H Κυριακή των προπονητών

Τα νέα προέκυψαν σχεδόν ταυτόχρονα. Την ώρα που η Ζενίτ του Τσάβι Πασκουάλ λύγιζε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Δημήτρη Ιτούδη και γινόταν η πρώτη ομάδα στην ιστορία που έσπαγε την πρωτοκαθεδρία της «αρκούδας», η Ρεάλ Μαδρίτης επικοινωνούσε πως ο Πάμπλο Λάσο είχε υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου και νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Μαδρίτης.

ΠΗΓΗ: In Time Sports

Αρχή, προφανώς, από τα ζωτικά.

Το άγχος του πρωταθλητισμού αφήνει τα σημάδια του σε οποιονδήποτε, πόσο μάλλον σε ένα σύλλογο στον οποίο τίποτα άλλο δεν είναι επιτυχία εκτός από τους τίτλους. Ο Βάσκος είναι μία από τις πλέον αξιοσέβαστες φιγούρες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ένας εργάτης του παιχνιδιού που συνδυάζει φινέτσα και μεσογειακό ταμπεραμέντο. Κάθε μία από τις φορές που στάθηκα απέναντι του για μια συνέντευξη είχα πάντα την ίδια αίσθηση, πως ο Πάμπλο Λάσο αποδίδει εγκάρδια τον ίδιο σεβασμό που ο ίδιος απολαμβάνει, δεν ξεχνά να γελά και να αυτοσαρκάζεται, προτιμά τον θετικισμό από την τοξικότητα, ξέρει να χάνει και να κερδίζει με το ίδιο επίπεδο. Περαστικά και γρήγορα σενιόρ.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ/ΜΠΕ

Συνέχεια με τον νικητή της VTB. Ο Τσάβι Πασκουάλ ολοκλήρωσε μια πέραν όλων των προσδοκιών διετία στην Ζενίτ. Ο Καταλανός ανέλαβε τα ηνία μιας πρωτοεμφανιζόμενης ομάδας στην Ευρωλίγκα, με ικανό αλλά όχι τερατώδες μπάτζετ και χωρίς αξιοσημείωτη βοήθεια από Ρώσους παίκτες και την πρώτη χρονιά την οδήγησε 40 λεπτά μακριά από το φάιναλ φορ απέναντι στο Νο.1 της κανονικής περιόδου. Με τον προϋπολογισμό ελάχιστα αυξημένο την επόμενη σεζόν, χωρίς το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και χάνοντας για τη σεζόν (όπως αποδείχθηκε) τον βασικό πόιντ-γκαρντ και σκόρερ του, κέρδισε την ΤΣΣΚΑ χωρίς ούτε έναν παίκτη που επαγγέλλεται PG. To μέλλον του παραμένει νεφελώδες αφού η Ευρωλίγκα παραμένει μέχρι νεωτέρας κλειστή για τις ρωσικές ομάδες, εντούτοις δεν αποκλείεται να παραμείνει στην Αγία Πετρούπολη ακόμη και χωρίς αυτήν, αφού άπαντες στην πόλη των Τσάρων είναι εκστασιασμένοι με τη δουλειά του ιδίου και του τεχνικού του επιτελείου.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ/ΜΠΕ

Τελευταίος αλλά επ΄ ουδενί όχι καταφρονεμένος, ο Δημήτρης Ιτούδης. Στις στιγμές που ο κύκλος κλείνει το μυαλό πηγαίνει μόνο του στην εποχή που αυτός άνοιγε: πίσω στο 2014. Ο Τρικαλινός ήταν ο πλέον παρασημοφορημένος βοηθός του ευρωπαϊκού μπάσκετ με 5 Ευρωλίγκες, 11 πρωταθλήματα και 7 κύπελλα στο πλευρό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, μόλις όμως μία θετική σεζόν ως πρώτος προπονητής στον πάγκο της Μπάνβιτ. Έτσι η ανακοίνωση πως αυτός ήταν ο εκλεκτός μιας ομάδας – ναυαρχίδας του ευρωπαϊκού μπάσκετ για να αντικαταστήσει τον professore Μεσίνα συνιστούσε μαζί έκπληξη και τεράστια ευκαιρία.

