Ο συστημικός καρκίνος των λόμπι, τεράτων που καταβροχθίζουν Δημοκρατίες

06:05 1/6/2021 - Πηγή: militaire

Jean-Pierre Marongiu / Reseau International  

Μετάφραση: Μ.Στυλιανού

Ο λομπίστας είναι σίγουρα το παλαιότερο επάγγελμα στον κόσμο. Υπάρχουν ανά πάσα στιγμή και κάτω από όλα τα καθεστώτα. Είτε ονομάζονται ομάδες πίεσης, βραδινοί επισκέπτες, γκρίζες προσωπικότητες ή δόλιες ιδιοφυίες, πάντα υπήρχαν και πάντα προσπαθούσαν να επηρεάσουν τους κύκλους της εξουσίας προς όφελός τους. Για τους εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων, η ηθική, οι νόμοι ή η κοινή γνώμη δεν υπερισχύουν του σκοπού τους. Πρωτεύει η διεκδίκηση των συμφερόντων των ιδιωτικών ομάδων που εκπροσωπούν.

Τα μέσα άσκησης πίεσης

στην διάθεσή τους είναι ανθεκτικά στην διαδοχή των εποχών και είναι πάντα τα ίδια: διαφθορά, πορνεία, εξαναγκασμός.

Οι επιλεγμένοι και πληρωμένοι αναλυτές του κόσμου των μέσων ενημέρωσης μας εξηγούν ότι είναι απαραίτητο να γίνεται διάκριση μεταξύ άσκησης πίεσης και διαφθοράς. Οι πιέσεις τείνουν να επηρεάζουν μια απόφαση και η διαφθορά τείνει να ελέγχει ένα άτομο. Αυτός ο ισχυρισμός είναι πολύ επικίνδυνος αν όχι υποκριτικός, καθώς το όριο είναι τόσο ισχνό. Δεν ελέγχουμε κάποιον υπό επήρεια; 

«Δεν έχω ηθική. Πηγαίνω όπου τα συμφέροντά μου και αυτά των πελατών μου θα εκπροσωπούνται καλύτερα. Επιστρέφω όπως θέλω στο Υπουργείο Εσωτερικών και στα Ηλυσία.»

Τιερί Κόστε, λομπίστας για την αγροτική ανάπτυξη και τα πυροβόλα όπλα παρά τω Πρόεδρω Μακρόν.

Η αυξανόμενη επιρροή των λόμπι δεν είναι μια γαλλική ιδιαιτερότητα, είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Ωστόσο, η γηραιά ήπειρος διεκδικεί ένα μερίδιο επιλογής στον παράδεισο των λόμπι. Οι Βρυξέλλες έχουν περισσότερους από 10 000 οργανισμούς εγγεγραμμένους στο επίσημο μητρώο των ομάδων πιέσεως. Σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια,30.000 εκπρόσωποι ομάδων συμφερόντων στοιχειώνουν τους διαδρόμους της Ένωσης με μοναδικό σκοπό να επηρεάσουν πολιτικές αποφάσεις, δηλαδή διπλάσιοι από τον αριθμό των υπαλλήλων. Χωρίς να προδικάσουμε την ηθική των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η πίεση που ασκείται σε αυτούς τους βουλευτές του ΕΚ είναι τεράστια.

Υπάρχουν 40 σκληρά εργαζόμενοι λομπίστες για κάθε ευρωβουλευτή.

«Πρέπει κάποια στιγμή να θέσουμε αυτό το πρόβλημα στο τραπέζι, καθώς αποτελεί πρόβλημα δημοκρατίας: ποιος έχει την εξουσία, ποιος κυβερνά;» 

Νικολά Χουλότ

Το πρόβλημα όσον αφορά την ηθική των εκπροσώπων ομάδων συμφερόντων είναι το ίδιο με αυτό που τίθεται σε μια φιλελεύθερη κοινωνία από την ύπαρξη μυστικών κοινωνιών όσον αφορά την διαφάνεια. Το κατά πόσον οι πρακτικές των δικτύων επιρροών, των ομάδων συμφερόντων, των επιρροών, των αδελφοτήτων μπορούν να εφαρμοστούν στον ιδιωτικό τομέα και στους πολίτες είναι αναμφίβολα συζητήσιμο, αλλά τελικά ανεκτό με τον ίδιο τρόπο όπως η διαφήμιση ή η παροχή συμβουλών.

Ωστόσο, ο στόχος των εκπροσώπων ομάδων συμφερόντων, σε αντίθεση με αυτόν των παραγόντων επιρροής στα κοινωνικά δίκτυα, είναι εκλεγμένοι αξιωματούχοι υπεύθυνοι για τη νομοθεσία στους τομείς της κατανάλωσης, της βιομηχανίας, του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας -όταν δεν πρόκειται για υπευθύνους στην ανάθεση ζουμερών κρατικών συμβάσεων.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της HATVP (Ανωτάτης Αρχής διαφάνειας της δημόσιας ζωής), η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο είναι στόχοι του 60% της δράσεως των εκπροσώπων συμφερόντων. Πρόκειται για μια εξαιρετικά σοβαρή επίθεση κατά της δημοκρατίας.

