Nr.167 στο Κάσελ, και μέχρι το 1915 ήταν υπολοχαγός.

Τον Οκτώβριο του 1915 τραυματίστηκε στο Ανατολικό Μέτωπο και πιάστηκε

αιχμάλωτος πολέμου από τις ρωσικές δυνάμεις.

Ενώ ήταν φυλακισμένος, ο Φράισλερ έμαθε να μιλά ρωσικά και ανέπτυξε ενδιαφέρον για τον μαρξισμό μετά την έναρξη της Ρωσικής Επανάστασης.

Επέστρεψε στη Γερμανία το 1919 για να ολοκληρώσει τις νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Ιένας και πήρε Νομικής στο 1922.

Εντάχθηκε στο Ναζιστικό Κόμμα τον Ιούλιο του 1925 ως μέλος #9679, και κέρδισε αμέσως εξουσία εντός της οργάνωσης χρησιμοποιώντας τη νομική του εκπαίδευση.

ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΟΜΟΙ

Τον Φεβρουάριο του 1933, αφού ο Χίτλερ είχε καταλάβει την εξουσία στο γερμανικό κράτος, ο Φράισλερ διορίστηκε Υπουργός Διευθυντής στο Πρωσικό Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Διετέλεσε υφυπουργός στο Πρωσικό Υπουργείο Δικαιοσύνης το 1933-1934 και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης του Ράιχ από το 1934 έως το 1942.

Με την ίδρυσή της Ακαδημίας Γερμανικού Δικαίου από τον Χανς Φρανκ, ο Φράισλερ έγινε μέλος και πρόεδρος της Επιτροπής Ποινικού Δικαίου της.

Υποστήριξε αρχικά ότι «φυλετικά αλλοδαποί, φυλετικά εκφυλισμένοι, φυλετικά ανίατοι ή σοβαρά ελαττωματικοί ανήλικοι» πρέπει να σταλούν σε κέντρα ανηλίκων ή κέντρα σωφρονιστικής εκπαίδευσης και να διαχωριστούν από εκείνους που είναι «Γερμανοί και φυλετικά πολύτιμοι».

Το 1933, δημοσίευσε ένα φυλλάδιο που ζήτησε τη νομική απαγόρευση της σεξουαλικής επαφής «μεικτού αίματος».

Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Freisler εξέδωσε ένα νομικό «Διάταγμα κατά των Εθνικών Παρασίτων» (Σεπτέμβριος 1939) εισάγοντας τον όρο δράστη , ο οποίος χρησιμοποιήθηκε σε συνδυασμό με έναν άλλο ναζιστικό ιδεολογικό όρο, το παράσιτο. Η υιοθέτηση της φυλετικής βιολογικής ορολογίας στο νόμο απεικόνισε την εγκληματικότητα των ανηλίκων ως «παρασιτική», υπονοώντας την ανάγκη για σκληρότερες ποινές για την αντιμετώπισή της. Δικαιολόγησε τη νέα ιδέα με το εξής: «σε περιόδους πολέμου, οι παραβιάσεις της πίστης και της ευτελείας δεν μπορούν να βρουν καμία επιείκεια και πρέπει να αντιμετωπίζονται με την πλήρη ισχύ του νόμου»

Στις 20 Αυγούστου 1942, ο Χίτλερ  τον προήγαγε ως πρόεδρό του λαϊκού Δικαστηρίου( Volksgerichtshof ).

Αυτό το δικαστήριο είχε δικαιοδοσία για ένα ευρύ φάσμα πολιτικών αδικημάτων, συμπεριλαμβανομένης της μαύρης αγοράς, της επιβράδυνσης της εργασίας και της ηττοπάθειας.

ΕΣΤΕΙΛΕ 5.000 ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Ενήργησε ως εισαγγελέας, δικαστής και ένορκος μαζί, καθώς και ως δικός του καταγραφέας, ελέγχοντας έτσι το αρχείο των γραπτών λόγων για τις ποινές που εξέδωσε.

Η καταγραφή των θανατικών ποινών αυξήθηκε απότομα υπό την κυριαρχία του Freisler.

Περίπου το 90% όλων των υποθέσεων που υποβλήθηκαν ενώπιον του κατέληξαν σε ένοχοι.

Μεταξύ 1942 και 1945, περισσότερες από 5.000 θανατικές ποινές εκδόθηκαν από το ίδιο, 2.600 από αυτές μέσω της Πρώτης Γερουσίας του δικαστηρίου, την οποία ήλεγχε ο Φράισλερ.

Ήταν υπεύθυνος στα τρία χρόνια του στο δικαστήριο για τόσες θανατικές ποινές όσες όλες οι άλλες συνεδριάσεις της Γερουσίας του δικαστηρίου μαζί με την ύπαρξη του δικαστηρίου μεταξύ 1934 και 1945.

Τον Αύγουστο του 1944, ορισμένοι από τους συλληφθέντες δράστες της αποτυχημένης δολοφονίας του Αδόλφου Χίτλερ οδηγήθηκαν ενώπιον του Φράισλερ για τιμωρία.

