«Το ελεύθερο ελληνικό πνεύμα και γιατί οι νέοι σήμερα δεν επαναστατούν»;

Τα κοινωνικά κινήματα στην Ευρώπη, πενήντα χρόνια πριν, είχαν εμπροσθοφυλακή τους τη φοιτητιώσα νεολαία. Όπως στη Γαλλία ο Μάης του 68 και στα καθ’ ημάς η εξέγερση του Πολυτεχνείου, πέντε χρόνια μετά.

Γράφει η

ΑΙΘΡΑ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ

Οικονομολόγος

Βικιπαίδεια: «Ο όρος Μάης του ’68 (γνωστός και ως Γαλλικός Μάης) περιγράφει την πολιτική και κοινωνική αναταραχή που ξέσπασε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια των μηνών Μαΐου–Ιουνίου του 1968. Τα γεγονότα

ξεκίνησαν από κινητοποιήσεις των Γάλλων μαθητών και φοιτητών, επεκτάθηκαν με γενική απεργία των Γάλλων εργατών και τελικά οδήγησαν σε πολιτική και κοινωνική κρίση, που άρχισε να παίρνει διαστάσεις επανάστασης και οδήγησε στη διάλυση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη εκλογών από τον τότε πρόεδρο Σαρλ Ντε Γκωλ κλπ  Τα γεγονότα μπορεί να κατέληξαν σε πολιτική αποτυχία, αλλά είχαν τεράστιες κοινωνικές συνέπειες: Ο όρος Μάης του ’68 έγινε συνώνυμο με την αλλαγή των κοινωνικών αξιών. Στη Γαλλία, θεωρείται ως σημείο-σταθμός στην αμφισβήτηση του κατεστημένου και για τη μετάβαση από το συντηρητισμό στις φιλελεύθερες ιδέες (ισότητα, ανθρώπινα δικαιώματα, σεξουαλική απελευθέρωση) Το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, είχε καταδικάσει την εξέγερση και δεν συμμετείχε». (σ.σ. Όπως και το ΚΚΕ, με το κίνημα των αγανακτισμένων). 

Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, παρά τη δραματική επιδείνωση των κοινωνικών και οικονομικών όρων ζωής και κυρίως στο μνημονιακό νότο εδώ και δώδεκα χρόνια, το φοιτητικό κίνημα είναι απόν από το κοινωνικό γίγνεσθαι! Τί ήταν αυτό που είχαν οι γενιές των επαναστατημένων νέων 50 χρόνια πριν, που δεν το έχουν σήμερα οι νέες γενιές, παρότι οι αιτίες δεν λείπουν; Σίγουρα θα υπάρχει κάποιος λόγος σοβαρός, που επέδρασε τόσο καταλυτικά στον ψυχισμό τους, δεν μπορεί! 

Για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας, ας ρίξουμε μια ματιά στις κοινωνίες μας σήμερα! Ο καθένας μόνος του, κατά το «ο σώζων αυτόν σωθείτω»! Πού χρόνος και σκέψη για τους άλλους, για το πού πάμε σαν κοινωνία, σα λαός, σα χώρα.  Για ποιον λοιπόν, να επαναστατήσουν οι νέοι, αφού ο καθένας κοιτάει μόνο τον εαυτό του; Από πού να αντλήσουν το αγωνιστικό πνεύμα, με τι πνευματικά εφόδια και μέσα από ποιες δομές, με αποκομμένους τους δεσμούς μεταξύ μας;

Αυτό κατάφερε το κατεστημένο, εδώ και στην υπόλοιπη ευρωζώνη που «είδε το χάρο με τα μάτια του»,με το Μάη του  68 και στην Ελλάδα με το ισχυρό αριστερό κίνημα της γενιάς του Πολυτεχνείου! Να διαγράψει από τη συλλογική μνήμη των ευρωπαίων πολιτών, τη κλασική παιδεία, το «ιερό σκευοφυλάκιο» των πανανθρώπινων αξιών, για τις οποίες αξίζει να ζει ο άνθρωπος και που σφυρηλατούν τους κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ των πολιτών, πάνω σε ένα κοινό σύστημα αξιών.  Έτσι αφαίρεσαν από τις λαϊκές μάζες την ανατρεπτική τους δύναμη, διαρρηγνύοντας τους δεσμούς μεταξύ τους και πλασάροντάς τους  την υποκουλτούρα, τον υπερκαταναλωτισμό των νεοπλουτισμό κ.α.! Και μετά την εξαχρείωση, η εξαθλίωση, με τον καθένα μόνο του! Έτσι μας οδήγησαν σαν πρόβατα επί σφαγή, στο σφαγείο της ΕΕ! Λόγος που οι ελίτ σύστησαν την ΕΕ! Για την παραβίαση των εθνικών Συνταγμάτων χωρίς λογοδοσία, υπό την προστασία της ΕΕ.  Με φερέφωνά τους, εννοείται, τις κυβερνήσεις της ΕΕ.

Για την ιστορία, η απαξίωση των ανθρωπιστικών επιστημών, σε ολόκληρη την  νεοφιλελεύθερη Δύση, χρονολογείται από τη δεκαετία του 80 μαζί με την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, υπό την ιδεολογική χειραγώγηση των δυνάμεων του κεφαλαίου προς μια εκπαίδευση εργαλειακού τύπου μόνο για τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, απαξιώνοντας την κλασική παιδεία σαν άχρηστη γνώση! Λόγος που οι ειδικοί των ανθρωπιστικών επιστημών αποκαλούν την εποχή από τη δεκαετία του 80 και μετά, «εποχή του ανθρωπόκενου». Διότι τι είναι ο άνθρωπος, χωρίς κλασική παιδεία; Κύμβαλο αλαλάζον!  Καράβι δίχως έρμα! Πνευματικά ανάπηρος χωρίς ηθικές αντιστάσεις, κριτική σκέψη και συνεπώς, χειραγωγήσιμος.

Αποδόμηση τη κλασικής παιδείας σημαίνει αποδόμηση του ελληνικού τρόπου σκέψης, της ελληνικής αντίληψης της ζωής που είναι η βάση του δυτικού πολιτισμού! Με κίνδυνο το θάνατο της ελληνικότητας και του ελεύθερου ελληνικού πνεύματος! Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχουμε, παραμένοντας στην ΕΕ.  Λόγος που επιβάλλει την έξοδό μας, για να υπάρχει τουλάχιστον μία γωνιά στην Ευρώπη όπου ο πολιτισμός θα παραμένει ζωντανός! Δείχνοντας το δρόμο και στους άλλους λαούς της ΕΕ. Αν δεν το κάνουμε εμείς, σαν λαός γεννήτορας του δυτικού πολιτισμού, ποιος θα το κάνει; Το οφείλουμε στον εαυτό μας, στους προγόνους μας, στις επερχόμενες γενιές, στην Ευρώπη και την ανθρωπότητα. Η νέα γενιά έχει το λόγο! Αν όχι, διατρέχει τον κίνδυνο να μην υπάρξει ποτέ ..νέα, δηλαδή, επαναστατημένη! Και αυτό θα ήταν άδικο για την ίδια και τις επερχόμενες γενιές! 

            

The post «Το ελεύθερο ελληνικό πνεύμα και γιατί οι νέοι σήμερα δεν επαναστατούν»; appeared first on Militaire.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα