Πώς θα αποφύγουμε έναν εμπορικό πόλεμο

05:20 26/12/2024 - Πηγή: militaire

Ο Τραμπ, οι δασμοί και ο επερχόμενος μετασχηματισμός του παγκόσμιου εμπορίου.Ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έκανε προεκλογική εκστρατεία με την υπόσχεση ενός εμπορικού πολέμου πιο εκτεταμένου από οτιδήποτε άλλο έχουν δει οι Αμερικανοί εδώ και δεκαετίες. Οι προτάσεις του περιλαμβάνουν έναν νέο «καθολικό» δασμό 20% σε όλες τις ξένες εισαγωγές και την αύξηση των δασμών στην Κίνα στο 60%. Στις έξι εβδομάδες από τότε που κέρδισε τη δεύτερη θητεία του, χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να απειλήσει με δασμούς κατά του Καναδά, του Μεξικού, των BRICS -ένα εννεαμελές μπλοκ

χωρών που ιδρύθηκε από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και τη Νότια Αφρική- και άλλων στόχων.Ωστόσο, το τελικό περίγραμμα του εμπορικού πολέμου του Τραμπ παραμένει αδιαφανές. Σε μια πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη, ο Τραμπ άφησε να εννοηθεί ότι βλέπει τους δασμούς τόσο ως εργαλείο για την επέκταση της μεταποίησης στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και ως μοχλό πίεσης για διαπραγματεύσεις με ξένες κυβερνήσεις. Και καθώς ο Τραμπ κινείται για να μετατρέψει τα εμπορικά του ένστικτα σε πολιτική, θα ακούσει αντικρουόμενες συμβουλές. Διευθύνοντες σύμβουλοι της Fortune 100 θα τον παροτρύνουν να χρησιμοποιήσει την απειλή δασμών για να αναγκάσει τις ξένες κυβερνήσεις να δώσουν στις εταιρείες τους καλύτερη πρόσβαση στις αγορές του εξωτερικού. Οι εγχώριοι κατασκευαστές και οι ηγέτες των εργαζομένων θα πιέσουν τον Τραμπ να ακολουθήσει την εφαρμογή νέων δασμών για την ενίσχυση της αμερικανικής παραγωγής. Οι τύποι εθνικής ασφάλειας θα πιέσουν τον Τραμπ να ενισχύσει το εμπόριο με τους συμμάχους ως αντίβαρο στην Κίνα. Οι αγορές, εν τω μεταξύ, μπορεί να πέσουν αν οι έμποροι της Wall Street πιστεύουν ότι οι δασμοί του Τραμπ ή άλλες εμπορικές πολιτικές θα οδηγήσουν τον πληθωρισμό ή θα πλήξουν τα εταιρικά κέρδη.Η προθυμία του Τραμπ να είναι ανασταλτικός παράγοντας του δίνει τη δυνατότητα να επιφέρει τις σημαντικότερες αλλαγές στη διεθνή εμπορική τάξη από τότε που προέκυψε το σημερινό φιλελεύθερο παγκόσμιο σύστημα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει τις εμπορικές ροές με τρόπους που προωθούν τη γεωπολιτική θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και ενισχύουν τη βιομηχανική τους βάση. Όμως, ο ανατρεπτικός χαρακτήρας του Τραμπ είναι επίσης μια μεγάλη πηγή κινδύνου. Αν υπερβάλλει εαυτόν, μπορεί να παρασύρει σε δασμολογικούς πολέμους που δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να αυξάνουν το κόστος για τους Αμερικανούς. Η επιτυχία θα απαιτήσει νέα παραδείγματα για την εμπορική πολιτική των ΗΠΑ και επιδέξια διπλωματία, καθώς οι ξένοι ηγέτες διαφυλάσσουν τα δικά τους εθνικά συμφέροντα.Ο Τραμπ βλέπει εδώ και καιρό τους δασμούς ως εργαλείο για την εξυπηρέτηση δύο ομάδων - στόχων. Ο πρώτος είναι η επανεξισορρόπηση του εμπορίου -δηλαδή, το κλείσιμο του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ ύψους σχεδόν τρισεκατομμυρίων δολαρίων και η επέκταση της αμερικανικής μεταποίησης. Ο δεύτερος είναι η επίλυση γεωπολιτικών προβλημάτων, είτε απειλώντας να επιβάλει δασμούς στο Μεξικό αν δεν σταματήσει τη ροή των μεταναστών που διασχίζουν τα σύνορα είτε μειώνοντας την παγκόσμια οικονομική επιρροή της Κίνας. Ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει περιβάλει τον εαυτό του με ανθρώπους που συμφωνούν με αυτή την προσέγγιση.Όμως, είτε ο στόχος του Τραμπ είναι να κλείσει το εμπορικό έλλειμμα είτε να αποδυναμώσει την παγκόσμια οικονομική επιρροή της Κίνας, θα διαπιστώσει ότι η χρήση των δασμών κυρίως ως μοχλός πίεσης είναι πιο αποτελεσματική από την υιοθέτησή τους ως πολιτική. Εν μέρει ο λόγος είναι μακροοικονομικός. Οι ευρείς δασμοί θα αυξήσουν το κόστος για τους Αμερικανούς καταναλωτές, ιδίως βραχυπρόθεσμα. Μελέτες δείχνουν ότι η πλήρης εφαρμογή των δασμών με τους οποίους ο Τραμπ απείλησε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας θα κόστιζε σε μια τυπική αμερικανική οικογένεια 2.600 έως 3.900 δολάρια ετησίως. Οι ευρείς δασμοί θα είχαν επίσης αντιφατικές μακροοικονομικές επιπτώσεις. Θα ωθούσαν, για παράδειγμα, πιθανότατα την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ να διατηρήσει υψηλά τα αμερικανικά επιτόκια, γεγονός που θα προσέλκυε ξένα κεφάλαια στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα οδηγούσε σε άνοδο την αξία του δολαρίου σε σχέση με άλλα σημαντικά νομίσματα, μειώνοντας εν μέρει τις πιθανές αυξήσεις των τιμών καταναλωτή. Αυτό όμως θα έβλαπτε τους αμερικανούς εξαγωγείς και τους εργαζομένους τους.Επιπλέον, η ιστορία δείχνει ότι οι στρατηγικές συμφωνίες είναι πιο αποτελεσματικές στη μείωση του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ. Στη δεκαετία του 1980, η κυβέρνηση Ρέιγκαν άρχισε να ανησυχεί για το αυξανόμενο εμπορικό έλλειμμα των Ηνωμένων Πολιτειών, ιδίως με την Ιαπωνία. Σε απάντηση, προσπάθησε να υψώσει μια σειρά εμπορικών φραγμών. Αλλά το εργαλείο που μείωσε πραγματικά το έλλειμμα ήταν η Συμφωνία της Πλάζα του 1985, μέσω της οποίας η Ουάσινγκτον έπεισε τους σημαντικότερους εμπορικούς εταίρους να συμβάλουν στην υποτίμηση του δολαρίου. Η συμφωνία δεν διόρθωσε το διμερές εμπορικό έλλειμμα με την Ιαπωνία, αλλά οδήγησε σε μείωση του συνολικού εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ κατά 80% έως το 1991.Παρομοίως, οι συμφωνίες θα είναι σημαντικές για την ενίσχυση των χεριών της Ουάσινγκτον στον ανταγωνισμό της με το Πεκίνο. Οι αμερικανικοί δασμοί στην Κίνα μείωσαν τις αμερικανικές εισαγωγές από τη χώρα, αλλά δεν περιόρισαν τις παγκόσμιες οικονομικές φιλοδοξίες του Πεκίνου. Το συνολικό βιομηχανικό εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας έχει αυξηθεί απότομα από το 2018 και τώρα ξεπερνά τα μέγιστα πλεονάσματα άλλων βιομηχανικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας τη δεκαετία του 1980. Επιπλέον, με την τρέχουσα πορεία της, το μερίδιο της Κίνας στην παγκόσμια μεταποίηση θα συνεχίσει να αυξάνεται: μια πρόσφατη έκθεση του Οργανισμού Βιομηχανικής Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών προβλέπει ότι η Κίνα θα αντιπροσωπεύει το 45% της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής το 2030, από 6% το 2000. Το μερίδιο των ΗΠΑ θα έχει μειωθεί από το 25% στο 11%.