Οι πραγματικοί στόχοι της πυρηνικής ανάπτυξης της Κίνας

05:20 26/11/2024 - Πηγή: militaire

Το αυξανόμενο οπλοστάσιο του Πεκίνου έχει σκοπό να διαλύσει το σύστημα συμμαχιών της Αμερικής στην Ασία.Από το 2018, Αμερικανοί αμυντικοί αναλυτές έχουν επανειλημμένα προσδιορίσει την Κίνα ως τη μεγαλύτερη απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Έχουν περιγράψει ποικιλοτρόπως το Πεκίνο ως «συστημική πρόκληση», ως «απειλή βηματισμού», ακόμη και ως «ομότιμο αντίπαλο», λόγω της μαζικής στρατιωτικής συσσώρευσης της Κίνας, της εμπόλεμης συμπεριφοράς της στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και της παγκόσμιας εκστρατείας οικονομικού

καταναγκασμού. Αυτές οι ασαφείς, φραστικές εκκφράσεις υποδεικνύουν μια αυξανόμενη συναίνεση: ότι οι φιλοδοξίες της Κίνας θέτουν σε μεγάλο βαθμό σε κίνδυνο τα αμερικανικά εθνικά συμφέροντα. Δεν υπάρχει συναίνεση, ωστόσο, σχετικά με την πρόθεση που κρύβεται πίσω από τις στρατηγικές κινήσεις της Κίνας, με κυριότερη την ταχεία ανάπτυξη πυρηνικών όπλων.Η αμερικανική αμυντική κοινότητα έχει δει σε μεγάλο βαθμό αυτή τη συσσώρευση σε ένα στενό στρατιωτικό πλαίσιο που ασχολείται με τις δυνατότητες των όπλων και την ισορροπία των εξοπλισμών. Ένα πρόσφατο δοκίμιο στο Foreign Affairs από τον ερευνητή Τονγκ Ζάο διεύρυνε την ανάλυση περιγράφοντας το πυρηνικό οπλοστάσιο της Κίνας όχι ως ένα εξαναγκαστικό εργαλείο για την επίτευξη σαφώς καθορισμένων στρατιωτικών στόχων, αλλά ως ένα σύμβολο εθνικής ισχύος με το οποίο το Πεκίνο μπορεί να κερδίσει τον σεβασμό της Ουάσιγκτον ως σημαντικός παίκτης στις παγκόσμιες υποθέσεις. Αλλά οποιαδήποτε κατανόηση αυτής της πυρηνικής επέκτασης πρέπει επίσης να λαμβάνει υπόψη τις αναθεωρητικές προθέσεις του Πεκίνου.Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩΗ Κίνα έχει μεγάλες φιλοδοξίες να αναδιαμορφώσει τον κόσμο κατ' εικόνα της. Σκοπεύει να το κάνει αυτό κυριαρχώντας πρώτα στον δυτικό Ειρηνικό και στη συνέχεια τραβώντας μεγάλο μέρος της Ευρασίας -μια περιοχή που εκτείνεται από την άμεση γειτονιά της Κίνας μέσω της Κεντρικής Ασίας και της νοτιοανατολικής Ευρώπης- καθώς και την Αφρική στην τροχιά της. Όμως το Πεκίνο έχει μια γεωγραφική δυσχέρεια την οποία γνωρίζει πολύ καλά: έναν αριθμό κρατών στα ανοικτά των ακτών του που έχουν υπογράψει σε συνασπισμούς υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, οι οποίοι είναι αφοσιωμένοι στο περιφερειακό status quo και οι οποίοι κινητοποιούνται από τις ενέργειες της ίδιας της Κίνας. Εάν η Κίνα κλιμακώσει εξαπολύοντας μια επίθεση μεγάλης κλίμακας κατά μήκος της θαλάσσιας περιφέρειας της, κινδυνεύει με μια καταστροφική και συντονισμένη απάντηση που θα θέσει σε κίνδυνο τα παγκόσμια σχέδιά της.Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την πυρηνική ανάπτυξη της Κίνας ως ένα εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει το Πεκίνο να επιλύσει την ηπειρωτική απομόνωσή του. Η Κίνα έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία εξαναγκασμού μικρής διάρκειας πολέμου για να διαλύσει το σύστημα συμμαχιών των ΗΠΑ στον Ειρηνικό και το ολοένα και πιο εξελιγμένο πυρηνικό οπλοστάσιό της της δίνει μεγαλύτερη επιρροή για την επίτευξη αυτού του στόχου χωρίς να πυροδοτήσει έναν καταστροφικό πόλεμο μεγάλων δυνάμεων. Εάν η Ουάσινγκτον αποτύχει να αντιμετωπίσει αυτή τη διάσταση του πυρηνικού ξεσπάσματος της Κίνας, θα μπορούσε να διακινδυνεύσει την προωθημένη θέση της στον δυτικό Ειρηνικό, μέσω της οποίας υπερασπίζεται ένα ελεύθερο, ανοικτό και ευημερούν περιβάλλον που ευνοεί τα αμερικανικά συμφέροντα.Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να αντιληφθεί τον κίνδυνο. Πρέπει να αναγνωρίσει τα γεωπολιτικά σχέδια που έχει η Κίνα για το διευρυνόμενο πυρηνικό της οπλοστάσιο και να ενεργήσει για τη διατήρηση της περιφερειακής ισορροπίας. Καθώς η εκστρατεία εξαναγκασμού του Πεκίνου απειλεί τους συμμάχους των ΗΠΑ, η Ουάσινγκτον πρέπει να εφαρμόσει μια αντισταθμιστική στρατηγική που θα παρατάσσει τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι των διακριτών τρωτών σημείων της Κίνας. Η Κίνα μπορεί να έχει ήδη αρχίσει να χρησιμοποιεί την πυρηνική της δύναμη ως μια αρχική επιδρομή στο ευρύτερο παγκόσμιο σχέδιό της, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ακόμη την ευκαιρία να καταπνίξουν αυτές τις παγκόσμιες φιλοδοξίες εν τη γενέσει τους.Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ πιστεύει ότι οδηγεί τη χώρα του σε μια νέα εποχή γεωπολιτικής με κινεζική κυριαρχία. Πιστεύει ότι ένας αγώνας μεταξύ του κινεζικού σοσιαλισμού και του δυτικού δημοκρατικού καπιταλισμού βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και επικαλείται την αυξανόμενη ευημερία και επιρροή της χώρας του ως απόδειξη ότι είναι έτοιμη να εκτοπίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και να αναδιαμορφώσει τον κόσμο. Μια τέτοια διεθνής τάξη πραγμάτων θα αντανακλούσε περισσότερο το εσωτερικό σύστημα της Κίνας παρά τις φιλελεύθερες αξίες που έχουν διαμορφώσει μεγάλο μέρος του κόσμου εδώ και δεκαετίες. Ο Σι είναι ιδιαίτερα βέβαιος ότι οι διαρθρωτικές τάσεις -όπως αποδεικνύεται από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και την άνοδο των λαϊκιστικών κινημάτων στη Δύση- ευνοούν την άνοδο της Κίνας.Αλλά η γεωγραφία της Κίνας περιπλέκει το όραμα του Σι. Όπως η ναπολεόντειος Γαλλία τον 19ο αιώνα και η Γερμανία, η Ιαπωνία και η Σοβιετική Ένωση τον 20ό αιώνα, το Πεκίνο θεωρεί τον εαυτό του εγκλωβισμένο από εχθρικά παράκτια κράτη που υποστηρίζονται από μια παγκόσμια ναυτική δύναμη. Επίσης, όπως και οι προκάτοχοί του, η ηπειρωτική θέση της Κίνας -που εκτείνεται σε ένα είδος χερσαίων-θαλάσσιων συνόρων που ο Ολλανδοαμερικανός στρατηγιστής του εικοστού αιώνα Νίκολας Σπάικμαν ονόμασε ευρασιατικό «rimland»- αυξάνει την πιθανότητα ότι μια κακώς εκτελεσμένη κινεζική στρατηγική θα μπορούσε να πυροδοτήσει έναν κατακλυσμιαίο πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ασιάτες συμμάχους τους.Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩΓια τους Κινέζους στρατηγιστές, αυτά τα παραδείγματα του παρελθόντος είναι διδακτικά. Οι σύγχρονοι αναθεωρητές απέτυχαν όλοι να επιλύσουν τις απειλές στις θαλάσσιες πλευρές τους και υπέφεραν γι' αυτό. Ούτε η Γαλλία ούτε η Γερμανία είχαν φυσική κλίση προς τη θάλασσα και καταστράφηκαν στα χέρια των συνασπισμών των χείμαρρων υπό την ηγεσία παγκόσμιων ναυτικών δυνάμεων. Η αυτοκρατορική Ιαπωνία προκάλεσε έναν διμέτωπο πόλεμο, πολεμώντας κινεζικούς στρατούς στην ασιατική ενδοχώρα και αμερικανικά εκστρατευτικά σώματα στη θάλασσα, ο οποίος αποδείχθηκε υπερβολικά μεγάλος. Και η Σοβιετική Ένωση δεν μπόρεσε τελικά να ξεπεράσει τον αντίπαλό της στον Ψυχρό Πόλεμο των rimland, που αποτελούνταν από παράκτια κράτη και είχε ως αιχμή του δόρατος τις αεροπορικές και θαλάσσιες δυνάμεις των ΗΠΑ. Το Πεκίνο έχει λοιπόν αποφασίσει ότι προτού μπορέσει να τραβήξει ένα τεράστιο κομμάτι της Ευρασίας στην τροχιά του, πρέπει πρώτα να επιτύχει την πρωτοκαθεδρία στην εκτεθειμένη θαλάσσια περιφέρεια.Το Πεκίνο διαμαρτύρεται ότι η θαλάσσια πλευρά του περιβάλλεται από δύο ομόκεντρες, ημισεληνοειδείς νησιωτικές αλυσίδες γεμάτες με συμμάχους και στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ. Η πρώτη, που βρίσκεται πιο κοντά στην Κίνα, εκτείνεται προς τα νότια από το αρχιπέλαγος των Αλεούτιων της Αλάσκας μέσω της Ιαπωνίας και της Ταϊβάν και μετά τις Φιλιππίνες. Η δεύτερη, πιο ανατολικά, εκτείνεται από την Ιαπωνία μέσω του στρατιωτικού κόμβου των ΗΠΑ στο Γκουάμ και μέχρι τις βόρειες περιοχές της Αυστραλίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεσμεύονται από αμυντικές συνθήκες με την Αυστραλία, την Ιαπωνία και τις Φιλιππίνες, καθώς και με τη Νότια Κορέα, η οποία βρίσκεται εντός αυτής της περιμέτρου της χερσαίας ζώνης.Αυτό το εμπόδιο που υποστηρίζουν οι ΗΠΑ έχει απογοητεύσει την Κίνα από τις πρώτες ημέρες του Ψυχρού Πολέμου, όταν ένα δίκτυο διμερών συμμαχιών «κόμβων και ακτίνων» μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και ορισμένων κρατών του δυτικού Ειρηνικού ματαίωναν τις περιφερειακές φιλοδοξίες του Πεκίνου. Στη δεκαετία του 1950, οι Ηνωμένες Πολιτείες, για την υπεράσπιση των συμμάχων τους, απείλησαν την Κίνα ακόμη και με πυρηνική επίθεση. Το 1996, κατά τη διάρκεια της τρίτης κρίσης στα Στενά της Ταϊβάν, η Ουάσινγκτον ταπείνωσε το Πεκίνο όταν έστειλε δύο ομάδες κρούσης αεροπλανοφόρων για να υποστηρίξουν την Ταϊπέι. Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες προωθούν την τριμερή συνεργασία με την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα για την ενίσχυση της περιφερειακής άμυνας κατά των βαλλιστικών πυραύλων. Καθώς ο Σι τα παρακολουθεί αυτά, οι καυστικές εμπειρίες του παρελθόντος δεν είναι ποτέ μακριά από το μυαλό του. Και η Κίνα διαθέτει τώρα σε μεγάλο βαθμό κάτι που κάποτε της έλειπε: δύναμη κρούσης, τόσο πυρηνική όσο και συμβατική, του είδους που μπορεί να χωρίσει την Ουάσινγκτον από τους συμμάχους της στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.Η συζήτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με τη σημασία της πυρηνικής ανάπτυξης της Κίνας διεξάγεται εδώ και καιρό με στενούς στρατιωτικούς όρους, αποκομμένους από τη γεωπολιτική. Οι Αμερικανοί αναλυτές έχουν επικεντρωθεί κυρίως στο αν το Πεκίνο συμμετέχει σε μια κούρσα εξοπλισμών, αν αντιμετωπίζει αυτό που αντιλαμβάνεται ως αυξημένη πυρηνική απειλή των ΗΠΑ ή αν η δηλωμένη πολιτική του για «μη πρώτη χρήση» πυρηνικών όπλων είναι γνήσια. Όμως, το ξέσπασμα της Κίνας μπορεί να εκτιμηθεί