Πώς η Αμερική μπορεί να προετοιμαστεί για πόλεμο στην Ασία, την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή

05:30 11/6/2024 - Πηγή: militaire

Υπό τους προέδρους Μπαράκ Ομπάμα, Ντόναλντ Τραμπ και Τζο Μπάιντεν, η αμυντική στρατηγική των ΗΠΑ βασίστηκε στην αισιόδοξη αντίληψη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα χρειαστεί ποτέ να διεξάγουν περισσότερους από έναν πολέμους κάθε φορά. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Ομπάμα, μπροστά στη δημοσιονομική λιτότητα, το Υπουργείο Άμυνας εγκατέλειψε τη μακροχρόνια πολιτική του να είναι έτοιμο να πολεμήσει και να κερδίσει δύο μεγάλους πολέμους για να επικεντρωθεί στην απόκτηση των μέσων για να πολεμήσει και να κερδίσει μόνο έναν. Η κίνηση

αυτή επιτάχυνε την τάση προς έναν μικρότερο αμερικανικό στρατό. Περιόρισε επίσης τις επιλογές που είχαν στη διάθεσή τους οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ, δεδομένου ότι η δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών σε πόλεμο σε ένα μέρος θα απέκλειε τη στρατιωτική δράση αλλού.Αυτή η αλλαγή ήταν λανθασμένη τότε και ιδιαίτερα ακατάλληλη σήμερα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπλέκονται σήμερα σε δύο πολέμους -τον πόλεμο της Ουκρανίας στην Ευρώπη και τον πόλεμο του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή- ενώ αντιμετωπίζουν την προοπτική ενός τρίτου για την Ταϊβάν ή τη Νότια Κορέα στην Ανατολική Ασία. Και τα τρία μέτωπα είναι ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και είναι όλα αλληλένδετα. Οι προσπάθειες του παρελθόντος να αποπροσανατολιστεί η Ευρώπη και να απεμπλακεί από τη Μέση Ανατολή έχουν αποδυναμώσει την ασφάλεια των ΗΠΑ. Η στρατιωτική απομάκρυνση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, για παράδειγμα, δημιούργησε ένα κενό που η Τεχεράνη κάλυψε με προθυμία. Η αποτυχία να ανταποκριθεί στην επιθετικότητα σε ένα από τα μέτωπα μπορεί να ερμηνευτεί ως ένδειξη αμερικανικής αδυναμίας. Οι σύμμαχοι σε όλο τον κόσμο, για παράδειγμα, έχασαν την εμπιστοσύνη τους στην Ουάσινγκτον μετά την αποτυχία της κυβέρνησης Ομπάμα να επιβάλει την «κόκκινη γραμμή» κατά της χρήσης χημικών όπλων από τη Συρία. Και οι αντίπαλοι των Ηνωμένων Πολιτειών συνεργάζονται μεταξύ τους: Το Ιράν πουλάει πετρέλαιο στην Κίνα, η Κίνα στέλνει χρήματα στη Βόρεια Κορέα και η Βόρεια Κορέα στέλνει όπλα στη Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους αντιμετωπίζουν έναν αυταρχικό άξονα που εκτείνεται στην ευρασιατική ξηρά.Η Ουάσινγκτον είναι τυχερή που έχει ικανούς συμμάχους και φίλους στην Ανατολική Ασία, την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Συλλογικά, έχουν τη δύναμη να τη βοηθήσουν να περιορίσει τον αυταρχικό άξονα. Αλλά για να πετύχουν, πρέπει να συνεργαστούν καλύτερα. Η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί της πρέπει να είναι αυτό που οι στρατιωτικοί σχεδιαστές αποκαλούν διαλειτουργικότητα: ικανοί να στέλνουν γρήγορα πόρους σε ένα καθιερωμένο σύστημα σε όποιον σύμμαχο τους χρειάζεται περισσότερο. Η Δύση, ειδικότερα, πρέπει να δημιουργήσει και να μοιραστεί περισσότερα πυρομαχικά, όπλα και στρατιωτικές βάσεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να διαμορφώσουν καλύτερες στρατιωτικές στρατηγικές για να πολεμούν στο πλευρό των εταίρων τους. Διαφορετικά, κινδυνεύουν να συντριβούν από τους όλο και πιο ικανούς και διαπλεκόμενους εχθρούς τους.