Άρθρο παρέμβαση του Mario Draghi: Πάμε σε βαθιά ύφεση – Αυτές είναι οι προτάσεις μου για επιχειρήσεις και εργαζόμενους

08:56 26/3/2020 - Πηγή: Mononews

Συγκεκριμένες προτάσεις έτσι ώστε να μην χαθεί το εισόδημα των εργαζομένων αλλά και οι επιχειρήσεις να βγουν ”ζωντανές” από την βαθιά ύφεση των επόμενων ετών καταθέτει ο τέως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Mario Draghi

Υπέρ της άποψης ότι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί μια σοβαρή ζημιά στην παγκόσμια οικονομία και ειδικά στην Ευρώπη είναι η αύξηση του δημοσίου χρέους και οτι  τα κράτη μέσω αύξησης του χρέους θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν το

κόστος της καταστροφής που προκαλεί ο κορωνοιός,  τάσσεται ο Mario Draghi ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ σε άρθρο του στους Financial Times.

Όσες εταιρίες πάρουν κρατικά κεφάλαια για να κρατήσουν τους εργαζόμενους τους θα πρέπει στην συνέχεια αυτά, να διαγραφούν εξηγεί ο Mario Draghi, πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ

 Το άρθρο του Mario Draghi  έχει ως εξής:

Αντιμετωπίζουμε έναν πόλεμο κατά του κορωνοϊού και πρέπει να κινητοποιηθούμε ανάλογα. Η αύξηση του δημόσιου χρέους θα αποτελέσει ένα οικονομικό στοιχείο και θα συνδυαστεί με ακύρωση του ιδιωτικού χρέους

Η πανδημία του κορωνοιού είναι μια ανθρώπινη τραγωδία δυνητικά βιβλικών αναλογιών. Πολλοί σήμερα ζουν με το φόβο της ζωής τους ή με το πένθος των αγαπημένων τους.

Οι δράσεις που αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις για να αποτρέψουν τον ιό μέσω των συστημάτων υγείας είναι γενναία και αναγκαία. Πρέπει να υποστηριχθούν.

Αλλά αυτές οι ενέργειες οδηγούν σε ένα τεράστιο και αναπόφευκτο οικονομικό κόστος. Ενώ πολλοί αντιμετωπίζουν την απώλεια μιας ζωής, πολλοί περισσότεροι αντιμετωπίζουν οικονομική καταστροφή.

Κάθε μέρα, οι οικονομικές ειδήσεις δείχνουν επιδείνωση. Οι εταιρείες αντιμετωπίζουν απώλειες εισοδήματος διεθνώς. Πολλοί ήδη μειώνουν και απολύουν εργαζόμενους. Μια βαθιά ύφεση είναι αναπόφευκτη.

Η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε είναι πώς να δράσουμε με αρκετή δύναμη και ταχύτητα για να αποτρέψουμε την ύφεση για ναμην εξελιχθεί σε συστημικό πρόβλημα. Ο κίνδυνος χρεοκοπιών θα προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές.

Αύξηση Δημοσίου χρέους

Είναι ήδη σαφές ότι η απάντηση πρέπει να συνεπάγεται σημαντική αύξηση του δημόσιου χρέους. Η απώλεια εισοδήματος από τον ιδιωτικό τομέα – και κάθε οφειλόμενο χρέος για την κάλυψη του χάσματος – πρέπει τελικά να απορροφηθεί, εν όλω ή εν μέρει, από τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Πολύ υψηλότερα επίπεδα δημόσιου χρέους θα αποτελέσουν μόνιμο χαρακτηριστικό των οικονομιών μας και θα συνοδεύονται από υψηλό ιδιωτικό χρέος.

Είναι ο σωστός ρόλος του κράτους να δανειστεί και να αυξήσει το χρέος για να προστατεύσει τους πολίτες και την οικονομία από κραδασμούς που ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι υπεύθυνος και δεν μπορεί να απορροφήσει. Τα κράτη πάντα έτσι δρούσαν σε περιπτώσεις εθνικών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης.