Αυτή η πορεία δεν είναι καθόλου βιώσιμη για την Ουάσινγκτον και τους συμμάχους της σε μια περίοδο γεωπολιτικών συγκρούσεων, οπότε ο Τραμπ πρέπει να κάνει στροφή. Θα πρέπει, ειδικότερα, να συνεργαστεί με ξένες χώρες για να μειώσουν τις εμπορικές συναλλαγές τους με το Πεκίνο. Εδώ, ο Τραμπ θα πρέπει να βρει ένα όλο και πιο δεκτικό ακροατήριο. Καθώς το πλεόνασμα της Κίνας στον τομέα της μεταποίησης έχει αυξηθεί, ένας αυξανόμενος αριθμός εμπορικών εταίρων της εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών αναδυόμενων αγορών όπως η Βραζιλία, η Χιλή και η Νότια Αφρική, έχουν αρχίσει να επιβάλλουν δασμούς και άλλα δικά τους προστατευτικά μέτρα. Το καθήκον του Τραμπ θα είναι να χρησιμοποιήσει την αμερικανική εμπορική πολιτική για να συντονίσει και να επεκτείνει αυτές τις εκκολαπτόμενες προσπάθειες.Το να ωθήσει τους εμπορικούς εταίρους να αυξήσουν τα δικά τους εμπόδια στα κινεζικά προϊόντα θα ενισχύσει τελικά και την αμερικανική μεταποίηση. Οι κινεζικές εισαγωγές σε άλλες χώρες όχι μόνο εκτοπίζουν τους κατασκευαστές αυτών των χωρών, αλλά και υποβαθμίζουν τους Αμερικανούς εργαζόμενους. Τα αμερικανικά προϊόντα συχνά δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα φθηνότερα κινεζικά προϊόντα στη διεθνή αγορά. Και υπάρχουν ενδείξεις ότι καθώς η Κίνα αυξάνει τις πωλήσεις αυτοκινήτων και άλλων προϊόντων υψηλής ποιότητας σε βιομηχανικές χώρες όπως η Νότια Κορέα, οι κατασκευαστές αυτών των χωρών ανταποκρίνονται στον ανταγωνισμό εξάγοντας περισσότερα από τα προϊόντα τους στις Ηνωμένες Πολιτείες - ένα ακόμη πλήγμα για την αμερικανική μεταποίηση.Αυτό δεν σημαίνει ότι οι δασμοί θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο ως μοχλός πίεσης για συμφωνίες: η επιβολή δασμών στην Κίνα αποτελεί ουσιαστικό μέρος της απενοχοποίησης των αμερικανοκινεζικών σχέσεων, γι' αυτό και η κυβέρνηση Μπάιντεν συνέχισε αυτούς που καθιέρωσε ο Τραμπ κατά την πρώτη του θητεία. Οι στοχευμένοι δασμοί -ακόμη και στους συμμάχους- μπορούν να βοηθήσουν στην προώθηση βασικών στρατηγικών κλάδων στους οποίους η εθνική και οικονομική ασφάλεια απαιτεί περισσότερη εγχώρια παραγωγή και για τους οποίους το «friendshoring» είναι ανεπαρκές. Και θα ήταν δίκαιο για τον Τραμπ να πιέσει για περισσότερη αμοιβαιότητα στους εμπορικούς συντελεστές των ΗΠΑ. Οι μέγιστοι δασμολογικοί συντελεστές που δεσμεύτηκε να διατηρήσει η Ουάσινγκτον όταν προσχώρησε στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, για παράδειγμα, ήταν περίπου 40% χαμηλότεροι από τους δασμολογικούς συντελεστές που συμφώνησε η Ευρώπη. Οι αντίστοιχοι της Ινδίας είναι αρκετές φορές υψηλότεροι. Αυτό μπορεί να ήταν αποδεκτό στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν η Ινδία ήταν μια μικρή οικονομία και οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη προσαρμόζονταν στη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή. Αλλά δεν έχει νόημα στη σημερινή παγκόσμια οικονομία. Όμως ο Τραμπ και η ομάδα του θα διαπιστώσουν ότι τόσο η αμερικανική οικονομία όσο και η αμερικανική ασφάλεια θα εξυπηρετηθούν γενικά καλύτερα με την επίτευξη νέων συμφωνιών παρά με την επιβολή σαρωτικών δασμών στο 85% του αμερικανικού εμπορίου που προέρχεται από χώρες εκτός της Κίνας.