πλήρως μόνο στο πλαίσιο των γεωπολιτικών φιλοδοξιών της. Η εστίαση στο πώς αυτή η επέκταση αποτελεί μέσο για την επίτευξη των ευρύτερων πολιτικών της στόχων υπογραμμίζει γιατί η Κίνα έχει μικρό ενδιαφέρον για την αμερικανική αντίληψη της «στρατηγικής σταθερότητας» ή την ιδέα ότι οι αντίπαλοι δεν θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τις στρατιωτικές εξελίξεις προς όφελός τους. Με απλά λόγια, η πυρηνική γεωπολιτική της Κίνας αποσκοπεί στην αποσταθεροποίηση του θαλάσσιου φραγμού που έχει πλέον στηθεί εναντίον της.Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩΗ πυρηνική επέκταση της Κίνας θα επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι σύμμαχοι των ΗΠΑ αντιλαμβάνονται την περιφερειακή στρατιωτική ισορροπία. Καθώς κάνουν τις εκτιμήσεις τους, λαμβάνουν υπόψη τους τον εκπληκτικό χαρακτήρα, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα, της πυρηνικής έκρηξης της Κίνας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν ένα ενεργό οπλοστάσιο περίπου 3.700 πυρηνικών κεφαλών, αν και λιγότερες από τις μισές από αυτές έχουν αναπτυχθεί. Το Πεκίνο κλείνει γρήγορα το χάσμα, έχοντας αυξήσει το απόθεμά του σε πυρηνικές κεφαλές από περίπου 200 σε 500 μεταξύ του 2020 και του 2023. Το Πεντάγωνο έχει προβλέψει ότι η Κίνα θα διαθέτει περισσότερες από 1.000 πυρηνικές κεφαλές μέχρι το 2030 και πάνω από 1.500 μέχρι το 2035. Και η Κίνα έχει ήδη μια τρομερή ικανότητα να χρησιμοποιεί τέτοια όπλα σε πλήγματα υψηλής ακρίβειας: διαθέτει περισσότερους χερσαίους εκτοξευτές διηπειρωτικών και μεσαίου βεληνεκούς πυραύλων από ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, η Ουάσινγκτον απέσυρε τη μοναδική περιφερειακή πυρηνική της επιλογή - έναν υποβρύχιο πύραυλο κρουζ - το 2013, πράγμα που σημαίνει ότι σε μια πιθανή κρίση δεν θα έχει καμία περιφερειακή πυρηνική ικανότητα για να διαβεβαιώσει τους συμμάχους της για την εγγύηση της ασφάλειάς της.Οι εταίροι των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού είναι κατανοητό ότι είναι θορυβημένοι. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Εθνικού Γραφείου Ασιατικών Ερευνών, τα ποσοτικά πλεονεκτήματα της Κίνας έχουν προκαλέσει ανησυχία στην πρώτη νησιωτική αλυσίδα, ιδίως στην Ιαπωνία. Το Τόκιο ανησυχεί ότι η Ουάσινγκτον θα αρχίσει να αποστρέφεται το ρίσκο κατά μήκος της χερσαίας ζώνης, καθώς η ικανότητα της Κίνας να διεξάγει πλήγματα ακριβείας κατά των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών συνεχίζει να αυξάνεται, επιτρέποντας στο Πεκίνο να αυξάνει την πίεση χωρίς να επισύρει αμερικανική απάντηση.Το αμυντικό κατεστημένο της Κίνας επιδεικνύει επίσης αυξανόμενο ενδιαφέρον για καταναγκαστικές πυρηνικές στρατηγικές. Οι Κινέζοι στρατιωτικοί θεωρητικοί αναφέρονται πλέον συστηματικά στα εκσυγχρονισμένα πυρηνικά όπλα της χώρας ως «ατού» που μπορεί να εμποδίσει την εξωτερική παρέμβαση στις περιφερειακές υποθέσεις. Και πολλοί Κινέζοι αμυντικοί αναλυτές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο πυρηνικός εξαναγκασμός του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία απέτρεψε το ΝΑΤΟ από βαθύτερη επέμβαση στην εν λόγω σύγκρουση, γεγονός που υποδηλώνει ότι το Πεκίνο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το οπλοστάσιό του για να επιτύχει παρόμοιους σκοπούς.