 

Στην πραγματικότητα, η εκτελεστική εξουσία πολιορκείται από λόμπι από όλα τα κοινωνικά στρώματα σε σημείο που ο Εμανουέλ Μακρόν τα έχει ενσωματώσει στο μοντέλο διακυβέρνησής του, εκτός αν συμβαίνει το αντίθετο και είναι το προϊόν τους. Ακόμη και πριν από την έναρξη μιας νομοθετικής μεταρρύθμισης, και πριν από τον διορισμό μιας επιτροπής που υποτίθεται ότι προέρχεται από την κοινωνία των πολιτών, διεξάγονται πολυάριθμες διαβουλεύσεις με τα διάφορα ενδιαφερόμενα λόμπι, τα ίδια που ξεκίνησαν την εν λόγω μεταρρύθμιση. Το θέμα δεν είναι πλέον να περιβάλλουμε τον εαυτό μας με ειδικούς ή«ειδικούς», ή ακόμη και εκπροσώπους ενώσεων πολιτών, αλλά με απεσταλμένους ομάδων συμφερόντων των οποίων η μόνη νομιμότητα είναι το κέρδος των ιδιωτών μετόχων.

Η ηθική αντίσταση ενός εκλεγμένου εκπροσώπου στα άσματα της σειρήνας, ανεξάρτητα από τις ευρωπαϊκές, εθνικές, δημοτικές ή συνδικαλιστικές αρμοδιότητές του, συνδέεται με τη χρονική διάρκεια της θητείας του και τη δυσαναλογία των προϋπολογισμών που διαχειρίζεται σε σχέση με το εισόδημά του.

Θυμόμαστε τη φράση του Ντόναλντ Τραμπ, ειδικού στον τομέα, κατά τη διάρκεια της αμερικανικής προεδρικής εκστρατείας: «Αφήστε τους να έρθουν και να προσπαθήσουν να με δωροδοκήσουν για να δουν! Είμαι πιο πλούσιος από αυτούς! »

Όταν οι πολιτικές τους εντολές λήγουν ή πλησιάζουν στο τέλος, οι πειρασμοί βρίσκονται στο ζενίθ τους. Το 50% των πρώην Ευρωπαίων Επιτρόπων και το 30% των βουλευτών του ΕΚ συμμετέχουν στα λόμπι. 

Ο  Manuel Barroso, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εδώ και δέκα χρόνια, τώρα λομπίστας της αμερικανικής τράπεζας Goldman Sachs, είναι το πιο προκλητικό παράδειγμα του φαινομένου. Με κάθε αντικειμενικότητα, πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι μια πολιτική απόφαση που θα υπόκειται σε τέτοιες καθημερινές πιέσεις μπορεί να υπηρετήσει το γενικό συμφέρον;

Ο αγώνας κατά της φοροδιαφυγής, μία από τις προτεραιότητες της ευρωπαϊκής εκτελεστικής εξουσίας, είναι ένα άλλο αποκαλυπτικό παράδειγμα. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Εταιρικής Ευρώπης, οι σύμβουλοι στους οποίους έχει ανατεθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η διενέργεια οικονομικών ελέγχων – Deloitte, PwC, Ernst & Young και KPMG – είναι οι ίδιοι που ειδικεύονται να συμβουλεύουν τις επιχειρήσεις στις ρυθμίσεις για να απαλλαγούν από τους φόρους.

Είναι σαν να αναθέσουμε σε Επιστημονικό Συμβούλιο, του οποίου τα δώδεκα μέλη αμείβονται πλουσιοπάροχα από φαρμακευτικά εργαστήρια, να διεξαγάγει την πολιτική υγείας της χώρας ή να αναθέσεις σε μιαν αρκούδα να φυλάει ένα απόθεμα μελιού.

Γαλλική αποστροφή προς τις ομάδες συμφερόντων.

Στο γαλλικό σύνταγμα αντικατοπτρίζεται η έντονη εχθρότητα προς τις ιδιωτικές ομάδες συμφερόντων, ύποπτες για αλλαγή της ομαλής λειτουργίας της δημοκρατίας. Από την άλλη, η αγγλοσαξονική έννοια προτιμά να ενθαρρύνει την παρέμβαση των εκπροσώπων ομάδων συμφερόντων στη δημόσια σφαίρα, ρυθμίζοντας παράλληλα τις πρακτικές τους.

Στη Μακρονική πραγματικότητα, η εκτελεστική εξουσία απευθύνει μαζικά έκκληση στα λόμπι να θεσπίσουν μια πολιτική γραμμή πορείας χωρίς να ρυθμίζουν πραγματικά τις εγκληματικές πρακτικές και τις υπερβολές. Αυτό ίσχυε ιδιαίτερα όταν επρόκειτο για τη σύσταση του επιστημονικού συμβουλίου που είναι υπεύθυνο για τον καθορισμό της πολιτικής υγείας της κρίσης covid-19. Δεδομένου ότι όλα τα μέλη αυτού του δήθεν ανεξάρτητου συμβουλίου αποτελούνται από προσωπικότητες αμειβόμενες από τη φαρμακευτική βιομηχανία, μπορούμε δικαιολογημένα να αμφισβητήσουμε την αξία των συμβουλών τους.

