Το τυφλό σημείο της Αμερικής: Πώς οι ΗΠΑ υπνοβατούν κάτω από τον «άξονα του κακού»

05:20 2/12/2024 - Πηγή: militaire

Η συμμαχία μεταξύ των αμερικανών αντιπάλων δεν είναι πλέον ένα μακρινό φαινόμενο, αλλά μια συμπληρωματική στρατηγική για να νικηθεί η Δύση.Η καίρια ομιλία του Μπους για την κατάσταση της Ένωσης το 2002 σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Χαρακτηρίζοντας ως γνωστόν το Ιράν, το Ιράκ και τη Βόρεια Κορέα ως «άξονα του κακού», ο Μπους προειδοποίησε για την εκκολαπτόμενη

απειλή αυτών των δυνάμεων. Δύο δεκαετίες και τρεις προέδρους αργότερα, η συμπαιγνία της Κίνας και της Ρωσίας εναντίον της Δύσης δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής. Οι αναλυτικές προειδοποιήσεις του δεν ήταν σχήμα λόγου, αλλά μια προφητική υπενθύμιση για τις τάξεις των εχθρικών, αντι-αμερικανικών καθεστώτων, οι οποίες έχουν αποκτήσει δυναμική μόνο από το 2002.  Τότε, η Ρωσία του Πούτιν συνεργάστηκε στρατηγικά με τις ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και η Κίνα αποδέχθηκε οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να προκριθεί για την είσοδό της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ). Αλλά κανένα από τα δύο καθεστώτα δεν ήταν ανοιχτά φιλελεύθερο προς το λαό του, ούτε πρόθυμο να θεμελιώσει φιλικές σχέσεις με τη Δύση. Τώρα, η ρητή στρατιωτική συνεργασία της Ρωσίας με το Ιράν στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή και οι σιωπηρές οικονομικές συνεργασίες της Κίνας έχουν επαναφέρει τον «άξονα του κακού» του Μπους. Και οι δύο δυνάμεις αγωνίζονται να ενισχύσουν τους δεσμούς με το Ιράν για να αμφισβητήσουν τη θέση της Αμερικής.Η συμμαχία μεταξύ των αμερικανικών αντιπάλων δεν είναι πλέον ένα μακρινό φαινόμενο, αλλά μια συμπληρωματική στρατηγική για να νικήσουν τη Δύση. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν πλέον την πολυτέλεια να ρομαντικοποιούν τη φιλελεύθερη ατζέντα τους και να συνεχίζουν να υποτιμούν την αυξανόμενη δύναμη της Κίνας και της Ρωσίας.Αυτό δεν σημαίνει ότι η Αμερική πρέπει να επιστρέψει στη μονομέρεια του Μπους και του Τραμπ. Πράγματι, μια τέτοια τύφλωση έχει επιδεινώσει μόνο την ετοιμότητα των ΗΠΑ για την πραγματική απειλή. Αντίθετα, η Αμερική θα πρέπει να αναμετρηθεί με τις συνέπειες της απόρριψης αυτής της απειλής και να τροποποιήσει τα σποραδικά και αναποτελεσματικά χαρακτηριστικά της εξωτερικής πολιτικής μετά τον Μπους. Ο πολωτικός χαρακτήρας της προεδρίας του Μπάιντεν και του Τραμπ υποκίνησε την έλλειψη εσωτερικής και διεθνούς συναίνεσης. Αυτό απέτυχε να αντιμετωπίσει την επικείμενη κυριαρχία της Κίνας και της Ρωσίας για την εκπλήρωση της ατζέντας τους και αντίθετα επέτρεψε τη διάδοση ενός «άξονα του κακού». Το χάσμα που δημιουργήθηκε από τη διχόνοια της Ουάσιγκτον καλύφθηκε από ένα δίκτυο συνεργασίας μεταξύ των αμερικανών αντιπάλων. Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία έδωσε στην Κίνα ώθηση για την εξάπλωση της δικής της απολυταρχίας. Η αμοιβαία στρατιωτική προμήθεια μη επανδρωμένων αεροσκαφών και φονικών όπλων από τη Ρωσία και το Ιράν έχουν ενισχύσει τις αμυντικές δυνατότητες του Ιράν έναντι των δυτικών χτυπημάτων. Οι καρποί αυτής της ανταλλαγής εκδηλώθηκαν με τη χρήση από τη Ρωσία ιρανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών Shaded-136 για να πλήξει την Ουκρανία, ενώ οι ιρανικές αντιαεροπορικές άμυνες που καταστράφηκαν πρόσφατα από το Ισραήλ ήταν ρωσικής κατασκευής.  