Η κινεζική αντίληψη της αποτροπής περιλαμβάνει τη δυτική έννοια της αποτροπής των αντιπάλων από το να ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη πορεία δράσης, αλλά περιλαμβάνει επίσης έναν πιο επεκτατικό στόχο: τον εξαναγκασμό των αντιπάλων να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους. Τα εγχειρίδια εκπαίδευσης για τον κλάδο του κινεζικού στρατού που ελέγχει τους πυραύλους ξηράς της χώρας συμβουλεύουν εδώ και καιρό ότι η απλή τοποθέτηση των πυρηνικών όπλων σε υψηλότερα επίπεδα ετοιμότητας θα «προκαλέσει μεγάλο σοκ στην ψυχή του εχθρού» και θα διαμορφώσει τις ενέργειες του εχθρού. Και τώρα που η Κίνα διαθέτει μια ισχυρή πυραυλική δύναμη για τη διεξαγωγή εξαναγκαστικών πυρηνικών επιθέσεων, τέτοιες τακτικές θα έχουν μεγαλύτερη αξιοπιστία στα μάτια των περιφερειακών εταίρων της Αμερικής. Οι βελτιωμένες δυνατότητες κρούσης του Πεκίνου θα μπορούσαν έτσι να το ενθαρρύνουν να εγκαταλείψει δημοσίως την πολιτική της μη πρώτης χρήσης πυρηνικών όπλων για να μπει σφήνα ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και τους συμμάχους της.Καθώς οι εταίροι των Ηνωμένων Πολιτειών στον Ειρηνικό βλέπουν ή βιώνουν όλο και περισσότερο τις κινεζικές προσπάθειες να χρησιμοποιήσουν καταναγκασμό με πυρηνική υποστήριξη, η άποψή τους για την περιφερειακή ισορροπία θα μπορούσε να αλλάξει. Και βλέποντας αδράνεια ή ανεπαρκή δράση από την Ουάσινγκτον απέναντι σε αυτόν τον εκφοβισμό θα τους έδινε δικαιολογημένη αιτία για περαιτέρω ανησυχία. Η διαμόρφωση μιας αποτελεσματικής απάντησης στη συνολική καταναγκαστική ισχύ της Κίνας και στην ίδια την πυρηνική ανάπτυξη θα είναι το κλειδί για τη διατήρηση της αξιοπιστίας των ΗΠΑ στην περιοχή.Η Κίνα έχει ως στόχο να χρησιμοποιήσει την πυρηνική της έξαρση για να διαπεράσει το φράγμα των χείμαρρων χωρίς να πυροδοτήσει έναν πόλεμο μεγάλων δυνάμεων. Η ικανότητα του Σι να κυριαρχεί στο φάσμα των συγκρούσεων -από την πολιτική πίεση χαμηλής έντασης έως τον πιθανό πυρηνικό πόλεμο- πιθανώς τον ενθάρρυνε να οξύνει την πίεση στην περιοχή αυτή τους τελευταίους μήνες.Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩΑλλά η Κίνα έχει βελτιώσει την ικανότητά της να συνεχίσει αυτή την εκστρατεία εξαναγκασμού για πάνω από μια δεκαετία. Το 2012, το Πεκίνο απέσπασε από τις Φιλιππίνες τον έλεγχο της κοίτης Σκάρμπορο, ενός σημαντικού αλιευτικού πεδίου στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, χρησιμοποιώντας τόσο στρατιωτική δύναμη χαμηλής έντασης όσο και οικονομική πίεση, συμπεριλαμβανομένου του μποϊκοτάζ ορισμένων εξαγωγών των Φιλιππίνων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν διαμαρτυρηθεί για την de facto προσάρτηση του αβαθή από την Κίνα, αλλά η κλιμάκωση του Πεκίνου κατά των Φιλιππίνων ανάγκασε την Ουάσινγκτον να υποχωρήσει. Το περασμένο καλοκαίρι, το Πεκίνο ξεκίνησε και πάλι συγκρούσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όταν κινεζικά θαλάσσια σκάφη εμβόλισαν πλοία των Φιλιππίνων εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της Μανίλα. Η Κίνα δεν αντιμετώπισε σοβαρές συνέπειες.