Οι διαδικασίες κινηματογραφήθηκαν για να προβλεφθούν στο γερμανικό κοινό σε κινηματογραφικά δελτία ειδήσεων και να απεικονίσουν πώς ο Φράισερ διοικούσε το δικαστήριο του.

Συχνά εναλλάσσονταν ανάκριση των κατηγορουμένων με αναλυτικό τρόπο, μετά ξαφνικά ξεσπούσαν σε έξαλλη λεκτική φωνής, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να φωνάζει προσβολές στους κατηγορούμενους από το εδώλιο.

Η μετάβαση από την ψυχρή, κλινική ανάκριση σε κρίσεις οργανωμένης κραυγής, σχεδιάστηκε για να αφοπλίσει ψυχολογικά, να βασανίσει και να ταπεινώσει όσους δικάζονταν, ενώ αποθάρρυνε κάθε προσπάθεια από μέρους τους να υπερασπιστεί ή να δικαιολογήσει τις πράξεις τους.

Κάποια στιγμή, ο Φράισλερ φώναξε στον Στρατάρχη Έρβιν φον Βίτσλεμπεν, που προσπαθούσε να κρατήσει ψηλά το παντελόνι του αφού του έδωσαν σκόπιμα παλιά, υπερμεγέθη και χωρίς ζώνη ρούχα: «Βρώμικε γέρο, γιατί συνεχίζεις να ασχολείσαι με το παντελόνι σου;»

ΘΑΝΑΤΟΣ

Το πρωί της 3ης Φεβρουαρίου 1945, ο Freisler διεξήγαγε μια συνεδρίαση  του Λαϊκού Δικαστηρίου όταν βομβαρδιστικά της Αεροπορίας του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών επιτέθηκαν στο Βερολίνο, με επικεφαλής το B-17 του Αντισυνταγματάρχη Robert Rosenthal.

Κτίρια της κυβέρνησης και του Ναζιστικού Κόμματος χτυπήθηκαν ,συμπεριλαμβανομένης της Καγκελαρίας του Ράιχ, της έδρας της Γκεστάπο, της Καγκελαρίας του Κόμματος και του Λαϊκού Δικαστηρίου.

Ακούγοντας τις σειρήνες αεροπορικής επιδρομής, ο Φράισλερ διέκοψε βιαστικά το δικαστήριο και διέταξε να μεταφερθούν οι κρατούμενοι μπροστά του σε ένα καταφύγιο αεροπορικής επιδρομής, αλλά έμεινε πίσω για να συγκεντρώσει φακέλους πριν.

Μια βόμβα χτύπησε το κτίριο του δικαστηρίου στις 11:08, προκαλώντας μια μερική εσωτερική κατάρρευση και μια κολόνα από τοιχοποιία κατέρρευσε ενώ ο Freisler αποσπάστηκε από τα έγγραφά του.

Η στήλη έπεσε πάνω στον Freisler, με αποτέλεσμα να συνθλιβεί και να σκοτωθεί ακαριαία.

Λόγω της κατάρρευσης της στήλης, μεγάλο μέρος της δικαστικής αίθουσας προσγειώθηκε επίσης στο πτώμα του Φράισλερ.

Μεταξύ των φακέλων ήταν και αυτό τουFabian von Schlabredorff, ενός μέλους του Plot που δικαζόταν εκείνη την ημέρα και αντιμετώπιζε την εκτέλεση.

Τα ισοπεδωμένα υπολείμματα του Φράισλερ βρέθηκαν κάτω από τα ερείπια που εξακολουθούσαν να κρατούν τα αρχεία που είχαν σταματήσει για να ανακτήσει.

Ένας ξένος ανταποκριτής ανέφερε: «Προφανώς κανείς δεν μετάνιωσε για το θάνατό του».

Η Luise Jodl, σύζυγος του στρατηγού Alfred Jodl, αφηγήθηκε περισσότερα από 25 χρόνια αργότερα ότι εργαζόταν στο νοσοκομείο Lützow όταν εισήχθη το σώμα του Freisler και ότι ένας εργαζόμενος σχολίασε.

“Είναι η ετυμηγορία του Θεού”.

Σύμφωνα με την κ. Jodl:

«Ούτε ένα άτομο δεν είπε ούτε μια λέξη ως απάντηση».

Το σώμα του θάφτηκε στο τάφο της οικογένειας της συζύγου του στο νεκροταφείο Waldfriedhof Dahlemστο Βερολίνο.

Το όνομά του δεν είναι καταγεγραμμένο στην ταφόπλακα

Πληροφορίες

Richter in Roter Robe – Freisler, Präsident des Volksgerichtshofes (Δικαστής με κόκκινη ρόμπα – Freisler, Πρόεδρος του Λαϊκού Δικαστηρίου) του Gert Buchheit (Pub. Paul List, 1968).

Wesel, Uwe. “Drei Todesurteile pro Tag” (Τρεις θανατικές ποινές την ημέρα), Die Zeit , 3 Φεβρουαρίου 2005.

The Nazi Party 1919 to 1945: A Complete History by Dietrich Orlow.

The post Ο αρχιδικαστής του Χίτλερ appeared first on Militaire.gr.