Clasico: 5+1 συμπεράσματα

08:26 4/3/2019 - Πηγή: Novasports

Η δίψα της Μπάρσα, η Ρεάλ που γερνάει, το σταυροδρόμι του Τόμας Ερτέλ και η διαχείριση του Σέρχιο Γιουλ. Ο Χρήστος Καούρης αραδιάζει τα συμπεράσματα του από το clasico.

Το σταυροδρόμι του ΕρτέλΗ άφιξη του Κέβιν Πάνγκος στην Βαρκελώνη έφερε ανταγωνισμό στο «1», πράγμα που δεν είδε και με πολύ καλό μάτι ο Γάλλος σούπερσταρ ο οποίος μέτρησε 6.8 πόντους και 6.0 ασίστ στα πρώτα πέντε παιχνίδια του. Την 1η Νοέμβρη η Μπάρσα κέρδισε την Μακάμπι στο Παλάου με τον Ερτέλ να είναι ελάχιστα σημαντικός σε εκείνο το 74-58,

με τα 19 του λεπτά να έρχονται κατά κύριο λόγο στην τέταρτη περίοδο, όταν οι ισραηλινοί είχαν παραδοθεί. Η συνέχεια αποδείχτηκε διαφορετική, με τον αλλεργικό στην άμυνα αλλά χαρισματικό στην επίθεση Ερτέλ να είναι τελείως διαφορετικός παίκτης στο δεύτερο γύρο, με 13.7 πόντους (55.8 FG, 63.2% τρίποντο), 4.9 ασίστ, 2.3 λάθη.

Σύμφωνα με τους πίνακες του badbasket o 30χρονος Γάλλος κατατάσσεται στην 4η θέση σε Player Efficiency Rating (PER) ανάμεσα στους γκαρντ με τουλάχιστον 300 λεπτά συμμετοχής, μετά τους Ντε Κολό, Χίγκινς, Τζέιμς, τη στιγμή που το 26.4% usage τον φέρνει στην 6η θέση πίσω από Σπανούλη, Τζέιμς, Ντάγκλας, Μακάλουμ και Γουίλμπεκιν. «Ναι, αλλά είναι τρύπα στην άμυνα», θα παρατηρήσουν πολλοί. Η απάντηση δεν είναι ένα απλό «ναι» ή «όχι».

Η ανάλυση των Win Shares του Γάλλου είναι ενδεικτική: με 2.0 μονάδες ο Ερτέλ είναι στην 7η θέση πίσω από Ντε Κολό, Σλούκα, Τζέιμς, Γκούντουριτς, Σίμον, Χίγκινς (δηλαδή 3ος στους καθαρόαιμους PG), με το 1.0 στο Defensive Win Shares να είναι καλύτερο από όλους τους παραπάνω πλην Γκούντουριτς (επίσης 1.0). Όντας στο τιμόνι μιας αμυντικής ομάδας, ο Ερτέλ μπορεί να είναι φανερή αδυναμία στην οπισθοφυλακή (κυρίως λόγω διάθεσης και όχι λόγω προσόντων), αλλά ταυτόχρονα δίνει ρυθμό στην επίθεση που υπερκαλύπτει το χάντικαπ . Σύμφωνα με το newstats.eu, η Μπάρσα δέχεται 9.63 πόντους περισσότερους με αυτόν στο παρκέ, αλλά σκοράρει 10.25 περισσότερους, πράγμα ανεκτίμητο σε 5άδες στις οποίες ο PG δεν είναι μόνο ο βασικός χειριστής, αλλά συχνά και ο μόνος, αφού δίπλα του βρίσκει κανείς Χάνγκα, Κλαβέρ, Σίνγκλετον και Τόμιτς.

Στο τέλος της ημέρας, η ερώτηση δεν είναι, ούτε ποτέ ήταν αν ο Ερτέλ είναι καλός παίκτης. Ο παίκτης που θα συμπληρώσει τρεις δεκαετίες ζωής στις 10 Απριλίου έχει μπει αρκετό καιρό τώρα στα χρόνια της θεωρητικής, αλλά όχι πρακτικής μπασκετικής ωριμότητας, αλλά ακόμη δεν έχει δώσει απάντηση στο πιο καίριο ερώτημα ενός point guard κορυφής: έχει τις ηγετικές ικανότητες για μια ομάδα με φιλοδοξίες Final-4;

Ο Γιουλ είναι γήινοςΗ επιχείρηση «απεξάρτηση από τον Γιουλ» που ξεκίνησε μετά το αποτυχημένο Φάιναλ-Φορ του 2017 και συνεχίστηκε βίαια το ίδιο καλοκαίρι μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Ισπανού συνεχίζεται. Ο Λάσο είχε προαναγγείλει από τότε μια ομάδα η οποία δεν θα εξαρτάται μονοσήμαντα από κανένα και μένει πιστός στην ίδια φιλοσοφία. Ο Γιουλ πατά φέτος παρκέ για 20:50 ανά αγώνα, επτά λεπτά λιγότερα από τα 27:48 της MVP χρονιά του το 2016-17, αλλά και από τις δύο προηγούμενες (27:48 το 2015-16, 27:29 το 2014-15).

Πατημένα 32 πια, ο Γιουλ φαίνεται να έχει χάσει πλέον ένα κομμάτι της ακαταμάχητης ταχύτητας και εκρηκτικότητας που τον έκανε έναν από τους πιο γοητευτικούς στο μάτι παίκτες στην Ευρώπη: η διαφορά από τον Καμπάσο σε αυτό τον τομέα είναι φανερή. Ο Πάμπλο Λάσο διαχερίζεται προσεκτικά τον όχι πλέον ατσάλινο σούπερ σταρ του, με φανερό στόχο να τον έχει όσο το δυνατόν πιο φρέσκο στα playoffs. Το 15.6 PER φέτος είναι το χαμηλότερο της τελευταίας 4ετίας για τον Γιουλ, ο οποίος καλείται με τη σειρά του να προσαρμοστεί στην νέα πραγματικότητα.

Το δάσος των φόργουορντΟι δύο καλύτερες άμυνες της διοργάνωσης (Φενέρμπαχτσε, Μπαρσελόνα) έχουν ένα κύριο κοινό χαρακτηριστικό: το μέγεθος. Η απόκτηση του πολυσύνθετου Κρις Σίνγκλετον και η αναγέννηση των Χάνγκα, Κλαβέρ επιτρέπουν στον Πέσιτς να παρατάσσει πεντάδες με δύο ή και τρεις ταυτόχρονα στο παρκέ.