 

Η ίδια η ύπαρξη ενός λόμπι είναι η προώθηση των συμφερόντων μιας ομάδας, γεγονός που εξαλείφει κάθε δυνατότητα για αμερόληπτη πληροφόρηση. Πράγματι, όταν οποιαδήποτε ομάδα συμφερόντων παρεμβαίνει σε μια δημόσια απόφαση, είναι σε σχέση με τις οικονομικές συνέπειες για τα δικά της κέρδη, το ίδιο ισχύει και για τις διάφορες ενώσεις που συχνά χρησιμεύουν ως άλλοθι για κρυμμένα συμφέροντα.

Η διείσδυση και η πανταχού παρουσία σωμάτων εντός των ενδιάμεσων οργάνων της Δημοκρατίας έχουν δημιουργήσει μια γκρίζα ζώνη απρόσιτη για κάθε δημοκρατικό έλεγχο.

Τα ιδιωτικά συμφέροντα δαπανούν χωρίς να υπολογίζουν σε ταξίδια, δεξιώσεις και προσκλήσεις για να προσπαθήσουν να εκτρέψουν εκλεγμένους αξιωματούχους και δημόσιους υπαλλήλους από την υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος. Η πολιτική εξουσία γίνεται όμηρος μικρών, οργανωμένων και παράνομα οργανωμένων ομάδων σκιάς. Αυτή η δήμευση της δημοκρατίας στρεβλώνει τη δημόσια δράση στην υπηρεσία ιδιωτικών συμφερόντων.

Υπάρχουν λύσεις για τον συνδυασμό της ανάγκης για αμερόληπτες επιτόπιες πληροφορίες, εμπειρογνωμοσύνη και επιστημονικές συμβουλές. Ανήκουν στον τομέα των μη κερδοσκοπικών ομάδων προβληματισμού, των ανεξάρτητων ομάδων προβληματισμού, των οποίων μοναδικός ρόλος είναι να τροφοδοτούν τη δημόσια συζήτηση και να συμβάλλουν στις διάφορες νομοθετικές επιτροπές. Είναι σαφές ότι αυτές οι ομάδες προβληματισμού πρέπει επίσης να παρακολουθούνται για να διασφαλιστεί ότι είναι πραγματικά ανεξάρτητες από κρυμμένα συμφέροντα.

Καταρχάς, σε εκλεγμένους αντιπροσώπους και στενούς συμβούλους τους θα πρέπει να απαγορεύεται κάθε παθητική ή ενεργός άσκηση πίεσης εκτός της εντολής τους. Επιπλέον, οι δηλώσεις συμφερόντων των εκλεγμένων αντιπροσώπων πρέπει να περιγράφονται και να παρακολουθούνται σχολαστικά.Οι υπεύθυνοι για τη λήψη πολιτικών αποφάσεων πρέπει να υπόκεινται, κατά τη διάρκεια της θητείας τους, σε απαγόρευση των ιδιωτικών σχέσεων με εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων με τον ίδιο τρόπο που οι δικαστές δεν μπορούν να συναντώνται κατ’ ιδίαν με διαδίκους.Οι διασταυρώσεις και οι εναλλακτικές λύσεις μεταξύ της δημόσιας σφαίρας και του ιδιωτικού τομέα πρέπει να είναι περιορισμένες και εξαιρετικές.Οι περίοδοι αναμονής πρέπει να τηρούνται στο τέλος των εντολών. Όπως ο Καναδάς, όπου είναι αδύνατο για τους υπουργούς και τις ομάδες τους να λειτουργούν ως παράγοντες επιρροής για πέντε χρόνια μετά τη δημόσια υπηρεσία τους.

«Οποιαδήποτε επιρροή είναι ανήθικη. Επηρεάζοντας κάποιον κλέβεις την ψυχή του»

Oscar Wilde, «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι

Σύμφωνα με την Διεθνή Διαφάνεια, οι Βρυξέλλες, έδρα των βασικών ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, αποτελούν μια πραγματική μήτρα ορδής περισσότερων από 30.000 εκπροσώπων ομάδων συμφερόντων που αλωνίζουν στους διαδρόμους της ευρωπαϊκής εξουσίας.

  

Οι δραστηριότητές τους, που καλύπτονται από μια ανησυχητική αδιαφάνεια, εμπνέουν αυξανόμενη δυσπιστία μεταξύ των Γάλλων, που τρέφονται από μια θεσμική αντίληψη της πολιτικής δράσης και οι οποίοι δεν ανέχονται κανέναν μεσάζοντα μεταξύ του λαού και της κυβέρνησής τους. 

Πηγή: https://planetes360.fr

The post Ο συστημικός καρκίνος των λόμπι, τεράτων που καταβροχθίζουν Δημοκρατίες appeared first on Militaire.gr.