Η Ιαπωνία, επίσης, υπόκειται σε κινεζικό εξαναγκασμό από την αυγή του 21ου αιώνα -και η πίεση αυξάνεται με την πυρηνική ανάπτυξη της Κίνας. Σήμερα, η Κίνα καταβάλλει επίμονες προσπάθειες να αλλάξει μονομερώς το status quo των υπό ιαπωνική διοίκηση νησιών Σενκάκου (γνωστά στην Κίνα ως Ντιαογιού ) ακριβώς βόρεια της Ταϊβάν- σχεδόν καθημερινά, το κινεζικό ναυτικό επιχειρεί στην περιοχή τους για να επιβάλει τον «εσωτερικό ναυτικό νόμο» της Κίνας. Οι κινεζικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέρχονται επίσης τακτικά σε ιαπωνικό έδαφος ή το περικυκλώνουν. Τον Αύγουστο, για παράδειγμα, το κινεζικό ναυτικό και η πολεμική αεροπορία παραβίασαν τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο της Ιαπωνίας - μια κλιμάκωση που επισκιάστηκε, μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα, όταν η Κίνα έπλευσε ένα αεροπλανοφόρο μέσα στα ιαπωνικά ύδατα για πρώτη φορά. Αυτή η επίμονη πίεση έχει σχεδιαστεί για να φθείρει το Τόκιο, να αποδυναμώσει την αμερικανο-ιαπωνική συμμαχία και να εξομαλύνει τη συμπεριφορά της Κίνας, ώστε να δημιουργηθεί ένας νέος πήχης με τον οποίο θα μετράται η μελλοντική επιθετικότητα.Η Ταϊβάν παραμένει ο κύριος στόχος της εκστρατείας εξαναγκασμού της Κίνας σε σύντομο χρονικό διάστημα. Εκτός από τον στρατιωτικό και πολιτικό εκφοβισμό του νησιού, το Πεκίνο επιχειρεί να περιθωριοποιήσει τη θέση της Ταϊβάν στην παγκόσμια σκηνή και να διαβρώσει την κάλυψή της εντός των διεθνών νομικών δομών. Αλλά η απειλή κλιμάκωσης είναι το κλειδί για την υποταγή της Ταϊβάν χωρίς πόλεμο μεγάλης κλίμακας. Το Πεκίνο μπορεί, για παράδειγμα, να εκμεταλλευτεί το ενδεχόμενο μιας αμφίβιας εισβολής για να εξαναγκάσει ορισμένα τμήματα της πολιτικής τάξης και του πληθυσμού της Ταϊβάν να υποχωρήσουν στον κινεζικό έλεγχο του νησιού. Σε περίπτωση που το Πεκίνο αποφασίσει να ακολουθήσει αυτή την πιο ακραία πορεία δράσης, θα χρησιμοποιήσει πιθανότατα την απειλή περιορισμένης πυρηνικής κλιμάκωσης για να αποτρέψει την αμερικανική και ιαπωνική επέμβαση.Από τότε που το Πεκίνο ξεκίνησε την εκτεταμένη εκστρατεία εξαναγκασμού του, λίγες από τις χώρες που έχει στοχοποιήσει έχουν αυξήσει τις στρατιωτικές τους δυνατότητες. Ο κινεζικός στρατός, από την άλλη πλευρά, έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της Ασίας, τόσο σε συμβατικές όσο και σε πυρηνικές δυνατότητες. Για τον Σι, ωστόσο, η επιτυχία δεν σημαίνει να κερδίσει μια στρατιωτική σύγκρουση σώμα με σώμα που θα προκαλέσει την επέμβαση των ΗΠΑ. Αντίθετα, η επιτυχία ορίζεται ως η πλήρης αποσύνδεση των Ηνωμένων Πολιτειών από την περιοχή, υπονομεύοντας την αξιοπιστία της Ουάσινγκτον εκεί και αναγκάζοντας τους συμμάχους των ΗΠΑ να αποφεύγουν την αντιπαράθεση. Όπως υποδηλώνει η πρόσφατη συμπεριφορά της Κίνας, η πυρηνική ανάπτυξη της Κίνας ενθάρρυνε τον Σι να αποδεχθεί μεγαλύτερους κινδύνους για την επίτευξη αυτών των στόχων.