SOS Τσακαλώτου: Από πού πάνε για το Χόλιγουντ και άλλες ιστορίες

08:06 18/6/2022 - Πηγή: Mononews

Αγαπά τον κινηματογράφο και δεν το κρύβει. Αγαπά τον χολιγουντιανό κινηματογράφο για την ακρίβεια – παρ’ ότι απεχθής σε κάθε συνεπή αριστερό- και επίσης δεν το κρύβει.

Τα μπλοκμπάστερ είναι η αδυναμία του και προφανώς δεν έχει χάσει κανένα, από Pretty Woman ξεκινώντας!

Έχει προτίμηση στις ωραίες πρωταγωνίστριες, κι είναι πολλές εκεί πέραν του Ατλαντικού, αλλά καλύτερή του, η Σκάρλετ Γιόχανσον! Κυρίες και Κύριοι, ο… Ευκλείδης Τσακαλώτος!

Ο πολιτικός που κατάλαβε νωρίς

ότι για να είσαι κοντά στο λαό πρέπει να του μιλάς στη γλώσσα του: Ρίτσαρντ Γκιρ και Τζούλια Ρόμπερτς, Άμπερ Χερντ και Τζόνι Ντεπ και πάει λέγοντας. Και όντως φρονώ ότι είναι πιασάρικα θέματα για ν’ ανοίξεις συζήτηση σ’ ένα καφενείο στην επαρχία, όπου τους απασχολεί η αύξηση στις συντάξεις, να βγάλεις λόγο σε μια περιοδεία υποστηρίζοντας έναν καινούργιο οδικό άξονα, να δώσεις εν τέλει στον καλλιεργητή ροδάκινου, βρε αδερφέ, ένα λόγο για να μάχεται το κεφάλαιο και τον καπιταλισμό.

Ένα ζητηματάκι εξάλλου, ότι μπορεί τα ανωτέρω να μην σχετίζονται με την οικονομία, δεν φαίνεται να τον απασχολεί. Ούτε πώς συνδυάζονται οι ωραίες και ποθητές σταρ με τα επιτόκια των Τραπεζών, τα πλεονάσματα και τους πλειστηριασμούς, εκτός πια κι αν είναι έτοιμος πλέον να γράψει το δικό του, χολιγουντιανό πάντα, σενάριο. Κάτι που οπωσδήποτε θα πρέπει να σκεφτεί σύντομα.

Γιατί όλες οι έως τώρα αναφορές του, όσο χιούμορ κι αν επιστρατεύσει, δεν του βγαίνουν.

Να μιλήσει αίφνης για κανέναν Αϊζενστάιν, να πω μάλιστα! Ας πούμε, το εμβληματικό «Θωρηκτό Ποτέμκιν» και η περίφημη σκηνή στις αιματοβαμμένες σκάλες της Οδησσού, θα ήταν μία προσέγγιση αντάξια ενός ατόμου της δικής του ευφυΐας. Αν και τώρα με τον Πούτιν στην Ουκρανία ίσως δεν θα ήταν και καλή σκέψη…

Να θυμηθεί ίσως τον Παρατζάνοφ θα ήταν μία τόλμη, τη στιγμή που τον συλλάμβαναν κάθε τόσο στη Σοβιετική Ένωση, στέλνοντάς τον πότε στη Σιβηρία και πότε στη φυλακή. Εκτός πια κι αν δεν είναι καλό πρότυπο, ακόμη και σήμερα.

Και στο τέλος τέλος υπάρχει κι ένας Ταρκόφσκι. Αλλά κι αυτός πάλι, μπορεί να μη του κάνει με τα μεταφυσικά του και τις νοσταλγίες του… Διότι απαράδεκτα πράγματα αυτά για επαναστάτες….

Κατόπιν όλων αυτών όμως, τι μας μένει; Έχει δίκιο ο άνθρωπος. Χόλιγουντ και πάλι Χόλιγουντ! Ωραίες, εύπεπτες ιστορίες, ρομαντικές κωμωδίες με λαμπερούς πρωταγωνιστές, πολεμικές επιχειρήσεις με σκληροτράχηλους πεζοναύτες, τολμηρούς πράκτορες που σώζουν τον κόσμο από τους κακούς.

Στον αντίποδα βέβαια υπάρχουν και ταινίες, όπως εκείνη η παλιά του Κιούπρικ «Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα» (αγγλική αυτή), πολιτική σάτιρα και μαύρη κωμωδία, που έμεινε ιστορική σε μια παγκόσμια ψυχροπολεμική περίοδο για το καυστικό της χιούμορ. Αλλά αυτά είναι δύσκολα πράγματα, δεν κάνουν για μας.

Εσχάτως πάντως σημειώνεται και μία νέα στροφή του Ευκλείδη, προς τη μαγειρική αυτή τη φορά. Τα« τηγανιτά αυγά με την Μερέντα» είναι ένα πρώτο δείγμα αυτού του είδους της πολιτικής, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να τον οδηγήσει και ως το Master Chef, ως κριτή ή διαγωνιζόμενο δεν έχει σημασία.

Την πιθανότητα ωστόσο, να τον συνδέουν ήδη με τη γραφικότητα δεν φαίνεται να την εξετάζει. Αν και δεν βλέπω να περνάει πολύς καιρός, που θα συνωστίζονται δίπλα του, όχι για λόγους πολιτικής αλλά για τις νόστιμες ατάκες του.

Ο καθείς πολιτεύεται όπως αγαπά.

Διαβάστε επίσης:

Ένα μικρό παραμύθι – ένα μεγάλο ερωτηματικό