Η πρώτη προσπάθεια που πρέπει να εντείνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους είναι η αμυντική παραγωγή. Η Δύση διαθέτει εδώ και καιρό τους πιο ικανούς και εξελιγμένους εξοπλισμούς στον κόσμο. Αλλά αυτή τη στιγμή, απλά δεν κατασκευάζει αρκετό υλικό.Σκεφτείτε τα πυρομαχικά. Οι πόλεμοι τόσο στη Γάζα όσο και στην Ουκρανία έδειξαν ότι οι σύγχρονες συγκρούσεις είναι εκτεταμένης έντασης με χρήση πυρομαχικών. Ο ουκρανικός στρατός εκτοξεύει χιλιάδες βλήματα πυροβολικού την ημέρα, ξεπερνώντας ενίοτε την παραγωγική ικανότητα των προμηθευτών του. Το Ισραήλ έχει καταναλώσει χιλιάδες βλήματα αρμάτων μάχης και έχει εκτοξεύσει πολλά πυρομαχικά ακριβείας στον πόλεμό του με τη Χαμάς από τις 7 Οκτωβρίου. Συλλογικά, οι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ ουκρανικές και ισραηλινές πολεμικές προσπάθειες ανέρχονται σε ένα ρυθμό δαπανών που οι δυτικές εταιρείες πυρομαχικών δυσκολεύονται να καλύψουν. Ως αποτέλεσμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους έχουν αναγκαστεί να κάνουν δύσκολες επιλογές σχετικά με το ποια πυρομαχικά μπορούν να στείλουν και ποια πρέπει να κρατήσουν για τον εαυτό τους.Σε μεγάλους πολέμους, καμία χώρα, ούτε καν η ισχυρότερη του κόσμου, δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνη της.Ως κεντρικό μέλος της συμμαχίας και κύριος πάροχος ασφάλειας, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες τόσο των δικών τους όσο και των ενόπλων δυνάμεων των συμμάχων τους. Για να γίνει αυτό, η αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να παρέχει στις αμυντικές εταιρείες το είδος της σταθερής ζήτησης που απαιτείται για την ενίσχυση της παραγωγής. Το Κογκρέσο έκανε ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση πέρυσι, όταν εξουσιοδότησε το Πεντάγωνο να αγοράζει πυρομαχικά για πολλά χρόνια, παρέχοντας στους κατασκευαστές μακροπρόθεσμα συμβόλαια. Όμως, με το να μην περάσει αμέσως τον προϋπολογισμό, το Κογκρέσο υπονόμευσε αυτή την αξιέπαινη προσπάθεια για να δημιουργηθεί σταθερή ζήτηση για πυρομαχικά. Το Κογκρέσο θα πρέπει να δώσει εντολή στο Υπουργείο Άμυνας να ορίσει ελάχιστα επίπεδα αποθεμάτων πυρομαχικών και να δημιουργήσει έναν μηχανισμό αυτόματης ανανέωσης των αποθεμάτων μόλις πωληθούν ή αναλωθούν τα πυρομαχικά, ώστε να εξισορροπηθεί η προσφορά και η ζήτηση.Ωστόσο, για να τοποθετηθεί καλύτερα τόσο η ίδια όσο και οι σύμμαχοί της, η Ουάσινγκτον πρέπει να κάνει περισσότερα από το να παράγει απλώς πολλά πυρομαχικά. Πρέπει επίσης να γίνει καλύτερη στη δημιουργία μιας απρόσκοπτης διαδικασίας διανομής. Οι εγχώριες και οι ξένες παραγγελίες αμερικανικών όπλων εκτελούνται μέσω των ίδιων γραμμών συναρμολόγησης, αλλά διαδικαστικά, οι ξένες στρατιωτικές πωλήσεις διαχωρίζονται από τις αμερικανικές, με τις πρώτες να ελέγχονται από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τις δεύτερες από το υπουργείο Άμυνας. Αυτός ο διαχωρισμός μπορεί να καταστήσει δύσκολη την προσαρμογή της προσφοράς στην κάλυψη της ζήτησης. Η γραφειοκρατία καθιστά τη διαδικασία των ξένων στρατιωτικών πωλήσεων αργή και δυσκίνητη. Και ακόμη και όταν οι πωλήσεις αυτές εγκρίνονται, οι σύμμαχοι στέλνονται στο τέλος της ουράς, όπου μπορεί να περιμένουν χρόνια για να αποκτήσουν όπλα για τα οποία έχουν ήδη πληρώσει και τα οποία μπορεί να είναι απαραίτητα για την αποτροπή επικείμενων επιθέσεων. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να εξορθολογήσουν και να επιταχύνουν τη διαδικασία για τους ξένους πελάτες. Θα πρέπει να επιτρέψουν στο Υπουργείο Άμυνας να συμπεριλάβει τις πωλήσεις στο εξωτερικό ως μέρος του σήματος ζήτησης που στέλνει στη βιομηχανία και να μειώσουν τους κανόνες που κρατούν τους συμμάχους σε αναμονή πίσω από τις συμβάσεις των ΗΠΑ.Η εκπλήρωση ξένων πωλήσεων πυρομαχικών πριν από την κάλυψη των αναγκών των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων μπορεί να φαίνεται επιζήμια για τα αμερικανικά συμφέροντα, ακόμη και όταν οι χώρες αυτές έκαναν πρώτες τις αγορές τους. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που οι ανάγκες της Ουάσινγκτον πρέπει να προηγούνται. Αλλά το να επιτρέπεται στις αμυντικές εταιρείες να στέλνουν στην Ταϊβάν ή την Πολωνία πριν από το Fort Bragg, όταν αυτό είναι απαραίτητο, μπορεί να ενισχύσει την ασφάλεια των ΗΠΑ -ιδιαίτερα όταν οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν διεξάγουν μεγάλους πολέμους. Η προσπάθεια εφοδιασμού της Ουκρανίας, για παράδειγμα, είναι μια πραγματικά πολυεθνική υπόθεση, στην οποία συμμετέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ και σε όλη την Ευρώπη και την Ασία. Ελέγχοντας τη ρωσική επιθετικότητα, οι χώρες αυτές προωθούν την ασφάλεια της Ουάσινγκτον καθώς και τη δική τους. Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν επίσης επεκτείνει τις δικές τους βιομηχανίες πυρομαχικών για να βοηθήσουν την Ουκρανία να πολεμήσει τη Μόσχα, γεγονός που τελικά μειώνει τις απαιτήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ουάσινγκτον μπορεί να ενθαρρύνει αυτές τις χώρες να συνεχίσουν να επεκτείνουν την παραγωγή τους, διασφαλίζοντας ότι γνωρίζουν ότι όταν χρειάζονται αμερικανικά προϊόντα, οι παραγγελίες τους δεν θα αντιμετωπίζονται ως δεύτερης κατηγορίας.Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πολλά όπλα που μπορούν να πουλήσουν στους φίλους τους. Είναι παγκόσμιος ηγέτης σε προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη, πυρηνικά υποβρύχια, λογισμικά, και θα πρέπει να αναπτύξει πολλές από αυτές τις δυνατότητες με πρόθεση να τις εξάγει. Για παράδειγμα, το υπερσύγχρονο βομβαρδιστικό stealth B-21 Raider της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ θα μπορούσε να είναι χρήσιμο σε συμμάχους, όπως η Αυστραλία, που χρειάζονται τη δυνατότητα να χτυπήσουν σε μεγάλες αποστάσεις, αλλά η απροθυμία εξαγωγής προηγμένης τεχνολογίας εμποδίζει την παροχή στους στενούς εταίρους του καλύτερου διαθέσιμου εξοπλισμού. Η πολιτική των ΗΠΑ θα πρέπει να διασφαλίσει ότι οι αμερικανικοί πολιτικοί ηγέτες έχουν τη δυνατότητα να προμηθεύουν τέτοια προηγμένα συστήματα σε στενούς συμμάχους.Ευτυχώς, η Ουάσινγκτον έχει πολύτιμη εμπειρία με την ανταλλαγή της στρατιωτικής της τεχνολογίας. Εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, επτά έθνη -η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Δανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Νορβηγία και το Ηνωμένο Βασίλειο- είναι εταίροι στο πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F-35, και άλλα εννέα έχουν συμφωνήσει να αγοράσουν τα αεροσκάφη. Τα αεροσκάφη αυτά υποστηρίζονται από μια πραγματικά παγκόσμια υποδομή εφοδιασμού και συντήρησης. Η συμφωνία AUKUS προσφέρει ένα άλλο παράδειγμα- παρέχει την ευκαιρία στην Αυστραλία να αποκτήσει πυρηνικά υποβρύχια και