Από παιδί για τα θελήματα στις Ferrari και την κόκα: H ζωή και ο θάνατος ενός insider trader

14:25 6/3/2020 - Πηγή: Mononews

Ο ιατροδικαστής το κατέγραψε ως «θάνατο από ατυχές συμβάν».

Τη στιγμή που ο θυρωρός βρήκε τον Τζέιμς Χάρις τον περασμένο Ιούνιο, αυτός κείτονταν στον διάδρομο έξω από το διαμέρισμά του, τα χέρια και τα πόδια του έτρεμαν, και ο ίδιος ανέπνεε με δυσκολία. Παρά το γεγονός ότι οι νοσοκόμοι του ασθενοφόρου έσπευσαν να του χορηγήσουν ένα αντίδοτο για υπερβολική δόση οπιούχων, ο παλμός του Χάρις επανήλθε μόνο για λίγο. Τρία λεπτά αργότερα, ο 42χρονος Βρετανός trader ήταν νεκρός.

Ο Χάρις είχε προβλήματα εδώ και αρκετούς μήνες, δεν είχε πληρώσει το ενοίκιο του, έπινε και χρησιμοποιούσε άφθονη

κοκαΐνη στο διαμέρισμά του, πολύ κοντά στο παλάτι του Μπάκιγχαμ, στο Λονδίνο, τόνισαν μάρτυρες σε δηλώσεις τους για το συμβάν. Κατά την έρευνα στο διαμέρισμά του, η αστυνομία βρήκε κρακ, ηρεμιστικά και ένα κινητό τηλέφωνο. Όταν σήκωσαν τον νεκρό για τον βάλουν στο ασθενοφόρο και να τον μεταφέρουν στο νεκροτομείο, ένα δεύτερο τηλέφωνο έπεσε από την τσέπη του.

Τα κινητά τηλέφωνα ήταν τα εργαλεία που ο Χάρις χρησιμοποιούσε για τις δουλειές του. Αυτό που έπεσε από την τσέπη του ήταν πιθανόν ένα από τα δεκάδες που είχε χρησιμοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια και στη συνέχεια πετούσε προκειμένου να μην τον εντοπίσουν. Μέσω κλήσεων, κειμένων και εφαρμογών ανταλλαγής  κρυπτογραφημένων μηνυμάτων, ο Χάρις συνδέονταν με το δίκτυο των traders που δρούσε σε δύο ηπείρους και επικοινωνούσε με πηγές σε τράπεζες και εταιρείες  για να έχει πρόσβαση σε απόρρητες πληροφορίες.  Αντάλλαξαν μυστικά για τις εταιρικές εξαγορές, την πορεία των κερδών και τις ιατρικές δοκιμές, και εκμεταλλεύονταν τις πληροφορίες για να εξασφαλίσουν, όπως υποστήριξαν οι εισαγγελείς, κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων.

Από το θάνατο του Χάρις και μετά, περισσότερες λεπτομέρειες για τα διάφορα μέλη του δικτύου προέκυψαν στο πλαίσιο δικαστικών διαδικασιών. Λίγες μέρες μετά τον θάνατό του, ο φίλος του Walid Choucair καταδικάστηκε για ανταλλαγή εμπιστευτικών πληροφοριών στο Λονδίνο. Ο Μαρκ Ντεμάν-Ντεμπί, trader με έδρα τη Γενεύη, ο οποίος συνελήφθη στη Σερβία και εκδόθηκε στις ΗΠΑ, παραδέχτηκε την ενοχή του και κατέθεσε σε δικαστήριο της Νέας Υόρκης τον Ιανουάριο ότι έλαβε πληροφορίες από έναν τραπεζίτη της Goldman Sachs Group Inc. και από άλλους πληροφοριοδότες μέσω ενός Γάλλου εμπόρου τέχνης. Ο Τηλέμαχος Λαβίδας, γιος του διευθυντή φαρμακευτικής εταιρίας που δεν εμπλέκονταν στο δίκτυο, καταδικάστηκε για τη διαρροή απόρρητων εταιρικών πληροφοριών σε έναν από τους συνεργάτες του Ντεμάν-Ντεμπί, ο οποίος επίσης ήταν μέλος του κυκλώματος.

