Το αγέρωχο βλέμμα…

06:21 18/9/2022 - Πηγή: militaire

Οι λήψεις στις οποίες αποτυπώνονται τα αγέρωχα βλέμματα ορισμένων φοιτητών που κοιτούσαν στα μάτια τους άνδρες των ΜΑΤ, είναι ομολογουμένως υπέροχες και συνθέτουν μια εκφραστικότητα σπάνια και ίσως μοναδική…

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Μοναδική βέβαια ήταν και η εκφραστικότητα στο βλέμμα του εύζωνα, ο οποίος παρέμενε στην θέση του αν και τον είχαν πνίξει τα δακρυγόνα και τα χημικά που έπεφταν σωρηδόν στην πλατεία Συντάγματος, όπως κι εκείνου που επέμεινε να κοιτάζει απαξιωτικά και με απόλυτη αυτοπεποίθηση τον Ερντογάν κατά

την διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα, αλλά αυτές τις εικόνες δεν τις ανέδειξαν όλοι αυτοί που σπεύδουν σήμερα να αναδείξουν την εικόνα του αγέρωχου φοιτητή. Προφανώς η παράλειψη δεν ήταν τυχαία, αλλά δεν έχει νόημα να παραμείνουμε περισσότερο σε αυτήν την αντιδιαστολή συμπεριφορών και ιεραρχήσεων…

Η πατρίδα μας αυτήν την στιγμή βρίσκεται αντιμέτωπη με πολύ σημαντικά προβλήματα, από την έκρηξη της φτωχοποίησης του πληθυσμού της, μέχρι τον απόλυτο πολιτικό εκφυλισμό της έννοιας της Δημοκρατίας κι από την κλιμάκωση των υβριδικών επιχειρήσεων που αποσκοπούν στην γεωπολιτική της αποσταθεροποίηση, μέχρι την συστηματική εκδήλωση επιχειρήσεων με καταφανώς πολεμικά χαρακτηριστικά, που την απειλούν ευθέως ακόμη και με εδαφικό ακρωτηριασμό…

Είναι φανερό ότι καμία προοπτική πραγματικής πολιτικής χειραφέτησης της κοινωνίας, που θα μπορούσε να ανακόψει και εντέλει να αντιστρέψει αυτήν την ολέθρια κατάσταση, δεν μπορεί να υπάρξει, εάν δεν πρωταγωνιστήσει σε αυτήν την διεργασία η νεολαία και δη η φοιτητική νεολαία ως το πλέον έμπειρο και χειραφετημένο ίσως κομμάτι της. Το ότι αυτή η νεολαία προς το παρόν τουλάχιστον απουσιάζει από αυτό το άτυπο προσκλητήριο μαχητικής Εθνικής ανασύνταξης, ΔΕΝ είναι καλός οιωνός και προφανώς ΔΕΝ προδιαθέτει για θετικές εξελίξεις στον βαθμό, με τους ρυθμούς και στην έκταση που τις έχει ανάγκη η χώρα μας προκειμένου να διαχειριστεί προκλήσεις που σχετίζονται ευθέως με την στρατηγική της επιβίωση…

Στον αντίποδα αυτής της ιστορικής αναγκαιότητας, που για κάποιους από εμάς παραμένει δυστυχώς ακόμη στα αζήτητα, βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες ένα κρεσέντο κινητοποιήσεων με επίκεντρο το ΑΠΘ, και με αφορμή την τοποθέτηση έξι (ναι σωστά διαβάσατε… έξι) ολόκληρων ανθρώπων που θα αποτελέσουν την πανεπιστημιακή αστυνομία (ΟΠΠΙ)…

Κατά την γνώμη κάποιων, αυτοί οι έξι «υπεράνθρωποι» με την παρουσία τους στο ΑΠΘ… Θα καταλύσουν την Δημοκρατία… Θα εμποδίσουν την διακίνηση ιδεών… Θα οδηγήσουν στον εκφασισμό το ΑΕΙ… Θα… Θα… Θα…