Η εκστρατεία εξαναγκασμού του Πεκίνου σε σύντομο πόλεμο έχει ρίξει την Ουάσινγκτον σε μια αντιδραστική, αμυντική στάση που έχει εκνευρίσει τους περιφερειακούς εταίρους της. Οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ δεν έχουν ακόμη αντιμετωπίσει τις περιφερειακές στρατηγικές επιπτώσεις της πυρηνικής έκρηξης της Κίνας. Εάν αυτές οι τάσεις συνεχιστούν, η Κίνα θα μπορούσε να βρεθεί σε καλή θέση για να διαλύσει τους δεσμούς που συνδέουν τις Ηνωμένες Πολιτείες με τους συμμάχους τους στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩΓια να αμβλύνουν τη δυναμική της Κίνας και να ανακτήσουν την πρωτοβουλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται μια αντισταθμιστική στρατηγική που μπορεί να επιδείξει αξιοπιστία στους περιφερειακούς εταίρους τους και να αλλάξει τον υπολογισμό του Πεκίνου. Η Κίνα επικεντρώνεται ταυτόχρονα στην εσωτερική της ασφάλεια, στις περιφερειακές της φιλοδοξίες και στα ευρύτερα παγκόσμια σχέδια που υποστηρίζουν οι περιφερειακές της δράσεις. Οποιαδήποτε αμερικανική στρατηγική θα πρέπει να αναγκάσει τον Σι να κάνει τιμωρητικούς συμβιβασμούς μεταξύ των στόχων του, ώστε να μην μπορεί να τρέφει την ψευδαίσθηση ότι προωθείται στο ένα μέτωπο χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τα άλλα.Η Κίνα έχει διακριτά τρωτά σημεία. Όπως όλα τα έθνη, έχει πεπερασμένους πόρους και δεν μπορεί απλώς να ξοδέψει για να ξεφύγει από το βάρος της επιλογής. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για μια αναδυόμενη, σχετικά απομονωμένη ηπειρωτική δύναμη με μεγάλες φιλοδοξίες, επιβραδυνόμενη οικονομία και την ανασφάλεια ενός μαρξιστικού-λενινιστικού καθεστώτος -δηλαδή, μια βαθιά, σχεδόν εμμονική δυσπιστία απέναντι στους ίδιους τους πολίτες της. Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια καθιερωμένη παγκόσμια δύναμη με ένα δημοκρατικό σύστημα που προσφέρεται για μακρινές συμμαχίες και τις δημιουργικές ενέργειες των ελεύθερων κοινωνιών. Το καθήκον της Ουάσινγκτον, λοιπόν, είναι να εκμεταλλευτεί τις ευνοϊκές στρατιωτικές, οικονομικές και πολιτικές ασυμμετρίες της για να επιδεινώσει την ηπειρωτική απομόνωση του Πεκίνου.Το στρατιωτικό σκέλος μιας αντισταθμιστικής στρατηγικής θα πρέπει να δώσει έμφαση στα υφιστάμενα πλεονεκτήματα των ΗΠΑ στις συμμαχικές συνεργασίες, στην αντιπυραυλική άμυνα και στον υποθαλάσσιο πόλεμο. Ενσωματώνοντας την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα σε ένα περιφερειακό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας και συνδέοντάς το με τη βελτιωμένη αντιπυραυλική άμυνα της πατρίδας των ΗΠΑ, για παράδειγμα, η Ουάσινγκτον μπορεί να ανακουφίσει τους φόβους των συμμάχων της και να αυξήσει το διακύβευμα για το Πεκίνο που θα αυξήσει την πίεση σε οποιονδήποτε από αυτούς. Η επανατοποθέτηση από την Ουάσινγκτον ενός πυρηνοκίνητου πυραύλου κρουζ υποβρυχίου, ο οποίος θα της έδινε μια άμεση, περιφερειακή επιλογή αντίδρασης, θα ενίσχυε περαιτέρω την εμπιστοσύνη των συμμάχων και θα έστρεφε περισσότερους κινεζικούς πόρους στην αντιπυραυλική άμυνα και τον υποθαλάσσιο πόλεμο.