Η επίτευξη των αποτελεσμάτων που επιθυμεί ο Τραμπ θα απαιτήσει μια σειρά από αλλαγές παραδείγματος για τους Αμερικανούς εμπορικούς διαπραγματευτές. Αυτό ξεκινά από το γεγονός ότι δεν υπάρχει πολύ σύγχρονο προηγούμενο για τη χρήση των εμπορικών διαπραγματεύσεων από την Ουάσινγκτον για να πείσει τους εταίρους να αυξήσουν τους δασμούς κατά μιας τρίτης χώρας, ιδίως με συντονισμένο τρόπο. Επί δεκαετίες, η εμπορική πολιτική των ΗΠΑ προσπαθούσε αντίθετα να μειώσει τα εμπόδια στο εμπόριο - ανοίγοντας τις ξένες αγορές στα αμερικανικά προϊόντα και προσφέροντας σε αντάλλαγμα στους ξένους παραγωγούς μεγαλύτερη πρόσβαση στην αμερικανική αγορά. Όταν τα τελευταία χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες έπεισαν τους εμπορικούς εταίρους να αυξήσουν τα εμπόδια για την Κίνα -όπως, για παράδειγμα, οι δασμοί που επέβαλε ο Καναδάς τον Οκτώβριο στα κινεζικά ηλεκτρικά οχήματα και τον χάλυβα-, η Ουάσινγκτον το έκανε μέσω ad hoc διπλωματίας και όχι στο πλαίσιο επίσημων διαπραγματεύσεων.Υπό τον Τραμπ, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα πρέπει να σχεδιάσουν εμπορικές συμφωνίες που θα πείσουν τους εταίρους να μειώσουν το δικό τους εμπόριο με την Κίνα. Μπορούν να ξεκινήσουν πιέζοντας τους βασικούς εμπορικούς εταίρους να υιοθετήσουν κοινούς εξωτερικούς δασμούς, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, στις εισαγωγές συμφωνημένων κρίσιμων προϊόντων από την Κίνα, όπως οχήματα και κρίσιμα ορυκτά. Σε αντάλλαγμα, ο Τραμπ θα συμφωνήσει να απαλλάξει αυτές τις χώρες-εταίρους από νέους δασμούς στις εν λόγω στοχευμένες εισαγωγές.Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα πρέπει επίσης να αλλάξουν τους «κανόνες καταγωγής» που καθορίζουν από ποια χώρα προέρχεται ένα προϊόν για τους σκοπούς του υπολογισμού των δασμών. Οι ισχύοντες εμπορικοί κανόνες αντιμετωπίζουν γενικά τα προϊόντα ως «κατασκευασμένα» στη χώρα όπου συναρμολογήθηκαν, παραβλέποντας τα συστατικά των εν λόγω προϊόντων. Για παράδειγμα, αν ένα ξύλινο έπιπλο κατασκευάζεται στο Βιετνάμ, θεωρείται βιετναμέζικο, ακόμη και αν το ξύλο προέρχεται από αλλού. Η Κίνα μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτούς τους κανόνες δημιουργώντας εγκαταστάσεις παραγωγής σε άλλες χώρες που βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε κινεζικές εταιρείες και εξαρτήματα. Ο Τραμπ θα πρέπει να πιέσει να αλλάξουν οι κανόνες, ώστε τα προϊόντα αυτά να τιμολογούνται με τους κινεζικούς συντελεστές. Ορισμένοι από τους εταίρους της Ουάσινγκτον μπορεί να είναι επιφυλακτικοί απέναντι σε μια τέτοια αλλαγή, αλλά ο Τραμπ θα πρέπει να επισημάνει ότι η αλλαγή των κανόνων θα τους βοηθήσει δημιουργώντας κίνητρο για ολόκληρες αλυσίδες εφοδιασμού να διαφοροποιηθούν από την Κίνα.Η διαπραγματευτική ομάδα του Τραμπ θα πρέπει να προβεί σε μια άλλη αλλαγή παραδείγματος - που περιλαμβάνει την ενσωμάτωση, αντί του διαχωρισμού, του εμπορίου και της εθνικής ασφάλειας. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους συνεργάστηκαν σε θέματα εμπορίου και ασφάλειας μέσω μηχανισμών όπως η Συντονιστική Επιτροπή Πολυμερών Ελέγχων Εξαγωγών. Αλλά από τότε που η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε το 1991, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ τείνουν να τραβήξουν μια γραμμή μεταξύ των δύο, υποστηρίζοντας ότι τα εργαλεία οικονομικής κρατικής τεχνικής, όπως οι έλεγχοι των εξαγωγών και οι κυρώσεις, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για την προώθηση εμπορικών συμφερόντων και ότι οι δασμοί δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για την προώθηση συμφερόντων ασφαλείας. Στη σημερινή εποχή του έντονου γεωπολιτικού ανταγωνισμού, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο επιστροφής στην προηγούμενη προσέγγισή της. Αυτό σημαίνει ότι ο Τραμπ θα πρέπει να ωθήσει τους εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ να ταιριάξουν με τους αμερικανικούς κανόνες σε τομείς όπως οι έλεγχοι των εξαγωγών και ο έλεγχος των ξένων επενδύσεων, ιδίως όσον αφορά την Κίνα. Σε αντάλλαγμα, ο Τραμπ θα μπορούσε να απλοποιήσει τους ελέγχους των εξαγωγών και τον έλεγχο των επενδύσεων που αντιμετωπίζουν οι εταίροι στο εμπόριο με τις Ηνωμένες Πολιτείες.Τέλος, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να αρχίσει να επιδιώκει εμπορικές πολιτικές που εστιάζουν λιγότερο στους κανόνες και περισσότερο στα αποτελέσματα. Τα τελευταία 30 χρόνια, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ έχουν αναπτύξει λεπτομερή σύνολα κανόνων για να διέπουν τους όρους του εμπορίου. Αυτοί ρύθμισαν τους δασμολογικούς συντελεστές, τις επιδοτήσεις και τα μη δασμολογικά εμπόδια -συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ισχύουν για την ασφάλεια των τροφίμων, την πνευματική ιδιοκτησία, τις πολιτικές κατά της διαφθοράς, τη χειραγώγηση του νομίσματος και τομείς όπως ο τραπεζικός τομέας. Οι κανόνες είναι, φυσικά, σημαντικοί για την προώθηση του διασυνοριακού εμπορίου, των επενδύσεων, της καινοτομίας και του ανταγωνισμού. Αλλά οι τύποι των μέτρων που απαιτούνται για την επίτευξη των στόχων του Τραμπ απαιτούν περισσότερη δημιουργικότητα.Πάρτε παράδειγμα το επίμονο εμπορικό έλλειμμα των Ηνωμένων Πολιτειών με τη Γερμανία, το οποίο ο Τραμπ έχει καταγγείλει τουλάχιστον από το 2017. Οι αμερικανικοί δασμοί στις εισαγωγές γερμανικών αυτοκινήτων είναι χαμηλότεροι από τους ευρωπαϊκούς δασμούς στα αμερικανικά αυτοκίνητα, αλλά το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας επιμένει σε μεγάλο βαθμό επειδή οφείλεται στις γερμανικές μακροοικονομικές πολιτικές που οδηγούν σε πολύ λίγες εγχώριες επενδύσεις και δημιουργούν πολύ μικρή εγχώρια ζήτηση. Ως αποτέλεσμα, η γερμανική μεταποίηση επικεντρώνεται περισσότερο στην εξαγωγική αγορά παρά στην εγχώρια κατανάλωση. Τα γερμανικά μέτρα για την τόνωση της εγχώριας ζήτησης -για παράδειγμα, η αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 3% του ΑΕΠ, η ενίσχυση των εγχώριων υποδομών και επενδύσεων και η ενίσχυση των δαπανών για έρευνα και ανάπτυξη- θα ήταν πιο αποτελεσματικά για τη μείωση των εμπορικών ανισορροπιών από ό,τι οι αυξημένοι δασμοί των ΗΠΑ στα γερμανικά προϊόντα. Οι αλλαγές στις παγκόσμιες ροές κεφαλαίων θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την εξισορρόπηση του παγκόσμιου εμπορίου.