Όλα τα κακά στο πανεπιστημιακό ίδρυμα, θα τα φέρουν αυτοί οι έξι άνθρωποι. Και όλοι οι υπόλοιποι που κονταροχτυπιούνται καθημερινά, αγωνίζονται για να μην εισβάλει το κακό στο πανεπιστήμιο και στην καθημερινότητά τους, με όχημα αυτούς τους έξι ανθρώπους. Μάλιστα…

Ειλικρινά αδυνατώ να αντιληφθώ με ποιόν τρόπο θα μπορέσουν αυτοί οι έξι άνθρωποι να εμποδίσουν την διακίνηση των ιδεών στο Πανεπιστήμιο, ίσως γιατί θεωρώ πολύ πιο ισχυρές τις ΙΔΕΕΣ από την «ισχύ» που μπορεί να υποκρύπτεται στην παρουσία αυτών των έξι ανθρώπων…

Όπως επίσης αδυνατώ να αντιληφθώ την λογική όλων εκείνων που ισχυρίζονται ότι αντιπαλεύουν, όχι την παρουσία των 6 ανθρώπων, αλλά την πολιτική της αστυνόμευσης στα πανεπιστήμια, ίσως γιατί θεωρώ ότι τα πανεπιστήμια έχουν πάψει εδώ και χρόνια να λειτουργούν, μεταξύ όλων των άλλων, ΚΑΙ ως εργαστήρια παραγωγής πολιτικής, άρα δεν βρίσκω και τον λόγο που θα ήθελε κάποιος να αστυνομεύσει και να εμποδίσει το πρακτικά ανύπαρκτο.

Αυτό που αντιλαμβάνομαι, είναι ότι η παρουσία αυτών των έξι ανθρώπων, θα μπορούσε όντως να αποτελέσει ένα εμπόδιο ή μια πρόσθετη δυσκολία στην διακίνηση, αλλά αυτή ΔΕΝ είναι η διακίνηση ιδεών. Ας μην τρελαθούμε σ αυτόν τον τόπο…

Αυτό που αντιλαμβάνομαι, είναι ότι η παρουσία αυτών των έξι ανθρώπων, θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει ένα εμπόδιο ή μια πρόσθετη δυσκολία σε ορισμένες δραστηριότητες μέσα στο χώρο του ΑΠΘ, αλλά μια τέτοια δραστηριότητα ΔΕΝ είναι η εκπαιδευτική διαδικασία… ΔΕΝ είναι η πολιτική ή η πολιτιστική εκδήλωση… ΔΕΝ είναι η δραστηριότητα του φοιτητή – πολίτη γενικώς ό οποίος νοιάζεται για την ζωή του, για το μέλλον του και για το μέλλον του τόπου του…

Αυτό που αντιλαμβάνομαι, είναι ότι η παρουσία αυτών των έξι ανθρώπων, θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει ένα εμπόδιο ή μια πρόσθετη δυσκολία στην δράση όλων εκείνων – με τους οποίους απ’ όσο είμαι σε θέση να ξέρω δεν συμφωνούν ούτε οι ίδιοι οι φοιτητές – που επιμένουν να καταστρέφουν, να βρωμίζουν, να γκρεμίζουν, να οργανώνουν την δική τους «μπίζνα» στον χώρο του ΑΕΙ, αποδεικνύοντας ότι ΔΕΝ σέβονται το αίμα, τον ιδρώτα και τους φόρους των γονιών που διαχρονικά συνέβαλαν στην κατασκευή και στην συντήρηση των Πανεπιστημίων.

