Μαρίνα Βρανοπούλου: Φως και χρώμα με τη γαλλίδα ζωγράφο στο mononews

09:50 12/10/2021 - Πηγή: Mononews

Απελευθέρωση προμηνύει το φως και το χρώμα στα έργα της γαλλίδας ζωγράφου Λορ Μαρί Κουένια που μίλησε στο mononews. Τη συστείνει η Μαρίνα Βρανοπούλου στα Δύο Χωριά, στην πρώτη φθινοπωρινή έκθεση της πλατφόρμας στην Αθήνα.

Η έκθεση με τίτλο Time Out έρχεται μετά απο πολλές ατομικές και τις Διεθνείς Μπιενάλε στην Γαλλία,

στη Λυών και στο Μ.

Εκτυφλωτικό, ζεστό χρώμα, καμπύλες και σκιές. Ο χρόνος σταματά μαζί με την απουσία του ανθρώπου από το κάδρο. Ίχνη εξωτικών ζώων ελλοχεύουν μέσα σε οικείους χώρους. Αναρωτιέται κανείς ακαριαία: Ο άνθρωπος έχει αποδράσει (time out, απόδραση); Ή μήπως έχει πλήρως εξαλειφθεί το ανθρώπινο είδος;

«Στα έργα μου δεν υπάρχει ανθρώπινος φόβος. Πρόκειται για δουλειά που αναφέρεται στη μοναξιά και στην απουσία. Αλλά όχι με αρνητική χροιά».

Αντιθέτως, αποδίδεται με ποιητικότητα και παιγνιώδεις υπαινιγμούς. Εν τέλει, αυτό που κοιτάζει κανείς αποτελεί αντικατοπτρισμό του βαθύτερου εαυτού του. Αντανάκλαση του ασυνειδήτου του, όπως έχει δείξει η ψυχανάλυση. Και η Τέχνη, έξάλλου, ένα ταξίδι αυτογνωσίας…

«Επίσης, ενώ δεν παρουσιάζεται ανθρώπινη φιγούρα, αν κοιτάξετε προσεχτικά, εσείς που είστε άνθρωπος, αυτό το έργο τέχνης υπάρχει επειδή εσείς στέκεστε μπροστά του και το παρατηρείτε».

Οι αμερικανικές αναφορές της

Μερικές φορές κάνει καλό να εξαφανίζεσαι.

Θυμίζει τότε τα βιβλία του Μπρετ Ίστον Έλις και ειδικά το πρώτο, Υπό το μηδέν.

Θυμάται μεσότιτλους (τους αναφέρει στα γαλλικά από όπου και η ελληνική μετάφραση): Μπορούμε να εξαφανιστούμε εδώ…

Μου αρέσει να είμαι ο κανένας. Τότε μόνο μπορείς να είσαι πιο πολύ ο εαυτός σου. Με την αποστασιοποίηση έρχεται και η ελευθερία. Αυτό εξηγώ και στο κείμενο που συνοδεύει την έκθεση. Ένα σουρεαλιστικό κείμενο. Εξόχως απελευθερωτικό.

Οπότε οι άδειες καρέκλες δεν προκαλούν μελαγχολία. Εξού και η παλέτα με τα έντονα, ζεστά χρώματα.

Χρησιμοποιεί το παράδειγμα της Σοφίας Κόπολα. Στο ποιητικό τέλος του Χαμένοι στη μετάφραση, οι ήρωες ψυθιρίζουν κάτι μποστά στην κάμερα. Ο θεατής ποτέ δεν μαθαίνει τι έχει ειπωθεί. Θα ιδωθούν ξανά ή χωρίζουν για πάντα; Θα το αφήσουν στη μοίρα να αποφασίσει; Όλοι

«Εσεις πρέπει να διαλέξετε», απαντούσε η Κόπολα στις συνεντεύξεις της.

«Άρα λοιπόν και στα δικά μου έργα, εσείς πρέπει να διαλέξετε τί βλέπετε». Για παράδειγμα αυτό εδώ πρόκειται για κερί, παράθυρο, ταμπλώ, οθόνη, καθρέπτη. Πρεπει να αποφασίσετε. Διότι μπορεί σήμερα για εσάς να αποτελεί καθρέπτη, άλλη μέρα όμως να μοιάζει περισσότερο με παράθυρο. Και αυτό μου αρέσει. Θέλω να ο κόσμος να δραπετεύει και να διαλογιστούν με τον εαυτό τους. Οπότε οι άδειες καρέκλες: Πρόκειται για εσένα που απουσιάζεις ή πρόκειται για μία συζήτηση που πρέπει να ανοίξεις με τον εαυτό σου. Ποιος είσαι; Τι αποζητάς; Το ανθρώπινος είδος βρίσκεται . Δεν υπάρχει ντροπή στη μοναξιά.

Ο πάνθηρας ο τίτλος του έργου ονομάζεται

Ο χρόνος

Αυτό δεν