Το κορίτσι σύμβολο της Γαλλικής Αντίστασης και η διάσημη φωτογραφία

05:10 13/10/2023 - Πηγή: militaire

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Ήταν μόνο 18 ετών, αλλά ειχε ψυχή λιονταριού!

Στην εφηβεία ακόμα, βρέθηκε στην δίνη του πολέμου και είδε την πατρίδα της να σκλαβώνεται από τους ναζί.

Προσχώρησε στους μαχητές-μακι και έγινε το σύμβολο της γαλλικής Αντίστασης.

Η φωτογραφία της με το πολυβόλο στο χέρι, έγινε  σύμβολο της συμμετοχής του αγώνα που έδωσαν οι γυναίκες πλάι πλάι με τους άνδρες συναγωνιστές τους.

Όταν πέθανε 97 ετών, ο  Πρόεδρος Μανουελ Μακρόν, την αποχαιρέτησε λέγοντας « τιμούμε την μνήμη

μιας γυναίκας που ρίσκαρε τα πάντα για να υπερασπιστεί τις οικουμενικές μας αξίες και να απελευθερώσει τη Γαλλία».

ΣΗΜΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝ Ο ΜΠΕΡΕΣ

Σαρτρ, Αύγουστος 1944.

Στα σκαλιά του μεγάρου των Γαλλικών Ταχυδρομείων της πόλης της κεντρικής Γαλλίας, η νεαρή Νικόλ Μινέ, φορώντας τον μπερέ σήμα κατατεθέν της γαλλικής αντίστασης, ποζάρει περήφανη στον φωτογραφικό φακό.

Η Σιμόν Σεγκουέν ή Νικόλ Μινέ, όπως ήταν το παρατσούκλι της στις τάξεις των Γάλλων αντιστασιακών, είναι μόλις 18 ετών.

Η κοπέλα- σύμβολο είχε γεννηθεί στις 3 Οκτωβρίου 1925.

Οι γονείς της ήταν αγρότες.

Ο πατέρας της ήταν κομμουνιστής, εκλεγμένος κοινοτικός σύμβουλος και από το ξεκίνημα του πολέμου είχε οργανωθεί στην Αντίσταση.

Στις αρχές του 1944, οι Γερμανοί είχαν καταλάβει την πόλη της, τη Σαρτρ. Καλούν όλα τα νεαρά κορίτσια της περιοχής να παρουσιαστούν για να εργαστούν για αυτούς σε οικιακές εργασίες.

Ο πατέρας της αρνείται να τη στείλει λέγοντας ότι η κόρη του είναι μοδίστρα. Οι Γερμανοί αρχίζουν και τους πηγαίνουν ρούχα για μαντάρισμα. Στο αγρόκτημα του πατέρα της Σιμόν κρύβονται όμως όλοι οι αντιστασιακοί της περιοχής. Η Σιμόν περνά στην παρανομία για να μην πέσει στα χέρια των Ναζί. Αποκτά νέα ταυτότητα και όνομα:

Νικόλ Μινέ.

Με ένα ποδήλατο που έχει κλέψει από έναν Γερμανό της Κομαντατούρ, γίνεται σύνδεσμος των αντιστασιακών και οργώνει τα γύρω χωριά και μεταφέρει μηνύματα κρυμμένα μέσα στα στριφώματα των ρούχων της και όπλα αποσυναρμολογημένα μέσα στις δερμάτινες θήκες του ποδηλάτου.

ΣΥΝΕΛΑΒΕ… 24 ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

Η Νικόλ είναι δραστήρια, τολμηρή και ατρόμητη.

Παίρνει μέρος σε σαμποτάζ στις σιδηροδρομικές γραμμές, ενώ στις 20 Αυγούστου 1944 μαζί με μόνο έναν συναγωνιστή της συλλαμβάνουν 24 Γερμανούς στρατιώτες.

Από αυτούς θα πάρει το πολυβόλο που δεν θα ξεκρεμάσει από τον ώμο της μέχρι η ομάδα της να φτάσει στο Παρίσι.

«Δεν φοβόμουν τίποτα.

Δεν πίστευα ότι μπορούσε να μου συμβεί οτιδήποτε, έλεγε πριν λίγα χρόνια και παραδεχόταν ότι στα 18 με 19, είναι κανείς άφοβος».

