Το ποδοσφαιρικό παιχνίδι που κατέληξε σε πόλεμο μεταξύ Ελ Σαλβαδόρ και Ονδούρας. Πίσω από τον «πόλεμο του ποδοσφαίρου» ήταν οι στρατιωτικές χούντες

22:17 13/7/2019 - Πηγή: Mixani tou Xronou

Στις 14 Ιουλίου 1969 ο στρατός του Ελ Σαλβαδόρ επιτέθηκε στην Ονδούρα, η οποία αντεπιτέθηκε βομβαρδίζοντας τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ελ Σαλβαδόρ. Αφορμή ήταν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας για το Μουντιάλ, αλλά τα πραγματικά αίτια ανάγονται στις εδαφικές διεκδικήσεις, εξαιτίας  του μεταναστευτικού ρεύματος από το Σαλβαδόρ προς την Ονδούρα και του αναδασμού της γης στην Ονδούρα.

Ο πόλεμος κράτησε 100 ώρες και γρήγορα έφτασε σε αδιέξοδο. Το Σαλβαδόρ κυριαρχούσε στο έδαφος και η

Ονδούρα στον αέρα. Και οι δύο χώρες ζήτησαν τη βοήθεια των ΗΠΑ. Το βράδυ της 18ης Ιουλίου ο πόλεμος έληξε και οι δύο χώρες υπέγραψαν συμφωνία για κατάπαυση του πυρός μέσω του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών. Έπειτα από 4 ημέρες ο στρατός του Ελ Σαλβαδόρ αποχώρησε από τα εδάφη της Ονδούρας.
Στο διάστημα αυτό, συνολικά 3.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ υπολογίζεται ότι 300.000 εγκατέλειψαν τα σπίτια τους.
Αφορμή για το ξέσπασμα του πολέμου ήταν ο ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ της εθνικής ομάδας του Ελ Σαλβαδόρ και της Ονδούρας για τα προκριματικά του Μουντιάλ, το οποίο θα γινόταν την επόμενη χρονιά στο Μεξικό. Γι΄ αυτό ο συγκεκριμένος πόλεμος έμεινε στην ιστορία ως «ο πόλεμος του ποδοσφαίρου».

Ο ποδοσφαιρικός αγώνας

Και οι δύο χώρες ήθελαν οπωσδήποτε την πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ του 1970.
Την περίοδο εκείνη τόσο στην Ονδούρα όσο και στο Ελ Σαλβαδόρ επικρατούσαν διδακτορικά καθεστώτα και το ποδόσφαιρο είχε μετατραπεί σε θέαμα που απορροφούσε τον λαό από τα βάσανά του και τη δικτατορία. Η κατάκτηση της πρόκρισης παρουσιάστηκε ως εθνική ανάγκη ώστε να ενισχυθεί η ψυχολογία του λαού. Η δημοσιότητα που δόθηκε από τον Τύπο ήταν τόσο έντονη ώστε οι οπαδοί και των δύο ομάδων φανατίστηκαν σε ακραίο βαθμό. Η νίκη φάνταζε μονόδρομος και το γήπεδο ήταν κατάμεστο.

Οι δύο ομάδες τερμάτισαν πρώτες στους ομίλους τους και στις 6 Ιουνίου 1969 συναντήθηκαν για τον πρώτο αγώνα στην έδρα της Ονδούρας. Η Ονδούρα έβαλε γκολ στα τελευταία λεπτά του αγώνα και κέρδισε 1-0. Μια 18χρονη οπαδός του Ελ Σαλβαδόρ δεν άντεξε την ήττα και αυτοκτόνησε με το περίστροφο του πατέρα της.

Στον επόμενο αγώνα οι φίλαθλοι του Ελ Σαλβαδόρ ζητούσαν εκδίκηση. Πράγματι στις 15 Ιουνίου η ομάδα τους επικράτησε με  3-0 στην έδρα του, οπότε η πρόκριση θα κρινόταν στον τρίτο αγώνα. Όποιος κέρδιζε θα έπαιρνε την πολυπόθητη πρόκριση.

