59o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Τα Πρόσωπα του Φεστιβάλ

13:09 9/11/2018 - Πηγή: Novasports

Ρομέιν Γαβράς

O ελληνικής καταγωγής -και γιος του Κώστα Γαβρά- γάλλος σκηνοθέτης Ρομέν Γαβρά, ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει τη νέα ταινία του «Ο Κόσμος σου Ανήκει» (The World is Yours) στη φετινή διοργάνωση. Η ιστορία του είναι γεμάτη πολύχρωμους και απολαυστικούς χαρακτήρες, αλλά έχει στο κέντρο της έναν μάλλον «άχρωμο» μα απόλυτα αξιαγάπητο ήρωα. Ο Φαρές του Καρίμ

Λεκλού είναι ένας μικροεγκληματίας μέλος μιας ελαφρώς ερασιτεχνικής σπείρας στα προάστια του Παρισιού ο οποιος ονειρεύεται μια τίμια ζωή ως αντιπρόσωπος της γρανίτας Mr Freeze στην Βόρεια Αφρική. Οταν όμως ανακαλύψει ότι η μητέρα του Ντανί (μια Ιζαμπέλ Ατζανί σε υπέροχη over the top φόρμα) έχει παίξει στον τζόγο όλες τις οικονομίες του που της είχε εμπιστευτεί, θα δεχτεί την πρόταση του αφεντικού του να κάνει ένα τελευταίο ταξίδι στην Ισπανία για να φέρει πίσω ένα φορτίο χασίς.

Ο Γαβράς (με προϋπηρεσία στη διαφήμιση και τα μουσικά βίντεο) ξέρει να κάνει σινεμά που πάλλεται από ενέργεια ρυθμό και ένταση, γεμάτο από αξιομνημόνευτες σκηνές που κάποιες έχουν τις ρίζες τους στην γλώσσα των βίντεο κλιπ του, αλλά όλες είναι απόλυτα και πάνω απ΄όλα κινηματογραφικές.

Ο δημιουργός παραχώρησε συνέντευξη Τύπου στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, κι ανάμεσα σε άλλα, σχολίασε τη συνεργασία του με την Ιζαμπέλ Ατζανί και την επιλογή να συνδυάζει καταξιωμένους και νέους, ανερχόμενους πρωταγωνιστές στο κάστ του. «Οταν ο Βενσάν Κασέλ ή η Ιζαμπέλ Ατζανί αντικρίζουν νεαρούς και ‘πεινασμένους’ ηθοποιούς, θα είναι και οι ίδιοι λιγότερο τεμπέληδες. Το ίδιο ισχύει και από την πλευρά των λιγότερο γνωστών ηθοποιών. Θα προσπαθούν να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για να εντυπωσιάσουν. Στάθηκα ιδιαίτερα τυχερός στην συνεργασία μου με την Ιζαμπέλ Ατζανί, η οποία υπήρξε σύμβολο στο ευρωπαϊκό σινεμά. Χρειάστηκε αρκετό διάστημα για να την πείσω να συμμετάσχει στην ταινία μου, το αποτέλεσμα όμως ήταν υπέροχο, υπήρξε ιδιαίτερα συνεργάσιμη και βοήθησε πάρα πολύ στα γυρίσματα. Κάναμε μάλιστα και μια μικρή συμφωνία ότι από εδώ και μπρος θα παίρνει μέρος ακόμη και ως κομπάρσος, σε ό,τι ταινία πρόκειται να γυρίσω...»

Γιάκομπ Σέντεργκρεν

Αυτό ίσως θα είναι το βραβείο ανδρικής ερμηνείας. Ο Δανός Γιάκομπ Σέντεργκρεν πρωταγωνιστεί στον «Ενοχο» του του Γκούσταβ Μέλερ - ένα μικρό αριστούργημα, ένα masterclass στο χτίσιμο του κινηματογραφικού σασπένς.