Εξίσου, οι συντονισμένες προσπάθειες για την παράκαμψη των αμερικανικών κυρώσεων με σκοπό την ανακατεύθυνση των εισαγωγών πετρελαίου στην Κίνα έχουν προκαλέσει τις δυτικές αγορές, ενώ υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα των κυρώσεων. Τόσο το Ιράν όσο και η Ρωσία χρησιμοποιούν “αρμάδες φαντασμάτων” δεξαμενόπλοιων που λειτουργούν με τεχνολογία απόκρυψης, καθώς και παραποίηση των εγγράφων φορτίου και προέλευσης για να παρακάμψουν τον έλεγχο. Στη συνέχεια, η κινεζική κυβέρνηση επέτρεψε σε ιδιωτικές εταιρείες να αγοράζουν πετρέλαιο με έκπτωση από τη Ρωσία και το Ιράν, χρησιμοποιώντας μικρά διυλιστήρια για να αποφύγουν την κανονιστική εποπτεία μέσω πληρωμών σε μετρητά. Οι εναλλακτικές λύσεις προς τις δυτικές αγορές έχουν εκτοξευθεί, ενώ η αμερικανική δημοσιονομική πίεση αντιστέκεται. Ενωμένες όλες κάτω από τον κοινό στόχο να διαβρώσουν τη δυτική υπεροχή, οι οικονομικές διεισδύσεις της Ρωσίας και της Κίνας έχουν ενισχύσει τη γεωπολιτική τους θέση. Κατά ειρωνικό τρόπο, ο στόχος του Μπάιντεν για πολυμέρεια και συνεργασία έχει συνθλιβεί στη Δύση και έχει ενισχυθεί στην Ανατολή. Η 25ετής συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας του Ιράν και της Κίνας υπογράφηκε το 2021 δημιουργώντας μια σταθερή ροή προμηθειών πετρελαίου με αντάλλαγμα κινεζικές επενδύσεις- ουσιαστικά χαρτογραφώντας τον κοινό στόχο της οικονομικής υπονόμευσης των ΗΠΑ. Αυτά τα σενάρια μάλλον αποτελούν ένα μικρόκοσμο του ευρύτερου ιστού συνεργασίας μεταξύ ενός «άξονα του κακού», κάτω από τον οποίο οι ΗΠΑ υπνοβατούν.Η εσωτερική αδράνεια των ΗΠΑ υλοποιείται στο χάσμα μεταξύ του επιθετικού προστατευτισμού του Τραμπ και της ήπιας πολυμέρειας του Μπάιντεν, ενώ το Ιράν συνεχίζει να επιδιώκει στενότερες σχέσεις με τους Αμερικανούς αντιπάλους. Η πρόσφατη ένταξη του Ιράν στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) σηματοδοτεί τις προσπάθειες της Τεχεράνης να εμβαθύνει τους δεσμούς της με μη δυτικές δυνάμεις. Εν τω μεταξύ, στη Μέση Ανατολή, η ρωσική υποστήριξη των ιρανικών δυνάμεων πληρεξουσίων είναι μια ανοιχτή επίθεση στο κύρος της Αμερικής στη Μέση Ανατολή. Η ταραχώδης πορεία της εξωτερικής πολιτικής μεταξύ Τραμπ και Μπάιντεν έχει αποδυναμώσει την αμερικανική απάντηση στις αυξανόμενες απειλές, αντανακλώντας την πόλωση της αμερικανικής κοινωνίας. Η ρεαλιστική πολυμέρεια του Μπάιντεν προσπάθησε να γεφυρώσει το κενό που άφησε η επιθετική τακτική του Τραμπ και να επανέλθει στην πυρηνική συμφωνία με το Ιράν. Ωστόσο, η διαρκής έλλειψη διάρκειας και εφαρμογής των κυρώσεων τροφοδότησε το Ιράν να αναζητήσει άλλους δρόμους οικονομικής ευημερίας για να παρακάμψει τη δυτική πίεση.