στο Ηνωμένο Βασίλειο να ενισχύσει τις υποβρύχιες ικανότητές του. Η AUKUS βοήθησε επίσης την Ουάσινγκτον εκθέτοντας τα όρια της ναυπηγικής της βιομηχανίας. Η συμφωνία κατέστησε σαφές ότι οι Αμερικανοί κατασκευαστές δεν είναι αρκετά ικανοί για να εκσυγχρονίσουν τον αμερικανικό υποβρυχιακό στόλο καθώς και να κατασκευάσουν υποβρύχια για την Αυστραλία, γεγονός που ώθησε την Αυστραλία να επενδύσει 3 δισεκατομμύρια δολάρια στην επέκταση της βιομηχανικής βάσης υποβρυχίων των Ηνωμένων Πολιτειών. Το αποτέλεσμα θα εξυπηρετήσει τόσο τα συμφέροντα των ΗΠΑ όσο και της Αυστραλίας.Οι σύμμαχοι μπορούν να βοηθήσουν την αμυντική βάση των ΗΠΑ και με άλλους τρόπους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι παγκόσμιος ηγέτης σε ορισμένους τομείς της αμυντικής βιομηχανίας, αλλά πολλοί από τους συμμάχους τους έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα σε άλλους. Παρόλο που η ναυπηγική βιομηχανία των ΗΠΑ έχει συρρικνωθεί, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα διαθέτουν εντυπωσιακά ναυπηγεία που η Ουάσινγκτον μπορεί να αξιοποιήσει. Το Ισραήλ παράγει εξαιρετικά συστήματα αεράμυνας και αντιπυραυλικής άμυνας, όπως το Iron Dome, και η Νορβηγία παράγει εξαιρετικούς αντιπλοϊκούς πυραύλους. Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να κάνει περισσότερα για να ενθαρρύνει αυτούς τους συμμάχους να μοιραστούν τις δικές τους κορυφαίες τεχνολογίες.Η επέκταση αυτής της συνεργασίας δεν θα είναι εύκολη. Η αμυντική βιομηχανία -και οι θέσεις εργασίας και η χρηματοδότηση που τη συνοδεύουν- είναι αντικείμενο εσωτερικής πολιτικής, τόσο στην Ουάσινγκτον όσο και στις συμμαχικές πρωτεύουσες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, ακόμη και σε τομείς στους οποίους το Κογκρέσο έχει επιδιώξει να προωθήσει τη συνεργασία, οι αξιωματούχοι της άμυνας συναντούν γραφειοκρατικά εμπόδια. Η Αυστραλία, ο Καναδάς και το Ηνωμένο Βασίλειο θεωρούνται μέρος αυτού που η αμερικανική νομοθεσία ονομάζει «Εθνική Τεχνολογική και Βιομηχανική Βάση των ΗΠΑ», η οποία αποτελείται από τα άτομα και τους οργανισμούς που ασχολούνται με την έρευνα, την ανάπτυξη και την παραγωγή στον τομέα της εθνικής ασφάλειας. Ωστόσο, οι εγχώριες απαιτήσεις προμηθειών και οι τυποποιημένες διαδικασίες λειτουργίας στέκονται παρ' όλα αυτά εμπόδιο στη βαθιά συνεργασία μεταξύ αυτών των φίλων. Υπάρχουν ισχυρά πολιτικά κίνητρα για να διατηρηθούν αυτά τα εμπόδια, όπως οι ανησυχίες για τις εγχώριες θέσεις εργασίας, αλλά οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ θα ήταν συνετό να αντισταθούν στην πίεση αυτή και να τα εξαλείψουν. Είναι δελεαστικό να αναγκάζουμε τις εταιρείες να αγοράζουν τα πάντα στην πατρίδα τους, αλλά οι Αμερικανοί θα είναι τελικά πιο ασφαλείς και ευημερούντες αν η χώρα τους έχει πρόσβαση σε περισσότερα και καλύτερα αμυντικά προϊόντα, ανεξάρτητα από την προέλευσή τους.Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν ένα απαράμιλλο δίκτυο παγκόσμιων στρατιωτικών βάσεων, το οποίο τους επιτρέπει να έχουν ισχύ για πάνω από έναν αιώνα. Ορισμένες από αυτές τις βάσεις βρίσκονται στο έδαφος των ΗΠΑ, από το Γκουάμ στον δυτικό Ειρηνικό έως το Μέιν στην ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Άλλες βρίσκονται σε συμμαχικό έδαφος, σχεδιασμένες για να καθησυχάζουν τους φίλους των ΗΠΑ και να αποτρέπουν τους εχθρούς της. Αλλά όλες αυτές οι βάσεις έχουν γίνει πιο ευάλωτες, καθώς οι αντίπαλοι έχουν αποκτήσει την ικανότητα να χτυπούν με ακρίβεια σε μεγάλες αποστάσεις (όπως έκαναν το Ιράν και η Ρωσία τους τελευταίους έξι μήνες). Για να είναι πλήρως διαλειτουργικές, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους θα πρέπει επομένως να προστατεύουν καλύτερα τις βάσεις τους και να μετακινούν τα μέσα τους.