Οι πόλεμοι πάντα χρηματοδοτούνταν από την αύξηση του δημόσιου χρέους. Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, στην Ιταλία και τη Γερμανία το 6 έως 15% των πραγματικών δαπανών για πόλεμο χρηματοδοτήθηκε από φόρους.

Στην Αυστρία-Ουγγαρία, τη Ρωσία και τη Γαλλία, κανένα από τα έξοδα του πολέμου δεν καταβλήθηκε από φόρους. Το βασικό ερώτημα δεν είναι εάν αλλά το πώς το κράτος πρέπει να χρησιμοποιήσει τον προϋπολογισμό του για βέλτιστο σκοπό.

Η προτεραιότητα δεν πρέπει να αποτελεί μόνο η αναπλήρωση των εισοδημάτων για όσους χάνουν τη δουλειά τους. Πρέπει να προστατέψουμε τους ανθρώπους από το να χάσουν την εργασία τους πρωτογενώς, να μην χαθούν θέσεις εργασίας.

Εάν δεν το κάνουμε, θα βγούμε από αυτή την κρίση με μόνιμα χαμηλότερη απασχόληση και παραγωγική ικανότητα. Τα επιδόματα απασχόλησης και ανεργίας και η αναβολή των φόρων είναι σημαντικά βήματα που έχουν ήδη εισαχθεί από πολλές κυβερνήσεις.

Αλλά η προστασία της απασχόλησης και της παραγωγικής ικανότητας σε μια περίοδο δραματικής απώλειας εισοδήματος απαιτεί άμεση υποστήριξη της ρευστότητας.

Αυτό είναι απαραίτητο για όλες τις επιχειρήσεις να καλύψουν τα λειτουργικά τους έξοδα κατά τη διάρκεια της κρίσης, είτε πρόκειται για μεγάλες επιχειρήσεις είτε για ακόμη μικρότερες επιχειρήσεις και αυτοαπασχολούμενους επιχειρηματίες.

Αρκετές κυβερνήσεις έχουν ήδη εισαγάγει ευπρόσδεκτα μέτρα για τη διοχέτευση της ρευστότητας στις επιχειρήσεις που αγωνίζονται. Ωστόσο, χρειάζεται μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση.

Ενώ διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες έχουν διαφορετικές οικονομικές και βιομηχανικές δομές, ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για να φτάσουμε αμέσως σε κάθε πρόβλημα της οικονομίας είναι να κινητοποιήσουμε πλήρως το σύνολο των χρηματοπιστωτικών συστημάτων τους: αγορές ομολόγων, κυρίως για μεγάλες επιχειρήσεις, τραπεζικά συστήματα και σε ορισμένες χώρες, σύστημα για όλους τους άλλους.

Και πρέπει να γίνει αμέσως, αποφεύγοντας τις γραφειοκρατικές καθυστερήσεις. Ειδικότερα, οι τράπεζες επεκτείνονται σε ολόκληρη την οικονομία και μπορούν να δημιουργήσουν χρήματα άμεσα επιτρέποντας το άνοιγμα πιστωτικών διευκολύνσεων.

Οι τράπεζες πρέπει να δανείζουν γρήγορα κεφάλαια με μηδενικό κόστος εταιρείες που είναι έτοιμες να διασώσουν θέσεις εργασίας.

Το κεφάλαιο που χρειάζονται για την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος πρέπει να παρέχεται από την κυβέρνηση με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων.

Επιπλέον, το κόστος αυτών των εγγυήσεων δεν θα πρέπει να βασίζεται στον πιστωτικό κίνδυνο της εταιρείας που τις λαμβάνει, αλλά θα πρέπει να είναι μηδενικό, ανεξάρτητα από το κόστος χρηματοδότησης της κυβέρνησης που τις εκδίδει.

