Fist of the North Star: Lost Paradise Review

13:05 29/10/2018 - Πηγή: Novasports

My name is Kenshiro. Prepare to die.

Το Fist of the North Star ξεκίνησε το 1983 ως manga και αργότερα anime, παρ’όλα αυτά οι μεταφορές του στον χώρο των games έχουν υπάρξει ατυχείς. Αυτή τη φορά όμως οι φανς της σειράς είχαν πολλούς λόγους να ελπίζουν, καθώς την ανάπτυξη του Lost Paradise ανέλαβε η Sega και

πιο συγκεκριμένα η ομάδα που ανέπτυξε τη σειρά Yakuza. Και ενώ το κοινό τους DNA είναι παραπάνω από εμφανές, είναι αρκετά διαφορετικά ώστε το Lost Paradise να μην δίνει την εντύπωση ενός περίεργου spin-off.

Να πούμε εδώ πως για να ακολουθήσει κανείς την πλοκή του Fist of the North Star: Lost Paradise, δεν είναι απαραίτητο να έχει καμία πρότερη γνώση του franchise. Η ιστορία μας εκτυλίσεται σε ένα σκηνικό που θυμίζει έντονα Mad Max. Μετά από μια πυρηνική καταστροφή, ο κόσμος όπως τον ξέρουμε έχει τελειώσει και το μόνο που έχει μείνει είναι έρημος, παραγκουπόλεις, επιζήσαντες αλλά και πολλοί εγκληματίες που κάνουν ότι θέλουν και μένουν ατιμώρητοι.

Ο πρωταγωνιστής μας είναι ο Kenshiro, ένας martial artist εκπαιδευμένος στην πολεμική τέχνη Hokuto Shinken. Ξεκινώντας, ο Kenshiro κυνηγάει τον άνθρωπο που απήγαγε την αρραβωνιαστικιά του, Yuria. Νικώντας τον συνειδητοποιεί ότι η Yuria δεν είναι πια εκεί και φεύγει προς αναζήτηση της. Τα ίχνη της τον οδηγούν στην μοναδική πλούσια πόλη που έχει μείνει στον κόσμο, την Eden. Εκεί, το κυνήγι για την Yuria θα εμπλέξει τον Kenshiro στις πολιτικές ίντριγκες και τις συνωμοσίες της πόλης. Σαν σύνολο η ιστορία έχει αρκετό ενδιαφέρον, παρ’όλα αυτά κάπου στη μέση πλατειάζει λίγο. Ευτυχώς καταφέρνει να ξανακερδίσει το ενδιαφέρον του παίκτη λίγο πριν το τέλος.

Όσον αφορά τη μάχη, θα χρησιμοποιείτε συνδυασμούς από light και heavy attacks προκειμένου να κάνετε combos. Σε συγκεκριμένες στιγμές θα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και τεχνικές, στις οποίες ο Kenshiro χτυπάει ορισμένα σημεία πίεσης και κάνει εξαιρετικά μεγάλη ζημιά στους αντιπάλους του. Οι τεχνικές αυτές δείχνουν εξαιρετικά εντυπωσιακές, αλλά μπορεί να φανούν υπερβολικά βίαιες σε όσους δεν μπορούν καθόλου το gore. Επιπλέον, το μόνο input του παίκτη κατά την διάρκειά τους είναι κάποια QTEs, τα οποία είναι τόσο συγκεκριμένα που θα τα έχετε απομνημονεύσει μέσα στις πρώτες ώρες ενασχόλησης. Χτυπώντας εχθρούς γεμίζετε ένα meter, το οποίο σας επιτρέπει να ενεργοποιήσετε το Burst Mode για μέγιστη ζημιά στις επιθέσεις σας. Δεδομένου ότι συναντήσετε πέρα από απλούς εχθρούς και πολλά bosses, είναι μια ιδιαίτερα χρήσιμη ικανότητα.

Πέρα από τις μάχες είστε ελεύθεροι να εξερευνήσετε τόσο την Eden, όσο και την έρημο έξω από αυτήν. Στην έρημο θα μπορείτε να οδηγήσετε το όχημά σας, να μαζέψετε διάσπαρτα υλικά και να πολεμήσετε με κακοποιούς που επιτίθενται σε όποιον δουν. Η οδήγηση έχει μια arcade αίσθηση και ενώ θα ασχοληθείτε λίγο με αυτήν στο main story, μπορείτε να συμμετάσχετε σε αρκετούς αγώνες αν το επιθυμείτε. Όμως η εξερεύνηση της πόλης είναι, κατά την γνώμη μου, το δυνατότερο σημείο του Lost Paradise. Τα mini games των τίτλων Yakuza επιστρέφουν, κάποια ίδια και απαράλλακτα, ενώ κάποια άλλα θα σας φανούν κάπως καινούρια. Το cabaret minigame του Yakuza 0 επιστρέφει αυτούσιο, ενώ το minigame στο οποίο ο Kenshiro φορά ποδιά και σερβίρει coctails μοιάζει πιο πρωτότυπο. Κάθε minigame είναι το ίδιο ανάλαφρο και διασκεδαστικό με αυτά των Yakuza games και είναι πιθανό να σας κρατήσουν απασχολημένους για ώρες. Ταυτόχρονα έχετε και τα substories, τα οποία είναι side quests στα οποία ο Kenshiro καλείται να βοηθήσει τους κατοίκους της Eden με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Αυτά κυμαίνονται από... χαζούλικα μέχρι σοβαρά, ή ακόμη και συγκινητικά.

Όσον αφορά τον οπτικό τομέα, ενώ από την πλευρά του art style μείναμε απολύτως ικανοποιημένοι, τεχνικά το Lost Paradise δεν φτάνει στα standards που θα έπρεπε να φτάνει ένας τίτλος του 2018, με το κυριότερο παράπονο να είναι τα κατώτερης ποιότητας textures που παρατηρούσαμε συχνά. Στον αντίποδα αυτού, το ακουστικό κομμάτι ήταν πάρα πολύ καλό, με το soundtrack να απαρτίζεται από ευχάριστες ροκ μελωδίες που έδεναν εξαιρετικά με το σκηνικό, ενώ το voice acting όπου υπήρχε, καθώς πολλοί διάλογοι περιορίζονταν μόνο σε υπότιτλους, ήταν καλό. Τέλος, τα ηχητικά εφέ της μάχης ήταν και αυτά εξαιρετικά.

Κλείνοντας, ας δούμε μερικά παράπονα που μας άφησε το Fist of the North Star: Lost Paradise. Οι εχθροί αν και εξαιρετικά καλοσχεδιασμένοι με ένα ωραίο punk στιλ, δεν έχουν αρκετή ποικιλία και θα βλέπετε ξανά και ξανά ακριβώς τους ίδιους. Η έλλειψη autosave, αν και δεν προκάλεσε ιδιαίτερο εκνευρισμό λόγω της αφθονίας των save points, αφήνει μια αίσθηση κακού σχεδιασμού. Τέλος και ο open world μοιάζει κάπως στατικός και περιορισμένος, με αρκετούς invisible walls που χαλάνε την εμπειρία της εξερεύνησης.

To review βασίστηκε στη physical έκδοση του παιχνιδιού για το PS4, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Zegetron.

IGN GreeceRide 3 - Extreme Customization TrailerΊσως να μη δούμε το Elder Scrolls 6 μέχρι την επόμενη γενιά κονσολώνΛύθηκε δολοφονία με τη βοήθεια ενός XBOX

Πηγή: IGN Greece