Catherine Classic Review

14:04 18/1/2019 - Πηγή: Novasports

Eρωτικά τρίγωνα, πρόβατα και κύβοι.

Το Catherine είναι ένας πολύ δύσκολος τίτλος να περιγράψει κανείς. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2011 για τις κονσόλες της προηγούμενης γενιάς από την Atlus, δημιουργό της σειράς Persona. Φέτος, χωρίς καμία προειδοποίηση, το Catherine Classic εμφανίστηκε αναπάντεχα στο Steam, δίνοντάς μας την ευκαιρία να απολαύσουμε αυτό το cult classic

σε 4Κ ανάλυση.

Ακόμα όμως δεν εξηγήσαμε τι είναι το Catherine. Κατά το ήμισυ dating-life sim και κατά το ήμισυ puzzle game, πρόκειται για έναν ιδιαίτερα ιδιόμορφο τίτλο, που μοιράζεται αρκετά στοιχεία με τα Persona games. O πρωταγωνιστής μας Vincent είναι ένας ανώριμος τριαντάρης που βρίσκεται σε μακροχρόνια σχέση με την Katherine, η οποία εκφράζει όλο και πιο έντονα επιθυμία για γάμο και οικογένεια. Ο ίδιος βέβαια δεν θέλει περαιτέρω δεσμεύσεις και σαν να μην έφτανε αυτό, μετά από μια νύχτα ποτού ξυπνάει στο κρεβάτι δίπλα από μια άλλη γυναίκα, την Catherine. Από εκεί και πέρα, καλείται να κρατήσει την απιστία του κρυφή και τελικά να επιλέξει μια από τις δύο.

Από την μέχρι τώρα περιγραφή εύλογα θα περίμενε κανείς το gameplay να περιστρέφεται γύρω από αυτά τα simulation στοιχεία και την κατάλληλη επιλογή διαλόγων σε διάφορες καταστάσεις. Αλλά όχι. Βλέπετε, δεν αναφέραμε ότι όταν κοιμάται ο Vincent μεταφέρεται σε έναν εφιάλτη, όπου πρέπει να σκαρφαλώσει κατασκευές από κύβους πριν καταρρεύσουν. Η πτώση στο κενό σημαίνει και θάνατο στην πραγματική ζωή, και ο Vincent δεν είναι ο μόνος που βρίσκεται στην παρανοϊκή αυτή κατάσταση. Πολλοί άλλοι άπιστοι άντρες, οι οποίοι στον Vincent φαίνονται ως πρόβατα, σκαρφαλώνουν και αυτοί προκειμένου να επιβιώσουν, ενώ πολλές φορές ο θάνατος ενός ισοδυναμεί με την επιβίωση του άλλου.

Μέσα από το καλύτερο tutorial όλων των εποχών, όπου κάποια ανώνυμη φωνή φωνάζει στον πρωταγωνιστή τι να κάνει όσο αυτός αγανακτεί με τον παραλογισμό κάποιων mechanics, μαθαίνουμε τα βασικά του σκαρφαλώματος, δηλαδή το πως να μετακινούμε κύβους προκειμένου να δημιουργήσουμε σκάλες για ψηλότερα μέρη. Φυσικά αυτό είναι μόνο η αρχή, καθώς ορισμένα μέρη θα απαιτούν πιο προηγμένες τεχνικές, τις οποίες μπορείτε να μάθετε από άλλα πρόβατα ανάμεσα στα levels. Μια ευχάριστη πινελιά είναι ότι δεν ξεκλειδώνετε τίποτα με αυτό τον τρόπο, απλά μαθαίνετε ως παίχτες, ενώ το όλο σύστημα είναι τόσο βαθύ που μια ματιά στο διαδίκτυο θα σας ενημερώσει και για άλλες τεχνικές που ανακάλυψαν αφοσιωμένοι παίκτες.

Όλα αυτά είναι ιδιαίτερα χρήσιμα, καθώς τα puzzles έχουν σχετικά μεγάλο βαθμό δυσκολίας, ενώ αν εξαντλήσετε και όλα σας τα retry θα αναγκαστείτε να ξαναγυρίσετε σε ένα παλαιότερο save. Επιπλέον και τα διάφορα bosses, στα οποία σας κυνηγάει ένας εφιάλτης από το υποσυνείδητο του Vincent ενώ σκαρφαλώνετε, θα τεστάρουν τις ικανότητες σας στο έπακρον. Προσωπικά το λιγότερο αγαπημένο μας boss ήταν μόλις το δεύτερο που συναντάει κανείς, καθώς αν χτυπηθεί κανείς με τα πυρά του (τα οποία φυσικά είναι ροζ καρδούλες) αναστρέφονται τα controls, ότι χειρότερο δηλαδή μπορεί να πάθει κανείς. Αν και γενικά το gameplay προσφέρει μια ευχάριστη αλλαγή από το άλλο κομμάτι του Catherine, μετά από λίγο δρα μόνο ως εμπόδιο το οποίο πρέπει να ξεπεραστεί για να συνεχίσουμε με την ιστορία.