Τα τελευταία χρόνια, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ έχει αναπτύξει αυτό που αποκαλεί «ευέλικτη πολεμική απασχόληση» ως έναν τρόπο λειτουργίας απέναντι σε έναν ικανό αντίπαλο. Η στρατηγική αυτή συνεπάγεται τη λειτουργία μαχητικών αεροσκαφών από διασκορπισμένες βάσεις, ώστε να μην μπορούν εύκολα να στοχοποιηθούν. Ομοίως, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ έχει αρχίσει να μαθαίνει πώς να πλήττει στόχους από διάσπαρτα πλοία, αεροσκάφη και υποβρύχια. Αλλά η αποτελεσματικότητα αυτών των εννοιών, και τελικά η ισχύς των ΗΠΑ, στηρίζεται σε προωθημένες βάσεις και υλικοτεχνική υποστήριξη, μεταξύ άλλων και σε συμμαχικό έδαφος. Η Ουάσινγκτον και οι εταίροι της πρέπει επομένως να βρουν περισσότερα μέρη για να σταθμεύουν τα στρατεύματά τους και να αποθηκεύουν τα όπλα τους.Στον δυτικό Ειρηνικό, η Ιαπωνία προσφέρει κάποιες υποσχόμενες τοποθεσίες για διασκορπισμένες επιχειρήσεις. Η χώρα διαθέτει πολλά λιμάνια, αεροδρόμια και εγκαταστάσεις υποστήριξης που συνδέονται με το ιαπωνικό οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο. Αλλά οι υφιστάμενες ρυθμίσεις περιορίζουν τον ιαπωνικό στρατό σε ένα μικρό μέρος αυτών των εγκαταστάσεων, και οι δυνάμεις των ΗΠΑ περιορίζονται σε ένα ακόμη μικρότερο μέρος. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να ενθαρρύνουν την ιαπωνική κυβέρνηση να επεκτείνει την πρόσβαση και των δύο στρατών σε στρατιωτικά χρήσιμα αεροδρόμια και λιμάνια αντί να την περιορίζει σε μεγάλο βαθμό σε καθορισμένες αμερικανικές βάσεις.Η ιστορία δείχνει ότι οι Αμερικανοί αποδίδουν καλύτερα όταν πολεμούν μαζί με συμμάχους. Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ μπορεί να είναι σε θέση να εναλλάσσουν περισσότερα στρατεύματα μέσω της βόρειας Αυστραλίας. Η Αυστραλία βρίσκεται αρκετά μακριά από την Κίνα ώστε να είναι ασφαλής από τις περισσότερες κινεζικές αεροπορικές και πυραυλικές απειλές, αλλά και αρκετά κοντά για τη διεξαγωγή και υποστήριξη επιχειρήσεων σε μια μελλοντική σύγκρουση στον δυτικό Ειρηνικό. Και υπάρχει προηγούμενο: κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το τοπίο της βόρειας Αυστραλίας ήταν διάσπαρτο με αεροδρόμια από τα οποία Αμερικανοί και Αυστραλοί πιλότοι πολέμησαν εναντίον της Ιαπωνίας. Τα απομεινάρια πολλών από αυτές τις εγκαταστάσεις υπάρχουν ακόμη, έτοιμα να αναστηθούν. Η Αυστραλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει απλώς να τα ανακαινίσουν και να τα επεκτείνουν.Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει επίσης να γίνουν καλύτεροι στην υπεράσπιση των εγκαταστάσεών τους έναντι ολοένα και πιο ικανών πυραύλων. Πρέπει να προχωρήσουν πέρα από την παραδοσιακή προσέγγιση της αεροπορικής και πυραυλικής άμυνας, η οποία εξαρτάται από τη χρήση μικρού αριθμού ακριβών αναχαιτιστικών πυραύλων, σε μια προσέγγιση που διαθέτει όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας (όπως λέιζερ ή όπλα ηλεκτρομαγνητικού παλμού), μεγάλο αριθμό αναχαιτιστικών πυραύλων χαμηλού κόστους και αισθητήρες που μπορούν να παρέχουν τις απαραίτητες πληροφορίες για την ήττα μεγάλων, πολύπλοκων επιθέσεων, όπως αυτή που εξαπέλυσε το Ιράν εναντίον του Ισραήλ τον Απρίλιο. Η Αυστραλία, η Ιαπωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σημειώσει πρόοδο ζητώντας την ανάπτυξη μιας δικτυωμένης αεροπορικής και πυραυλικής άμυνας. Τώρα, πρέπει να το υλοποιήσουν.