O Σέντεργκρεν ερμηνέυει τον Ασγκερ, έναν τιμωρημένο αστυνομικό που τον έχουν περιορίσει να απαντά τα επείγοντα τηλεφωνήματα της άμεσου δράσεως. Δεν ξέρουμε τι έχει κάνει, γιατί είναι «ένοχος». Τα τηλέφωνα είναι η μεγαλύτερη τιμωρία – να χάνει το χρόνο του πίσω από ένα γραφείο απαντώντας σε μεθυσμένους κι ανόητους. Μέχρι που στην άλλη άκρη της γραμμής ακούει την πνιγμένη, τρομοκρατημένη φωνή της Ιμπεν. Του μιλάει με κώδικα, σαν να έχει καλέσει τη μικρή της κόρη, ενώ στην πραγματικότητα εκπέμπει SOS. Ο πρώην άντρας της βγήκε από τη φυλακή, κι μετά από ένα βίαιο επεισόδιο με τα παιδιά, την απήγαγε. Ο Ασγκερ βρίσκεται στο ακουστικό κι η Ιμπεν σ' ένα λευκό βαν που τρέχει προς άγνωστη κατεύθυνση και προς το θάνατό της.
Συναντήσαμε τον εξαιρετικό πρωταγωνιστή που δίνει μία δίνει μία αριστοτεχνική ερμηνεία. Και την κάνει να φαίνεται αβίαστη κι απλή. Κι όμως, δεν είναι καθόλου. Οι μικρές αλλαγές στην έκφραση, τα βλέμματα, οι παύσεις, οι κόμποι του ιδρώτα, μία φλέβα που πετά στο μέτωπο – αδιόρατες, εξαιρετικά μελετημένες, λεπτομέρειες μάς κάνουν να τον νιώσουμε. Να καθόμαστε στο γραφείο δίπλα του.

Εκείνος τι θεωρεί ότι είναι το σημαντικότερο στοιχείο της ταινίας; Με τι πρέπει να φύγουμε από την κινηματογραφική αίθουσα; «Για μένα αυτή είναι μία ιστορία “κατανόησης κι επανάστασης”. Το ξέρω, οι όροι σας φαίνονται αντικρουόμενοι αλλά δεν είναι. Ο ήρωάς μου έχει ενσυναίσθηση, θέλει να βοηθήσει, η δυναμική του είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ομως εξεγείρεται απέναντι σ' ένα σύστημα κανονισμών που τον εμποδίζουν και τον καθυστερούν. Είναι ένας γεμάτος κατανόηση επαναστάτης. Τελικά, για μένα, σημασία έχει να ακούς. Μη μιλάς, μην αντιδράς, άκου πρώτα. Είσαι εκεί για να ακούς...»

Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου

Μήπως κι αυτό είναι το βραβείο γυναικείας ερμηνείας; Θα το άξιζε. Η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου είναι η πρωταγωνίστρια στη «Δουλειά της» του Νίκου Λαμπότ - ένα δυνατό, ειλικρινές και συγκινητικό κοινωνικό δράμα που έκανε την πρεμιέρα του στο Discovery τμήμα του Φεστιβάλ του Τορόντο και έφτασε στη Θεσσαλονίκη με τρία βραβεία στις αποσκευές του από το φεστιβάλ Βαρσοβίας (1ο Βραβείο Καλύτερης Πρώτης Ταινίας Μεγάλου Μήκους, Βραβείο Fipresci, Βραβείο Υoung Fipresci).

Η 37χρονη Παναγιώτα είναι μία απλή νοικοκυρά. Η κρίση έχει χτυπήσει γερά τα θεμέλια του μικροαστικού της σπιτιού. Ο σύζυγός της, ο Κώστας, είναι εδώ και καιρό άνεργος κι αυτό έχει επηρεάσει τη συμπεριφορά του και τη σχέση τους. Μόνιμα θυμωμένος -με το κράτος, τους εργοδότες, την Παναγιώτα- παραμένει μουδιασμένος. Μόνο γκρινιάζει, δεν ψάχνει για δουλειά, τζογάρει το επίδομα του ΟΑΕΔ στα πρακτορεία. Η μεγάλη τους κόρη, ένα παχύσαρκο κοριτσάκι στην προεφηβεία, ρουφά την κακή ενέργεια του σπιτιού και την ξεσπά στο σχολείο, στο σώμα της και τον μικρό της αδελφό. Η Παναγιώτα κάτι πρέπει να κάνει, αλλά δεν ξέρει γράμματα. Οταν ένα καινούργιο εμπορικό κέντρο ανοίγει στην περιοχή και μαθαίνει ότι ζητούν κόσμο, τρέχει. Πιάνει δουλειά ως καθαρίστρια, υπογράφει όποια (άδικη) σύμβαση της βάζουν μπροστά της, είναι ευγνώμων, φιλότιμη, εργατική, συνεπής. Σταδιακά, αυτή η δουλειά φέρνει άλλες ισορροπίες μέσα της, αλλά και στη ζωή της. Νιώθει άξια, χρήσιμη. Πατά για πρώτη φορά στα πόδια της και για αυτό πατά και πόδι.