Αυτό που αντιλαμβάνομαι, είναι ότι αυτή η τραγική κυβέρνηση των υποτακτικών, των πρόθυμων και των προσκυνημένων, «παράγει» καθημερινά δεκάδες μεγάλες και ακόμη μεγαλύτερες αφορμές που την καθιστούν υπόλογη και καταστροφική για τον τόπο, με αφορμή τις οποίες αξίζει και επιβάλλεται η κοινωνία με την νεολαία μπροστά, να οργανώσει μια ολοκληρωμένη και συνεκτική πολιτική αντεπίθεση με στόχο την ανατροπή της. Προφανώς μια τέτοια αφορμή ΔΕΝ είναι η απόφαση για την δημιουργία της ΟΠΠΙ, εκτός πια αν νομίζουν ότι κάνουμε σοβαρή συζήτηση, όσοι επιμένουν να θεωρούν ότι με αυτήν την αφορμή, αξίζει τον κόπο να ευνουχίζεται η επαναστατικότητα, να κατασπαταλώνται δυνάμεις και να εκτονώνεται η οργή με επίδικο την παρουσία αυτών των έξι ανθρώπων.

Αυτό που αντιλαμβάνομαι και νομίζω πως δεν κάνω λάθος, είναι πως θα πρέπει οι ίδιοι οι φοιτητές να σκεφτούν καλύτερα… Ποιοι και γιατί επενδύουν στην ανώδυνη εκτόνωση της οργής τους… Ποιοι ωφελούνται και γιατί ωφελούνται από ένα Πανεπιστήμιο που δεν αναβαθμίζει δραστικά σε αυτές τις συνθήκες την πολιτική του σκέψη… Ποιοι και γιατί ωφελούνται από την δυνατότητα να έχουν ανεξέλεγκτη παρουσία και δράση μέσα στον χώρο των ΑΕΙ…

Αυτό που αντιλαμβάνομαι, είναι ότι τα προβλήματα των ΑΕΙ, ως μέρος της ευρύτερης αλυσίδας των προβλημάτων που σχετίζονται με την μόρφωση, με την ποιότητα της γνώσης, με το περιεχόμενο των σπουδών, με την σίτιση, με την στέγαση, με την κατοχύρωση, με την αποκατάσταση κλπ, δεν μπορούν να υποβαθμίζονται στο επίπεδο ενός «αγώνα» για την παρουσία έξι ανθρώπων.

Τέλος, αυτό που επίσης δεν αντιλαμβάνομαι, είναι γιατί αν θα πρέπει να μιλήσουμε με την γλώσσα των αριθμών, υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι 150 παραβιάσεις της εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο καθημερινά, είναι λιγότερο σοβαρές από την παρουσία 6 ανθρώπων στο προαύλιο του Πανεπιστημίου… Ο αριθμός 150 ως μέτρο αποτίμησης Εθνικής απειλής δεν απασχολεί;;; Δεν θα πρέπει να απασχολεί;;; Και αν απασχολεί, που είναι οι κινητοποιήσεις της φοιτητικής νεολαίας που οφείλει να απαιτήσει, μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία, αποφασιστική στάση από την Ελληνική κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της απειλής;;;

Υ.Γ1: Μόλις έσκασε η είδηση ότι οι Τούρκοι μετακινούν στην Ανδριανούπολη άρματα μάχης και βαρέα οχήματα. Με τι ακριβώς ασχολούμαστε εμείς είπαμε;;; Η Τουρκική φοιτητική νεολαία πάντως στέλνει την καλημέρα της στο ΑΠΘ…

Υ.Γ2: Κάθε αντίλογος δεκτός, αλλά αυτό προϋποθέτει επιχειρήματα τα οποία είμαστε διατεθειμένοι να τα αποδεχτούμε Σε όσους επιλέξουν να αντικαταστήσουν τα επιχειρήματα με ύβρεις, θα προτείναμε πριν το επιχειρήσουν να αναλογιστούν ποιες πρεσβείες και για ποιο λόγο θα ήθελαν μια Ελληνική νεολαία ακίνδυνη για τα σχέδιά τους, παραδομένη στα ιδεολογήματα και σε αδιέξοδες εμμονές.

The post Το αγέρωχο βλέμμα… appeared first on Militaire.gr.