Walid Choucair Photographer: Jason Alden/Bloomberg

Οι πληροφορίες για τη ζωή του Χάρις, βασισμένες σε καταθέσεις ανθρώπων που τον γνώριζαν, βοηθούν να συμπληρωθούν τα χαμένα κομμάτια του παζλ. Εκτός από trader, o Χάρις ήταν ο ενδιάμεσος κρίκος, που μετέφερε τις πληροφορίες αποκομίζοντας μέρος των κερδών. Φρόντιζε για την ασφάλεια των πηγών του, συχνά σε υπερβολικό βαθμό και μερικές φορές έδινε ψευδείς πληροφορίες, αναφέρουν φίλοι του.

Ο Χάρις είχε πέσει στην αντίληψη των αρχών πολύ πριν από τον Choucair, τον Ντεμάν-Ντεμπί και τον Λαβίδα. Συνελήφθη το 2012 στις ΗΠΑ, δήλωσε ένοχος για απάτη μετοχών και συμφώνησε να επιστρέψει στη Βρετανία αντί να πάει φυλακή στη Νέα Υόρκη. Υποσχέθηκε στον δικαστή ότι η συμμετοχή του στη διακίνηση απόρρητων πληροφοριών έχει τελειώσει. Κατά την απόφαση του, ο δικαστής εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ο Χάρις θα αλλάξει συμπεριφορά.

Τα πάρτι, η Φεράρι και η κοκαΐνη

Ωστόσο, δεν πέρασε πολύς καιρός και ο trader επέστρεψε στις παλιές του συνήθειες. Όπως αποδείχθηκε ήταν πολύ δύσκολο για τον γιο ενός οπτικού που ξεκίνησε την καριέρα του ως «παιδί για τα θελήματα» στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου, να αντισταθεί στο δέλεαρ των χρημάτων και στα πράγματα που μπορούσε να αποκτήσει με αυτά -μία vintage κόκκινη Φεράρι, ακριβά πούρα και κοκαΐνη-. Επρόκειτο για μία τρελή διαδρομή από το ταπεινό ξεκίνημα μέχρι την ξέφρενη ζωή του trader, αναφέρουν άνθρωποι που τον γνώριζαν και ζήτησαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους.

Σε κάποιο σημείο, ο Χάρις άρχισε να συναναστρέφεται με μία ομάδα traders που μοιράζονταν πληροφορίες, κέρδιζαν εκατομμύρια και σύχναζαν σε γκλάμορους κλαμπ ή σε γιοτ στο λιμάνι του Μονακό. Απολάμβανε τη ζωή, είπαν οι φίλοι του και είχε προσωπικότητα ελκυστική. Είχε επίσης μία σκοτεινή πλευρά: Ένας trader τον περιέγραψε ως βίαιο και άξεστο. Γεμάτος με τατουάζ τα οποία ήταν στρατηγικά τοποθετημένα ώστε να μην είναι εμφανή από τα πουκάμισα και τα παντελόνια, ήταν μία περίεργη φιγούρα ανάμεσα στους traders, οι οποίοι επισκέπτονταν τα στέκια των celebrity, όπως το Chiltern Firehouse και το, μόνο για μέλη, Tramp στο Λονδίνο, ή το Les Caves du Roy στο Σεν Τροπέ. Ενώ κάποιοι συζητούσαν για τις χρηματιστηριακές αγορές τα βράδια, ο Χάρις προτιμούσε να μιλά για την μουσική και την τέχνη, μυώντας στους φίλους τους στις ηχογραφήσεις hip hop μουσικής των αδελφών Salazar και στους καλλιτέχνες του δρόμου όπως ο Paul Insect και ο Banksy.

Στη δίκη του, ο Choucair περιέγραψε πως λειτουργούσε το κύκλωμα με τους traders και τα άλλα μέλη και ποιες μεθόδους χρησιμοποιούσαν. Ήταν προσεκτικοί προκειμένου να μην τους εντοπίσουν, μιλώντας με κινητά τηλέφωνα προσωρινής χρήσης που τα αντικαθιστούσαν μετά από λίγους μήνες. Η ομάδα, μία χαλαρή οργάνωση περισσότερο και όχι κύκλωμα, είχε αποκτήσει εξειδίκευση στην εξεύρεση πληροφοριών για συγχωνεύσεις και εξαγορές.