Οι εταιρείες, ωστόσο, δεν θα βασίζονται στη στήριξη της ρευστότητας απλά επειδή ο δανεισμός είναι φθηνός.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, για παράδειγμα, οι επιχειρήσεις με ανεκτέλεστες παραγγελίες, οι ζημίες τους μπορεί να είναι ανακτήσιμες και στη συνέχεια θα αποπληρώσουν το χρέος. Σε άλλους τομείς, αυτό πιθανότατα δεν θα συμβεί.

Τέτοιες εταιρείες ενδέχεται να εξακολουθούν να είναι σε θέση να απορροφήσουν αυτήν την κρίση για σύντομο χρονικό διάστημα και να αυξήσουν το χρέος για να διατηρήσουν το προσωπικό τους. Ωστόσο, οι συσσωρευμένες ζημίες τους ενδέχεται να επηρεάσουν την ικανότητά τους να επενδύσουν στη συνέχεια.

Και, αν η επιδημία του ιού και οι σχετιζόμενες καραντίνες διαρκέσουν, θα μπορούσαν να παραμείνουν ρεαλιστικά στην επιχείρηση μόνο εάν τελικά διαγραφεί το χρέος που αυξήθηκε για να κρατηθούν οι εργαζόμενοι εκείνη τη στιγμή.

Είτε οι κυβερνήσεις αποζημιώνουν τους δανειολήπτες για τις δαπάνες τους, είτε αυτοί οι δανειολήπτες θα αποτύχουν και η εγγύηση θα καταπέσεις εις βάρος της κυβέρνησης.

Εάν ο ηθικός κίνδυνος μπορεί να περιοριστεί, η πρώτη περίπτωση είναι καλύτερη για την οικονομία. Η δεύτερη διαδρομή είναι πιθανό να είναι λιγότερο δαπανηρή για τον προϋπολογισμό.

Και οι δύο περιπτώσεις θα οδηγήσουν τις κυβερνήσεις να απορροφήσουν μεγάλο μέρος της απώλειας εισοδήματος που προκαλείται από το κλείσιμο των οικονομιών, εάν θέλουμε να προστατεύσουμε τις θέσεις εργασίας. Τα επίπεδα του δημόσιου χρέους θα αυξηθούν.

Αλλά η εναλλακτική λύση – μόνιμη καταστροφή της παραγωγικής ικανότητας και κατά συνέπεια της φορολογικής βάσης – θα ήταν πολύ πιο επιζήμια για την οικονομία. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι δεδομένου του σημερινού και πιθανού μελλοντικού επιπέδου των επιτοκίων, μια αύξηση του δημόσιου χρέους δεν θα αυξήσει το κόστος εξυπηρέτησης του.

Από ορισμένες απόψεις, η Ευρώπη είναι καλά εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει αυτό το εξαιρετικό σοκ. Έχει μια ισχυρή χρηματοπιστωτική δομή ικανή να διοχετεύει κεφάλαια σε κάθε τμήμα της οικονομίας.

Έχει έναν ισχυρό δημόσιο τομέα ικανό να συντονίσει δράσεις πολιτικής. Η ταχύτητα είναι απολύτως απαραίτητη για την αποτελεσματικότητα.

Αντιμέτωπη με απρόβλεπτες περιστάσεις, η αλλαγή νοοτροπίας είναι απαραίτητη σε αυτή την κρίση όπως θα ήταν σε περιόδους πολέμου. Η μνήμη των παθών των Ευρωπαίων στη δεκαετία του 1920 είναι αρκετή.

Η ταχύτητα της υποβάθμισης των ιδιωτικών προυπολογισμών – που προκαλείται από το lockdown πρέπει να ισοσκελιστεί με την ίδια ταχύτητα στην ανάπτυξη των δημοσιονομικών ισολογισμών, στην κινητοποίηση των τραπεζών και ως Ευρωπαίοι, στην αλληλοϋποστήριξη για την επιδίωξη προφανώς του κορωνοιού.