Η επέκταση των βάσεων θα συμβάλει περαιτέρω στη διαλειτουργικότητα. Με την εκπαίδευση και τη στενότερη συνεργασία μεταξύ τους σε καιρό ειρήνης, οι δυνάμεις των ΗΠΑ και των συμμάχων θα αναπτύξουν συνήθειες συνεργασίας που θα τους χρησιμεύσουν σε καιρό πολέμου. Οι σύμμαχοι μπορεί να είναι σε θέση να συνάψουν συμφωνίες, για παράδειγμα, που θα τους επιτρέψουν να μεταφέρουν γρήγορα δυνάμεις και πόρους σε βάσεις σε διάφορα μέτωπα, ανάλογα με τις ανάγκες, για να αποτρέψουν απειλές ή να απαντήσουν σε επιθέσεις.Οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους πρέπει να συνεργαστούν στενότερα όσον αφορά τα πυρομαχικά, τις στρατιωτικές βάσεις και γενικότερα την αμυντική βιομηχανία. Αλλά η διαλειτουργικότητα σημαίνει περισσότερα από την ανταλλαγή φυσικών πόρων. Η Δύση θα πρέπει επίσης να κάνει καλύτερη δουλειά στο να καταλήξει σε κοινές έννοιες και στρατηγικές. Η Ουάσινγκτον πρέπει να έχει ειλικρινείς συζητήσεις με τους συμμάχους της για να βοηθήσει στην αποσαφήνιση των παραδοχών σχετικά με τους στόχους, τη στρατηγική, τους ρόλους και τις αποστολές και να αποδώσει μια καλύτερη κατανόηση του πώς θα είναι καλύτερο να εργαστούμε συλλογικά.Πάρτε, για παράδειγμα, την ανάπτυξη νέων τρόπων πολέμου. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο στρατός και η αεροπορία ανέπτυξαν στρατηγικές για το πώς να νικήσουν μια σοβιετική επίθεση κατά του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη, μερικές από τις οποίες παραμένουν σε χρήση. Σήμερα, ο αμερικανικός στρατός αναπτύσσει μια σειρά από νέες, εσωτερικές επιχειρησιακές έννοιες προσαρμοσμένες στον σύγχρονο πόλεμο. Όμως η Ουάσινγκτον θα πρέπει να ανοίξει αυτή τη διαδικασία στους στενούς συμμάχους, τόσο για να μάθει από αυτούς όσο και για να διασφαλίσει ότι θα είναι σε καλύτερη θέση να επιχειρήσουν μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε περιόδους σύγκρουσης. Για παράδειγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και βασικοί σύμμαχοι όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία και οι Φιλιππίνες πρέπει να βρουν τρόπο να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν την απειλή της κινεζικής επίθεσης κατά της Ταϊβάν.Οι Ηνωμένες Πολιτείες, φυσικά, δεν μπορούν να μοιράζονται τα πάντα -φυσικά ή ιδεολογικά- με τους εταίρους τους. Ορισμένα όπλα δεν πρέπει ποτέ να μοιράζονται. Αλλά η ιστορία δείχνει ότι οι Αμερικανοί αποδίδουν καλύτερα όταν πολεμούν μαζί με τους συμμάχους. Είναι πιο πιθανό να κερδίσουν πολέμους σε πολλαπλά μέτωπα όταν συνεργάζονται με πολλούς εταίρους. Καθώς η Ουάσινγκτον αντιμετωπίζει αυξανόμενους κινδύνους σε τρεις περιοχές, πρέπει να μάθει πώς να συνεργάζεται και να μοιράζεται καλύτερα με τους φίλους της. Σε μεγάλους πολέμους, καμία χώρα, ούτε καν η ισχυρότερη στον κόσμο, δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνη της.Πηγή: Foreign Affairs

The post Πώς η Αμερική μπορεί να προετοιμαστεί για πόλεμο στην Ασία, την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή appeared first on Militaire.gr.