Πέρα από τα puzzles με τους κύβους όμως, ο Vincent περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του στο αγαπημένο του μπαρ με την παρέα του. Από εκεί μπορεί να στείλει μηνύματα στα δυο κορίτσια, να μιλήσει με άλλους πελάτες και να ανακαλύψει πράγματα για αυτούς ή ακόμα και να παίξει arcade games ή να αλλάξει μουσική στο jukebox. Η ιστορία είναι καλογραμμένη και οι περισσότεροι χαρακτήρες ενδιαφέροντες, ενώ το μόνο παράπονο που είχαμε από αυτά τα segments είναι το morality system, το οποίο φαίνεται να υπάρχει μόνο σε άσπρο ή μαύρο, μην αφήνοντας καθόλου χώρο για λεπτές αποχρώσεις. Για παράδειγμα το να συζεί κάποιος χωρίς να σκοπεύει να παντρευτεί τον σύντροφο του είναι, σύμφωνα με το Catherine, ανήθικο. Παρ’ όλα αυτά είναι μικρό το κακό, καθώς ποτέ δεν ασκείται κριτική στον παίκτη για τις επιλογές του, ενώ όλα τα πιθανά τέλη είναι ικανοποιητικά, χωρίς το σύνηθες τρόπαιο του καλού και κακού τέλους που υποχρεώνουν την πλειοψηφία των παικτών να παίζουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο.

Όσον αφορά τώρα τον τεχνικό τομέα του port και έχοντας ασχοληθεί με το πρωτότυπο στο Xbox 360, δεν παρατηρήσαμε κοσμοϊστορικές αλλαγές. Ναι, το framerate είναι σταθερότερο φτάνοντας ακόμα και 60fps ισχυρά μηχανήματα και η ανάλυση φτάνει μέχρι και σε 4Κ. Ακόμα και τα controls έχουν προσαρμοστεί σε ικανοποιητικό βαθμό για πληκτρολόγιο και ποντίκι, παρ’ όλα αυτά συνιστούμε να παίξετε με χειριστήριο καθώς είναι η ανώτερη λύση. Γενικότερα, ο κύριος λόγος να αγοράσετε το Catherine Classic είναι για να έχετε πρόσβαση σε έναν πολύ καλό τίτλο χωρίς να χρειάζεται να ξεθάψετε το Xbox 360 ή το PS3 σας. Όταν μάλιστα η τιμή του είναι στα 20 ευρώ, είναι μια καλή αγορά ακόμα και για όσους το είχαν λιώσει στο παρελθόν, πόσο μάλλον για όσους δεν είχαν μέχρι τώρα την ευκαιρία να το δοκιμάσουν.

Οπότε όλα καλά; Ένα καλό port ενός καλού τίτλου, σε μια πλατφόρμα στην οποία δεν είχε έρθει ποτέ στο παρελθόν; Πεεεεριπου. Το μόνο στοιχείο που επισκιάζει το Catherine Classic είναι η επερχόμενη κυκλοφορία του Catherine: Full Body, το οποίο αποτελεί ένα Director’s Cut, με πολλές νέες προσθήκες, όπως η προσθήκη μιας τρίτης πιθανής συντρόφου, νέα events, cutscenes και πιθανά τέλη. Το Full Body θα κυκλοφορήσει αποκλειστικά για PS4 και PS Vita (η έκδοση αυτή θα διατεθεί μονάχα στην Ιαπωνία) και υπό αυτές τις συνθήκες, το Catherine Classic στα PC μοιάζει περισσότερο με βραβείο παρηγοριάς, παρά με ενθουσιώδη κυκλοφορία.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη Sega.

IGN Greece Γύρισε το Glider Redeploy του Fortnite Πρώην developers της Blizzard δουλεύουν σε νέο Marvel παιχνίδι Καινούργιο παιχνίδι από τον δημιουργό του Ark: Survival

Πηγή: IGN Greece