Το ματς έληξε ισόπαλο στην κανονική διάρκεια και τελικά την πρόκριση πήρε στην παράταση το Ελ Σαλβαδόρ με σκορ 3-2.  YouTube

Ο τρίτος αγώνας

Ο τρίτος αγώνας πραγματοποιήθηκε στις 26 Ιουνίου στο γήπεδο «Αζτέκα» του Μεξικού. Το ματς έληξε ισόπαλο στην κανονική διάρκεια και τελικά την πρόκριση πήρε στην παράταση το Ελ Σαλβαδόρ με σκορ 3-2. Αμέσως ξέσπασαν επεισόδια μεταξύ των οπαδών, ενώ καθ΄ όλη τη διάρκεια του αγώνα πολλοί φίλαθλοι είχαν τραυματιστεί.
Τις επόμενες ημέρες η κατάσταση ήταν έκρυθμη στα σύνορα των δύο χωρών. Εν μέσω κρίσης, το στρατιωτικό καθεστώς του Ελ Σαλβαδόρ εξαπέλυσε αεροπορική επίθεση εναντίον της πρωτεύουσας της Ονδούρας και ξεκίνησε ο «πόλεμος των 100 ωρών».

Ο αναδασμός της γης

Μπορεί η αφορμή για την έναρξη του πολέμου να ήταν ο ποδοσφαιρικός αγώνας, αλλά οι πραγματικές αιτίες ήταν βαθύτερες και αφορούσαν τις συνοριακές διαφορές των δύο χωρών. Η χάραξη των συνόρων που είχε πραγματοποιηθεί αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν δίκαιη και το Ελ Σαλβαδόρ αμφισβητούσε τα σύνορα της Ονδούρας.
Τα επόμενα χρόνια μεγάλος αριθμός ανθρώπων από το πυκνοκατοικημένο Ελ Σλαβαδόρ μετανάστευσε στην Ονδούρα.
Έως τη δεκαετία του ’60 οι μετανάστες αποτελούσαν το 15% του πληθυσμού της γειτονικής χώρας και κατείχαν μεγάλες εκτάσεις γης κοντά στα σύνορα.
Οι κάτοικοι της Ονδούρας άρχισαν να δυσανασχετούν με τα προνόμια που είχαν κερδίσει οι μετανάστες και ζητούσαν από την κυβέρνηση να γίνει αναδασμός της γης.
Πράγματι, ο δικτάτορας της Ονδούρας Οσβάλντο Λόπες Αρεγιάνο προχώρησε σε ανακατανομή της γης, η οποία θεωρήθηκε άδικη προς τους μετανάστες και προκάλεσε αντιδράσεις στο Ελ Σαλβαδόρ, διότι παραχώρησε μέρος της περιουσίας των μεταναστών στους κατοίκους της Ονδούρας.
Λίγο οι ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις, λίγο τα ΜΜΕ και των δύο χωρών που καλλιεργούσαν πολεμικό κλίμα, το Ελ Σαλβαδόρ με την Ονδούρα οδηγήθηκαν σε σφοδρή σύγκρουση, η οποία ευτυχώς κράτησε μόνο τέσσερις ημέρες.

Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι οι δύο χώρες να υπογράψουν συνθήκη οριοθέτησης των συνόρων τους, ενώ ο πόλεμος προκάλεσε μακροχρόνιες συνέπειες στην κοινωνία του Σαλβαδόρ. Μια από αυτές ήταν ο εμφύλιος που ξέσπασε δέκα χρόνια αργότερα μεταξύ της στρατιωτικής κυβέρνησης και των οπαδών του αριστερού συνασπισμού και διήρκεσε 12 χρόνια.

Μερικά αποσπάσματα από τον τρίτο αγώνα μεταξύ Ελ Σαλβαδόρ και Ονδούρας.

Ο «Πόλεμος του Ποδοσφαίρου» δεν έλαβε μεγάλη δημοσιότητα, καθώς η παγκόσμιο ενδιαφέρον είχε μονοπωλήσει η προσπάθεια του πληρώματος του διαστημοπλοίου Απόλλων 11 να πατήσει για πρώτη φορά το πόδι του στη Σελήνη.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimedia Commons. O Χόρχε Κολίνδρες Ρέγιες συμμετέχει στην τελετή παύσης του πολέμου.

Διαβάστε στη «ΜτΧ»: «Ή θα χάσετε ή θα πεθάνετε». Ο θρυλικός ποδοσφαιρικός αγώνας του θανάτου, όπου η ανυπότακτη ουκρανική ομάδα Στάρτ διέλυσε την Ναζιστική παρά το τελεσίγραφο. Ελάχιστοι επέζησαν μετά το ματς

The post Το ποδοσφαιρικό παιχνίδι που κατέληξε σε πόλεμο μεταξύ Ελ Σαλβαδόρ και Ονδούρας. Πίσω από τον «πόλεμο του ποδοσφαίρου» ήταν οι στρατιωτικές χούντες appeared first on ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.