Η κατάθεση του Ντεμάν-Ντεμπί έριξε περισσότερο φως στην αξία των ενδιάμεσων κρίκων. Όπως είπε, πλήρωσε 12 εκατ. δολάρια στον Γάλλο έμπορο τέχνης John Dodelande προκειμένου να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες από τραπεζίτες του Λονδίνου χωρίς ο ίδιος να φαίνεται. Ο Dodelande δεν έχει κατηγορηθεί για τη συμμετοχή του.

Μόλις προχωρούσαν στις τοποθετήσεις τους, οι Χάρις, Choucair, Ντεμάν-Ντεμπί και άλλοι, τηλεφωνούσαν σε δημοσιογράφους, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του Bloomberg News. Ήταν σίγουροι ότι αν οι ρεπόρτερ έγραφαν άρθρα, η μετοχή θα αντιδρούσε έντονα και εκείνοι θα πουλούσαν. Η πολιτική του Bloomberg είναι να μην δημοσιεύει πληροφορίες χωρίς να τις διασταυρώνει με ανθρώπους που γνωρίζουν το θέμα. Η πολιτική της απαγορεύει επίσης, να ενημερώνει τις πηγές αυτές για το αν και πότε θα δημοσιευτεί το θέμα.

O γάμος με την 22χρονη

Το 2011, ο Χάρις έφυγε από το Λονδίνο και πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου διέμεινε στο πολυτελές Mercer Hotel. Μία 22χρονη Αμερικανίδα, η Michelle Golomin, τον είδε με το πανάκριβο αυτοκίνητο του και έδωσε στον πορτιέρη το τηλέφωνο της, ζητώντας του να το δώσει στον Χάρις. Έξι μήνες μετά παντρεύτηκαν και μετακόμισαν σε ένα διαμέρισμα στο Σόχο, ξεκινώντας μία έντονη ζωή που ακόμη και ο Χάρις είχε πει ότι θα ήθελε να την κάνει ταινία, όπως έγραψε η Gomolin στο instagram μετά το θάνατο του.

«Με οδήγησες σε αυτό το ταξίδι για χρόνια, μια βόλτα από την οποία δε θα μπορούσα ποτέ να φύγω», έγραψε η Gomolin, η οποία τελικά χώρισε με τον Χάρις. «Βρεθήκαμε στα πιο ψηλά και στα πιο χαμηλά. Οι καλύτερες στιγμές και οι χειρότερες επίσης. Ήσουν ο πιο γενναιόδωρος, τρελός και εντυπωσιακός άνθρωπος που γνώρισα ποτέ. Περπατούσες σαν να σου ανήκε ο κόσμος, και για μένα ήσουν ολόκληρη η ύπαρξη μου. Οι ιδιορρυθμίες και οι ιδιαιτερότητές σου δεν σταμάτησαν να με εκπλήσσουν.»

Κατά τη διάρκεια του γάμου τους, η Gomolin πλήρωσε εγγύηση 20.000 δολάρια για να βγάλει τον Χάρις από τη φυλακή. Συνελήφθη από το FBI για απάτη μετοχών, αλλά επίσης μπλέχτηκε σε ένα διεθνές σκάνδαλο στον οποίο συμμετείχε και ο γιος ενός πρώην προέδρου του Κιργιστάν.

Ο Χάρις έδινε πληροφορίες στον Eugene Gourevitch, ο οποίος διαχειρίζονταν ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών αξίας 34 εκατ. δολαρίων του γιου του πρώην ηγέτη της χώρας, Maksim Bakiyev. Gourevitch συνελήφθη το 2011 και συμφώνησε να συνεργαστεί με τις αρχές για την εξάρθρωση του κυκλώματος ανταλλαγής εμπιστευτικών πληροφοριών.

Σε συνέντευξη του είπε ότι τον είχαν συστήσει στον Χάρις κάποιοι φίλοι, οι οποίοι του είπαν ότι είχε πρόσβαση σε εσωτερικές πληροφορίες. «Ο Χάρις καυχιόνταν ότι γνώριζε δικηγόρους και τραπεζίτες αλλά ποτέ δεν αποκάλυπτε ονόματα, προφυλάσσοντας τις πηγές του εισοδήματος του», τόνισε ο Gourevitch. «Μερικές φορές οι πληροφορίες του ήταν ακριβείς και άλλες φορές εντελώς λάθος.»

Για να βοηθήσει τις αμερικανικές έρευνες, ο Gourevitch άρχισε να μαγνητοφωνεί τις συνομιλίες με τους ύποπτους, όπως ο Χάρις και ο φίλος του Tayyib Ali Munir, που ήταν τότε trader στην Brown Brothers Harriman & Co.  Κατά τη διάρκεια μίας συνομιλίας στις αρχές του 2012, ο Munir είπε στον Gourevitch ότι μπορούσε να τον προμηθεύσει με πληροφορίες εταιρικών κερδών, πριν από την επίσημη ανακοίνωση τους, αν ο Bakiyev συμφωνούσε να τον πληρώσει με 122.000 δολάρια, αναφέρουν δικαστικά έγγραφα. Επίσης, ο Munir υποστήριξε ότι μερικές από τις πληροφορίες του προέρχονταν από πρώην διευθυντικό στέλεχος του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης.

Ο Munir δεν έδωσε τελικά τις πληροφορίες που υποσχέθηκε και δεν είναι ξεκάθαρο αν τελικά είχε πηγή μέσα από το χρηματιστήριο. Ωστόσο, ο Χάρις εμφανίστηκε λίγες εβδομάδες μετά. Μία ημέρα πριν η ρωσική εταιρεία VimpelCom Ltd. ανακοινώσει ζημιές, και έδωσε στον Gourevitch την ανακοίνωση που επρόκειτο να δημοσιεύσει η εταιρεία. Είπε στον Gourevitch να σορτάρει στι μετοχή της VimpelCom και να του δώσει τα μισά κέρδη, τα οποία του θα του απέφεραν ένα εκατομμύριο δολάρια.  Ο Gourevitch δεν προχώρησε στη συναλλαγή αλλά πλήρωσε στον Χάρις 50.000 δολάρια.

Ο Χάρις και ο Munit συνελήφθησαν αμφότεροι και δήλωσαν ένοχοι. Ο Χάρις καταδικάστηκε σε δύο χρόνια επιτήρηση και ο Munir σε τρία. Ο Χάρις διατάχθηκε να παραδώσει τα 50.000 δολάρια και μία μηχανή Ducati που αγόρασε με τα έσοδα από την απάτη των μετοχών. Ο Gourevitch καταδικάστηκε σε πέντε έτη. Οι κατηγορίες εναντίον του Bakiyev αποσύρθηκαν λίγους μήνες αργότερα, χωρίς εξήγηση.

«Δεν επιβλήθηκαν πρόστιμα επειδή ο κατηγορούμενος δεν έχει περιουσιακά στοιχεία και είναι απίθανο να έχει στο εγγύς μέλλον για να πληρώσει πρόστιμο «, έγραψε ο δικαστής Jack Weinstein σχετικά με τον Χάρις, στην απόφασή του. «Είναι απίθανο ο εναγόμενος να προβεί σε περαιτέρω εγκληματική δραστηριότητα υπό το φως της ειλικρινούς μεταμέλειας του».

Επιστροφή στο Λονδίνο

Ο Χάρις επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο και νοίκιασε ένα διαμέρισμα στην περιοχή St. James’s, μια γειτονιά ανάμεσα στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ και το Piccadilly Circus που βρίσκονται οι καλύτεροι ράφτες του Λονδίνου. Ο Choucair κατέθεσε στη δίκη ότι συνέχιζε να ανταλλάσσει πληροφορίες με τον Χάρις στα τέλη του 2013 και τα στοιχεία με τις κλήσεις μεταξύ των δύο που παρουσιάστηκαν έδειξαν ότι μίλησαν αρκετές φορές πριν ο Choucair αγοράσει CFD για την εταιρεία ακινήτων BRE Properties Inc. Το δικαστήριο βρήκε την φίλη του Choucair, Fabiana Abdel- Malek, υπάλληλο στην UBS Group AG τότε, ένοχη για διαρροή εμπιστευτικών πληροφοριών σχετικά με την εξαγορά της BRE, στο Choucair. Κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι ο Χάρις έκανε κάποιο παράπτωμα.

