Ο Μίκης ταξιδεύει προς την Αθανασία

15:08 2/9/2021 - Πηγή: militaire

Γράφει ο

Δημήτρης Σπάθας

Που πέταξε τ’ αστέρι  μας

Λίγα λόγια , ελάχιστος φόρος τιμής στον μεγάλο Έλληνα της εποχής μας. Άξιος εστί, ως κυρίαρχος εκπρόσωπος του ελληνικού πολιτισμού ανά τον κόσμο και τους αιώνες.

Όταν άπλωνε εκείνα τα μεγάλα χέρια του δεν διεύθυνε μόνο τις ορχήστρες , αλλά ήταν σαν να μας καλούσε ,να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.

Ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Λειβαδίτης ,ο Βάρναλης, ο Σικελιανός, ο Νερούντα  ο Καζαντζάκης ,στάθηκαν τόσο τυχεροί στην ιστορία τους, που είχαν έναν Μίκη Θεοδωράκη να τραγουδήσει τα ποιήματά τους και μαζί όλοι οι Έλληνες,

και όλος ο κόσμος. Μια αρχαία δωρική κολώνα του Παρθενώνα θα έχει για πάντα το όνομά του.

Ήταν γέννημα του ελληνικού έθνους και γι αυτό έγινε παγκόσμιος, καλώντας κι εμπνέοντας τους λαούς να αγωνίζονται για την ελευθερία την δημοκρατία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Ως την τελευταία πνοή του, σάλπιζε το μήνυμα της αντίστασης που ο ίδιος το πλήρωσε με το αίμα και το κορμί του. Και έλεγε στους ανθρώπους με τα μαύρα, στην Απριλιανή Χούντα: « όταν τα δικά σας τανκς θα έχουν σκουριάσει, ο λαός θα τραγουδάει τα τραγούδια μου» Ακόμη κι αυτοί που τον φυλάκισαν, τον βασάνισαν, τον λοιδώρησαν , τον πολέμησαν, στέκουν σήμερα σκυφτοί πάνω από το σεπτό σώμα του, αναλογιζόμενοι  τι έκαναν κι ακούγεται από μακριά το «άφες αυτοίς , ούκ οίδασι τι ποιούσι»

Ο Μίκης, ο Μίκης του ελληνικού λαού, ο δικός μας Μίκης  Θεοδωράκης, στα δύσκολα χρόνια της μετεμφυλιακής εποχής ύψωσε το πολιτικό και μουσικό του ανάστημα για να κηρύξει το μήνυμα της λαϊκής ενότητας συνθέτοντας το Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού. Λοιδορήθηκε και από τους δύο αντιπάλους και αγκαλιάστηκε από τον λαό, γιατί έχασαν  και οι δύο, γιατί έχασε η Ελλάδα. Όμως όπως έγραψε ο φίλος του Γιάννης Ρίτσος: «…Ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου ανάμεσα σε σκουριασμένα σίδερα…» (ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, Η ΕΛΕΝΗ, 1972)                                                                                                                                

Σήμερα η Ελλάδα πάνω από τον τάφο του έχει την ευκαιρία για  μια φευγαλέα στιγμή πατριωτικής ενότητας, όπως στην κηδεία του Παλαμά το 1943, εν μέσω σκληρής γερμανικής κατοχής. Ότι και να γίνει όμως θα ακουστεί κάποια στιγμή το «Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες…..»

Μέσα από τη θλίψη μου τραγουδώ ξανά τα τραγούδια και τα μηνύματα που μας αφήνει ως τεράστια πνευματική κληρονομιά

Στον Μίκη   Θεοδωράκη.

                                                                                          

όταν  τραγουδούσες                                                            

βράχο   βράχο   τον   καυμό  σου

ήταν

Γιατί  δεν  συνεμορφώθεις  προς  τας

υποδείξεις

κι  έτσι

πέρα  από  το  γαλάζιο  κύμα

το  γαλάζιο  ουρανό

μια  μανούλα  σε  περίμενε

χρόνια  τώρα  να  σε δεί 

αφού

Ο  ήλιος  της  δικαιοσύνης

είχε  λησμονήσει  τη  χώρα  σου.

όμως  εσύ  τους  έδινες  κουράγιο

σώπα  όπου  νάναι  θα  

σημάνουν  οι  καμπάνες

γιατί  σε  τούτα  δώ  τα  μάρμαρα

κακιά  σκουριά  δεν  πιάνει

σ’  αρέσαν  εκείνοι  οι  άνθρωποι

που  όταν  σφίγγουν  το  χέρι

ο  ήλιος  είναι  βέβαιος  για  

τον  κόσμο.

Αλήθεια  τι  έγινε   ο  Χάρης,

εκείνοι  οι  νέοι  που  ήταν  παιδιά

κι  έτυχε  νάναι  από  καλή  γενιά

Θυμάσαι  τότε  σ’ εκείνο  το  περιγιάλι

το  κρυφό  κι άσπρο  σαν  περιστέρι

τη  Μαρίνα  που  ήταν  κρίνο  του 

καλοκαιριού

Γωνιά  γωνιά  την  καρτερώ

γωνιά  γωνιά  τη  χάνω

Περιμέναμε  τον  καβαλάρη

τ’  ουρανού να έρθει

αλλά  το  φεγγάρι  μας  μάγεψε

κι  ακόμα  περπατούμε  στα  ξένα.

Θυμάσαι  τον  Παύλο  και  το  Νικολιό

που  τους  πήγαν  ταξίδι  με

βάρκα  δίχως  άρμενα.

Περάσαμε  κι  απ’ τη  γειτονιά

όπου  τόσα  χρόνια  μας  πήραν  και

μας  πρόδωσαν  για  μια  μπουκιά  ψωμί

Ήρθαν  ανθρώποι  με  τα  μαύρα  πούχαν

τον  τρόμο  στην  ψυχή  μα  εμείς

κάναμε  πάλης  ξεκίνημα  και  νέους  αγώνες

κι  είχαμε  για  λίπασμα  τους  πρώτους  νεκρούς

Λες  να  πήραμε  τη  ζωή  μας

λάθος   και  πρέπει  ν’ αλλάξουμε  ζωή

Γιατί  άραγε

επειδή  φεύγουν  τα  νειάτα  μας  

σαν  αστραπή, κι εσύ μας έλεγες

Ομπρός βοηθάτε, να σηκώσουμε 

Τον ήλιο πάνω απ’ την Ελλάδα

Πάνω από τον κόσμο

The post Ο Μίκης ταξιδεύει προς την Αθανασία appeared first on Militaire.gr.