Πριν από την άνοδο της μεταψυχροπολεμικής εμπορικής τάξης, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σε όλο τον κόσμο αντιμετώπιζαν τους μακροοικονομικούς παράγοντες ως ουσιώδη πτυχή της εμπορικής πολιτικής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Συμφωνία της Πλάζα επικεντρώθηκε στη μείωση της αξίας του δολαρίου ΗΠΑ αντί να θεσπίσει κανόνες που να διέπουν τη χειραγώγηση του νομίσματος. Οι Αμερικανοί υπεύθυνοι χάραξης εμπορικής πολιτικής δεν εγκατέλειψαν ακριβώς την κατανόηση της σημασίας των μακροοικονομικών παραγόντων τα τελευταία 30 χρόνια- η κυβέρνηση Ομπάμα προέτρεψε επανειλημμένα την Κίνα να ενισχύσει την εγχώρια ζήτηση ως τρόπο μείωσης του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ. Αλλά οι Αμερικανοί εμπορικοί αξιωματούχοι απομακρύνθηκαν από τη χρήση εργαλείων όπως οι δασμοί για να πείσουν ξένες κυβερνήσεις να αλλάξουν τις μακροοικονομικές τους πολιτικές. Αντ' αυτού, επικεντρώθηκαν στους κανόνες που διέπουν την πραγματική ροή αγαθών και υπηρεσιών πέρα από τα σύνορα. Ο Τραμπ, ως πολιτικός που απολαμβάνει τις απειλές, είναι σε θέση να επαναφέρει αυτή την παράδοση. Και η οικονομική του ομάδα, που είναι γεμάτη με στελέχη επιχειρήσεων, είναι σε καλή θέση να προσδιορίσει στόχους μακροοικονομικής πολιτικής που θα μειώσουν το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ και θα βοηθήσουν τους Αμερικανούς εργαζόμενους.Ο Τραμπ δεν είναι ο μόνος ηγέτης που θα έχει λόγο στην επαναδιατύπωση της εμπορικής τάξης. Οι εμπορικοί εταίροι της Ουάσινγκτον θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα διαπραγματευτούν μαζί του ή αν θα σκάψουν για έναν παρατεταμένο εμπορικό πόλεμο. Η πρόεδρος του Μεξικού Κλαούντια Σεϊνμπάουμ το κατέδειξε πρόσφατα αυτό, όταν απάντησε στις δασμολογικές απειλές του Τραμπ, αφενός απειλώντας με αντίποινα και αφετέρου τηλεφωνώντας στον Τραμπ για να δείξει ότι είναι έτοιμη να συζητήσει.Παρόλα αυτά, η επιστροφή του εκλεγμένου προέδρου στον Λευκό Οίκο έρχεται σε μια στιγμή αυξημένης μόχλευσης. Η αμερικανική οικονομία έχει σημειώσει σημαντικά καλύτερες επιδόσεις από τους ομολόγους της τα τελευταία χρόνια -για παράδειγμα, αναπτύσσεται τρεις φορές ταχύτερα από την Ευρωπαϊκή Ένωση από τα τέλη του 2019- καθιστώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες την ουσιαστική αγορά για τις εταιρείες που εδρεύουν σε χώρες εταίρους. Ο Τραμπ μπορεί να χρησιμοποιήσει την υπεροχή των ΗΠΑ στην τεχνητή νοημοσύνη, τον σχεδιασμό ημιαγωγών και άλλες βασικές τεχνολογίες ως πρόσθετη πηγή επιρροής, εξασφαλίζοντας ότι οι εταίροι που θα συμφωνήσουν με τους εμπορικούς του όρους θα έχουν πρόσβαση σε πρωτοποριακά τσιπ για την τεχνητή νοημοσύνη και άλλα αμερικανικά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας.Οι χώρες έχουν λίγες εναλλακτικές λύσεις για να συναλλάσσονται με τον Τραμπ. Η οικονομική ανάπτυξη στην Κίνα επιβραδύνεται, καθιστώντας το κράτος λιγότερο ελκυστικό εμπορικό εταίρο. Οι μικρότερες οικονομίες θα συνεχίσουν να συνάπτουν συμφωνίες μεταξύ τους, όπως η εμπορική συμφωνία που υπέγραψαν ο Καναδάς και η Ινδονησία στις αρχές Δεκεμβρίου. Αλλά το οικονομικό διακύβευμα αυτών των συμφωνιών θα ωχριά γενικά σε σύγκριση με εκείνες που συνάπτονται με τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεδομένης της κατά πολύ μεγαλύτερης κλίμακας της αμερικανικής αγοράς.