Happy Death Day 2U Review

12:00 28/2/2019 - Πηγή: Novasports

Monday the 18th: Πράξις δεύτερη.

Σε όλα τα κινηματογραφικά είδη, αν μια ταινία πάει καλά από εμπορικής πλευράς, είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα δούμε το sequel της. Στις ταινίες τρόμου, η εμπορική επιτυχία δεν τίθεται καν ως προαπαιτούμενο (το 2018 φτάσαμε να δούμε μέχρι και νέο "Leprechaun"), ωστόσο όταν αυτή έρθει είναι πάντα καλοδεχούμενη, όπως συνέβη και στην περίπτωση του "Happy Death Day" (Γενέθλια Θανάτου) Ο Jason Blum, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Blumhouse

Productions, φαίνεται ότι έχει το άγγιγμα του Μίδα, αφού όλες πάνω-κάτω οι ταινίες του σημειώνουν εισπρακτική επιτυχία.

Στα δικά μας μάτια, το "Happy Death Day" ήταν ένα συμπαθητικό slasher, το οποίο κατάφερε να διακριθεί λόγω του πιασάρικου time loop story του και των χιουμοριστικών προεκτάσεών του. Είναι γεγονός ότι η ταινία του Cristopher Landon φλέρταρε έντονα με τον χαρακτηρισμό “μαύρη κωμωδία”, εντούτοις στον πυρήνα της ήταν κατά βάση ένα slasher με teenagers. Το "Happy Death Day 2U" (Γενέθλια Θανάτου 2) έρχεται με τη σειρά του να κλείσει τις όποιες “τρύπες” υπήρχαν στην πλοκή και να απαντήσει στο σημαντικότερο όλων των ερωτημάτων. Στο γιατί δηλαδή η Theresa “Tree” Gelbman (Jessica Rothe) ζούσε ξανά και ξανά την... αιματηρή μέρα των γενεθλίων της. Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν ότι το εν λόγω sequel αλληλοσυμπληρώνει τον προκάτοχό του.

Η εξήγηση στο γιατί η Tree ζούσε ξανά και ξανά την ίδια μέρα έχει τις ρίζες της σε ένα επιστημονικό project των συμφοιτητών της. Στο ξεκίνημα δε της ταινίας, o Ryan (Phi Vu), o ασιατικής καταγωγής κολλητός του Carter (Israel Broussard) έχει παρόμοια... deja vu, αφού ζει ξανά την αποφράδα Τρίτη και 19 μετά την δολοφονία του από τον Babyface. Τα εύλογα ερωτήματα που εγείρονται, θα απαντηθούν πολύ σύντομα μέσω της θεωρίας του Πολυσύμπαντος. Εδώ συναντάμε και την σημαντικότερη διαφορά ως προς το ύφος των δύο ταινιών, καθώς στην προκειμένη περίπτωση οι συντελεστές του Happy Death Day 2U μπαίνουν στα... χωράφια των sci-fi ταινιών και μάλιστα με ιδιαίτερη επιτυχία.

Η Tree λοιπόν ως άλλος Marty McFly (Back to the Future) καλείται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον της. Παράλληλα, θα πρέπει να σώσει τον εαυτό της και τα αγαπημένα της πρόσωπα από τον εγκληματία με τη βρεφική μάσκα. Το συναισθηματικό φορτίο των αποφάσεων αυτών είναι τόσο μεγάλο που σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε να βρεθούμε στη θέση της πρωταγωνίστριας. Ή ίσως και να θέλαμε για να να πούμε μια ακόμη φορά “σ' αγαπώ” σε ένα από τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Η ερμηνεία της Jessica Rothe στον ρόλο της Tree είναι γενικά χαρισματική, ωστόσο κορυφώνεται στις δραματικές στιγμές της ταινίας. Στις δε στιγμές αυτές νιώσαμε κάτι να μας καταπλακώνει και ξεσπάσαμε σε δάκρυα. Αν μας έλεγε κάποιος ότι θα δακρύσουμε από συγκίνηση βλέποντας τη συγκεκριμένη ταινία, το πιθανότερο σενάριο είναι ότι θα τον κοιτούσαμε με απορία...

Από την άλλη βέβαια εδώ ισχύει και το... γέλιο μέχρι δακρύων, καθώς το "Happy Death Day 2U" έχει ακόμη περισσότερες κωμικές στιγμές από τον προκάτοχό του. Το χιούμορ της ταινίας είναι εύστοχο και ανάλαφρο, χωρίς να καταντά παρωχημένο, ακόμη και όταν φτάνει στα πλαίσια της υπερβολής. Προφανώς και η Jessica Rothe είναι το πρώτο “βιολί”, δίνοντας ρέστα με την ερμηνεία της, εντούτοις ολόκληρο το καστ των ηθοποιών την πλαισιώνει ιδιαίτερα αρμονικά. Αν κάτι μας στεναχώρησε είναι ο -σχεδόν- ολοκληρωτικός παραγκωνισμών των slasher στοιχείων. Καθαρά στο κομμάτι αυτό θα χαρακτηρίζαμε το Happy Death Day 2U, ως μια κακή και νερόβραστη εκδοχή του Scream.

IGN GreeceΜε νέο trailer η Dark Phoenix των νέων X-MenTo Rotten Tomatoes κλείνει το σύστημα βαθμολογίας πριν την κυκλοφορία ταινιώνCaptain Marvel - "Interrogation" Clip

Πηγή: IGN Greece