Οι συνέπειες των ρήξεων στην αμερικανική διπλωματία αποτυπώνονται καλύτερα στην πυρηνική συμφωνία με το Ιράν. Στο πλαίσιο των πολυμερών θεσμών, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα ασκούν συχνά βέτο στα δυτικά ψηφίσματα κατά του Ιράν. Για παράδειγμα, και οι δύο δυνάμεις αντιτάχθηκαν στις προσπάθειες των δυτικών εθνών να επιβάλουν εκ νέου κυρώσεις του ΟΗΕ στο Ιράν μετά την απόσυρση της Αμερικής από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν (JCPOA) το 2018. Η εκστρατεία «μέγιστης πίεσης» του Τραμπ κατά του Ιράν, ακολουθούμενη από τις επακόλουθες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, έδωσε κίνητρο στις δυνάμεις αυτές να συνεργαστούν και να παρακάμψουν τη δυτική πίεση. Η εν λόγω σύμπραξη ήταν δυνατή όταν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι επέκριναν την αποχώρηση του Τραμπ για ατιμωτική συμπεριφορά προς τις διεθνείς συμφωνίες. Αυτή η διασπασμένη δυτική ενότητα επέτρεψε στη Ρωσία και την Κίνα να προσφέρουν οικονομικές και διπλωματικές σωσίβιες γραμμές. Αποχωρώντας από την JCPOA χωρίς την υποστήριξη των συμμάχων τους, οι ΗΠΑ σπατάλησαν το διπλωματικό εργαλείο για τον περιορισμό των ιρανικών πυρηνικών φιλοδοξιών. Τώρα, ενώ ο Μπάιντεν στόχευε στην επαναφορά της JCPOA, η αργή διαδικασία των διαπραγματεύσεων επέτρεψε περαιτέρω στο Ιράν να συνεχίσει το πυρηνικό του πρόγραμμα και να εμπλουτίσει τις προμήθειες ουρανίου υπό την υποστήριξη της Κίνας και της Ρωσίας. Έτσι, η αδύναμη προσέγγιση του Μπάιντεν δημιούργησε ένα αδιέξοδο που επέτρεψε στο Ιράν να διερευνήσει εχθρικές συμμαχίες εναντίον των ΗΠΑ χωρίς τον φόβο παραχωρήσεων. Η υποστήριξη αυτή έχει μειώσει την αποτελεσματικότητα της διπλωματικής επιρροής των ΗΠΑ. Ακόμη περισσότερο, η εξάρτηση της Ρωσίας από τα φονικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και τους βαλλιστικούς πυραύλους της Τεχεράνης επιβεβαιώνει ότι αυτή η εταιρική σχέση δεν είναι απλώς συμβατική. Αντίθετα, όπως γράφει ο Γκραγιέφσκι, οι δύο έχουν γίνει “εταίροι στην πρόκληση”, δημιουργώντας ένα ιδεολογικό τόξο αντιδυτικών δυνάμεων που κερδίζει έδαφος στα πεδία των μαχών της Μέσης Ανατολής.Το μόνιμο μήνυμα της ομιλίας του Μπους ήταν ο αποφασιστικός χαρακτηρισμός της τρομοκρατίας ως ένα υπολογισμένο εργαλείο ανταγωνισμού και αποσταθεροποίησης της Δύσης, υπογραμμίζοντας την επείγουσα ανάγκη αντιμετώπισης των στρατηγικών δικτύων της. Ενώ οι επικριτές του Μπους συκοφαντούσαν βιαστικά αφηρημένα κοινωνικά προβλήματα ως υπεύθυνα για την τρομοκρατία, βλέπουμε τον απόηχο αυτής 20 χρόνια αργότερα. Η σύμπραξη του Ιράν με τη Ρωσία για τη συνέχιση των εισβολών στην Ουκρανία και τα εγκλήματα πολέμου της Κίνας κατά των μουσουλμάνων Ουιγκούρ παρουσιάζουν μια οδυνηρή πραγματικότητα. Ο χειρισμός της εισβολής στην Ουκρανία από τον Μπάιντεν δημιούργησε ένα ιδεολογικό κενό για τη Ρωσία και το Ιράν να συνευρεθούν για μια αμοιβαία επωφελή σχέση εναντίον της Δύσης. Η αλληλεπικαλυπτόμενη απειλή των εχθρικών κρατών και των τρομοκρατικών συμμάχων τους χλευάστηκε το 2002. Η προειδοποίηση του Μπους λειτούργησε για να ενσταλάξει την επαγρύπνηση απέναντι στις επικίνδυνες απειλές των εχθρικών κρατών και των τρομοκρατικών συμμάχων τους - ένα μήνυμα που τώρα είναι εντυπωσιακά επίκαιρο, δεδομένου ότι οι προβληματικές πολιτικές του Μπάιντεν έχουν ενθαρρύνει τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν.Οι ΗΠΑ πρέπει να ξυπνήσουν και να εσωτερικεύσουν αυτές τις προειδοποιήσεις, διότι αυτή τη φορά μπορεί να μην έχουν την επιλογή να αποσυρθούνΠηγή: Modern Diplomacy

The post Το τυφλό σημείο της Αμερικής: Πώς οι ΗΠΑ υπνοβατούν κάτω από τον «άξονα του κακού» appeared first on Militaire.gr.