Ο Τραμπ και η ομάδα του θα πρέπει να εργαστούν για να διαμορφώσουν τα εμπορικά αιτήματα με τρόπους που να αξιοποιούν τις υποστηρικτικές φωνές στο εξωτερικό. Πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι της άμυνας παροτρύνουν ήδη τις χώρες τους να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες και να πραγματοποιήσουν άλλες αναγκαίες βιομηχανικές επενδύσεις, και ένας αυξανόμενος αριθμός αξιωματούχων σε όλη την G-7 υποστηρίζει τον περιορισμό του εμπορίου με την Κίνα. Ο Τραμπ μπορεί να συνεργαστεί με αυτά τα πρόσωπα για να προωθήσει συμφωνίες. Ο Τραμπ θα πρέπει επίσης να θυμάται ότι σε αυτές τις συμφωνίες, τα αποτελέσματα έχουν μεγαλύτερη σημασία από τις μεθόδους. Εάν η Ευρώπη και άλλοι σύμμαχοι της G-7 δεσμευτούν να μειώσουν τους εμπορικούς δεσμούς με την Κίνα, αλλά θέλουν να αναπτύξουν τις δικές τους εργαλειοθήκες για να το πετύχουν, δεν θα πρέπει να έχει αντίρρηση.Αλλά η διπλωματία που μπορεί να φέρει επιτυχημένες συμφωνίες δεν θα είναι εύκολη, και η τάση του Τραμπ για πομφόλυγες θα μπορούσε να υπονομεύσει τους στόχους του, αν το παρατραβήξει. Οι καλά οργανωμένες απειλές μπορούν να φέρουν τις ξένες κυβερνήσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εάν ο Τραμπ γίνει υπερβολικά επιθετικός, ωστόσο, οι διαπραγματευτικοί εταίροι που αντιμετωπίζουν τις δικές τους εσωτερικές πολιτικές πιέσεις μπορεί να έχουν λίγες επιλογές παρά να σκάψουν για να πολεμήσουν -ένα αποτέλεσμα που θα αναγκάσει τον πρόεδρο να ακολουθήσει τους δασμούς που θεωρεί ακριβό να εφαρμόσει. Επιπλέον, οι χώρες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι συμφωνίες που συνάπτουν με τον Τραμπ θα έχουν διάρκεια. Κανείς δεν θα θέλει να κάνει μια συμφωνία αν πιστεύει ότι απλώς θα επανέλθει την επόμενη ημέρα με περισσότερες απειλές. Ο Τραμπ θα πρέπει να διαβουλευτεί στενά με το Κογκρέσο και τους βασικούς ενδιαφερόμενους καθώς θα εξειδικεύει τους συγκεκριμένους εμπορικούς στόχους για να διαβεβαιώσει τους ξένους εταίρους ότι οι συμφωνίες είναι πιθανό να κρατήσουν. Μπορεί επίσης να εξασφαλίσει ευρύτερη αποδοχή ενεργώντας γρήγορα: αν ο Τραμπ καταφέρει να εξασφαλίσει αρκετές συμφωνίες με γρήγορο τρόπο, θα δημιουργήσει δυναμική για συμφωνίες με άλλους.Το διακύβευμα των εμπορικών σχεδίων του Τραμπ είναι υψηλό, τόσο για την αμερικανική οικονομία όσο και για τις γεωπολιτικές συμμαχίες της. Εκατομμύρια αμερικανικές θέσεις εργασίας εξαρτώνται από τη ροή αγαθών εντός και εκτός της χώρας. Η αξία του συνολικού εμπορίου αγαθών των ΗΠΑ -των εξαγωγών καθώς και των εισαγωγών τους- ανέρχεται σε περισσότερα από 5 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται συμμάχους στον στρατηγικό τους ανταγωνισμό με την Κίνα, όχι πολιτικές που τους απομακρύνουν. Αλλά αν ο Τραμπ τα καταφέρει, μπορεί να οδηγήσει στην πιο συνεπή αναμόρφωση του παγκόσμιου εμπορίου εδώ και δεκαετίες. Το αποτέλεσμα θα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες να είναι πιο ευημερούσες και πιο ασφαλείς.Πηγή: Foreign Affairs

The post Πώς θα αποφύγουμε έναν εμπορικό πόλεμο appeared first on Militaire.gr.