Europa League σαν Champions League

Πρεμιέρα στη φάση των ομίλων του Europa League απόψε για τον ΠΑΟΚ κόντρα σ’ έναν αντίπαλο που μάλλον παίζει σε ... «λάθος» διοργάνωση. Η Τσέλσι, που λογίζεται ως φαβορί για την κατάκτηση του φετινού τροπαίου, η οποία βρίσκεται στην πρώτη θέση της βαθμολογίας του αγγλικού πρωταθλήματος, αήττητη μετά από πέντε αγωνιστικές με απολογισμό 14-4 γκολ κι έναν δυσθεώρητο προϋπολογισμό
γενικώς κι όχι μόνον για τα ελληνικά, πενιχρά οικονομικά δεδομένα βρίσκεται από χτες στη Θεσσαλονίκη και σήμερα το βράδυ στις 19.55 θα βρεθεί απέναντι στον «Δικέφαλο» πληρώντας όλες τις απαιτητικές προϋποθέσεις μιας ομάδας που διαγωνίζεται στον κορυφαίο διασυλλογικό θεσμό της ηπείρου.

Ενα σύνολο πραγμάτων που είναι λογικό να προκαλεί δέος, απόλυτο σεβασμό αλλά θα είναι λάθος αν σ’ αυτά προσθέσει κάποιος και τον φόβο. Αλλωστε στο πέρασμα των ετών είναι πάμπολλα τα παραδείγμτα που ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε ανάλογες συνθήκες, ίσως πιο δύσκολες μόνον στο ότι αγωνίστηκε εκτός έδρας κι έφερε εις πέρας την αποστολή του με θαυμαστό τρόπο, με πλέον πρόσφατο παράδειγμα – πέραν αυτών του καλοκαιριού – αυτό της νίκης στο Ντόρτμουντ. Κανείς δε λέει και δεν υποστηρίζει πως αυτός είναι ο κανόνας, όμως αποδεδειγμένα η συγκεκριμένη ομάδα αρέσκεται στις εξαιρέσεις. Δεν έχουν να χάσουν κάτι ο Ραζβάν Λουτσέσκου κι οι ποδοσφαιριστές του, κάτι που – εμμέσως πλην σαφώς – το είπε κι ο ίδιος ο Ρουμάνος τεχνικός χτες με τον τρόπο που του αρέσει, διακριτικά: «Η Τσέλσι – αν μπορούμε να το πούμε – έχει ήδη προκριθεί στην επόμενη φάση. Η δεύτερη θέση θα κριθεί στους αγώνες με τις άλλες δυο ομάδες, τη Βίντι και την Μπάτε Μπορίσοφ».

Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει λόγος για πίεση. Αυτή η συγκεκριμένη αίσθηση πρέπει να έχει τη μορφή της ευκαιρίας για διάκριση, της δυνατότητας να δείξει ο ίδιος κι οι ποδοσφαιριστές του στην κατάμεστη, ανανεωμένη Τούμπα (σ.σ. τρίτη εξάντληση εισιτηρίων σε πέντε αγώνες) με οπαδούς και της αγγλικής ομάδας, κάτι το διαφορετικό, μια νοερή συνέχεια των εκληκτικών εμφανίσεων που πραγματοποίησαν στα προκριματικά, πλην του μισάωρου στο πρώτο ημίχρονο με την Μπενφίκα στο ίδιο γήπεδο. Αυτό το χρονικό διάστημα είναι ο οδηγός για το τί δεν πρέπει να (ξανα)γίνει. Κι ότι βγει ...

Το δέλεαρ της συμμετοχής στους ομίλους του Champions League ήταν τεράστιο και με την ομάδα να φτάνει τόσο κοντά στην υλοποίηση ενός ονείρου τόσων ετών, για τον οποίο είχαν δώσει κι όρκο από το ξεκίνημα της προετοιμασίας, ήταν λογικό να προκαλέσει αντίστοιχου μεγέθους απογοήτευση, αυτό το «άδειασμα» που νιώθει ο καθένας σε μια έντονη αποτυχία κι ενώ όλα προμήνυαν μια διαφορετική εξέλιξη για πρώτη φορά μετά από καιρό. Ακόμη κι έτσι όμως, βρήκε τον τρόπο να βγάλει αντίδραση και να ξεκινήσει το πρωτάθλημα με τρεις νίκες σε ισάριθμους αγώνες, δυο εκ των οποίων μακριά από την έδρα του και με σημαντικές αλλαγές στα πρόσωπα που πλαισίωσαν το αρχικό του σχήμα, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές και κόντρα σε πάσης φύσεως αντιξοότητες. Οτι δεν τον ... «σκοτώνει» τον κάνει πιο δυνατό.

Φυσικά και δεν ήταν όλα τέλεια στο διάστημα αυτό. Οι όποιες αγωνιστικές αδυναμίες προϋπήρχαν, αρχικά είχαν αντιμετωπιστεί με υπέρμετρο πάθος, με δύναμη κι αποφασιστικότητα. Στοιχεία που ... «ψαλιδίστηκαν» από την αποτυχία πρόκρισης. Η διόρθωση αυτών θα έρθει μέσα από την καθημερινή δουλειά, όπως ακριβώς συνέβη και πέρσι. Οταν αφομοιωθούν πλήρως από το σύνολο τα νέα, σημαντικά πρόσωπα, όταν μάθουν πλήρως ο ένας τον άλλον και οι προπονήσεις πλέον θα μοιάζουν σαν ... επίσημοι αγώνες, αυτό που γινόταν δηλαδή στους τελευταίους δυο μήνες της περσινής σεζόν, με κάθε παρευρισκόμενο σ’ αυτές ν’ απολαμβάνει μοναδικές στιγμές και εικόνες. «Αν ήταν δυνατό ο κόσμος θα πλήρωνε εισιτήριο για να τις παρακολουθήσει», είχε πει σε ανύποπτο χρόνο άνθρωπος της ομάδας, καθώς ήταν τέτοιο το επίπεδο που η παρεμβατικότητα της τεχνικής ηγεσίας έμοιαζε περιττή. Ολοι ήξεραν τί ακριβώς έπρεπε να κάνουν και το έκαναν στο γήπεδο.

Αυτό που τάραξε τη συγκεκριμένη ισορροπία πέρσι με αποτέλεσμα την ήττα στην Τρίπολη, ήταν όλα τα υπόλοιπα που κόστισαν ανυπολόγιστα σε ψυχολογικό επίπεδο, διαταράσσοντας το μυαλό όλων. Κάτι σαφώς μικρότερο συμβαίνει και τώρα. Η ομάδα πασχίζει να διώξει από μέσα της την πικρία και την απογοήτευση για τη χαμένη ευκαιρία. Και το μοναδικό «φάρμακο» είναι η συνέχεια, οι αγώνες, οι νίκες, οι επιτυχίες, μέσα από τη δουλειά. Βραδιά ποδοσφαιρικής γιορτής λοιπόν, μακριά από όλα τα υπόλοιπα, με τον κόσμο να έχει δώσει ραντεβού στο ξενοδοχείο της αποστολής προκειμένου να της δείξει πως παραμένει σθεναρά κοντά της και να τη συνοδεύσει μέχρι το «σπίτι» της που από νωρίς θα έχει φορέσει τα «γιορτινά» του. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια ...
Keywords
Τυχαία Θέματα