Στην πόλη της, τη Σαρτρ, συμμετέχει στις μάχες για την απελευθέρωσή της και όταν στις 23 Αυγούστου ο στρατηγός Ντε Γκωλ ανηφορίζει προς το Παρίσι, η Νικόλ Μινέ είναι εκεί, ανάμεσα στο πλήθος των αγωνιστών και των κατοίκων της απελευθερωμένης πόλης που ψέλνουν τη Μασσαλιώτιδα μπροστά στον Ντε Γκωλ που κάνει δηλώσεις έξω από το ταχυδρομείο.

Η ΔΙΑΣΗΜΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Αμερικανός φωτογράφος Τζακ Μπέλντεν που συνοδεύει τα αμερικανικά στρατεύματα, δεν αργεί να εντοπίσει το κορίτσι με το βλέμμα που πετάει σπίθες.

Τον επόμενο μήνα, το κεντρικό άρθρο του περιοδικού Life είναι αφιερωμένο στην ιστορία της νεαρής αντιστασιακής.

«Την πρώτη φορά που την είδα, στεκόταν όρθια στον προαύλιο χώρο της Νομαρχίας.

Έτρωγε δυο φέτες ψωμί με παχιά στρώση μαρμελάδας.

Ήταν κάπως πασαλειμμένη.

Δεν την ένοιαζε να στρώσει όμορφα τα μαλλιά της, ούτε να παίξει με τον φακό των Αμερικανών φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφων που είχαν κατακλύσει την πόλη της».

Στις 16 Αυγούστου, εκτός από τον Μπέλντεν που φωτογράφισε τη Νικόλ Μινέ, ο σπουδαίος φωτογράφος Ρόμπερτ Κάπα είχε φωτογραφήσει στη Σαρτρ μια άλλη Σιμόν.

Την Σιμόν Τρουσό που είχε στην αγκαλιά της το νεογέννητο παιδί της στην αγκαλιά.

Το εμβληματικό φωτογραφικό καρέ του Κάπα είχε μια διάσταση κάθαρσης για μια γυναίκα που βαρυνόταν με την υποψία ότι είχε συνεργαστεί με τους Γερμανούς. Και αυτή τη φωτογραφία είχε δημοσιευθεί στο αφιέρωμα του Life.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Ήδη μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι διαφορές στην αντιμετώπιση ανδρών και γυναικών είχαν μειωθεί αρκετά, παρ' ότι υπήρχαν ακόμη ανισότητες.

Κατά την κατοχή, το καθεστώς Βισύ και ο ίδιος ο Πεταίν, υπονόμευσαν σημαντικά το φεμινιστικό κίνημα.

Σε γενικές γραμμές, οι αντιστασιακές ομάδες σπάνια δέχονταν γυναίκες ως μέλη.

Επομένως, οι γυναίκες ήταν πολύ λιγότερες από τους άνδρες: αντιπροσώπευαν το 11% μελών κινημάτων και οργανώσεων.

Όσες μάλιστα συμμετείχαν, περιορίζονταν σε υποδεέστερους ρόλους.

Η Λουσί Ωμπράκ, εκ των ιδρυτικών μελών της σημαντικής οργάνωσης Libération-Sud, δεν είχε κάποια συγκεκριμένη θέση στην οργάνωση.

Η Ελέν Βιανέ, σύζυγος του ιδρυτή της παράνομης εφημερίδας Défense de la France, δεν εξέφραζε τις απόψεις της στα θέματα της εφημερίδας.

Η Μαρί-Μαντλέν Φουρκάντ, επικεφαλής του κατασκοπευτικού δικτύου Alliance, ήταν η μόνη γυναίκα αντιστασιακή αρχηγός, ενώ η Λωρ Ντιμπόλντ, γραμματέας του Ζαν Μουλέν, ήταν μια από τις λίγες γυναίκες που τιμήθηκε με το μετάλλιο του Τάγματος της Απελευθέρωσης.

Στη μεταπολεμική κυβέρνηση της Γαλλίας, καμία γυναίκα δε χρίστηκε υπουργός.

Πληροφορίες

Crowdy, Terry. French Resistance Fighter: France's Secret Army. Οξφόρδη 2007.

Collins Weitz, Margaret. Sisters in the Resistance: How Women fought to free France, 1940-1945.

Kedward, Harry & Wood, Nancy. The Liberation of France: Image and Event.

Foot, Michael R. D. The Special Operations Executive 1940–1946.

The post Το κορίτσι σύμβολο της Γαλλικής Αντίστασης και η διάσημη φωτογραφία appeared first on Militaire.gr.