Destination Wedding Review

11:06 6/9/2018 - Πηγή: Novasports

Αξεπέραστα κυνικοί, ασυγκράτητα ρομαντικοί.

Προετοιμάζεις τον γάμο σου και μέσα στη λίστα των καλεσμένων πρέπει να συμπεριλάβεις δύο ανθρώπους που θα προτιμούσες να μην έρθουν... Ή, τουλάχιστον, να μη χρειαστεί να ασχοληθείς εσύ μαζί τους. Πώς το διαχειρίζεσαι; Τους βάζεις μαζί από την αρχή ως το τέλος του γάμου κι ας τα βρουν μόνοι τους; Κάπως έτσι αποφάσισε να διαχειριστεί ο μελλόνυμφος αδερφός του Frank (Keanu Reeves) και πρώην μνηστήρας της Lindsay (Winona Ryder) τους δύο αυτούς, λιγότερο επιθυμητούς καλεσμένους και έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει μια οξύμωρη ιστορία ρομαντισμού

και κυνικότητας.

Η ταινία δίνει μια αρκετά καλή αρχή που προμηνύει μια αντίστοιχη ευχάριστη πορεία. Η υπόθεση είναι απλή: δύο ξένοι πιάνουν μια απλή κουβέντα σε μια πύλη ενός αεροδρομίου, περιμένοντας να επιβιβαστούν στην πτήση τους. Από τον πρώτο τους διάλογο, οι Frank και Lindsay παρουσιάζουν την εικόνα ενός ζευγαριού που έχει διανύσει τα πρώτα χρόνια μιας μακροχρόνιας σχέσης. Όσο "χαριτωμένη" έναρξη για μια σχέση κι αν φαίνεται αυτή η σκηνή στον εξωτερικό παρατηρητή, οι δύο πρωταγωνιστές μοιάζουν αρκετά εξαγριωμένοι και κουρασμένοι ταυτόχρονα, ο ένας από τη συμπεριφορά του άλλου. Μπορεί να μη γνωρίζονται, αλλά ο ένας είναι ο αντικατοπτρισμός του άλλου κι έχουν ζήσει τόσα χρόνια με τους δυσαρεστημένους εαυτούς τους, που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να συγκρουστούν με μειδιάματα ειρωνείας.

Η σκηνοθεσία είναι αυθεντικά θεατρική. Η κάμερα είναι κολλημένη και παραμένει στην ίδια σκηνή μέχρις ότου οι πρωταγωνιστές να ολοκληρώσουν τους διαλόγους τους και στη συνέχεια να αλλάξει σε ένα άλλο δωμάτιο, με άλλα σκηνικά και νέο τοπίο. Αυτή η προσέγγιση ταίριαζε απόλυτα με την έμπνευση του σκηνοθέτη Victor Levin ("Mad Men"), που σαν να θύμιζε λίγο από την "Πρόταση Γάμου" του Τσέχωφ· μία ρεαλιστική και κωμικά πεσιμιστική άποψη της αρχής ενός ευτυχισμένου ζευγαριού με έναν έντονο καυγά. Οι Reeves και Ryder ανταποκρίθηκαν επιτυχώς στο όραμα του σκηνοθέτη, με τον Reeves να ξεπερνά ελάχιστα τη συμπρωταγωνίστρια του και να παρουσιάζει ένα υποκριτικό ταλέντο κατάλληλο ακόμα και για το θεατρικό σανίδι.

Η ταινία καθ' όλη τη διάρκεια της εξελίσσεται ομαλά, δεν ξεφεύγει και δεν έχει αναπάντεχες πτώσεις. Δυστυχώς, δεν έχει ούτε και ανόδους. Αφού συνειδητοποιήσουν πως στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου άγνωστοι μεταξύ τους, η Lindsay και ο Frank καταλαβαίνουν πως θα χρειαστεί να περάσουν το Σαββατοκύριακο παρέα και βάζουν σε λειτουργία τον υπέρμετρο κυνισμό τους, προκειμένου να "επιβιώσουν". Στο κοινό, παρουσιάζεται μια ροή ακατάπαυστων και γρήγορα εναλλασσόμενων διαλόγων, ένα γνωστό σκηνοθετικό στοιχείο που παραμένει, ωστόσο, δύσκολα προσεγγίσιμο από τον θεατή. Δίνει, βεβαίως, την αίσθηση ομαλότητας στην εξέλιξη της ταινίας, κινδυνεύει όμως να καταλήξει κουραστικό. Το μειονέκτημα αυτό "σώθηκε", κατά κάποιο τρόπο, από τη διάρκεια της ταινίας, που μέσα σε 90 λεπτά έδειξε ακριβώς όσα χρειαζόντουσαν, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Μέχρι το τέλος η υπόθεση κινείται στο ίδιο μοτίβο, επεκτείνοντας απλώς όσα έχουν γίνει ήδη κατανοητά από τις πρώτες σκηνές. Η Lindsay και ο Frank κρύβουν ένα τεράστιο βάθος συναισθημάτων και θέλησης για ζωή κάτω από την ψυχρή κουβέρτα της παραίτησης. Με ένα περιστατικό που σχεδόν τους κόστισε τη ζωή και μία αμήχανη στιγμή τρυφερότητας μεταξύ τους, σφραγίζουν την κοινή τους πορεία και οι αμφιβολίες τους δεν είναι, πλέον, τίποτα παραπάνω από προσχήματα. Η κατάληξη είναι η αναμενόμενη και παρά τη σωρεία ιδεών και απόψεων που κατέκλυσε όλη την υπόλοιπη ταινία, αυτό που μένει τελικά είναι η αξία της ελπίδας για τον άνθρωπο και η κατάρριψη του πατροπαράδοτου ρομαντικού μοντέλου για τα ζευγάρια που, στο 99% των κινηματογραφικών περιπτώσεων, εξελίσσεται με φόντο το ηλιοβασίλεμα.

IGN Greece Επανέρχεται η "Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή" Οι νέες αφίσες της εβδομάδας 27/08 - 02/09 Κινηματογραφικός Οδηγός Σεπτεμβρίου - Εσείς ποιες θα δείτε

Πηγή: IGN Greece