Η οικονομική διάσταση θα πρέπει να αξιοποιήσει το ενδιαφέρον των συμμάχων για τις αμερικανικές αγορές. Εμβαθύνοντας τις εμπορικές σχέσεις στον δυτικό Ειρηνικό, η Ουάσινγκτον θα μεταφέρει στους εταίρους της και στο Πεκίνο ότι η οικονομική ασφάλεια των ΗΠΑ είναι αδιαίρετη από το περιφερειακό status quo. Επικαιροποιημένες διμερείς εμπορικές συμφωνίες που επικεντρώνονται σε τομείς στους οποίους κυριαρχεί η Κίνα -όπως τα κρίσιμα ορυκτά και οι αλυσίδες εφοδιασμού φαρμακευτικών προϊόντων- θα απογαλακτίσουν επίσης την Ουάσινγκτον και τους εταίρους της από την κινεζική αγορά και θα τους σκληρύνουν απέναντι στον εξαναγκασμό του Πεκίνου. Αν και η αμερικανική εσωτερική πολιτική έχει καταστήσει δύσκολη τη σύναψη εμπορικών συμφώνων, υπάρχει όρεξη στην Ουάσιγκτον για συμφωνίες που αντιμετωπίζουν τη στρατηγική της Κίνας για τη δημιουργία οικονομικών εξαρτήσεων.Ο τελευταίος άξονας της στρατηγικής των Ηνωμένων Πολιτειών θα πρέπει να επικεντρωθεί στην πολιτική. Το Πεκίνο διεξάγει έναν σε μεγάλο βαθμό μονόπλευρο φιλοσοφικό αγώνα εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, κατακλύζοντας τα διαδικτυακά καταστήματα με παραπληροφόρηση σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί τα υπάρχοντα ρήγματα στην αμερικανική κοινωνία. Η Ουάσινγκτον έχει διστάσει να αντιμετωπίσει αυτή την ιδεολογική πρόκληση. Με τον τρόπο αυτό, όμως, έχασε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το μεγαλύτερο τρωτό σημείο της Κίνας: το πολιτικό της σύστημα. Το Πεκίνο αφιερώνει τεράστιους πόρους στον έλεγχο των 1,4 δισεκατομμυρίων πολιτών του. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την εμμονή για να επιβάλουν απότομο κόστος στην Κίνα, όπως με την εξεύρεση τρόπων για την παράκαμψη της διαδικτυακής λογοκρισίας και τη διάδοση των γραπτών των Κινέζων αντιφρονούντων σχετικά με τη διαφθορά και τις οικονομικές αποτυχίες της κυβέρνησης. Το Πεκίνο έχει καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να φιμώσει μεμονωμένους αντιφρονούντες και να πατάξει μικρές διαμαρτυρίες, γεγονός που υποδηλώνει ότι δεν θα φείδεται εξόδων για την αντιμετώπιση μιας ευρύτερης εκστρατείας. Ο καλύτερος τρόπος για να δημιουργηθούν προστατευτικές μπάρες με την Κίνα είναι να αποσπάσει ο Σι την προσοχή του από τα περιφερειακά και παγκόσμια σχέδιά του. Όσο περισσότερο εστιάζει στο εσωτερικό του, τόσο λιγότερη προσπάθεια και λιγότερους πόρους θα αφιερώσει το Πεκίνο στην προβολή ισχύος.Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩΧωρίς μια αντισταθμιστική στρατηγική που αξιοποιεί τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα, οι Ηνωμένες Πολιτείες διακινδυνεύουν την προωθημένη θέση τους στον δυτικό Ειρηνικό, η οποία θα διαβρωθεί περαιτέρω από μια στενή στρατιωτική θεώρηση της πυρηνικής έκρηξης της Κίνας. Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να εκμεταλλευτεί τα ασύμμετρα πλεονεκτήματά της και να επικεντρωθεί στην αναζωογόνηση της αξιοπιστίας της μεταξύ των συμμάχων της, επιδεινώνοντας τα διακριτά τρωτά σημεία του Πεκίνου και ανατρέποντας τελικά την ισορροπία κόστους-οφέλους για την εκστρατεία εξαναγκασμού της Κίνας με πυρηνική υποστήριξη. Μόλις εκτιμήσουν τον διακριτικό ρόλο που διαδραματίζει η πυρηνική ανάπτυξη της Κίνας στην προώθηση της γεωπολιτικής ατζέντας του Πεκίνου, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να μετατοπίσουν τις δικές τους πολιτικές για να διατηρήσουν το status quo.Πηγή: Foreign Affairs

The post Οι πραγματικοί στόχοι της πυρηνικής ανάπτυξης της Κίνας appeared first on Militaire.gr.