Ο Ιτούδης δεν άργησε να μεταμορφώσει την αργή, συχνά αποκρουστική ΤΣΣΚΑ του 2014 σε μια επιθετική μηχανή που αποθέωνε το ταλέντο των ιδιοφυών περιφερειακών της, του Μίλος Τεόντοσιτς και του Νάντο Ντε Κολό. Η Μαδρίτη ήταν ένα σκληρό πρώτο μάθημα στα χέρια του Βασίλη Σπανούλη, όμως η δεύτερη απόπειρα έδωσε στον Έλληνα προπονητή τον τίτλο του εξορκιστή, αυτού που με τη βοήθεια του από μηχανής Θεού Χριάπα ξόρκιζε την κατάρα μιας τριετίας.

Η πίεση αυξανόταν εκ νέου για τα επόμενα δύο χρόνια. Το 2017 στην Πόλη ο Σπανούλης έβαζε στοπ στο δεύτερο σερί συναπάντημα με τον Ομπράντοβιτς σε τελικό, ένα χρόνο αργότερα η ΤΣΣΚΑ ήταν η ακαταμάχητη αρμάδα του 24-6, όμως οι τραυματισμοί των Χάινς-Ντε Κολό και η κλάση του Ντόντσιτς έφεραν τη Ρεάλ στο ραντεβού με τον θρόνο. Περίπου ένα μήνα πριν το φάιναλ φορ της Βιτόρια, το 2018, ο Αντρέι Βατούτιν είχε δώσει εκείνη την περίφημη συνέντευξη: «αν ο Ιτούδης κερδίσει την Ευρωλίγκα, δεν υπάρχει τρόπος να φύγει». Η προειδοποίηση είχε δοθεί. Η αγκαλιά των δύο ανδρών στο παρκέ της Μπουέσα παραμένει μία από τις εικονικές στιγμές της Ευρωλίγκας. «Μου το είχες υποσχεθεί», φώναζε τρισευτυχισμένο το αφεντικό στο αυτί του δακρυσμένου Έλληνα.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ/ΜΠΕ

Η τελευταία έκδοση της ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν έμελλε ποτέ να πάρει σάρκα και οστά, για λόγους που δεν έχουν απαραιτήτως σχέση με το μπάσκετ. Ο Ιτούδης ξεκίνησε να αλλάζει το dna της ΤΣΣΚΑ, επένδυσε σε ψηλούς και σκληράδα, όμως ο τραυματισμός του Μιλουτίνοφ, το περιπετειώδες διαζύγιο με τον Τζέιμς και το άστοχο σουτ του Κλάιμπερν τον κράτησαν εκτός τελικού μετά τη χρονιά του κορωνοϊού. Φέτος η ομάδα του εμφανίστηκε πιο ευάλωτη από ποτέ, όμως ο πόλεμος στην Ουκρανία του στέρησε την ευκαιρία να παίξει τη ζαριά ως το τέλος. Έχασε Χάκετ, Λούντμπεργκ, Γκριγκόνις, Σενγκέλια, Φόγκτμαν και Μπολομπόι και μαζί για πρώτη φορά εγχώριο τίτλο: ως τότε είχε μία (!) μόλις ήττα σε playoffs VTB ή ρωσικής λίγκας.

Όμως η προσφορά του δεν ήταν μόνο αμιγώς αγωνιστική. Ο Ιτούδης δούλεψε πολύ προκειμένου η ΤΣΣΚΑ να φύγει από το γυαλιστερό κλουβί των 5 χιλιάδων θεατών και να μετακομίσει στην αχανή Megasport Arena, προσπαθώντας να τραβήξει το ενδιαφέρον των Ρώσων για ένα άθλημα που δεν είναι καν στις τρεις πρώτες προτεραιότητες τους. Και τα κατάφερε: το sold out του Game 7 με την Ζενίτ μπορέι να μην είχε την κατάληξη που θα ήθελε, όμως η ατμόσφαιρα του αγώνα είναι και δικό του δημιούργημα.

Τα ρεπορτάζ που τον φέρνουν μια ανάσα από τον πάγκο της Φενέρμπαχτσε θα πρέπει να περιμένουν τουλάχιστον 10 ημέρες, ως το τέλος των τελικών της τουρκικής λίγκας. Στο Βόσπορο ή αλλού, το πιθανότερο είναι πως ο δις πρωταθλητής Ευρωλίγκας θα αφήσει το μανδύα του φαβορί για εκείνο του αουτσάιντερ για να αποδείξει και στους υπόλοιπους δύσπιστους πως δικαίως αποτελεί έναν από τους κορυφαίους στο είδος του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Ως τότε, μένει η πρόκληση της γαλανόλευκης και το Ευρωμπάσκετ.

Κόουτς, καλή αρχή.

Keywords
Τυχαία Θέματα