Fabiana Abdel-Malek Photographer: Simon Dawson/Bloomberg

Ο Χάρις βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο το 2016 στο Λονδίνο, σύμφωνα με δύο ανθρώπους που έρχονταν σε επαφή μαζί του, ενώ στη συνέχεια χάθηκε στην Καραϊβική. Ήρθε και πάλι σε επαφή στις αρχές του περασμένου έτους, προωθώντας μετοχές και ζητώντας από τους παλιούς φίλους να επενδύσουν για λογαριασμό του.

Ισχυρίστηκε ότι είχε πληροφορίες για μία υποτιθέμενη εξαγορά της γαλλικής εταιρείας χημικών Arkema SA, δείχνοντας ένα έγγραφο που αποδείχθηκε πλαστό, είπε ένας από τους μάρτυρες. Σε αυτή που τελικά ήταν η τελευταία του συναλλαγή, στα μέσα Μαΐου, έπεισε κάποιους να αγοράσουν παράγωγα για λογαριασμό του, τα οποία ήταν συνδεδεμένα με την τιμή της μετοχή της At Home Group, μία αμερικανικής αλυσίδας ειδών διακόσμησης σπιτιού.

Και σε αυτή την περίπτωση, ο Χάρις είχε ένα έγγραφο που υποστήριζε ότι ήταν το αντίγραφο της προσφοράς εξαγοράς της εταιρείας. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι ήταν παραποιημένο, αν και αυτό έγινε γνωστό λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του, όταν η εταιρεία περιέκοψε τις εκτιμήσεις της για τα κέρδη της και οι μετοχές της έχασαν πάνω από το μισό της αξίας τους. Επειδή οι συναλλαγές δεν είχαν γίνει με το σωστό τρόπο, οι φίλοι του Χάρις που έχασαν χρήματα από τις τοποθετήσεις για λογαριασμό του δεν μπόρεσαν να διεκδικήσουν τίποτε από την περιουσία του.

Λίγες ημέρες μετά το θάνατο του Χάρις, η Φεράρι του ήταν παρκαρισμένη έξω από τον ορθόδοξο, καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας στο Λονδίνο, όπου η οικογένεια  και οι φίλοι του μαζεύτηκαν για να τιμήσουν την μνήμη του. Το σώμα του κείτονταν κάτω από ένα χρυσό, μωσαϊκό τρούλο, με μία εικόνα του Ιησού να βρίσκεται κοντά. Το φέρετρο του ήταν διακοσμημένο με εικόνες από ουρανοξύστες. Οι φίλοι και η οικογένεια θυμήθηκαν παλαιότερες στιγμές. Όσοι μίλησαν, τον περιέγραψαν σαν ένα πειραχτήρι, ένα ανήσυχο πνεύμα γεμάτο ενέργεια και τρυφερότητα, που η αποστολή του ήταν να γευτεί ότι καλύτερο έχει να προσφέρει αυτός ο κόσμος.

Τον Οκτώβριο, στο δικαστήριο στο Δυτικό Λονδίνο, οι αρχές είπαν ότι δεν βρήκαν τίποτα ύποπτο στο θάνατο του Χάρις. Ήταν μόνος του στο σπίτι εκείνο το πρωινό της Δευτέρας, και τα βίντεο παρακολούθησης δεν έδειξαν κανέναν να έρχεται ή να φεύγει. Η αδελφή του Έμιλυ, ξέσπασε σε κλάματα όταν ο ιατροδικαστής υποστήριξε ότι μια υπερβολική δόση είχε σκοτώσει τον αδελφό της. Ο ιατροδικαστής το ονόμασε θάνατο από ατυχές συμβάν – όχι αυτοκτονία, όχι ατύχημα, όχι δολοφονία, αλλά ως αποτέλεσμα ενός ρίσκου που πήρε ο Χάρις οικειοθελώς.