Η ερμηνεία της Μαρίσσας Τριανταφυλλίδου είναι συγκλονιστική. Σωματική (τη συναντάμε συρρικνωμένη, σαν να έχει συνηθίσει να πιάνει όσο λιγότερο χώρο σ' ένα δωμάτιο, που σταδιακά ορθώνεται), ελάχιστα βερμπαλιστική, αλλά με έμφαση στα απίθανα εκφραστικά της μάτια. Ο τρόπος που φορά την αγωνία να προλάβει το θυμό των άλλων. Ο φόβος της επικείμενης απόλυσης που την κάνει να τρίβει με μεγαλύτερη δύναμη και συνέπεια τον κάθε λεκέ. Η θλίψη και η στωικότητά της. Η σπαραχτική της ευγνωμωσύνη για κάθε μέρα δουλειάς που εξασφαλίζει. Η σταδιακή της μεταμόρφωση σε άνθρωπο αυτόνομο που δικαιούται μια τούρτα γενεθλίων, τα κλειδιά του αυτοκινήτου, ένα βράδυ με τις φίλες της, ένα κόκκινο φόρεμα. Ενα μπράβο.

Ναι, η ταινία είναι δυνατή κι εύστοχη, αλλά η Τριανταφυλλίδου κάνει τόσο εξαιρετικά τη «Δουλειά της» που κλέβει την παράσταση. Για αυτό κι ελπίζουμε να κερδίσει το φεστιβαλικό μπράβο – το βραβείο γυναικείας ερμηνείας του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης!

Φοίβος Δεληβοριάς - ambassador της Αγοράς

Το Φεστιβάλ, στην προσπάθειά του να κάνει πιο γνωστό και δημοφιλές το έργο της Αγοράς, κάλεσε φέτος το Φοίβο Δεληβοριά για να δώσει λίγο από τη λάμψη, την κινηματογραφική του γνώση (είναι γνωστός σινεφίλ ο έλληνας τραγουδοποιός) και τις μελωδίες του στις εκδηλώσεις της φετινής διοργάνωσης.

Εκτός από συζητήσεις και ξεναγήσεις στην Αποθήκη Γ (όπου στεγάζεται η Αγορά), ο Φοίβος έδωσε και ένα υπέροχο live για τους ξένους καλεσμένους του Φεστιβάλ, συστήνοντας με μία τζαζ μπάντα κλασικά (κι όχι και τόσο κλασικά) τραγούδια της ιστορίας του ελληνικού σινεμά.

Στον υπέροχο χώρο της Αίγλης – Γενί Χαμάμ, ο Φοίβος ερμήνευσε τραγούδια από τη τη Φαίδρα του Ντασσέν, στο Ρεμπέτικο του Φέρρη, και από το Αμέρικα Αμέρικα του Καζάν, στον Αστακό του Λάνθιμου, κερδίζοντας τις εντυπώσεις.

Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Αττίκ, Κυπουργός, Πλέσσας, Κραουνάκης, The Boy. Μια ιδιαίτερη επιλογή, αντιπροσωπευτική της ελληνικής μουσικής κινηματογραφικής παράδοσης, από τον Φοίβο Δεληβοριά. Τον συνόδευσαν οι Νεφέλη Φασούλη (φωνή), Αντώνης Σουσάμογλου (βιολί), Γρηγόρης Σημαδόπουλος (πιάνο) και Μαρία Ανισέγκου (τσέλο).

Βασίλης Καλλίδης – Α Τouch of Spice

Στο open space του καφέ/πολυχώρου «Υψιλον», ο σεφ Βασίλης Καλλίδης με την εθελοντική βοήθεια καλεσμένων του φεστιβάλ και της Αγοράς, μαγείρεψε live παραδοσιακά πιάτα της πόλης. Δεν ξέρουμε τι ήταν πιο ζεστό – το γέλιο του ή η μαμαδίστικη, μυρωδάτη φασολάδα του.